Πέμπτη, Μαΐου 18, 2006

Ό,τι αγαπώ δεν το ορίζω (διάλογοι)

- Μαμά...
- Τι είναι παιδί μου?
- Μαμά, φοβάμαι!
- Τι φοβάσαι καρδιά μου?
- Το σκοτάδι μαμά, το μεγάλο μαύρο σκοτάδι που με περιβάλλει.
- ...

- Μαμά?
- Ορίστε.
- Μαμά θέλω να μου κρατήσεις το χέρι, αλλά δεν σε νιώθω κοντά μου.
- Εδώ είμαι ψυχούλα μου, εδώ δίπλα σου, δώσε μου το χέρι σου.
- Μαμά, γιατί δεν αισθάνομαι ασφάλεια όταν σου κρατώ το χέρι?
- Τι είναι αυτά που λες τώρα?
- Μαμά το χέρι σου είναι σαν ξένο, δεν το νιώθω να μ' αγαπάει γι'αυτό!
- Μα τι λες σ' αγαπάω, δεν σ' αγαπάω νομίζεις?
- Όχι με τον τρόπο που θέλω εγώ πια μαμά... όχι δεν μ' αγαπάς όπως θέλω.
- ....

- Μαμά, κοίταξέ με μεγάλωσα!
- Για μένα θα είσαι πάντα το μικρό μου παιδάκι.
- Όχι μαμά μεγάλωσα σου λέω, κοίτα με μπορώ και μόνο μου.
- Τι?
- Δε θέλω πια να μ' έχεις στη σκιά σου μαμά, θέλω να φύγω.
- Να πας που, εγώ σ' αγαπάω...
- Μαμά τα παιδιά όταν μεγαλώνουν παίρνουν το δρόμο τους.
- Μα εδώ μαζί είμαστε καλά, κοίτα τι σκέφτεσαι τώρα!
- Μαμά θέλω μια χάρη από σένα.
- Τι θες?
- Θέλω να με αφήσεις να φύγω μαμά και γω...
- ... και συ τι, παιδί μου?
- Και γω μαμά δεν θα φύγω σαν κυνηγημένο αλλά...
- ... αλλά τι, τι, πες μου!
- θα φύγω γιατί πρέπει να φύγω μαμά, μόνον αυτό. Ξεπροβόδισέ με με αγάπη σε παρακαλώ!
- Και θα με αφήσεις μόνη, τη μανούλα σου? Και γω τι θα απογίνω χωρίς εσένα σπλάχνο μου?
- Πες μου μονάχα ότι δεν θύμωσες που θέλω να φύγω και ότι μου επιτρέπεις να φύγω μανούλα.
- ...

- Άφησέ με μανούλα σε παρακαλώ!
- Θα μου υποσχεθείς ένα πράγμα: Θα προσέχεις τον εαυτό σου και θα σαι ευτυχισμένο...
- Και συ μανούλα?
- Και γω θα μαι καλά και δεν θα σου θυμώσω που μεγάλωσες και θέλεις να φύγεις. Με το καλό αγάπη μου, καλό σου ταξίδι. Θα σε αγαπώ για πάντα, αυτό να θυμάσαι! Φύγε τώρα, φύγε...
- Σ' ευχαριστώ μανούλα, θα σ' αγαπώ για πάντα, για πάντα! Αντίο...

(c) Marialena, 18/05/2006

17 σχόλια:

Ecumene είπε...

Happy End!!!.........

γιου χου!!!!!!!!!!!

Marialena είπε...

Καλησπέρα Εργοτελίνα! It had to be this way...

Serenity είπε...

:)

raffinata είπε...

δεν το ορίζω ούτε το περιορίζω :))

αερικο είπε...

Πολυ δυσκολο ν' αφησεις το παιδι σου να φυγει..ειν' απ' αυτα που "πρεπει" να κανεις γιατι κανουν καλο στον αλλον, που κανουν σμπαραλια την καρδια σου για το δικο σου συναισθημα και ταυτοχρονα σε κανουν να χαιρεσαι για το δικο του ..

aeipote είπε...

Εξεραιτικό!

aeipote είπε...

Ε! Χμμ! "Εξαιρετικό!" ήθελα να γράψω, το ορκίζομαι. [Βρε τι μπορεί να πάθει ο άνθρωπος στα καλά γραφούμενα!]

Καληημέρα σας!

ViSta είπε...

...
- Θα μου υποσχεθείς ένα πράγμα: Θα προσέχεις τον εαυτό σου και θα σαι ευτυχισμένο...

Δύσκολο να υποσχεθεί κανείς κάτι τέτοιο αλλά πως αλλιώς θα μπορούσε μια μαμά να αφήσει την κόρη της, χωρίς αυτήν την πρόταση;

Tα φιλιά μου και καλή τύχη και για τις δύο τους :-)

Marialena είπε...

@ Aeipote: Γλωσσέψαμε τη μπέρδα μας, αλλά το νόημα παραμένει το ίδιο, μην ανησυχείς!

@ Vista: Πρόσφατα μια μάνα είπε μπροστά μου αυτό το πράγμα στη κόρη της και ήμουν μάρτυρας του γεγονότος όταν τη κοίταξε στα μάτια και της το είπε. Συγκλονίστηκα! Οι διάλογοι αυτοί είναι επιρρεασμένοι από αυτήν τη κουβέντα και είναι και κομμάτι δικό μου αυτή η στιχομυθία. Είσαι πολύ γλυκιά, σε φιλώ, Μ.

Marialena είπε...

Καλησπέρες στις όμορφες ψυχές της Serenity, Raffinata & Αερικό! ;-}

mario είπε...

όλη μου η έννοια είναι να τους προετοιμάσω για την ώρα που θα φύγουν.
θα κλάψω αλλά θα είμαι πολλή περήφανη.
πολύ ωραίο ποστ Μαριαλένα
φιλιά

Marialena είπε...

Είμαι σίγουρη Μαριώ μου πως θα κάνεις το καλύτερο για κείνους όταν έρθει η ώρα τους να ανοίξουν τα φτερά τους. Όχι από υποχρέωση, αλλά από αγάπη! Να σαι καλά, σ' ευχαριστώ. Η ζωή η ίδια με πυροδοτεί να γράφω. Φιλιά, Μ.

Ελπίδα είπε...

η εργοτελίνα μου σύστησε να σε διαβάσω και χαίρομαι γι αυτό. Μόνο που με μπέρδεψε. Διαφορετικές φωτο, διαφορετικά ονόματα τώρα μπήκα στο πνεύμα.Το κείμενό σου πολύ συγκινητικό. Η αλήθεια του ακόμη πιο δυνατή. Έχω μια κόρη που την λατρεύω που μόλις έφτασε τα 14 ήθελε να φύγει... Δεν το έλεγε. Το καταλάβαινα. Έτσι όταν έφτασε η ώρα να ακολουθήσει τα όνειρά της,
ήμουν έτοιμη. Δεν το συζήτησα.Της ετοίμασα μια ζεστή φωλιά εκεί στην Αθήνα με ότι αγαπούσε κι ότι καλύτερο είχαμε στο σπίτι μας, από μπιμπελό, μέχρι αρκούδια και προσπάθησα να είμαι κοντά της όταν το θέλει εκείνη."Μόνη μου", έλεγε από μωρό. Μόνη μου θα φάω, μόνη μου θα πάω σχολείο. Νόμιζα πως δεν μ' αγαπούσε. Μετά από 5 χρόνια στην Αθήνα κατάλαβα ότι μ' αγαπάει περισσότερο απ' όσο φανταζόμουν κι ότι αυτό το παιδί ήθελε να πετάξει σ'ένα κόσμο που έχει επιλέξει εκείνη. Τι να σου γράφω τώρα; Το γραπτό ημερολόγιο της κόρης μου και του γιού μου, άρχισα να το γράφω πριν γεννηθούν. Ειδικά η κόρη μου που ήταν πρώτη, ξέρει ημερομηνία πότε με κλώτσησε,πότε έβγαλε το πρώτο δοντάκι, μέχρι και απόψε που μου τηλεφώνησε και μου είπε πόσο ανάποδη ήταν η μέρα της και το πρόγραμμά της για αύριο. Έχω μια κόρη που μου είπε το εξείς σοφό στα 14της: "Μαμά μου, η ελευθερία που μου δίνεις είναι η φυλακή μου".(όταν την έβλεπα ότι ήθελε ένα αγόρι κι εγώ της έλεγα πλησίασέ τον μέσω της παρέας να τον γνωρίσεις και αργότερα έκαναν σχέση).
Πολλά είπα. Συγνώμη. Παρασύρθηκα.

Ανώνυμος είπε...

Καλημερα. Μολις σας ανακαλυψα και απολογουμε που πηρα το ονομα σας για ενα ποστ μου χωρις να το ξερω! (Ειναι ομορφο ομως...)

Marialena είπε...

Ελπίδα, καλοσώρισες! Σ'ευχαριστώ από καρδιάς γι' όλα όσα η καρδιά σου μας αποκάλυψε απόψε. Είμαι σίγουρη πως και η κόρη σου και εσύ είστε καταπληκτικοί άνθρωποι! Δεν παρασύρθηκες καθόλου, ίσα-ίσα, απόψεις σαν τη δική σου χρειάζεται να τις διαβάζουμε γιατί είναι βγαλμένες από την ίδια τη ζωή. Θα χαρώ ειλικρινά να σε ξαναδώ, να σαι καλά, Μαριαλένα

@ dr. Uqbar: Μην απολογείσαι για τον τίτλο που δανείστηκες, η ουσία έχει σημασία τελικά. Πως είσαι με τα δικά σου? Χαίρομαι που πέρασες και από δω και για σένα ισχύει αυτό που είπα στην Ελπίδα. Όλοι οι άνθρωποι με ευαισθησίες είναι ευπρόσδεκτοι στις σελίδες μας...Μ.

nimbus είπε...

όμορφο...πολύ όμορφο...
μιλησες με την ψυχή μου...

Marialena είπε...

Καλημέρα Nimbus μου. Και πάλι σ' ευχαριστώ που διαβάζεις τη σελίδα μας και σ' αγγίζουν κάποια πράγματα. Γι' αυτό προωρίζονται...