Τρίτη, Νοεμβρίου 14, 2006

Παρακοή



Μείνε στο βράχο, έλεγε η φωνή,
Στο νερό θα χάσεις τα φτερά σου.
Δεν άκουσε.
Σε μια μήτρα βούτηξε για να
Ξαναγεννηθεί χωρίς φτερά.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν τα χρειαζόμαστε τα φτερα για να πετάμε! Μόνο για να νομίζουμε πως είμαστε Αγγελούδια. Η Νεράιδες.

Ευτυχώς δεν είμαστε τίποτε απ'τα δυο. Κι έτσι μπορούμε να ζούμε τα δικά μας παραμύθια!

Μαύρος Γάτος είπε...

Ναι, αλλά τη βουτιά πόύ την βάζεις;

Τόσες θυσίες κάνουμε το καλοκαιράκι, για αν ξαναβρούμε... εκείνη τη βουτιά....

Ανώνυμος είπε...

Τι δουλειά έχει ο Γάτος στη θάλασσα; Δηλαδή είναι Γαύρος Γάτος μέχρις εσχάτων;

Μαύρος Γάτος είπε...

Ωχ! Μάς πήρανςε χαμπάρι....

Μα εντελώς, κύριε καραβόσκυλε... εντελώς...

Πειραιάς και ξερό ψωμί...

mat είπε...

Τι να τα κάνεις τα φτερά όταν ύπταται η ψυχη σου ? Οταν το μυαλό αιωρείται στο άπειρο και ταξιδεύει με το φώς ?

ο δείμος του πολίτη είπε...

Η αισιοδοξια ξαναγιεννιέται. Δεν έχει φτερά μα δε χρειάζεσαι φτερά. Τα φτερά οδηγούν σε λιποταξία. Δε χρειαζόμαστε λιποτάκτες. Κουράγιο στη νέα ζωή. Δύσκολη ζωή μα πλούσια.

Ανώνυμος είπε...

ΜΗΔΕΝΙ ΣΥΜΦΟΡΑ ΟΝΥΔΗΣΕΙΣ , ΚΟΙΝΗ ΓΑΡ Η ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΟΡΑΤΟ.FREEBOY

Marialena είπε...

Μαρία μου επέτρεψέ μου να κρατήσω τα λόγια σου ως κάτι πολύ προσωπικό, γιατί αυτή η βουτιά για μένα κατέληξε αυτή τη φορά κατέληξε σε οπισθοχώρηση μέχρι νεωτέρας, αλλά ακόμα και χωρίς φτερά, αυτή τη βουτιά που την τρέμω σαν τον Χάρο, λέω πως θέλω να την κάνω κι ας με παρασύρει η άβυσσος μετά... Με άγγιξες πολύ, να σαι καλά, Μ.

Unknown είπε...

Έτσι είναι.
Non Serviam.
:Ο)

raffinata είπε...

... μια μελαγχολική καλησπέρα ...