Χτες το βράδυ θυμήθηκα κάτι που μου έλεγε ένας φίλος πριν λίγο καιρό.
χαμογελούσα όταν μου το έλεγε, θυμάμαι.
"Πολλές φορές ξαπλώνω και ψάχνω να βρω κάτι στην τηλεόραση να χαζέψω, δεν βρίσκω τίποτα και συνεχίζω να αλλάζω τα κανάλια μήπως μου κάνει κάτι εντύπωση. Κάτι τέτοιες στιγμές θα ήθελα να ήταν κάποιος εκεί και να μου πεi: άστο εκεί..."
Κάπως έτσι ήμουν κι εγώ χτες το βράδυ, αλλά δεν υπήρχε κανείς να μου πει άστο εκεί, παρά συνέχισα να αλλάζω τα κανάλια....
Δεν χαμογελούσα καθόλου.
Με πήρε ο ύπνος με διαφημίσεις... η τελευταία που θυμάμαι ήταν από ένα αυτοκίνητο νομίζω.
3 σχόλια:
Δεν ξερω τι να πω..η συντροφια, οταν ταιριαζουν τα χνωτα κι οταν η διαθεση ειναι τουλαχιστον ουδετερη, ειναι ομορφη..πολλες φορες ομως νιωθει κανεις το ιδιο μονος ακομη και με δικους του ανθρωπους παρεα..
"κι ούτε φωνή κι ούτε ακρόαση, να 'ναι καλά η τηλεόραση..." Αχ, Μαριώ μου, μ' έχουν νανουρίσει η Νικολούλη, ο Τριανταφυλλόπουλος, η Πάνια, ο Χαρδαβέλας :/
καλημέρες πολλές και καλές.
ας είναι κι έτσι.
ήσυχη συνείδηση να έχω κι ας κοιμάμαι με διαφημίσεις ή με Πάνια;)
Δημοσίευση σχολίου