Κυριακή, Δεκεμβρίου 07, 2008

Για τον μικρό Αλέξη Γρηγορόπουλο

Παρακολουθώ με φρίκη τα τεκταινόμενα από τον δέκτη της τηλεόρασής μου στο κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, που η πορεία διαμαρτυρίας για τον θάνατο του 16χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, χθες το βράδυ από όπλο αστυνομικού στα Εξάρχεια.


Αλέξης Γρηγορόπουλος

Το ιστορικό έχει πως πλησίασε μια ομάδα νεαρών περιπολικό της αστυνομίας χθες το βράδυ στη Πλατεία των Εξαρχείων και πως απειλήθηκαν οι αστυνομικοί που επέβαιναν στο όχημα από βόμβες μολότωφ που ετοιμάζονταν να τους ρίξουν οι νεαροί. Το τι έγινε και το όπλο εκπυρσοκρότησε προς τον Αλέξη που τον άφησε νεκρό, δεν το ξέρουμε ακόμα, όμως σήμερα το απόγευμα το κέντρο των δυο μεγαλύτερων πόλεων της χώρας φλέγεται και ομάδες νεαρών ξεσπούν εναντίων της αστυνομίας, καίγοντας αυτοκίνητα και οικήματα, μαγαζιά και σπίτια.

Όπως δήλωσε ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Προκόπης Παυλόπουλος, όταν ένα παιδί σκοτώνεται τότε πλήτετται η δημοκρατία και θα πληρώσουν όσοι είναι υπεύθυνοι. Μακάρι...

Η περιοχή των Εξαρχείων είναι ένας τόπος όπου κατά παράδοση μετά τη δικτατορία συγκεντρώνονται ομάδες χρηστών ναρκωτικών, αυτονομιστές και αναρχικοί όπου θεωρούν αυτή τη περιοχή ως άντρο τους. Οι συμπλοκές με την Αστυνομία είναι συνήθεις και εκεί παίζεται το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι, καθώς εξυπηρετεί και την πολιτεία η συγκέντρωσή τους σε έναν χώρο όπου "ελέγχονται". Θα πω όμως το εξής, γιατί κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών σε αυτήν την ιστορία που χρόνια τώρα έχει εξάρσεις και υφέσεις.

Τι φταίνε οι απλοί πολίτες να καταστρέφεται η περιουσία τους, να υποβαθμίζεται η ποιότητα ζωής τους, να ζουν με τον φόβο και την απειλή επεισοδείων και χρήσης βίας, σε μια τόσο κεντρική περιοχή κατοικίας όπως τα Εξάρχεια? Τι εξυπηρετεί το μάντρωμα των αναρχικών και άλλων ομάδων ανάμεσα σε πέντε δρόμους? Γιατί υποθάλπτονται καταστάσεις με θύματα, παιδιά όπως ο Αλέξης σε αυτήν την περίπτωση?

Η πόλη καίγεται και τα επεισόδια κλιμακώνονται. Αύριο το πρωί που θα πάμε στις δουλειές μας, δεν ξέρω τι θα αντικρύσω στη περιοχή αυτή στο κέντρο της πόλης. Έπεσαν και δακρυγόνα από τα ΜΑΤ και οι νεαροί που συγκρούονται, αντεπετίθενται με πέτρες. Από κάπου ξεκινούν αυτά τα πράγματα, από κάπου υποκινούνται και τα αποτελέσματα φαίνονται στις καταστροφές και τον μη έλεγχο των ομάδων που δημιουργούν τα επεισόδια.

Και πάλι το Πολυτεχνείο βρίσκεται στο επίκεντρο, ένα ίδρυμα πανεπιστημιακό, να δέχεται και να αποτελεί χώρο συγκέντρωσης των επιτιθέμενων, δεν προασπίζονται το Πολυτεχνείο, αλλά το άσυλο που προσφέρει, σε πάσης φύσεως ανταρτοπόλεμο, δημιουργεί τη φωλιά του φιδιού.

Κακώς κείμενα γίνονται τόσο από την ΕΛΑΣ, το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Εσωτερικών, καθώς αυτά που διαδραματίζονται αυτήν την στιγμή, κάθε άλλο παρά την δημοκρατία και το δικαίωμα της διαμαρτυρίας για τον θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου προάγουν. Όταν θα τραπούν σε φυγή οι ομάδες των επιτιθέμενων, η πόλη θα μετρήσει τις πληγές της, τόσο στην Αθήνα όσο και στη Θεσσαλονίκη.

Η δημοκρατία μετράει τα θύματά της, στο όνομα των οποίων διαφυλάσετται η δημόσια τάξη και ευνομία και μια οικογένεια θρηνεί το αδικοχαμένο παλληκάρι της που πέθανε χωρίς λόγο και αιτία χθες το βράδυ στα Εξάρχεια.

Και εις ανώτερα!

Σύνδεσμος: Τα γεγονότα όπως μεταδόθηκαν στο εξωτερικό ΕΔΩ

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

an einai dinaton...dn mporoun na ginontai autaaa...eleos,aisxos!!palio fasistes!!!kati prepei na ginei!!!kapoia pragmata prepei na allaksoun..mipos irthe i ora na sinanspistoume

Marialena είπε...

Εξαρτάται πως εννοείς το "να συνασπιστούμε" αγαπητέ ή αγαπητή ανώνυμε/η. Το να υπάρχει ένα κράτος που να προστατεύει τους πολίτες του και να καταστέλλει ανάλογες παραβατικές συμπεριφορές από άτομα του αναρχικού ή αντιεξουσιαστικού χώρου, είναι υποχρέωση της πολιτείας. Ο Αλέξανδρος πέθανε δυστυχώς γιατί βρέθηκε την λάθος ώρα στο λάθος μέρος και γιατί μέσα στη σπιρτάδα της ηλικίας του, επέλεξε με τα φιλαράκια του να παίξει ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι με αντίπαλο την αστυνομία...

Δεν είναι μόνο θλιβερό ότι αυτό το παιδάκι πέθανε μέσα στον πανικό που επικράτησε, αλλά και γιατί τέτοιες καταστάσεις οδηγούν στο χάος και στην καταστροφή υλικής περιουσίας των πολιτών που δεν φταίνε σε τίποτα να πληρώνουν τη νύφη κάθε φορά που ξεσπάνε ταραχές.

Πολλά πράγματα πάνε στραβά και πρέπει να διορθωθούν αν θέλουμε να λέμε πως έχουμε "δημοκρατία" και όχι ένα πολίτευμα ανίσχυρο να προστατέψει τους πολίτες του από τέτοιες αναίτιες καταστάσεις.

Ανώνυμος είπε...

Ο Παραλογισμός, τελικά, ξεπέρασε κάθε όριο...
Πόσος πόνος και θλίψη για τους γονείς του, για τους αθώους που έχουν περιουσία στις περιοχές που πλήττονται, για όλους μας, για την κοινωνία μας, για το μέλλον μας...

Ανώνυμος είπε...

Μια οικογένεια θρηνεί το χαμό.
Αθώοι υπολογίζουν τις ζημιές τους.
Η δημοκρατία χαροπαλεύει.
Το κράτος καταρρέει.
Οι καρδιές μας βαραίνουν.
Τα παιδιά αποκαρδιώνονται.
Το μέλλον σκοτεινιάζει.
Τι θα γίνει; Τι;

Ανώνυμος είπε...

Marilena ti omorfa poy ta egrapses edo. Den tha eiha na prostheso kati allo..
Evandros

Ανώνυμος είπε...

Αφηστε ρε τις κοματικε μακακιες και τα να συνασπιστουμε !!!!

Δεν θα σκυλεψετε το αιμα ενος παιδιου !!!!

Ο κοσμος εχει θυμωσει εδω και πολυ καιρο .

Με την ανεργια
Με τους ΑΣΤΕΙΟΥΣ μισθους !!!
Με την αδικη φορολογια
Με την καλοπεραση των λαμογιων
Με την επιθεση και τη στοχευμενη κατερευση ΟΛΩΝ τον αρων και αξιων (ειναι μπαναλ να μην απατας τη γυναικα σου , εισαι μακακας αν δεν κλεβεις απο οπου μπωρεις κλπ)
Με τη επιμονη προωθηση του "γιναι καταναλωτης" Πρεπει να εχεις 2κινητα, αμαξι(α) να πληρωνεις 50ευρω για ενα φαγητο εξω

Με ολλα αυτα που κανει ο Ελληνας ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ !!!!!

Γιαυτα εχουμε ολοι θυμωσει !
Αλοιμονο αν βγουμε εξω για ολλα αυτα ....
Δεν θα μινει τιποτα εξω !!!

Ακομα δεν εχει γινει ..... η μηπως ξεκιναει ?

Marina είπε...

Και εις κατώτερα θα έπρεπε να εύχετε το άρθρο σου Μαριαλένα. Γιατί προβλέπω και άλλες συμφορες..στο όνομα της δημοκρατίας πάντα. Ο θάνατος του παιδιού ήταν απλά σπίρτο, μαγειρευότανε καιρό η εξέγερση. Για το γνωστό λόγο "όλα να τα γκρεμίσουμε, στη θέση τους τίποτα δεν θα χτίσουμε"

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

Θυμηθήτε φίλοι ότι εδώ και καιρό τα τεευταία χρόνια όλοι λέγαμε, "Δεν πάεει άλλο η κατάσταση κάπου θα ξεσπάσει"
Πολλόι μάλιστα για τους τηλεορασολοβοτομημένους μιλάω δεν μπορούσαν να καταλάβουν τί ήταν/είναι αυτό που δεν πάει άλλο.
Η ίδια η τηλεόραση όμως τους πέταξε τις εικόνες τρόμου και καταστροφής στα μόυτρα μέσα στα σπίτια τους.
καιρός είναι να αρχίσουν να σκέφτονται και εμείς να προβληματιστούμε και να όποτε μπορούμε να δράσουμε.

Παράδειγμα¨
Οι μαθητές κατέβηκαν κάτω να υποστηρίξουν αγαναχτισμένοι (όπως υποστήριξαν με την ορμή και ωριμότητα της νιόοτης τους)
Οι γονείς (ούτε εμού εξαιρουμένου) γιατί δεν κατεβήκαμε χέρι χέρι με τα παιδιά μας (περιφρουρώντας και την πορεία των παιδιών μας)?. Πού έιμασταν?
Να καθόμασταν ας πούμε 2 3 μέρες χιλιάδες στο κέντρο μόνον με συνθήματα και άλλους ειρηνικούς τρόπους. Πιστεύω ότι θα μας ταίζανε όλοι από τα γύρω μαγαζιά και θα γινότανε άλλος ντόρος.
Και άσε τους ανώνυμους να κάνουν ότι θέλουν. Να δούμε οι αρχές ποιούς θα κυνηγούσαν. Τους καθήμενους η τα αγριοκάτσικα γύρω γύρω?
Αλλά τί λέω τώρα.
Πάρτε το σαν απλή σκέψη που απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Δυστυχώς έιμαστε λαός παρορμητικός, αυτοκαταστροφικός και δεν ξέρω τί άλλο.

Αντίο Αλέξη
Ας μας αφυπνίσεις

Λέω !!

Ανώνυμος είπε...

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ

Μετά το πρώτο σοκ, για το χαμό ενός νέου ανθρώπου σε μία ηλικία που μόνο όνειρα θα μπορούσε να έχει για τη ζωή του. Μετά από 5 μέρες οργής από μια πόλη που τρώει τις σάρκες της. Έρχεται η ώρα του θρήνου που συγκροτούμε τη σκέψη μας και συνειδητοποιούμε πως μόνο μια μαγική σφαίρα έχει την δύναμη να πληγώσει τόσες πολλές καρδιές ανθρώπων. Ο άνθρωπος από την φύση του έχει την ικανότητα στις δύσκολες στιγμές να βρίσκει τρόπους για να απαλύνει τον πόνο του. Ένας από τους τρόπους αυτούς είναι η γραφή. Έχουμε δει πολλές φορές ποιηματάκια σε ένα μικρό χαρτί – ορισμένες φορές και πρόχειρα κομμένο – να γράφουν τις σκέψεις του δημιουργού τους για κάτι που τον έχει συγκλονίσει. Χαρτάκια που τις περισσότερες φορές είναι ανώνυμα ή με ψευδώνυμο γιατί δεν έχει σημασία ποιος το έγραψε αλλά το περιεχόμενο τους. Κολλημένα με ένα σελοτέιπ, σε τοίχους, κολώνες, δίπλα στα άνθη που δείχνουν το σημείο που χάθηκε ένας άνθρωπος. Δυστυχώς πάντα αυτά τα ποιήματα χάνονται, ξεθωριάζουν, τα παίρνει ο αέρας, ή πετιόνται μαζί με τα άνθη που έχουν ξεραθεί. Όχι δεν είναι δυνατόν τα ποιήματα για τον Αλέξη.
Σήμερα μετά από 5 μέρες από τον άδικο χαμό του, άνοιξα την ελεύθερη φωνή της Αθήνας (Athens Voice), έπεσε εντελώς τυχαία στα χέρια μου. Σε ένα σαλόνι της έχει μια εικόνα από ένα κεντρικό δρόμο της Αθήνας νύχτα γεμάτο φωτιές, στην άκρη της φωτογραφίας ένα ποίημα:

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ

Ένα τραγούδι απόψε γράφω για να πω
Για όσα η καρδιά μου δεν αντέχει
Θ’ ανατινάξω αυτό το κάστρο και θα βγω
Δικό τους είναι το παιχνίδι, δεν μ’ αρέσει

Είναι λαγνεία, απληστία, δολοφονία
Δεν επιτρέπεται καμιά διαφωνία
Οι «ευεργέτες» μας δεν έχουνε παιδεία
Σαν μαριονέτες φλυαρούν, χωρίς ουσία

Μα έχουν μάτια σκοτεινά και λέπια κρύα
Απλοί κομπάρσοι σε στημένη κωμωδία
Σφίγγουν τα γκέμια και το στόμα μας ματώνουν
Και τα όνειρά μας με μια σφαίρα τα σκοτώνουν

Μα η οργή μου μια ελπίδα θα γεννήσει
Γιατί ο θεός τους πια εδώ θέση δεν βρίσκει

Ένα παράπονο τις μέρες μου πληγώνει
Για μια ζωή τώρα δεν φτάνει μια συγνώμη
Για ελευθερία και χαμένα ιδανικά
Η επανάσταση κοστίζει ακριβά

Όσα μου δάνεισαν δεν είναι αρκετά
Σε κάθε λύπη μου χρωστάνε μια χαρά
Γιατί αγαπάω κι ονειρεύομαι ν’ αντέξει
Αυτή η πατρίδα μου ταυτότητα δεν έχει

Μα η οργή μου ελπίδα θα γεννήσει
Γιατί ο θεός τους πια εδώ θέση δεν βρίσκει

Δάφνη Γερογιάννη (ATRIA)

Μετά από 5 μέρες κενού στην ψυχή μου, 5 μέρες απογοήτευσης και αναζήτησης μιας φράσης που πάντα μας έκανε υπερήφανους «Ελληνικό φιλότιμο». Επιτέλους βρήκα κάτι που μπορεί να φανώ χρήσιμος. Αποφάσισα να συλλέξω κάθε ποίημα που έχει γραφτεί για τον Αλέξη και να το εκδώσω σε μία ποιητική συλλογή αφιερωμένη στον άδικο χαμό του. Από την στιγμή που η ιδέα μου ήρθε αυθόρμητα για πρώτη φορά πριν από λίγες ώρες δεν έχω σταματήσει να σκέφτομαι την όλη διαδικασία. Στο μυαλό μου είναι ήδη έτοιμο. Είμαι εκδότης σε ένα μικρό εκδοτικό οίκο δεν θα πω το όνομα του (δεν είναι αυτό το θέμα μας). Λόγο τις δουλειάς μου ξέρω όλη την διαδικασία. Βασική προϋπόθεση είναι να διασωθεί το πολύτιμο υλικό. Για αυτό κάνω έκκληση σε όποιον θέλει να στείλει την κατάθεση της ψυχής του, ώστε να συγκεντρωθεί ικανό υλικό για να γίνει όσο το δυνατό πιο μεγάλη και πλούσια η ποιητική συλλογή αφιέρωμα στον Αλέξη. Μόλις συγκεντρωθεί το απαραίτητο υλικό. Θα έρθω σε επαφή με την οικογένεια του Αλέξη. Θα τους ενημερώσω για την πρωτοβουλία μου και αν έχω την συγκατάθεσή τους. Θα προχωρήσω στην έκδοση του. Τα έσοδα από την έκδοσή του θα δοθούν στην οικογένεια. Όχι για να την βοηθήσουν ή να απαλύνουν τον πόνο από τον άδικο χαμό του παιδιού τους αλλά γιατί νομίζω ότι είναι οι πιο κατάλληλοι για να αποφασίσουν για πιο σκοπό μπορούν να τα διαθέσουν.
Αν νομίζετε και εσείς ότι αξίζει τον κόπο να διατηρηθούν στο χρόνο αυτά τα ποιήματα στηρίξτε αυτήν την προσπάθεια. Βοηθήστε ώστε να μην ξεθωριάσουν, να μην τα πάρει ο άνεμος, να μην πεταχτούν μαζί με τα ξεραμένα άνθη. Η αξία αυτού του βιβλίου θα είναι η πληθώρα των δημιουργών του. Και ότι θα θυμίζει σε κάποιος ότι δεν ήταν «μια παρεξήγηση» ούτε «θέλημα θεού».
Περιμένω μηνύματα με ποιήματα που έχετε γράψει στην διεύθυνση giatonalexi@yahoo.gr

Για την ευκολία του αναγνώστη και την σωστή δημιουργία της ποιητικής συλλογής πρέπει να υπάρχουν τα παρακάτω στοιχεία.

1. Τα ποιήματα να αφορούν τον Αλέξη και να μην προσβάλουν την μνήμη του.
2. Να είναι γραμμένα με ελληνικούς χαρακτήρες.
3. Να έχουν το ονοματεπώνυμο ή το ψευδώνυμο του δημιουργού τους.
4. Την περιοχή που μένει.
5. Την ιδιότητα του δημιουργού τους.
6. Την ημερομηνία που το έχει γράψει.

Παράδειγμα: (ονοματεπώνυμο ή ψευδώνυμο, μαθητής, Αθήνα, 6.12.08)

Θεωρώ ότι είναι κάτι που πρέπει να γίνει πολύ γρήγορα και για αυτό το λόγο περιορίζω το διάστημα της συλλογής των ποιημάτων σε 10 ημέρες από σήμερα 11-12-08 έως 21-12-08.

Διαδώστε όσο μπορείτε περισσότερο αυτήν την ιδέα ώστε να μη μείνει κανένα ποίημα από αυτά που έχουν γραφτεί για τον Αλέξη εκτός του βιβλίου. Εγώ δεσμεύομαι να σας ενημερώσω για την εξέλιξη της συλλογής και να σας ανακοινώσω που θα εκδοθούν.

Μην με ρωτήσετε γιατί το κάνω αφού δεν ήξερα τον Αλέξη...
Δεν έχει σημασία ξέρω τα παιδιά μου.

Ο εκδότης

Υ.Γ. Ο λόγος που δεν δηλώνω ακόμα τα στοιχεία μου είναι γιατί δεν θέλω να θεωρηθεί εκμετάλλευση για διαφήμιση.