Σάββατο, Μαρτίου 11, 2006

Αγάπη μου μη θυμώνεις με τη βροχή!

«Δάκρυσες…»

Δάκρυσες – κι έβρεχε όλη μέρα
Ξεχείλισαν οι στέρνες και τα λούκια
Λάσπωσαν γλάστρες, λάσπωσαν μπουμπούκια
Και των ματιών σου λίγο η ξέρα.

Απ’ των χεριών σου τη βεντάλια
Το φως ανόρεχτα λιποτακτούσε.
Πως θέλαμε η πόρτα να χτυπούσε
Να στρίβαμε τα ίδια τα κεφάλια…

Πριν μας αγιάσει το άρωμά σου
Μας πήραν τη γιορτή, την πήραν ίσκιοι
Και όταν αργά των αστεριών οι μίσχοι
Άρχισαν να λυγούν προς τη καρδιά σου.

Τρόμαξα. Τι μας πέθανε εδώ μέσα?
Κι ευθύς καθώς το φως σηκώθηκα ν’ ανάψω
Ώρες πολέμα κάτι να σου γράψω
Δράκρυσες – κι έβρεχε όλη μέρα.

Βύρων Λεοντάρης

6 σχόλια:

raffinata είπε...

κι ακόμα βρέχει :((

Μαύρος Γάτος είπε...

βρέχει
βρέχει κι απόψε
γέμισ'ο δρόμος
γκρίζες σκιές


θυμάται κανείς την "Κραυγή των Λύκων;"

Εδώ η μέρα ήταν υπέροχη! Όλη μέρα ποδηλατάδα, ο Γάτος, καιρό είχα να το κάνω.

Ζήλεια, ζήλεια...

Καλό βράδυ

CD είπε...

den antexetai afto to vradu...

αερικο είπε...

".Θελω τη μερα που θα φυγεις
απ' το πρωι να μου γελας
κι οταν την πορτα θα ανοιγεις
θα ειναι σαν να μ΄ αγαπας.."


Καλημερα σ' ολους μας!!

Marialena είπε...

Καλησπέρα ομορφιές μου! Έστω κι αν βρέχει, μέσα στη ζωή είναι όλα...
Ας μην ξεχνάμε πως μετά τη μπόρα ακολουθεί ηρεμία, είτε στη ψυχή, είτε στο σώμα, είτε στη φύση!Οπως έρχονται-έτσι φεύγουν κιόλας, Μ.

Rodia είπε...

Ανεβάζω κάτι για βροχή, αλλά μη τρομάξετε, ε; Είναι κάπως επιθετικό.

Πολύ καλό Μαριαλένα μου:-) ΚΑΙ μελαγχολικό...

:-)