Δευτέρα, Δεκεμβρίου 10, 2007

Η Ψυχή του Σαμουράι

Image Hosted by ImageShack.us

Καθώς ο ήλιος εκρυβόταν στον ορίζοντα
καλπάζων ήλθε στην αυλή ο Σαμουράι.
Πέρασαν μήνες που χε φύγει για τον πόλεμο,
και τώρα γύριζε στου Άρχοντα το σπίτι.

Επάνω στ' άλογο εβάδιζε αμίλητος,
σκέψεις πολλές δεν είχε πια μες το μυαλό του,
μόνο το χρώμα των μαλλιών της τον πλημμύριζε
κι αυτό το είχε πάντοτε σαν φυλακτό του.

Image Hosted by ImageShack.us

Νύχτα εσκέπαζε του ουρανού το πάπλωμα
κι εκείνος βρέθηκε στου Άρχοντα το χώρο.
Νίκη τρανή να προμηνύσει ήθελε
και το πρωί θα έφευγε για το πεδίο της μάχης.

Όταν τελείωσε και σήμανε η έξοδος,
πήγε στα δώματα ο ύπνος να τον πάρει.
Μα ξύπνιος ήτανε σαν πήδηξε στα πόδια του,
τη πόρτα άνοιξε και εχάθη στο σκοτάδι.

Image Hosted by ImageShack.us

Σε λίγο έφτασε στης γκέισας το μέγαρο
το ρόπτρο έκρουσε στη πόρτα της εισόδου,
κι η πόρτα άνοιξε για να δεχθεί στα εσώτερα
αυτόν που τόσο λαχταρούσε να εισέλθει.

Εκείνη κείτονταν στο πάτωμα κοιμόμενη
δεν είχε ακούσει ούτε χτύπο, ούτε ανάσα,
μα με μιας τον ένιωσε να σκύβει στο προσκέφαλο
και χάδι απλώχερο να ρέει στα μαλλιά της.

Image Hosted by ImageShack.us

"Καλή μου γύρισα και ήλθα να ανταμώσουμε"
είπε εκείνος μοναχά πριν τη φιλήσει,
κι εκείνη έκπληκτη τα μάτια της μισόκλεισε
και αφέθη στο άγγιγμα του ποθητού αφέντη.

Εκεί λοιπόν στο μισοσκότεινο δωμάτιο
εκεί, εκείνος έκανε έρωτα σαν πρώτα,
τη σάρκα αγγίζοντας τη τρυφερή της γκέισας
και πόθο εγείροντας στο φλογερό κορμί του.

Image Hosted by ImageShack.us

Ρυθμός αστείρευτος κυρίευε το είναι τους,
πάθος ασύλληπτο στα μάτια διαφαινόταν
καθώς η θάλασσα της ένωσης τους έμοιαζε
με κάτι ατέλειωτα υγρό και ιδρωμένο.

Έρωτας ήταν το λοιπόν αυτό που ένιωθε,
έρωτας πέρα από κάθε αμφιβολία,
όταν με ρίγος μια πνοή μέσα της άφηνε
κι εκείνη έγειρε με μιας στην αγκαλιά του.

Image Hosted by ImageShack.us

"Θα φύγω τώρα κι ας μην θέλω να χωρίσουμε",
είπε σε κείνη όταν κίνησε να φύγει,
Φεύγω, μα μονάχα εσένανε θα σκέφτομαι
σαν τη πηγή που το νερό της αναβλύζει.

Έξω εχάραζε στου ορίζοντα τα όρια,
νύχτα και μέρα δισδιάκριτα ακόμα
κι εκείνος φίλησε τα χείλη που τον δρόσισαν
και μια ψυχή άφησε τότε, εκεί στο δώμα.

Image Hosted by ImageShack.us

(c) Μαριαλένα, 04/05/2006, (γιατί μπορεί κάποτε να ήμουν κι εγώ Σαμουράι...)

4 σχόλια:

panagiota είπε...

Θα ήθελα να ήμουν η γκέισα!!!!

Τι παραπάνω θα άξιζε μια ζωή αναμονής,απο μια νύχτα γεμάτη απο τον έρωτα που μάτωσε πάνω σ έκείνο το αγκάθι που λέγεται"αποχωρισμός"....

Σπύρος είπε...

Aπιστευτη ταινια...

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

Δυνατή ταινία
αλλά ακόμα δυνατότερη η εμμετρη περιγραφή της τελευταίας νύχτας του Σαμουράι.
Επική σαν την Ηλιάδα

σ'ευχαριστώ και πάλι για την πρόσκληση.
Ταπεινά θα συνεισφέρω όποτε μπορώ

Agorafoviagr είπε...

Αυτό που μου αρέσει στους σαμουράι, είναι η πίστη που έχουν σε αξίες. Αξιοπρέπεια, τιμή, ειλικρίνεια. Έχουν όμως και ψυχή. Όσο δυνατός και αν είναι ο εχθρός, δεν κάνουν πίσω. Πάντα υπερασπίζονται τα ιδεώδη τους, ακόμα και με τη ζωή τους. Μάλλον υπερασπίζονταν.
Με αγάπη πάντα
Agorafoviagr