Τετάρτη, Μαΐου 31, 2006

κάτι λείπει?


Αν σε τρώει κάτι πες το, είπε η Μαριαλένα και επειδή όντως κάτι με τρώει, είπα να το βρω και να το γράψω εδώ.
Τι είναι όμως?
Κάτι υπάρχει αλλά... τι?
Η καθημερινότητά μου κυλάει σαν νεράκι, δουλειά κάποιες ώρες, σπίτι, τα παιδιά, να βοηθήσω τον μικρό στα μαθήματα, να πάμε βόλτα στο πάρκο, ίσως κάποιοι φίλοι το βράδυ... κι όμως κάτι είναι εκεί μέσα βαθιά.
Μήπως δεν υπάρχει τίποτα και άδικα αναλώνομαι? Αυτό το μαζοχιστικό που με πιάνει είναι τρομερό.
Κάτι λείπει, κάπου υπάρχει ένα κενό και τώρα που το καλοσκέφτομαι δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να το βρω.

Η επαφή (διάλογοι)

Image Hosted by ImageShack.us

-Μου επιτρέπεις?
-Τι?
-Να σε αγγίξω, μου επιτρέπεις?
-Τι σε έπιασε ξαφνικά?
-Θέλω να σε αγγίξω…
-Τι να σου πω, με φέρνεις σε δύσκολη θέση.
-Γιατί?
-Αναρωτιέμαι γιατί θες να με αγγίξεις, δεν φτάνει που μιλάμε?
-Δεν φτάνει πίστεψέ με, δε φτάνει.
-Θέλω να σε αγγίξω, δώσε μου το χέρι σου!!!
-Πάρε το να δω τι θα το κάνεις!
- (….)

-Πως αισθάνεσαι?
-Δεν ξέρω, μάλλον όμορφα…
-Σ’ αρέσει που σου κρατώ το χέρι?
-Καλά είναι. Εσύ τι αισθάνεσαι?
-Επαφή, κάνω επαφή μαζί σου και μ’ αρέσει.
-Ζεστό είναι το χέρι σου, ίδρωσα.
-Είναι η ενέργεια μεταξύ μας, γι’ αυτό ζεσταίνεσαι.
-Ενέργεια, άλλο πάλι και τούτο!
-Νιώσε τη ζεστασιά στη παλάμη σου, αυτό είναι ενέργεια που βγαίνει από σένα.
-Μμμ, προσπαθώ αλλά δεν καταλαβαίνω πολλά από αυτά τα πράγματα.
-Άστη να σε διαπεράσει με την ζεστασιά της, δεν είναι υπέροχα?
-(χαμόγελο με έκπληξη)

-Μα είναι πράγμα μεγάλοι άνθρωποι να αναζητούμε την επαφή έτσι απεγνωσμένα?
-Διψάει το σώμα μας για χάδι, κοίτα τι μπορεί να κάνει το χέρι σου σε μένα.
-Έχεις δίκιο, καταπνίγουμε την ανάγκη μας να επικοινωνήσουμε, να αγγιχτούμε…
-… να νιώσουμε, να ξεφοβηθούμε, πες καλύτερα!
-Πες το ψέματα, έρχονται φορές που το άγγιγμα είναι τρομακτικό και το αποφεύγουμε.
-Ούτε αυτό δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας, ούτε αυτό το λίγο, φαντάσου!
-Να σου χαϊδέψω τα μαλλιά?
-Τι όμορφα που το κάνεις, σ’ ευχαριστώ! Ξέρεις, δεν αφήνω να με χαϊδέψουν στα μαλλιά, τραβιέμαι μακριά.
-Γιατί?
-Παλιές συμπεριφορές, μην το ψάχνεις. Άμυνα, καθαρή άμυνα. Και τι καταλαβαίνω?
-(….)

-Καρδούλα μου σ’ αγαπώ…
-Κι εγώ σ’ αγαπώ ψυχή μου και σε ευχαριστώ που μου επιτρέπεις να είμαι ο εαυτός μου μαζί σου!

© Μαριαλένα, 30/05/2006 (γιατί ένα χάδι μπορεί να κάνει θαύματα, νιώστε την μαγεία του).

Παρασκευή, Μαΐου 26, 2006

Το (μαγικό) βουνό!

Image Hosted by ImageShack.us
Με θέα τη Πεντέλη...

Image Hosted by ImageShack.us
Η Αθήνα στο βάθος

Image Hosted by ImageShack.us
Που να οδηγεί άραγε το ανηφορικό μονοπάτι?

Image Hosted by ImageShack.us
Με τον Αστραπόγιαννο παρέα

Image Hosted by ImageShack.us
Η νότια μεριά του Υμηττού και τα παράλια

Στο βόρειο-δυτικό κομμμάτι του Όρους Αιγάλεω βρίσκεται ένα από τα πιο αγαπημένα μου μέρη σε αυτήν την πόλη. Στο πάρκο Νεολαίας του Δήμου Χαϊδαρίου, που αρκετά συχνά πηγαίνω για να περπατήσω και να χαλαρώσω στις πλαγιές του βουνού. Χθες το απόγευμα μετά τη δουλειά πήγα καπάκι εκεί. Η ώρα ήταν 7 παρά και το φως ακόμα έλουζε τη πλάση, χωρίς όμως να πυρακτώνει το χώμα. Έκατσα στο πλάτωμα που βλέπετε σε στάση διαλογισμού και έκλεισα τα μάτια. Η ένταση της ημέρας βγήκε σε χοντρά δάκρυα και κοφτές αναπνοές. Προσπάθησα να αναπνεύσω διαφραγματικά και όλο και περισσότερο χανόμουν στο μέσα μου. Σε λίγο ξάπλωσα κιόλας και άνοιξα τα χέρια μου να εισπνέω καλύτερα. Προσπάθησα να φωνάξω, να εκτονώσω το συναίσθημα. Βγήκαν πολλά μικρά και ένα μεγαλύτερο "Φύγεεεεεεε" που λίγο έλειψε να με αφήσει λυπόθυμη αλλά επειδή ήμουν μόνη μου εκεί, αντιρρήθηκα να το αφήσω να εξελιχθεί σε πραγματική απώλεια αισθήσεων.

Λίγη ώρα αργότερα συνήλθα και περπάτησα τριγύρω τραβώντας και τις φωτογραφίες που βλέπετε με το κινητό μου. Η Αθήνα στο βάθος ήταν ακόμα φωτισμένη από τον απογευματινό ήλιο και φαινόταν μαγευτική από αυτή τη μεριά του βουνού. Όταν ερχόμαστε με την Άρτεμη εδώ κάνουμε τη βόλτα μας τριγύρω και μετά ξεκουραζόμαστε στο πλάτωμα πριν ξανακατεβούμε στην είσοδο. Τώρα το πλάτωμα ήταν το απάγγειό μου μπας και καταφέρω να εκφράσω αυτό που με έπνιγε. Έφυγα καβάλα στο μηχανάκι μου, τον Αστραπόγιαννο κατά πως το αποκαλώ λόγω design. Το βουνό αυτή τη φορά με δέκτηκε με τη μεγαλοσύνη και την απεραντότητά του. Εγώ απλά δεν μπόρεσα να του εμπιστευθώ το άφημά μου... Μ.

Κυριακή, Μαΐου 21, 2006

ΒΡΑΔΥ ΟΠΟΥ ΠΟΝΕΣΕ ΠΟΛΥ, ΜΑ ΟΠΟΥ ΠΙΑ ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΤΑΙΟ, ΤΙΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΑΧΤΗ



Ευγενικιά περήφανη μελαγχολία
Ύψος χαμόγελο κι ελευθερία
Επιτέλους σας βρίσκω στην όχθη της καρδιάς μου
Ένα βράδυ που η θάλασσα εισχωρεί
Βαθιά στις χώρες των βουνών
Ένα βράδυ όπου νιώθεται κανείς πιό νέος από την νιότη του,
Βράδυ όπου πόνεσε πολύ μα όπου πιά τίποτε
Πιά τίποτε δεν είναι μάταιο, τίποτε για τη στάχτη


Pierre Jean Jouve
Μετάφραση: Οδυσσέας Ελύτης
από το βιβλίο "Η δεύτερη γραφή", Ίκαρος 1980

Σάββατο, Μαΐου 20, 2006

η raffinata πάει λαϊκή!

Πέμπτη, Μαΐου 18, 2006

Ό,τι αγαπώ δεν το ορίζω (διάλογοι)

- Μαμά...
- Τι είναι παιδί μου?
- Μαμά, φοβάμαι!
- Τι φοβάσαι καρδιά μου?
- Το σκοτάδι μαμά, το μεγάλο μαύρο σκοτάδι που με περιβάλλει.
- ...

- Μαμά?
- Ορίστε.
- Μαμά θέλω να μου κρατήσεις το χέρι, αλλά δεν σε νιώθω κοντά μου.
- Εδώ είμαι ψυχούλα μου, εδώ δίπλα σου, δώσε μου το χέρι σου.
- Μαμά, γιατί δεν αισθάνομαι ασφάλεια όταν σου κρατώ το χέρι?
- Τι είναι αυτά που λες τώρα?
- Μαμά το χέρι σου είναι σαν ξένο, δεν το νιώθω να μ' αγαπάει γι'αυτό!
- Μα τι λες σ' αγαπάω, δεν σ' αγαπάω νομίζεις?
- Όχι με τον τρόπο που θέλω εγώ πια μαμά... όχι δεν μ' αγαπάς όπως θέλω.
- ....

- Μαμά, κοίταξέ με μεγάλωσα!
- Για μένα θα είσαι πάντα το μικρό μου παιδάκι.
- Όχι μαμά μεγάλωσα σου λέω, κοίτα με μπορώ και μόνο μου.
- Τι?
- Δε θέλω πια να μ' έχεις στη σκιά σου μαμά, θέλω να φύγω.
- Να πας που, εγώ σ' αγαπάω...
- Μαμά τα παιδιά όταν μεγαλώνουν παίρνουν το δρόμο τους.
- Μα εδώ μαζί είμαστε καλά, κοίτα τι σκέφτεσαι τώρα!
- Μαμά θέλω μια χάρη από σένα.
- Τι θες?
- Θέλω να με αφήσεις να φύγω μαμά και γω...
- ... και συ τι, παιδί μου?
- Και γω μαμά δεν θα φύγω σαν κυνηγημένο αλλά...
- ... αλλά τι, τι, πες μου!
- θα φύγω γιατί πρέπει να φύγω μαμά, μόνον αυτό. Ξεπροβόδισέ με με αγάπη σε παρακαλώ!
- Και θα με αφήσεις μόνη, τη μανούλα σου? Και γω τι θα απογίνω χωρίς εσένα σπλάχνο μου?
- Πες μου μονάχα ότι δεν θύμωσες που θέλω να φύγω και ότι μου επιτρέπεις να φύγω μανούλα.
- ...

- Άφησέ με μανούλα σε παρακαλώ!
- Θα μου υποσχεθείς ένα πράγμα: Θα προσέχεις τον εαυτό σου και θα σαι ευτυχισμένο...
- Και συ μανούλα?
- Και γω θα μαι καλά και δεν θα σου θυμώσω που μεγάλωσες και θέλεις να φύγεις. Με το καλό αγάπη μου, καλό σου ταξίδι. Θα σε αγαπώ για πάντα, αυτό να θυμάσαι! Φύγε τώρα, φύγε...
- Σ' ευχαριστώ μανούλα, θα σ' αγαπώ για πάντα, για πάντα! Αντίο...

(c) Marialena, 18/05/2006

Κυριακή, Μαΐου 14, 2006

Το σ' αγαπώ μπορεί... (Bonus Track)

Αυτό το σαββατοκύριακο παρακολούθησα ένα πολύ ενδιαφέρον σεμινάριο με τίτλο "Ενεργοποιώντας τον εσωτερικό σας θεραπευτή" στο Καφέ Σχολειό. Με φόβο Θεού πήγα, γιατί η θεματολογία του ήταν πέρα από εξαιρετικά ενδιαφέρουσα στη θεωρία, αποκαλυπτική στη πράξη! Έχοντας βιώσει σε κάθε δραστηριότητα το ξεπέρασμα των φόβων που μου έθετε η λογική για να φτάσω εκεί που ήταν ο στόχος μου εξ αρχής, στο πέρας του σεμιναρίου βίωσα μια μοναδική εμπειρία, σταθμό θα την έλεγα για τη ζωή μου ως τώρα. Ήταν η ώρα να νιώσω την ολότητα της ύπαρξής μου, την επαφή με το Είναι μου και τον βαθύτερο εαυτό μου. Όταν μου συνέβει αυτό, τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν την αίσθηση που με πλημμύρισε. Αυτό που πάντα ήθελα να γίνω, ήμουν ήδη και το ένιωθα ψυχή τε και σώματι!

Ο δρόμος είναι μπροστά για να πραγματώσω αυτά που καλούμαι να κάνω ως αποστολή στη ζωή μου. Όμως μετά από πολλά χρόνια, απεκατέστησα με υγεία, την εικόνα του εαυτού μου. Και αυτό είναι κάτι,ή μη τι άλλο, για να συνεχίσω την εξελικτική πορεία της συνειδητοποίησης!

Το τραγούδι αυτό που μιλάει για την δύναμη της αγάπης, σας το αφιερώνω για την περίσταση. Καλή ακρόαση και ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Σύμπαν και τον Δημιουργό για το δώρο που μου έκανε απόψε! Μ.

http://rapidshare.de/files/20466686/To_s__agapo_borei.mp3.html

Update: Η καλή μου φίλη και συνοδοιπόρος Serenity δίνει μια ακόμα συγκλονιστική μαρτυρία γι' αυτό που ζήσαμε. Αξίζει την προσοχή σας!

Παρασκευή, Μαΐου 12, 2006

Για όσους καρτερούν


Οι κερασιές θ' ανθίσουνε και φέτος στην αυλή
και θα γεμίσουν μ' άνθια το παρτέρι.
Πικρή που ειν' η 'Ανοιξη σαν είσαι δίχως ταίρι!
Πικρή που 'ν' η ζωή!

'Ανοιξε το παράθυρο στη πρωϊνή γιορτή,
για να 'μπουν οι μοσχοβολιές από το περιβόλι.
Αχ κάθε του τριαντάφυλλο και μια πληγή από βόλι,
είναι για 'σε ποιητή!

Κουράστηκα να σε καρτερώ, Έρωτα και να λιώνω,
'πα στο βιβλίο της ζωής σκυμμένος, μια ζωή.
Μ' αν ήτανε να 'ρχόσουνα για ένα έστω πρωΐ,
χίλια θε να 'δινα πρωϊνά, να ζήσω εκείνο μόνο.



"Οι Κερασιές Θ' Ανθίσουν Και Φέτος"Μενέλαος Λουντέμης

Τετάρτη, Μαΐου 10, 2006

OUR HOPES REMAIN WITH US LIKE A DRIVING FORCE, DAY AND NIGHT, IN BOTH GOOD AND BAD TIMES

Αφιερωμένο στο αγαπημένο μου Μαράκι, ΑΚΑ Raffinata

Μιλτιάδης
Σ;)

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ "ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΜΑΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗ"

...Ο σκοπός μου είναι ο εξής: Τα σωματίδια ύλης που πήρα από το Σύμπαν και που έχουν μπει μέσα στο εργαστήριο του σώματός μου και της ψυχής μου έχω να τα δουλέψω για να γίνουν λίγο καλύτερα. Ώστε, όταν πεθάνω, να μπορέσω να παραδώσω στο Σύμπαν κάποια σωματίδια που είναι λίγο καλύτερα από αυτά που πήρα εγώ. Γιατί, όταν ο καθένας μας το κάνει αυτό, το Σύμπαν θα πάει μπροστά και θα αναπτυχθεί. Κι αυτός είναι ο σκοπός και ο στόχος για τον οποίον εγώ τουλάχιστον πιστεύω πως ήρθα στον κόσμο...

...Το σώμα μας είναι εκείνο που δεν θέλει να ονομαστεί ωραίο σώμα, δεν θέλει να ονομαστεί δυνατό σώμα, δεν θέλει να ονομαστεί ξεχωριστό σώμα, γιατί απλώς είναι ΣΩΜΑ. Αυτό το σώμα πρέπει να ανακαλύψουμε. Γιατί όμως φτάσαμε να έχουμε σώμα που δεν είναι το δικό μας? Επειδή όλος μας ο πολιτισμός καλλιεργεί την ανευθυνότητα...

Κώστας Φωτεινός
Από το βιβλίο "Μεταφυσική Ανάπτυξη" Α΄τόμος

Ο εσωτερικός μας θεραπευτής είναι ο πιο ευγενικός, ο πιο λεπτός, ο πιο ακίνδυνος θεραπευτής για τον καθένα μας. ΄Ομως, για να τον ακούσουμε, χρειάζεται να σωπάσουμε μέσα μας τα κοινωνικά και πολιτιστικά μοντέλα. Αυτή τη σιωπή θα δοκιμάσουμε να εγκαθιδρύσουμε στη διάρκεια του Σαββατοκυριάκου.

Τα "εργαλεία" που θα χρησιμοποιήσουμε είναι: διαλογισμός, θεραπευτικές ασκήσεις, ελάχιστος εσωτερικός χορός, βιώματα για να ξαναμάθουμε να ακούμε τα μηνύματα της υγείας, της φυσικής δύναμης και της γνώσης που υπάρχουν έτσι κι αλλιώς μέσα μας. Επίσης, ζωγραφική, χορός και παραμύθια. Αυτό, όμως, που είναι το πιο σημαντικό είναι η πρόθεσή μας για αλλαγή να είναι αφυπνισμένη και παρούσα για να απογραμματίσουμε παλιές συνήθειες που μας έχουν κουράσει, ώστε να σπάσουμε την αλυσίδα "στρες-απογοήτευση-αρρώστια". Έτσι, το ΣΩΜΑ θα ζει εναρμονισμένο με τον εσωτερικό εαυτό-θεραπευτή και τη ΦΥΣΗ.

13 & 14 Μαϊου 2006
Σάββατο: 11:00 - 19:00
Κυριακή: 12:00 - 18:00

Συντονίζουν: Σόφη Χατζηκοκόλη
Βάσω Μωϋσίδη

σ.σ. Για περισσότερες πληροφορίες για αυτό το σεμινάριο καθώς και για άλλες δραστηριότητες του Καφέ Σχολειού παρακαλώ απευθυνθείτε στο διαδυκτιακό τόπο http://www.cafecole.gr ή στα τηλέφωνα 210-8670424, 210-8661553.

Κυριακή, Μαΐου 07, 2006

Θάνος Μικρούτσικος - Ερωτικό (Bonus Track)

Το τραγούδι αυτό είναι του Θάνου Μικρούτσικου και το πρωτάκουσα από τη φωνή της Χάρης Αλεξίου κάποια χρόνια πριν. Τότε στην εφηβεία μου, δεν αντιλαμβανόμουν το νόημα των στίχων του. Τώρα, αυτή τη φορά το άκουσα τυχαία σε μια συλλογή, τραγουδισμένο από τον Νότη Σφακιανάκη και ξανανακάλυψα τη δύναμη και την γοητεία που μου ασκεί, τόσο στιχουργικά όσο και μελωδικά.

Σας προσκαλώ να το ακούσουμε μαζί και να ταξιδέψουμε ξανά και ξανά στη γοητεία του!

http://rapidshare.de/files/19871150/30._Erwtiko.mp3.html

Καλή σας ακρόαση με την αγάπη που την λέγαν Αντιγόνη, Μαριαλένα

Παρασκευή, Μαΐου 05, 2006

παραμελήσαμε


Το παραμελήσαμε και μοιάζει έρημο.
Το αφήσαμε χωρίς νέα κείμενα, χωρίς σχόλια και πώς να ζήσει ένα ημερολόγιο χωρίς αυτά?
Είναι σαν στολισμένο τραπέζι χωρίς καλεσμένους.
Εγώ τις τελευταίες μέρες έχασα το δικό μου ημερολόγιο, μιας και το blogs.gr που με φιλοξενούσε αναβαθμίζεται... νομίζω δλδ.
Δεν είχα καταλάβει πόσο απαραίτητο μου ήταν, ήξερα πόσο διασκεδάζω να ασχολούμαι με αυτό και με όλους εσάς εδώ, αλλά η απώλειά του μου έδειξε το πραγματικό μέγεθος της ανάγκης μου αυτής για επικοινωνία.
Τα έχω όλα μαζεμένα εκεί, όλα μου τα γραπτά, όλα τα σχόλια που μου έχουν κάνει.
Όλοι μου οι φίλοι είναι ένα κλικ μακριά και τώρα χωρίς αυτό νοιώθω αποκομένη.
Μπαίνω, ξαναμπαίνω εδώ αλλά τίποτα
Μην χαθούμε.