Πέμπτη, Δεκεμβρίου 18, 2008

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ?


Σε μια εβδομάδα είναι Χριστούγεννα!
Πάντα μου άρεσαν τα Χριστούγεννα, γιατί δίναν άλλη νότα στη ζωή!
Μια ανάταση ψυχής και μια ζεστασιά!
Ακόμα και μίζερος να ήσουν και γκρινιάρης, αγαπούσες όλο το κόσμο.
Τουλάχιστον είχες ένα χαμόγελο η ένα μειδίαμα στο πρόσωπο!
Περπατάω στους δρόμους φέτος και βλέπω φάτσες σκληρές και σκυθρωπές.
Φάτσες που δεν έχουν όρεξη, όχι μόνο να σου πουν καλημέρα, αλλά που δεν έχουν κουράγιο να πουν καλήμερα ούτε στον εαυτό τους.
Προτιμούν να μη σκέφτονται, γιατί αν σκεφτούν θα τρελαθούν!
Θα μου πεις τι καλό να σκεφτούν?
Σα γονιός πενθείς για τον Αλέξη.
Ένα παιδί που θα μπορούσε να ήταν δικό σου!
Σα πολίτης φοβάσαι γι αυτά που θα γίνουν για σένα χωρίς εσένα!
Σε μια δημοκρατία λίγων ινστρουχτόρων που, στο όνομα της δημοκρατίας, σου επιβάλλουν ο,τι θέλουν!
Σαν εργαζόμενος περιμένεις τη σειρά σου στην ανεργία, γιατί κάποια αφεντικά θα τη κάνουν λαμογια εν μια νυκτί, αδιαφορώντας αν εσύ ζεις!
Κι όλα αυτά που θα πάρεις για δώρο θα φύγει σε υποχρεώσεις!
Σαν Έλληνας ντρέπεσαι που ζεις σ αυτό το χώρο της Ελλάδας του σήμερα!
Που οι δολοφόνοι και οι τραμπούκοι, πληρώνουν 5 ευρώ τη μέρα και είναι ελεύθεροι γιατί είναι του κράτους!
Που σου λένε στις συλλογικές (αν υπάρχουν πια) συμβάσεις οτι το επιπλέον σε μια μάνα με τρία παιδιά είναι 5%!
ΠΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΟΥ ΔΕ ΣΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΜΙΑ ΖΩΗ!!!!
Σα κάτοικος αυτής της πόλης που λέγεται Αθήνα, νοιωθεις οτι περπατάς σε βομβαρδισμένη πόλη του Ιράκ, έτσι και πας στο κέντρο!
Το γιατί?
Απλό!
Κατά τη δικιά τους ερμηνεία φταίνε 200 ανεγκέφαλα 15χρονα.
Για μένα φταίνε οι εγκέφαλοι που ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ πίσω από ανήλικα 15χρονα, οι οποίοι εδρεύουν κάπου στην Αλεξάνδρας!!!!
Σα τηλεθεατής άστα να πάνε!
Διαφημίσεις με ολίγον από σκουπίδι!
Σα καταναλωτής?
Εκεί να δεις!
Κάθε τόσο που πας super market βλέπεις τους περισσότερους να μετράνε το δεκάλεπτο!
Σα παιδί τι να περιμένεις?
Ένα δώρο από τον άι Βασίλη που θα είναι η μια γκαστρωμένη barbie, η κάνα στρατιωτακι και καμιά μπάλα!
Και μετά?
“άντε στο δωμάτιό σας να παίξετε να μας αφήσετε ήσυχους”!
Σα φοιτητής?
Μπαίνεις με το χαμόγελο στα χείλη και βγαίνεις, μετά από 5 χρόνια, ένας γερασμένος άνεργος έτοιμος να σκάσεις!
Ερωτικά?
Ζευγάρια στο δρόμο χωρίς μια αγκαλιά.
Να συζητούν μόνο τις αγωνίες τους για το αύριο!
Πως να μιλήσουν για έρωτα, όταν το αύριο δεν υπάρχει, αν δε παλέψεις περισσότερο από το Χριστό!
Κράτος σταυρωμένων!
Ξαπλωμένοι στα καρφιά μας περιμένοντας τους σταυρωτηδες να μας καρφώσουν!

Έλα μωρέ Γιώργο!
Έχουμε την υγειά μας, θα μου πεις!
Έτσι είναι.
Το μόνο που έχουμε πια είναι η ελευθερία να επιλέξουμε με τι θα κάνουμε κακό και σ αυτή!

Κάθονται μωρέ που μας κοιτάνε να υποφέρουμε, ο καθένας κουβαλώντας το δικό του σταυρό κι αυτοί μιλάνε για της πατρίδας τη μεγάλη στολή!

Wow!
Στολίστηκε το δέντρο στο Σύνταγμα!
Μόνο που φέτος το κάθε στολίδι είναι το βλέμμα του Αλέξη, το κλάμα της μάνας, το τρέξιμο του άνεργου, το γιατί του φτωχού, το γαμώτο του δεκαπενταρη, το κατεβασμένο πρόσωπο του εικοσάχρονου φοιτητή, που λέει “γιατί σπούδασα ο μακακας αφού ήταν εύκολο να πάω στο x-factor και στα 16 μου να είμαι φίρμα”?
Γιατί, γιατί, γιατί.
Κάθε κάστα ανθρώπων κι από ένα μεγάλο γιατί.
Αναπάντητο!
Αφήσαμε τη ζωή μας να μας τη ποδηγετήσουν!
Αφήσαμε τα παιδιά μας στους δρόμους να μας εκπροσωπήσουν στις κινητοποιήσεις.
Εμείς τα βλέπαμε από τη τηλεόραση και λέγαμε: “αχ και να μουν κι εγώ εκεί! Αλλά πια έχω γίνει 30ρης, 40ρης, 50ρης. Ριτααααααα δεν έχει χαρτί υγείας στη τουαλέτα. Αύριο να πάρεις αυτό το γκοφρέ που είχε προσφορά! Σκουπίζει καλά το χοντρό μας ποπό από το φαγητό και το πλατύ μας από το καναπέ”!!!
Αφήσαμε τα παιδιά μας να σπάσουν το σάπιο κι εμείς τα κατηγορήσαμε κι από πάνω.
Τα κατηγορήσαμε γιατί τα ζηλεύουμε!!!!

Αχ μωρέ φίλε είναι απλή η ζωή!
Τόσο απλή, που το μόνο που χρειάζεται είναι έρωτας και αγώνας!
Έρωτας για να ζήσουμε κι αγώνας για να περιφρουρήσουμε τον έρωτα από τους ανέραστους σταυρωτηδες μας!
Τόσο απλά!
Δοκίμασε το!!!!!

ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!
ΚΑΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ!
ΔΕ ΤΟ ΜΥΡΙΖΕΙΣ????

4 σχόλια:

Marialena είπε...

Η νεανική ορμή Γιώργο, είναι η κινητήριος δύναμη για να γίνουν οι επαναστάσεις όπως του Μάη του 68, ή των παιδιών των λουλουδιών στη Βόρεια Ευρώπη και ΗΠΑ στα τέλη της δεκαετίας του '60.

Είναι τα νιάτα που έχουν το ακαταλόγιστο και με τα ένστικτα να μην χαλιναγωγούνται από την λογική, όλα είναι δυνατά ακόμα και τα ακατόρθωτα, γιατί τα κάνουν δυνατά οι νεανικές ψυχές. Όμως, άλλο να σπας τη σαπίλα όπως λες και εσύ με την κινητοποίησή σου σαν νέος και άλλο να βλέπουμε τα νιάτα να ολισθαίνουν στην καταστροφή ξένων περιουσιών μέσα στο ποτάμι των ορμονών τους.

Ο έρωτας και ο πόλεμος θρέφονται ο ένας από τον άλλον, όμως κάτι τόσο θείκό όπως Ο Ερωτας κατά τους αρχαίους Έλληνες, δεν χρειάζεται το χάος για να ανθίσει...

Ωραίο το σημείωμά σου αυτό, έχεις σημεία που προβληματίζουν ανάλογα.

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

Γιαυτό .
Οπως ανέφερες Φιώργο στο τέλος.
Πεστε στα παιδιά να χαμογελούν!!!
ΧΑΜΟΓΕΛΑ παντού !! και προς πάσα κατέυθυνση. Πρώτοι εμείς να το κάνουμε σε πείσμα εκείνων που μας θέλουν σκυθρωπούς.
Οπως είπες η ζωή μας είναι μικρή για να την μιζεριάζουμε. Και τα παιδιά μας π΄ρπει να παραμείνουν παιδιά και στην ψυχή τους για πάντα!!
Κλείστε τις τηλεοράσεις , βγήτε στους δρόμους αυτές τις μέρες, έστω και αν δεν ψωνίσετε. Συναναστραφήτε, πάρτε τηλέφωνα στους φίλους σας. Μιλήστε στον γείτονα για όμορφα πράγματα, με τα παιδιά σας για ακόμα πιό όμορφα!!

ΚΑΛΕΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
ΠΑΝΤΑ ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΗ ΨΥΧΗ ΜΑΣ
ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ

Marialena είπε...

Γειά σου Σταυραετέ μου, πυξίδα εσύ και φάρος ανθρωπιάς και αισιοδοξίας!

Ανώνυμος είπε...

Θα προσυπογράψω κι εγώ. Αυτο που χρειάζεται είναι όνειρο κι αισιοδοξία και όσο πιο δύσκολο είναι να χαμογελάμε τόσο πιο απαραίτητο είναι. Αλλωστε θα τα έχουμε χάσει όλα μόνο όταν πάψουμε να ερωτευόμαστε και αρχίσουμε να μοιάζουμε με τους ανέραστους και σκυθρωπούς που δεν είναι εχθροί μας, αλλά άνθρωποι που αφέθηκαν να χάσουν την ελπίδα και το χαμόγελό τους. Με το χαμόγελο και με την ελπίδα θα τους κερδίσουμε ή αν μη τι άλλο δεν θα αφεθούμε να χάσουμε τα όνειρά μας. Ας κλείσουμε τα αφτιά μας σε κείνους που μιλούν για αδιέξοδα γιατί αδιέξοδα υπάρχουν μόνο όταν χαθεί η ελπίδα, η μαχητικότητα και η αισιοδοξία. Ας βάλουμε στη ζωή μας λέξεις όμορφες όπως οι παραπάνω και ας ξορκίσουμε ότι μας ρίχνει. Ας γίνει η οργή μας πάθος για γόνιμη δημιουργία και ένα καλύτερο αύριο.