Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 15, 2008

Αγριολούλουδα

Είναι φορές που τα απλά και γλυκά πράγματα εμφανίζονται απο το πουθενά. Η, είναι δίπλα μας, ήταν δίπλα μας όλον αυτό το καιρό που εμείς ψάχναμε για καλωσύνη στ' αστέρια. Οι κοντινοί μας άνθρωποι δεν είναι απαραίτητα και συγκάτοικοι. Μπορεί να είναι ο περιπτεράς που θα πεί μιά καλημέρα με χαμόγελο, η γειτόνισσα που σε πέτυχε στο δρόμο ενώ έβγαζε βόλτα το σκύλο, με χαμόγελο, το παιδάκι που σου χαμογελά μέσα απο το σχολικό λεωφορείο με τη μύτη του στο τζάμι. Τα απλά όμορφα συναισθήματα είναι ανάμεσά μας, αρκεί να σηκώσουμε τα μάτια μας, να αφήσουμε λίγο το εγώ μας στην άκρη και να τα δούμε. Η καλύτερα, να τα αισθανθούμε.
Πόσες και πόσες φορές δεν προσπεράσαμε τον συνάνθρωπο χωρίς μία καλημέρα. Μονίμως με πεσμένα μούτρα πορευόμαστε. Ολα στραβά μας πάνε, στο ταξείδι μας για την κατάκτηση του '..άπιαστου. Αραγε θα χαμογελάσουμε όταν πιάσουμε το άπιαστο, ή ως τότε θα έχει βγεί μπροστά μας το επόμενο άπιαστο σαν κατακλείδα στην αέναη μουρμούρα μας;
Κάποιοι όμως βγάζουν τον καλύτερο εαυτό τους πρός τα έξω, έστω κι αν χαρακτηρισθούν σαν "χάχας" αυτός που χαμογελάει, "βλάξ" αυτός που βοηθάει, "ονειροπαρμένος αυτός που πλάθει όνειρα.
Οι δυστυχισμένοι μουτρωμένοι άνθρωποι αστόχαστα χαρακτηρίζουν τους ευτυχισμένους με τα χειρότερα, ξέροντας ότι ίδιοι δύσκολα θα τα επιτύχουν.
Κρίμα

..................................................................


Ο πίνακας είναι του Picasso

5 σχόλια:

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

Μαρίνα καλημέρα
Κρατάω το τελευταίο

"έστω κι αν χαρακτηρισθούν σαν "χάχας" αυτός που χαμογελάει, "βλάξ" αυτός που βοηθάει, "ονειροπαρμένος αυτός που πλάθει όνειρα."

γιατί ακριβώς καταδειχνει το σημειο στο οποίο έχουμε φθάσει.

Παλιά υπήρχε περισσότερη φτώχεια, αλλά περισσότερη καρδια και χαμόγελο. Οι άνθρωποι αρκόυνταν στα λίγα και ήταν ευχαριστημένοι με αυτά. Δεν υπήρχαν σημαντικές οικονομικές διαφορές μεταξύ των νοικοκυριών. ολοι ζούσαν το ίδιο. Με τα λίγα και με πολύ γλέντι και χαμόγελο.
σήμερα ακόμα και το γλέντι έχει εμπορευματοποιηθεί και έχει γίνει γιαλαντζί.

Νασαι καλά Μαρίνα και πάντα να λες την καλημέρα,, μιά ευγνομωσύνη για τη μέρα που ξημέρωσε, και ναχεις ένα χαμόγελο στο πρόσωπό σου. Γιατί πραγματικά είναι μεταδοτικό!!

Ανώνυμος είπε...

Να συμφωνήσω (αναπόφευκτα ) με το Σάκη και να προσθέσω την αντίληψη που μου έχει δημιουργηθεί ότι χαχας , ελαφρύς, μη σοβαρός κλπ χαρακτηρίζεται ο χαμογελαστός ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Στο εξωτερικό , παιδιά, δεν έχω καταλάβει να ισχύει κάτι τέτοιο.
Αντιθέτως, μια μέρα που καθόμουν μόνος μου σε ένα κλαμπ στο Πορτσμουθ και ήμουν κατηφής(από κούραση,βαρεμαρα και μοναξιά), μου έκαναν επίπληξη πολλοί εκεί μέσα! Και φαντάσου΄, ήταν Αγγλία!

Marina είπε...

macloud, πολύ σωστή η διευκρίνηση σου περί κατήφειας στην Ελλάδα. Μόνο εμείς φαίνεται να είμαστε οι κακομαθημένοι, στο εξωτερικό είναι χαμογελαστοί, ισως φτωχότεροι αλλά ευχάριστοι. Εχοντας ζήσει στην Αγγλία πολλά χρόνια, τους λάτρεψα τους Αγγλους που γελαστά καλημέριζαν τον οποιονδήποτε στεκόταν στη στάση του λεωφορείου, χαμογελαστά παράγγελναν στο χασάπη/μανάβη/οποιονδήποτε το φαγητό της ημέρας για να μη πώ τα τοοοοσα χαμόγελα στα καταστήματα των τραπεζών αλλά και των καταστημάτων. Εδώ μπαίνεις σε κατάστημα ρούχων και η πωλήτρια έχει ύφος να σε δείρει που της διέκοψες τη πάρλα στο τηλέφωνο.
Και στο πάμπ, άμα σε δούν πεσμένο έρχονται και σου πιάνουν τη κουβέντα.
η παλιά Ελλάδα της χαράς και φιλοξενίας έχει γίνει μουτρού και με έμβλημα την αγένεια

Marialena είπε...

Μαρίνα μου έχεις τον δικό σου μοναδικό τρόπο να μας βγάζεις από την λήθη μας και να λες πράγματα που μας κάνουν να δούμε την πραγματικότητα με άλλο μάτι. Έτσι και εδώ τώρα...

Να είσαι καλά. Χαιρετισμούς σε όλη τη παρέα των Α.Μ.

panagiota είπε...

Μαρινάκι,τα "έχωσες" πάλι με το δικό σου ανεπανάληπτο στυλ1
Μ'αρέσουν οι "χάχες",λατρεύω τους "βλάκες" και στήνω όνειρα με τους "ονειροπαρμένους"!
Οσο για τους "δήθεν", άσχετα αν είναι μουτρωμένοι ή χαμογελαστοί ...στο στομάχι μου καθονται...