Πέμπτη, Δεκεμβρίου 06, 2007

Μοναξιά . . .


Είναι η νέα μάστιγα του αιώνα. Άνθρωποι κλεισμένοι σε κελιά, στην ουσία κρατάνε το κλειδί της εξόδου μέσα τους, αλλά παρόλα αυτά παραμένουν μέσα. Μοναξιά πολλών επιπέδων, ατομική, οικογενειακή, ομαδική.Η καθημερινότητα έχει περιορίσει την ελευθερία των ανθρώπων στο εσωτερικό τους πεδίο αλλά και σε συνδυασμό με τους άλλους ανθρώπους.
Πολλές φορές μπορεί μια οικογένεια να τρώει μεσημεριανό αλλά το μόνο κοινό που έχουν είναι το είδος του φαγητού ενώ στην πραγματικότητα ο καθένας είναι στο δικό του πλασμένο κόσμο και τις περισσότερες φορές οι επικοινωνία ανύπαρκτη και όλοι βυθισμένοι σε μοναχικά βάθη.
Από την άλλη τα παιδιά βιώνουν την δική τους μοναξιά μέσα στο σπίτι , λόγω του χάσματος οι γονείς τα χαρακτηρίζουν ‘’μαύρα πρόβατα’’ χωρίς να μπορούν να αντιληφθούν ότι όταν δεν μπορείς να καταλάβεις κάτι το μόνο δεν πρέπει να κάνεις είναι να το αμφισβητείς.
Η μοναξιά στις μέρες μας βρίσκεται παντού ακόμα και στις σχέσεις, το ζευγάρι βλέπει ότι ασυνείδητα έχουν βάλει πολλά σκαλοπάτια προτεραιοτήτων και η σχέση με το σύντροφο έχει πέσει στο τελευταίο, δεν βλέπουν στο βάθος το γκρεμό που έχουν σκάψει και αναβλύζουν δικαιολογίες του στυλ ‘’μας έφαγε η καθημερινότητα, η συνήθεια, τα χρόνια, οι δουλειές’’ και μετά από κάποιο καιρό κοιτάζονται στον καθρέφτη και αναρωτιούνται γιατί χώρισαν. Στην ουσία ο καθένας είχε σχέση με την μοναξιά του.

Όλα έχουν την αξία τους , ακόμα και η μοναξιά χρειάζεται μέσα στην μέρα ως απομόνωση , με σκοπό τον απολογισμό και την εσωτερική κάθαρση με στόχο την εξέλιξη.

''Καλύτερα να αφήσεις ένα ποτήρι άδειο παρά να το γεμίσεις με δηλητήριο για να λες ότι το γέμισες, διότι κάποια στιγμή θα σε σκοτώσει.''

''Η μοναξιά έχει το χρώμα που τις δίνεις.''

''Η μοναξιά δεν είναι αντίπαλος είναι φίλος , είσαι τομέας της φύσης του ανθρώπου μη ξεχνάμε μόνοι ήρθαμε σε αυτό τον κόσμο μόνοι θα φύγουμε ας δώσουμε χρώμα στο ενδιάμεσο.''

Κάποιος είπε:''Η καλύτερη σχέση είναι αυτή που είσαι και μαζί και μόνος.''


''Μην φύγεις απο την μοναξιά τρέχοντας, αλλα περπατώντας και τον χώρο αυτό να το επισκέπτεσαι συχνά και συνηδειτά διότι μόνο καλό θα σου κάνει''



11 σχόλια:

Marialena είπε...

Χμ, έθεσες ένα πολύ σημαντικό θέμα σήμερα. Μοναξιά, καταφύγιο και φυλακή, μονόδρομος και επιλογή, όλα αυτά μαζί μπορούν να συνυπάρχουν!

Με τα χρόνια συμφιλιωθήκαμε, είναι και σύντροφός μου και ο εαυτός μου ο ίδιος. Δεν αποφεύγω τους άλλους σαν δικαιολογία, το αντίθετο θα έλεγα, αλλά με τη μοναξιά μου επικοινωνούμε και με βοηθά να έρχομαι σε συνεννόηση με τον εαυτό μου.

Ευλογία ή κατάρα, ανάλογα όμως πως λειτουργεί στη ζωή του καθενός.

Καλημέρα!

Σπύρος είπε...

@ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ = Η μοναξιά ειναι σχολείο...μαθηση και διδαχη.!

Ανώνυμος είπε...

αχ αυτη η μοναξια!ωραια για καποιες στιγμες για να συλλογιζεσαι,αλλα οταν η μοναξια ξετρυπονει σε καθε ευκαιρια και σε καθε στιγμη της ημερας τι γινετε τοτε?μηπως κ τοτε ειναι καλη?οταν γινετε η καθημερινη σου παρεα....για ποσο ακομα θα με συντροφευει???????και γιατι ρε μοναξια με κυνιγας απο παιδι? δεν σε αντεχω αλλο.αλλα αν ειναι αυτη η μοιρα μου??????

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς πολλές φορές οι καταστάσεις της ζωής, μας φέρνουν να κάνουμε επιλογές που αν ήταν αλλιώς να ήταν κι εκείνες διαφορετικές.
Ζω σε μια απέραντη μοναξιά, κι ας είμαι περιτρυγιρισμένη από κόσμο.
Νιώθω πως αν φύγω από τη ζωή, (πράγμα που το θέλω και το επιθυμώ βαθύτατα) κανένας δεν θα νοιαστεί και κανένας δεν θα το καταλάβει.
Πότε μου δεν θα μπορέσω να καταλάβω, πως ενώ δίνεις τα πάντα για τους άλλους, υλικά και μη, πάντα τελικά, καταλήγει, να ζητιανεύεις λίγη από την αγάπη τους και την προσοχή τους.
Κουράστηκα πια... Μακάρι να μην δω το επόμενο πρωινό...

Ανώνυμος είπε...

Πραγματικα μεσα στα σπουργιτια υπαρχουν και τα κορακια!
Αυτος ο μηνας ειναι απο τους χειροτερους της ζωης μου εδω και δυο εβδομαδες ειμαι κλειστος μεσα στο σπιτι μπροστα στην οθονη του υπολογιστη!Χωρισα με την κοπελα μου και εχασα 3ης φιλους...Ο θεος ας τους κανεις φιλους!
Μοναξια εχει και μουσικη παιδια!
Anathema και ενα θα πω
We are just a moment in time...

Ανώνυμος είπε...

η μοναξια ειναι αερκετα δυσκολο και ακανθωδες προβλημα.Ο καθενας μας εχει ερθει σε μια τετοια κατασταση και να προσπαθησε να το παλεψει.Εχω ερθει μεχρι το σημειο να αυτοκτονησω οταν πριν απο ενα χρονο και κατι εληξε η συμβαση που εργαζομουν , παντρευτηκε ο ανθρωπος που ελεγε οτι ημουν κατι το ιδιαιτερο για αυτον και μεχρι την τελευταια στιγμη μου ελεγε οτι ολα θα αλλλαξουν.Με χρεη , χωρις εργασια, με φιλους που ξαφνικα χαθηκαν αφου εγω δεν μπορουσα να ακολουθω τις εξοδους τους , με διαπιστωσεις οτι εχω κανει λαθη τωρα τα πληρωνω ολα μαζι και με τοκο , με φοβο για, με ανθρωπους που εμθα οτι πισω απο την πλατη μου ελεγαν οτι καλυτερο μπορουσαν ... καταληξα να πινω lexotanil να ζω σαν ζομπι και τα παντα ηταν οχι απλα μαυρα,Απλα σκοταδι και δεν αντεχα αλλο αυτο το πνιξιμο.
δεν ξερω αν η μοναξια εχει μουσικη παντως μετα απο ενα χρονο και ελαχιστες αλλαγες στη ζωη μου , νιωθω σοφοτερη και ξερω τι πραγματικα θελω , ασ ηταν ο δρομος της αυτογνωσιας διαφορετικος ή απλα ο λιγοτερο κακοτραχαλος..

Ανώνυμος είπε...

Όπως όλοι οι άλλοι, έτσι κι εγώ έχω όνειρα και φιλοδοξίες... Ζω με τη βεβαιότητα πως είμαι ξεχωριστή, πως μπορώ να κάνω ορισμένα πράγματα καλύτερα από τους άλλους και πως έχω στοιχεία που δεν τα έχει άλλος κανείς. Σε γενικές γραμμές, έχω μάθει να είμαι δυνατή. Έχω φαντασία, ακούω μουσικές, βλέπω όμορφα τοπία και καταφέρνω να χαμογελάω ακόμα και όταν νιώθω αδύναμη.
Μέσα σε όλα όμως υπάρχει η μοναξιά μου. Η μοναξιά μου κυριαρχεί όταν κανείς δεν αναζητά την ομορφιά που κρύβω. Με πλακώνει όταν φαντάζομαι πως είμαι ερωτευμένη και όταν ονειρεύομαι πως κάποιος εκεί έξω με αγαπάει. Η μοναξία μου είμαι εγώ όταν κανείς δε μου ζητάει να του περιγράψω τον κόσμο μου ακόμα κι αν ξέρω πως αν τον περιέγραφα κάποιοι θα τον αγαπούσαν. Η μοναξία μου είμαι εγώ, όταν συλλογίζομαι πόσο πιο όμορφη θα ήταν η ζωή μου, αν δεν ένιωθα τόσο μόνη.

Ανώνυμος είπε...

...μπορεί κανείς να νιώθει μοναξιά όταν περιτρυγιρίζεται από δεκάδες ανθρώπους???Αν ναι, τότε εγώ είμαι μόνη...γιατί υπάρχει πάντα ένα κομμάτι μου που αναρωτιέται...γιατί???Γιατί άλλαξαν τόσο οι άνθρωποι?Γιατί φοβούνται να δώσουν, και θέλουν μόνο να παίρνουν?Γιατί χάθηκε η επικοινωνία, η αγάπη, η ζεστασιά?Πίστευα πάντα πως όταν θέλουμε κάτι πολύ, με όλη την ψυχή μας τότε δεν μπορεί, θα το αποκτήσουμε...η αγάπη όμως γιατί μου διαφεύγει??καταλήγω πως μάλλον δεν γεννιόμαστε όλοι για να ζήσουμε τον μεγάλο έρωτα...

Ανώνυμος είπε...

η μοναξιά πράγματι σε ωριμάζει.Είναι αλήθεια πως υπάρχουν πολλές καταστασεις στη ζωή σου που σε φέρνουν σε αδιέξοδο.Φθάνεις στα ορια σου ,σκέφτεσαι να αυτοκτονήσεις, δεν αντέχεις άλλο πόνο απο τους γύρω σου.Κανένας δεν σε καταλαβαίνει.Ολοι λειτουργουμε σήμερα εγωιστικά.Αυτο που χρειαζόμαστε όλοι είναι λίγη αγάπη και όχι αδιαφορία.Δεν ξέρω όμως αν θα τη βρούμε σε αυτή τη ζωή...

ΑΕΤΟΣ είπε...

Η ΑΠΕΝΟΧΟΠΟΙΕΙΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ.
ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΜΟΝΑΞΙΑ..ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΩΡΕΣ ΜΕ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΥΡΕΣ ΜΟΝΟΣ΅ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΠΕΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΟΡΙΟ. ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΝΟΜΙΣΜΑ ΠΟΥ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΣΜΕΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΝ ΜΑΥΡΗ, ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΗΜΕΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΛΕΥΚΗ ΠΛΕΥΡΑ , ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΜΕ...

Ανώνυμος είπε...

monaksia....einai ena synaisthima poy proswpika egw den antexw......
kai dystyxws to biwnw arketa syxna....