Δεν φτάνει το νερό και το σαπούνι για να ξεπλύνει τον οργασμό απ' το σώμα σου... Δεν φτάνει η κατανόηση, η διάθεση να μοιραστείς κάτι, που ίσως δεν είχες, για να φτάσεις σ'αυτόν...
Θέλει σύννεφα να κυκλώνουν τον ουρανό της ψυχής σου, να τον βαραίνουν τόσο που ο οργασμός να 'ναι η καταιγίδα που θα την λυτρώσει... Θέλει αγριεμένες θάλασσες, και βυθούς που αναδεύονται από τα κύματα της σκέψης σου, για να ξεσπάσει το σώμα σου στα βράχια του άλλου...
Χρειάζεται να στηριχτείς σε ένα ψέμμα για να ζήσεις την αλήθεια του οργασμού, πρέπει να θυσιάσεις κάτι από την αξιοπιστία, την σοβαρότητα, το ίδιο σου το εγώ ... για να το ανακαλύψεις άλλη μια φορά..
Δεν φτάνουν όσα ήξερες για να ξεπλύνεις την θυσία από πάνω σου... πρέπει να ανοίξεις την συνείδηση σου σε όσα την έκανες δώρο... Να αφήσεις μια νέα πραγματικότητα να ξεχυθεί από μέσα σου, να παραμερίσει το νερό και το σαπούνι, το σφουγγάρι, να τρέξει μέσα από σιφόνια και σωλήνες και μες την νύχτα να φωτίζει τα ίδια σου τα σκοτάδια...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Πολύ ωραίο κέιμενο. Θα συμφωνήσω ασυζητητί!
Ναι..ειναι μια "ποιητικη" εκδοχη τοης εννοιας του οργασμου..μ' αρεσει..:-)
(..ασχετο:αυτη η εικονα ομως κατω απο την επικεφαλιδα "ανωνυμοι μελαγχολικοι" μ' ενθουσιασε! Μπραβο και σ' αυτον που την εκανε και σ' αυτον που την τοποθετησε εκει! )
Δημοσίευση σχολίου