Παρασκευή, Μαρτίου 02, 2007

Ονειροπαγίδα ο Χρόνος




Μια τεράστια ονειροπαγίδα ο χρόνος.

Φιλτράρει στο κόκκινο τον πόνο και τον αντικατοπτρίζει

σε κάθε γραμμή του προσώπου.

Κατά προτίμηση στην γωνία που σχηματίζουν τα χείλη.

Εκεί που αγαπάει να φωλιάζει η πίκρα, να σταλάζει

τα δάκρυα της. Και στην απέραντη μοναξιά της μνήμης ,

που λιώνει η αίσθηση μιας ζωής καταργημένης.

Έξω από τον συμβατικό χρόνο, δίχως όρια ύλης.

Σ' ένα σκοτάδι προκλητικό γεμάτο αλλοτινά αγγίγματα

και σιωπή από λόγια που χάθηκαν. Κυλάει ανάμεσα στις

ρωγμές της λυγισμένης ψυχής , σε σκέψεις που αιωρούνται

και στροβιλίζονται σκάβοντας σκαλοπάτια καθόδου στη νύχτα.

Μνήμη από πανσέληνη νύχτα, σπασμένη σε κομμάτια...

Πως να κολλήσω το ράγισμα εκείνο, πως να το κουβαλήσω

σ' όλους τους δρόμους της επιβίωσης...

Χωρίς "φεγγάρι" , με μόνη πραγματικότητα την απουσία

που μυρίζει σκόνη και σιωπή σα να την άγγιξε ο θάνατος...

Σ' αγαπάω πέρα από τον χρόνο, πέρα από εσένα τον ίδιο

Μα δεν είμαι δυνατή,λυγίζω ψυχή μου, πονάω...

Νιώθω μια κούραση ως μέσα στο αίμα, θέλω να βουλιάξω,

να αφανιστώ μέσα στην επιθυμία του χαμένου, να κλάψω,

να κοιμηθεί η έρημος μέσα μου, να ξεχάσει το σώμα...


*Αναστασία*




8 σχόλια:

mario είπε...

Πολύ όμορφο, Αναστασία
καλημέρα:)

Marialena είπε...

Καλοσώρισες Αναστασία...
Πόση ομορφιά έχει η γραφή σου! Μ.

panagiota είπε...

Αχ...αυτη η ονειροπαγιδα του χρονου..
Καλως ηλθες Αναστασια!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μου άρεσε πολύ το post αυτό.

Αναστασία είπε...

Καλώς σας βρήκα!
Marialena σ' ευχαριστώ για
την πρόσκληση στην παρέα σας!
Η Ονειροπαγίδα μου χαρισμένη σε
σένα, για την δική σου, πιο αισιόδοξη οφείλω να ομολογήσω, Ονειροπαγίδα...

pote-xana είπε...

Αναστασία μου καλώς όρισες και από μένα.Είμαι εδώ για να σας σπάζω τα νεύραααααα. Επειδή είμαστε Μελαγχολικά άτομα δεν σημαίνει ότι απαγορεύεται να είμαστε στα Χάι μας; Όποτε μπαίνω στην σελίδα έχω την εντύπωση πως σε λίγο θ'ακούσω κάποια μας να κλαίει! Ωραιότατο και ποιητικότατο το κομμάτι σου, αλλά υποσχέσου μου όχι κάθε φορά τόση μελαγχολία!Η σελίδα να είναι καλό παράδειγμα για ανέβασμα και όχι για κατρακύλισμα! Έλεος!!!! Ειμαι ακόμη ασταθείς και τρέμουν που και που τα ποδαράκια μου!
Φιλάκια

Marialena είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ Αναστασία μου, σημασία έχει πως σε αυτή τη παρέα υπάρχει πολλή ομορφιά και ευαισθησία. Η Ονειροπαγίδα μου ήταν ίσως πιο αισιόδοξη, γιατί είναι αυτό που επιθυμώ βαθιά μέσα μου, αλλά η πραγματικότητα ακόμα μακράν απέχει. Να σαι καλά, φιλιά!

Αναστασία είπε...

ο.κ pote-xana ...Δεν μπορώ να υποσχεθώ ποτέ ξανά, μα σήμερα είμαι τόσο χαρούμενη που όλα είναι πολύχρωμα γύρω μου ....

Η νύχτα σηκώνει τα μεσοφόρια της και στριφογυρίζει σε φούρλες τρελές ,

το φεγγάρι έχει βάψει τα μάγουλα του με τα πιο τρελά χρώματα και κερνάει

σφηνάκια πολύχρωμα, χαράς ... Κι ένα όνειρο με πολύχρωμα φτερά με

τριγυρίζει ...

Το στέλνω να αγγίξει και το δικό σας ξημέρωμα ...