Τρίτη, Φεβρουαρίου 19, 2008

Τέχνη που... θεραπεύει

Παραστάσεις από νοσοκομείο σε νοσοκομείο για παιδιά που νοσηλεύονται

της Σάντρας - Οντέτ Κυπριωτάκη

Είναι βράδυ καθημερινής, έξω βρέχει, πολλή κίνηση. Η ζωή της πόλης ακολουθεί τον συνηθισμένο ρυθμό της. Ωστόσο, σε μια λευκή αίθουσα, σ' ένα νοσοκομείο με δυνατό φως, έκπληκτα ματάκια παρακολουθούν ιστορίες για βασιλιάδες, δράκους, χρυσάφι, φιλίες, αγάπη και συγχώρεση. Ένα βέλος χτυπάει τον εχθρό, μα εκείνος δεν παθαίνει τίποτα. Γιατί υπάρχουν και βέλη που δεν πληγώνουν ποτέ, αλλά σκορπίζουν αγάπη.


Εδώ και πέντε χρόνια, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, κ. Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, εμπνεύστηκε μια ομάδα "κινητού θεάτρου". Το ξεχωριστό σ' αυτό το θέατρο είναι οι παραστάσεις τους προορίζονται για παιδιά που νοσηλεύονται σε νοσοκομεία και ιδρύματα. Φέτος, ο Βασίλης Μαυρογεωργίου , συγγραφέας, σκηνοθέτης και ηθοποιός του "Βέλους που δεν πληγώνει", μαζί με τον Σταύρο Σιούλη και την Ντίνη Ρέντη, από τις αρχές Νοεμβρίου γεμίζουν τα νοσοκομεία της Αθήνας με θέατρο, μουσική, χρώμα και παιδικά γέλια. Κάθε απόγευμα, μέχρι τον Απρίλη, ο μικρός θίασος, με ελάχιστα αντικείμενα και απλές στολές, παίζει σε θαλάμους, σαλόνια, διαδρόμους, όπου υπάρχουν ασθενή παιδιά. Η ανάγκη των παιδιών για λίγη ψυχαγωγία μέσα στην άσχημη, καθημερινή ρουτίνα ενός νοσοκομείου ή ενός ιδρύματος είναι πια επιτακτική και όχι δευτερεύουσα.


Ο ένας ηθοποιός φωνάζει από τα δωμάτια τα παιδιά, όσο οι άλλοι στήνουν την παράσταση. Στην άρχή έρχονται μόνο λίγα, κάποια με τους γονείς τους, με τις πιτζάμες, με τις ρόμπες του νοσοκομείου. "Πριν από πάρα πολλά χρόνια, πολύ παλιά, υπήρχε ένα πολύ φτωχό βασίλειο..." και η ιστορία ξετυλίγεται. Σιγά σιγά, όμως, το χωλ γεμίζει με απορημένα και έκπληκτα παιδιά, που αργότερα γελάνε και χειροκροτάνε. Ένα κοριτσάκι έχει δει την παράσταση τόσες φορές που πετάγεται και λέει τα λόγια! Πολλοί από τους γονείς, παρακολουθούν με ενδιαφέρον, άλλοι ξεκλέβουν λίγο χρόνο για να ξεκουραστούν. Κάθε χρόνο προσφέρονται δωρεάν 150-180 παραστάσεις, οι οποίες πραγματοποιούνται υπό την αιγίδα του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και του υπουργείου Πολιτισμού.


Ο θίασος υποστηρίζεται από τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς. Στόχος των παραστάσεων είναι φυσικά η προσφορά στα παιδιά και τα κείμενα γράφονται ειδικά γι' αυτόν τον σκοπό. "Αυτό το θέατρο είναι πολύ ουσιαστικό για μας. Μας υπενθυμίζει συνέχεια τον κοινωνικό ρόλο του θεάτρου, κάτι που μέσα από τις φιλοδοξίες μας ξεχνάμε πολλές φορές", εξηγεί ο κ. Θεοδωρόπουλος. Αλλά και η καλλιτεχνική πλευρά έχει ενδιαφέρον, καθώς οι ηθοποιοί είναι επαγγελματίες, το κάνουν σε καθημερινή βάση και αντιμετωπίζουν το έργο αυτό υπεύθυνα.


Το χάος της μεγαλούπολης παραμένει. Γίνονται όμως, όλα πιο φωτεινά, όταν υπάρχουν πρωτοβουλίες που φέρνουν χαμόγελα ακόμα κι εκεί που δεν είναι όλα τόσο λαμπερά.


Image Hosted by ImageShack.us
image by www.newyork.urbanbaby.com

Περιοδικό Μετρό, Φεβρουάριος '08, Ρεπορτάζ, σελ. 18.

6 σχόλια:

faraona είπε...

Μπραβο βρε Μαριαλενα που σκεφτηκες να το αναρτησεις.Το θεατρο οντως δρα θεραπευτικα σ ολο το μηκος και το πλατος του εβρους του.
Μακαρι αυτες οι εκδηλωσεις να παρουν εκταση σ ολη τη χωρα.

Καλη σου μερα!

Marialena είπε...

Καλημέρα Φαραόνα μου! Όταν το διάβασα πριν λίγες μέρες αυτό το άρθρο στο περιοδικό του Μετρό, είχα και εγώ την ίδια άποψή με σένα και χαίρομαι που υπάρχουν ευαισθητοποιημένοι καλλιτέχνες που αφιερώνουν την τέχνη τους στο να αγαλλιάσουν τις παιδικές ψυχούλες στα νοσοκομεία. Αυτό και αν είναι ανακούφιση!

Σε φιλώ κι εγώ γλυκειά μου!

panagiota είπε...

Να διαβάζουμε συχνά,τέτοιου είδους εκδηλώσεις για να νοιώθουμε πως ακόμα υπάρχει ανθρωπιά ανάμεσα μας!
Σας φιλώ με την σειρά μου φίλες μου!

Marialena είπε...

Το θέμα είναι Παναγιώτα μου, να μην διαβάζουμε μόνο, αλλά να κάνουμε ό,τι μπορούμε και εμείς όταν αισθανόμαστε ότι θέλουμε να προσφέρουμε στον συνάνθρωπο, στα ζώα, στο περιβάλλον.

Καθένας με τον τρόπο του μπορεί να κάνει καλύτερο τον κόσμο αρκεί να το θέλει... Σε φιλώ γλυκά και πονεμένα, αχχχ!

panagiota είπε...

Το κατά δύναμιν Μάρλεν μου,το κατά δύναμιν!Κατά βούληση και συνείδηση έκαστος.
Λίγο και ότι μπορούσαμε να δίναμε σε όλα αυτά που προανέφερες θα ζούσαμε σε καλύτερο κόσμο.
Αλλά.....
Υ.Γ.Γιατί βρε πουλάκι μου πονεμένα τα φιλιά?Τι έπαθες εκτός από αυτά που γνωρίζω?

Marialena είπε...

... λίγα είναι αυτά που συμβαίνουν φιλεναδίτσα μου? Είπαμε εκεί που λες ότι επικρατεί ησυχία, εκεί ο σατανάς γελάει και σου ρίχνει την ηλεκτρονική σφαλιάρα που λέω κι εγώ, χλαπ! πάρε για να μάθεις!

Θα φτάσω στο τέλος να λέω "όχι άλλο χιόνι" μετά τα τεκταινόμενα!