Πέμπτη, Απριλίου 03, 2008

ΤΑ ΡΟΔΑΚΙΑ


Κάποτε ήταν ένα κορίτσι που είχε ένα σκυλάκι. Ήταν πολύ δεμένοι και πήγαιναν παντού μαζί. Το πρωί την συνόδευε στο σχολείο και το μεσημέρι γύριζαν από το πιο μακρινό δρόμο για να πλατσουρίσουν στην όχθη του ποταμού ή να τρέξουν στα χωράφια.
Μια μέρα καθώς το σκυλάκι διέσχιζε το δρόμο το κτύπησε ένα αυτοκίνητο.Όταν το σκυλάκι ξύπνησε ήταν ξαπλωμένο στο καναπέ του σπιτιού και από πανω του ήταν ο κτηνίατρος της περιοχής. Στα δυο πισινά του ποδιά είχαν βάλει γύψους και τα ένιωθε πολύ βαριά. Μάταια προσπαθούσε να σηκωθεί όταν άκουσε το κορίτσι να έρχεται. Το κορίτσι έτρεξε κοντά του όταν το αγκάλιασε, ο πόνος που αισθανόταν το σκυλάκι μειώθηκε αμέσως. Το κορίτσι ρώτησε τον πατέρα του τι είχε συμβεί. Ο πατέρας της διηγήθηκε το ατύχημα και στο τέλος της είπε πως το σκυλί δεν θα μπορούσε να ξαναπερπατήσει. Η κοπέλα τρομοκρατήθηκε, κοίταξε το σκυλάκι και μετά έτρεξε στο δωμάτιο της.
Την επόμενη το κορίτσι έφυγε για το σχολείο χωρίς να πάει να δει το σκυλάκι της. Όσο περνούσαν οι μέρες τόσο το κορίτσι απομακρυνόταν. Ο πατέρας που δεν μπορούσε να βλέπει το σκυλάκι καθηλωμένο στο καναπέ χωρίς την παλιά του ζωντάνια, προσπάθησε να βρει ένα τρόπο για να φτιάξει την διάθεση του. Σκέφτηκε λοιπόν να κατασκευάσει δυο ροδάκια για να διευκολύνει την μετακίνηση του. Στην αρχή το σκυλάκι έπεφτε και γλιστρούσε αλλά λαχταρούσε τόσο πολύ να πάει να βρει το κορίτσι, που τα κατάφερε. Έμαθε να κινείται με τα ροδάκια. Πήγε στο δωμάτιο του κοριτσιού όλο χαρά για να της δείξει πως τώρα πια μπορούσαν να παίξουν όπως παλιά, γύριζε γύρω γύρω στη καρεκλά της και την προκαλούσε να σηκωθεί, για να πάνε έξω να τρέξουν. Η κοπέλα όμως έβλεπε μόνο τα ροδάκια. Δεν αναγνώριζε το αγαπημένο σκυλάκι της. Τότε το σκυλάκι απογοητευμένο βγήκε από το δωμάτιο με το κεφάλι του σκυμμένο. Αργά την νύχτα όταν όλοι κοιμήθηκαν το σκυλάκι έφυγε από το σπίτι. Περιπλανιόταν στους έρημους δρόμους της πόλης χωρίς προορισμό, το μόνο που σκεφτόταν ήταν γιατί το κορίτσι δεν το αγαπούσε πια. Το μόνο που είχε αλλάξει ήταν πως μετακινιόταν με ένα διαφορετικό τρόπο, αλλά δεν είχε αλλάξει το ίδιο το σκυλάκι ούτε τα αισθήματα του.
Όταν ξημέρωσε το σκυλάκι πήγε στο προαύλιο του σχολείο και κάθισε σε μια απόμερη μεριά. Στο διάλειμμα τα παιδία το κοίταζαν περίεργα και γελούσαν με αυτό το αλλιώτικο σκυλί που είχε ροδάκια αντί για ποδιά. Η κοπέλα άκουσε τα γέλια των υπόλοιπων και πλησίασε να δει τι συμβαίνει. Τότε είδε το σκυλάκι της κουρελιασμένο να την κοιτά με παράπονο. Έτρεξε κοντά του πικραμένη, από τον τρόπο που είχε φερθεί στο σκυλάκι όλες αυτές τις μέρες. Το πήρε στην αγκαλιά της και του ψιθύρισε πως δεν θα άφηνε κανένα να του κάνει κακό και πως το αγαπάει με την διαφορετικότητα του η οποία το κάνει μοναδικό.

10 σχόλια:

Marialena είπε...

Αχ Παναγία μου, δεν τα αντέχω αυτά τα πράγματα είτε συμβαίνουν στο μυαλό μας, είτε στη πραγματικότητα...

Μαριάννα χαίρομαι που έγινες μέλος της συντροφιάς μας! Καλοσώρισες και να ομορφαίνεις τη σελίδα μας με την ομορφιά της ψυχής σου!

ΜΑΡΙΑΝΝΑ είπε...

μαριαλενα δεν ειχα προσθεση να σας στενωχωρησω. Οπως ειδες εδωσα καλο τελος. μου αρεσουν τα happy end.
Αυτο το παραμυθακι το εγγραψα κατι χρονια πριν για μια εφημεριδα που ας πουμε συνεργαζομαι κατα περιοδους. Το βρηκα τυχαια ενω εψαχνα κατι ασχετο στα αρχεια του υπολογιστη μου. Σκεφτηκα πως θα ηταν ωραιο η πρωτη μας γνωριμια να γινει ετσι...με ενα παραμυθι που μεσα του ομως υπαρχουν πολλα αληθινα στοιχεια. Η διαφορετικοτητα, η προκαταληψη, η αποδοχη της διαφορετικοτητας μεσα απο την Αγαπη

Marialena είπε...

Καλά έκανες Μαριάννα μου, αν δεν αγγίξεις ευαίσθητες χορδές και συνειδήσεις που κοιμούνται, πως θα το κάνεις?

Για τη συμπεριφορά του κοριτσιού στο σκυλάκι της λόγω του κινητικού του προβλήματος, πήγαινε το σχόλιό μου. Δεν μπορούμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, το μήνυμά σου ήταν πολύ σημαντικό για την Διαφορετικότητα.

Να σαι καλά και να μας χαρίσεις πολλές από τις ιστορίες που έχουν κάτι να πουν σε όλους μας.
Καλό σαββατοκύριακο εύχομαι!

Theogr ο κηπουρός είπε...

Δυστυχώς τα καλά πράγματα συμβαίνουν μόνο στα διηγήματα. Η αληθινή ζωή έχει διαφορετική άποψη και αυτό το ξέρει καλά ένας άλλος ανώνυμος.

ΜΑΡΙΑΝΝΑ είπε...

theogr δεν το πιστευω πως μονο στα διηγηματα συμβαινουν ωραια πραγματα. δεν ξερω τι εμπειριες εχει ο ανωνυμος. Μιλαω προσωπικα, οτι εικονα δειχνεις στον υπολοιπο κοσμο θα εισπραξεις αναλογα. Εχω αναπηρια αλλα εχω καταφερει πολλα στη ζωη μου (θελω να πιστευω πως ειμαι ο ΄΄κανονας΄΄ οχι η έξαιρεση΄΄), κυριως εχω ανθρωπους που αγαπω και με αγαπουν. και πιστευψε με η αγαπη και η εκτιμηση κερδιζοται δεν ειναι δεδομενα

panagiota είπε...

Ολα τα πλάσματα του Θεού έχουν ισα δικαιώματα στην αγάπη.Κανένα δεν είναι"διαφορετικό"!
Μαριάννα ,ηταν υπέροχο το αφήγημα!Προσωπικα με κατασυγκίνησε.
Καλώ μας ήλθες!!!

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

Α!! και εγώ που έλεγα που τοχω διαβάσει !!
Ωστε εσύ ήσουνα κορίτσι μου!!
Πολύ όμορφη παραβολή, και το τέλος όπως έπρεπε!!
Μου ταιριάζει ξέρεις.
Καλώς μας ήλθες και χαιρετισμούς στον όμορφο Αη Νικόλα!!

ΜΑΡΙΑΝΝΑ είπε...

σας ευχαριστω ολους για τα ομορφα λογια σας. Σακη ισως το εχεις διαβασει στο σαϊτ του Αναπηρια Τωρα, αν και μια φιλη ,μου ειχε πει πως το ειχε δει και σε καποιο αλλο σαϊτ για το οποιο δεν ειχα ιδεα...
ο Αγιος Νικολαος ανταποδινει τους χαιρετισμους

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

Ναι Μαριάννα εκεί ήταν.
Πάντως η πατέντα με τα ροδάκια έχει γίνει και στην πραγματικότητα. Κάπου έχω δει το rehab σκύλου σε ξένο ντοκιμαντερ με παράξενα και όμως αληθινά

Theogr ο κηπουρός είπε...

Μαριάννα είσαι αξιοθαύμαστη και συμφωνώ με αυτά που γράφεις. Οι δίκες μου εμπειρίες όμως παρ’ όλα αυτά είναι διαφορετικές. Δεν ξέρω αν έριξες καμιά ματιά στα blog μου. Ίσως καταλάβεις κάποια πράγματα. Σου εύχομαι καλή υγεία και καλή συνεχεία.