Τετάρτη, Ιουνίου 04, 2008

Μιά όμορφη μέρα

Σήμερα απ το πρωί κάτι μου έλειπε.

Όλα τα είχα τακτοποιημένα στο σπίτι και στη δουλειά μου όπου δεν υπήρχε καμμιά εκρεμότητα. Ξεκίνησα για τη λαική για κάποια ψώνια που έκανα γρήγορα, αλλά εξακολουθούσε κάτι να λείπει.

Ήταν σαν να άκουγα ένα παράξενο κάλεσμα απ το πουθενά. Άκουγα μια φωνή. Όχι δεν ακούω γενικά φωνές (ακόμη τουλάχιστον) αλλά ήταν σαν μια έλλειψη.
Κάπου στο βάθος της αναζήτησης μέσα στο κεφάλι μου ήρθε στη σκέψη μου ο Τ.
Έίχα καιρό να πάω να τον δώ και ομολογώ οτι το φοβόμουν κιόλας. Κάθε φορά έφευγα απ το σπίτι του ολίγον έως πολύ ...κάπως.

Άν και έπρεπε να είμαι στη δουλειά μου στις 2.30 και η ώρα είχε ήδη φτάσει 12.30,ξεκίνησα να πάω. Κάτι με εσπρωχνε σήμερα προς τα εκεί.
Στη 1 μπήκα μέσα στην αυλή του, ανέβηκα τα σκαλιά και μου άνοιξε η θεία του που με καλοσώρισε πολύ χαρούμενη μιας και καθώς είπα είχαν να με δούν καιρό.

Ο Τ. καθόταν στην κουζίνα και με υποδέχτηκε με ένα πλατύ χαμόγελο λάμποντας από χαρά.
Σήμερα δεν είχε την εικόνα που ήξερα. Τα μακρυά σγουρά αχτένιστα μαλλιά του έλειπαν. Είχε κουρευτεί και ομολογώ πως το νέο look του πήγαινε περισσότερο.Έστριψα τσιγάρο και μου ζήτησε κι εκείνος ένα.

Του εξήγησα πως έγιναν διάφορα στη ζωή μου που δεν μου επέτρεψαν να τον επισκεφθώ νωρίτερα.Χαμογέλασε και πήραμε ο ένας τον άλλον μια μεγάλη αγκαλιά. Πήγαμε στο πιάνο και μου ζήτησε να καθίσω και να ακούσω κάτι.

Ο Τ. είναι μουσικός με ψυχή και σώμα και έχει δουλέψει σε πάμπολλες παραγωγές στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Επίσης παραγωγές του με δικές του μουσικές έχουν μπεί σε πολλά σπίτια και πολλά παιδάκια έχουν τραγουδήσει τα τραγούδια του.
Και αυτός έχει παιδιά. 2 κόρες. Δεν ζουν μαζί του. Όταν χώρισε έμειναν με τη μητέρα τους. Αυτός δεν ξέρω που θα μείνει τώρα που παλεύει η μάννα των παιδιών του να τον πετάξει και έξω από το σπίτι του.Η γερμανίδα χόρτασε δημόσιες σχέσεις χρήμα και δόξα. Όταν τα πράγματα άρχισαν ν αλλάζουν ...την έκανε με ελαφρά εγκαταλείποντας τον για κάποιον φίλο του μουσικό που είχε προσλάβει να κάνει μάθημα κιθάρας στην κόρη του...

Κουράστηκε στο πιάνο και μου ζήτησε συγνώμη. Με κάλεσε στο δωμάτιό του. Ξάπλωσε και αφού τράβηξα μια καρέκλα κάθισα δίπλα του. Δεν λέγαμε τίποτα για 15 λεπτά. Τότε ήταν που τα είπαμε όλα. Με τα μάτια με το σώμα με κάθε είδους ενέργεια που μπορεί να κάνει αγαπημένους ανθρώπους να επικοινωνούν. Δεν χρειάστηκε να πούμε λέξη.

Σηκώθηκα να φύγω. Είχα ήδη αργήσει.

- Έχεις καιρό να με ξυρίσεις ? μου είπε. Είναι καλοκαίρι τώρα...

- Την άλλη φορά του είπα. Θάρχομαι τώρα πιό συχνά. Σου πάει το μαλλί κοντό... Νάσαι καλά.

- Καλά είμαι μου φώναξε. Δεν έχω τίποτε παρά μόνο μιά μικρή σκλήρυνση και έσκασε στα γέλια.
Το ίδιο κι εγώ. Τού είπα κάτι που ...δεν το αντέχει το blog...

Γύρισα και πήγα στην πόρτα. Την άνοιξα και βγήκα. Πίσω μου ο Τ. ζητούσε απ την θεία του την πάπια...

Σήμερα νοιώθω πολύ γεμάτος και έχω μιά πολύ πολύ ευχάριστη μέρα στη δουλειά. Φίλε να είσαι καλά. Την άλλη φορά θα σε ξυρίσω πάλι μετά από καιρό...

5 σχόλια:

Marialena είπε...

Τέτοιες σχέσεις δεν χωρούν τον δικό μας σχολιασμό που εν πολλοίς δεν μπορεί να καταλάβει τον δεσμό σας.

Καλησπέρα!

Christos είπε...

Όποι έχει ανοιχτό και καθαρό μυαλό καταλαβαίνει τι είναι ένα άγγιγμα και μια παρουσία άδολη και απονήρευτη, χωρίς να προσβλέπει σε κανενός είδους όφελος ή απολαβή. Αυτό ακριβώς είναι που σπανίζει. Μάλιστα κατάντησε (καταντήσαμε) να μην είναι και καθωσπρέπει... Δεν βαριέσαι Μαριαλένα... Αυτοί είμαστε. Ίσως έτσι γεννηθήκαμε... Άλλο δεν ξέρω να πω...

Marialena είπε...

Μην αλλάξεις τίποτα από αυτά που σε κάνουν αυτό που είσαι Χρήστο. Το δικαίωμα στη ζωή και στην αγάπη προς τον συνάνθρωπο είναι αποκλειστικά δικό σου και κανένας άλλος δεν έχει λόγο στα αισθήματά και την ανθρωπιά σου.

Να σαι καλά!

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

Καταλαβαίνουμε Χρήστο.
Καταλαβαίνουμε πολύ καλά
Σευχαριστούμε που μας το θύμισες

ΜΑΡΙΑΝΝΑ είπε...

χρηστο τετοιες φιλιες αξιζουν στην ζωη. Στα ευκολα ολοι ειναι διπλα σου, στα δυσκολα πολυ λιγοι. βεβαια ποτε δεν φταιει μονο η μια πλευρα. Αν δεν αφηνουμε περιθωρια να μας προσεγγισουν και αντιμετωπιζουμε τους ανθρωπους με καχυπτοψια λογικο ειναι να μεινουμε μονοι

υσ μου λειψε η παρεα σας