Κυριακή, Ιουλίου 16, 2006

Δυνατό χαρτί ο 'Ασος

- Έχετε δωμάτια για τέλος Ιουλίου; - Πόσα άτομα είστε; - 'Ενα! - Λυπούμαστε, δεν υπάρχει μονόκλινο... Την πρώτη φορά που αποφάσισα (πριν τέσσερα χρόνια) να κάνω μοναχικές διακοπές, ο τηλεφωνικός διάλογος επαναλαμβανόταν καθημερινά με το ίδιο πάντα αποτέλεσμα. Άλλαξα εισαγωγή : - Θα ήθελα ένα δίκλινο για τέλος Ιουλίου - Με θέα στη θάλασσα το θέλετε; Με μεγάλο μπαλκόνι ; Με διπλό κρεββάτι; - Φυσικά, ναι! Και κατέφθασα ένα απόγευμα στο ξενοδοχείο του νησιού, με τη θάλασσα ν' απέχει δέκα βήματα, με την ξενοδόχα να μου δίνει τα κλειδιά ρωτώντας πότε θα έρθει η παρέα μου. Όταν κατάλαβε ότι είμαι εγώ και το κόκκινο σακ βουαγιάζ μου, πρότεινε να μου κάνει μια μικρή έκπτωση στο δωμάτιο. Το δέχτηκα, δέχτηκα και τη βοήθειά της στο ανέβασμα της μιας κι ασήκωτης αποσκευής μου. Δεν δέχτηκα περίεργες ερωτήσεις, τις άφησα να αιωρούνται αναπάντητες, πάντα χαμογελώντας. Στο δωμάτιο, πέταξα τα ρούχα του ταξιδιού από πάνω μου, άπλωσα παντού μπουκάλια και μπουκαλάκια , γέμισα νερά το μπάνιο , ξάπλωσα γυμνή στο διπλό κρεββάτι πηγαίνοντας από το ένα μαξιλάρι στο άλλο. Κοιμήθηκα μέχρι τα χαράματα. Περιμένοντας ν' ανοίξει η τραπεζαρία για το πρωϊνό, έφαγα ένα κουτί μπισκότα, ήπια έναν έτοιμο φραπέ, έλυσα σταυρόλεξα χωρίς να τα τελειώνω, καθισμένη στο μπαλκόνι με τις δυό καρέκλες (η μία για τα πόδια μου). Κατέβηκα πρώτη στη σάλα του πρωϊνού, γέμισα ένα δίσκο, όλα ανέγγιχτα, γεμάτα, κάθησα στο καλύτερο τραπέζι κι άφησα τα βλέμματα του προσωπικού να με επεξεργάζονται όσο έτρωγα. Μόλις άρχισαν να έρχονται οι υπόλοιποι ένοικοι, έφυγα. Το ίδιο θα γινόταν όλα τα πρωϊνά μου εκεί. Πήρα "τα της παραλίας" , έκανα τα δέκα βήματα, όλες οι ξαπλώστρες, οι ομπρέλλες, τα δέντρα στη διάθεσή μου. Χαμόγελο, καλημέρα, πέντε ευρώ στον υπεύθυνο. Με πλησιάζει μια ηλικιωμένη κυρία "να προσέχετε τον ήλιο, είστε πολύ άσπρη" . Χαμογελάω και βουτάω στο γαλάζιο. Έρχεται κόσμος. Μια οικογένεια δίπλα στην ξαπλώστρα μου. Σκουπίζομαι, με χαιρετάνε, βάζω αντιηλιακό όσο φτάνει το χέρι μου στην πλάτη, κλείνω τα μάτια, ανοίγω το γουόκμαν, δεν ακούω τα πιτσιρίκια να ζητάνε παγωτό, το ζευγάρι να διαπληκτίζεται, ακούω "έλα κύμα πάρε με...". Μια τυρόπιτα και μπόλικο νερό με συνοδεύουν στο γυρισμό στο ξενοδοχείο. Μπάνιο, ύπνος. Πριν πέσει ο ήλιος, βιβλίο, καφές και τσιγάρο στο μπαλκόνι. Ντύσιμο απλό, άρωμα διακριτικό, ταξί και βόλτα στη χώρα. Ταξί και γυρισμός. Στα εστιατόρια λίγος κόσμος, είναι νωρίς για τους Έλληνες, καλή ώρα για αλλοδαπούς και μόνους. Κάθομαι σε τραπέζι κεντρικό, άμεση εξυπηρέτηση, αφήνω τα γκαρσόνια να με επεξεργάζονται, όσο τρώω με περισσή όρεξη. Αφήνω φιλοδώρημα, "καληνύχτα σας, ευχαριστούμε". Στάση για παγωτό, τρεις μπάλες, σιρόπι, σαβαγιάρ, σαντιγύ. Στο δρόμο για το ξενοδοχείο, παρέες κανονίζουν που θα πάνε για φαγητό και διασκέδαση. Ανοίγω το κλιματιστικό, βγαίνω στο μπαλκόνι , καπνίζω και σκέφτομαι. Ξαπλώνω, αλλά δεν με παίρνει ο ύπνος. Από πολύ κοντά ακούγεται μουσική, δυνατή. Βάζω βερμούδα, φανελάκι, λυτά παπούτσια και την ακολουθώ. Ένα μπαράκι δίπλα στο ξενοδοχείο. Στέκομαι και κοιτάζω. Μου κάνουν νόημα να πλησιάσω, το ζευγάρι που είχε το μπαρ. Κάθομαι, με κερνάνε ένα ποτό. Αφήνω τον κόσμο στα τραπέζια να με επεξεργάζεται. Το επόμενο βράδυ ξαναπήγα "καλησπέρα", "καλησπέρα". Μέχρι να νυστάξω. Ξανά χάραμα, ξανά σούρουπο. Δέκα. Οι μοναχικές, μοναδικές μου μέρες διακοπών σαν μονάδα, σαν άσος.

9 σχόλια:

aeipote είπε...

Καλημέρα!
Γιατί όχι;
Μια χαρά σας βρίσκω!

artfarted είπε...

Ζζζζζούπερ διακοπές αλλά.... με 6000 θερμίδες την ημέρα επί 10 μέρες αναρωτιέμαι σε τι διαστάσεις επιστρέψατε στον "πολιτισμό".

demonia είπε...

Τζαμάτα...

Uncle Aris είπε...

Pws mporeses na to kaneis auto? Polu 8a h8ela na kanw to idio. Na hremhsw na skeutw gia mena kai osa me aforoune. Alla panta anazhtw parea. Kai paei strafi h endoskophsh. Mprabo sou pantws, 8e elega se zhleuw.

raffinata είπε...

μα είχα την καλύτερη "παρέα", και όχι, δεν πήρα κανένα κιλό γιατί δεν έτρωγα από ανία...

Μαύρος Γάτος είπε...

Περιγράφεις, Μαράκι, τις περισσότερες διακοπές της ζωής μου. Έκανα όμως και διπλές διακοπές, πολύ δυνατές.

Να τολμήσω να πώ ότι αυτή τη στιγμή έχω φτάσει να προτιμώ ασυζητιτί τον άσο από την παρέα; Για το ντουέτο δεν ξέρω, ακόμα δεν το έχω πάρει απόφαση...

Σ;)

Νίνα είπε...

Αχ ναι θελω και εγω ξεροσφυρι διακοπες αλλα επισης φοβαμαι οτι θα βαρεθω φοβαμαι τη μοναξια τι τα θες...Αχ θελω να το κανω παντως! Μπραβο θελει αρετη κ τολμη η ελευθερια!!!

Marialena είπε...

Μοναχικό λυκάκι και γω στις διακοπές μου τις περισσότερες φορές. Μαράκι διέκρινα μια γυναίκα με διάθεση να απολαύσει αυτό που ζούσε, με όποιον τρόπο και αν γινόταν. Άλλο είδος διακοπών σόλο και άλλο με παρέα και δη ντουέτο. Το θέμα είναι να προκύπτουν ωραίες αναμνήσεις αβίαστα είτε μόνοι είτε όχι. Από το μυαλό και την διάθεση ξεκινάνε όλα...! Να σαι καλά, Μ.

Ανώνυμος είπε...

μπραβο σου ραφφινατα !! θελει πολλα .... για να πας μονος διακοπες!!! εγω φετος το σκεφτομαι πολυ σοββαρα !!! αλλα φοβαμαι οτι θα μελανχολησω περισσοτερο !! βλεπεις η ψυχικη και σωματικη υγεια μου τον τελευτεο χρονο εχουν παει περιπατο!!! και ολα ευθυνονται στο προβλημα που μου εμφανιστικε περσι τετοια εποχη και αρχισα να χανω την ακοη μου σταδιακα, χωρις λογο και αιτια !!! σκεφτομαι μηπως παω Ιθακη μονος και ερμος !!! εσεις εχετε να μου προτεινετε καποιον αλλο προορισμο ιδανικο για μοναχικους καβαλαρηδες?? προσοχη ειμαι μονο 24!!!