παραμονή

Ήταν παραμονή πρωτοχρονιάς, στο σπίτι η ατμόσφαιρα ήταν παγωμένη
Μόνο οι φωνούλες του μικρού έδειχναν ότι κάτι αλλιώτικο έχει αυτή η νύχτα
Λίγα λεπτά πριν αλλάξει ο χρόνος… ψιθυριστά… δε σε αγαπάω άλλο
Λίγα δευτερόλεπτα πριν έρθει η νέα χρονιά.. πιο σιγανά ακόμα…τελείωσε
3,2,1… καλή χρονιά
Φιλιά, δάκρυα, χαμόγελα, ευχές.. όλα ανακατεμένα..
Ήταν εκείνη η στιγμή που πέθανες εσύ και πέθανε μαζί σου η χαρά κάθε παραμονής νέου χρόνου
Στοίχειωσες τις παραμονές μου και η κατάρα σου είναι να μην με αφήσεις να χαρώ άλλη
Ας είναι… μπορώ κι έτσι.
3,2,1.. καλή, νέα χρονιά.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

Σημερα, προσπαθω να βαλω ηχους και χρωματα στην"αορατη εικονα"που μου ξεφυγε χθες.
Συγχωρηστε με.Μαθητευω ακομα στην μπλογκοσφαιρα.
Επιτρεψτε μου να συγκινηθω και να δακρυσω καθως αναλογιζομαι την"δυναμη της αγαπης"
Ειναι το δωρο που ολοι μας εχουμε αναγκη.
Ας το μοιραστουμε μεταξυ μας λοιπον.....
......Ευχες απειρες και γλυκες για ολους.......

The power of love

Να τα πούμε?

We wish you a Merry Christmas, we wish you a Merry Christmas, we wish you a Merry Christmas...

... and a Happy New Year!

Χρόνια Καλά, με αγάπη στη καρδιά!

υπάρχει

Μέσα στο παράλογο που ζούμε, υπάρχει η αλήθεια που ψάχνουμε.

"Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή"

Της Α. Παπαδάκη

"..Φάλτσο η πορεία φίλε τελικά.
Κι ούτε που προλάβαμε να ανοιχτούμε στους μεγάλους ωκεανούς. Τίποτα δεν ανακαλύψαμε σπουδαίο σε αυτό το ταξίδι.Η αίσθηση μονάχα πως τα λιμάνια ήταν μακριά. Η βεβαιότητα μονάχα πως τα δελφίνια χόρευαν για μας .
Φάλτσο η πορεία!! Κανείς δεν αμφιβάλλει πια.
Ομως....Υπάρχουν πάντα κάποια δειλινά , όταν ο ήλιος σκορπιέται και χαρίζεται στα κύματα , όταν ο Θεός
χωράει σε ένα μικρό ροδί συννεφάκι , που εμείς , καθισμένοι στην κουβέρτα, παίρνουμε τη κιθάρα μας και τραγουδάμε.
Οχι δεν είμαστε πικραμένοι. Ναυαγοί είμαστε σε μια απέραντη νοσταλγία .
Τραγουδάμε για τη ψυχή μας , που νομίσαμε πως τη κάναμε σημαία της γης. Για τα ξύλινα αλογάκια και τις καραμούζες μας που ξεκινησαμε να κατατροπώσουμε τον εχθρό. Για τις αφίσες με τα ουράνια τόξα που δεν κολλήσαμε. Για το παραμύθι που δεν είπαμε. Για τον κόσμο που δεν χώρεσε στ' όνειρό μας. Για τον πολικό αστέρα που μας πρόδωσε.
Τραγουδάμε για την αγάπη που δε γνωρίσαμε. Για τον έρωτα που κρεμάσαμε φεύγοντας στα κλαδιά
της γιασεμιάς ( άραγε υπάρχει πάντα αυτή η γιασεμιά; ) Για το χάδι που αψηφήσαμε. Για την ανθοδέσμη που δε στείλαμε στη μάνα μας. Για την ανατροπή που ξεκινήσαμε , τρώγοντας
μπισκότα με γέμιση σοκολάτας. Για τα κοχύλια που μαζέψαμε και δε μοιράσαμε.
Τραγουδάμε για τη νίκη που δε γιορτάσαμε. Για την ήττα που δεν υπογράψαμε. Για τους φίλους που μας έδωσαν.
Τραγουδάμε για μας.Για το βίτσιο μας.Για το φάλτσο μας.
Αυτό εννοούν , όταν ακούτε να λένε, "τους έμεινε μόνο η ροκιά" ... "

Αυτά...

Παραμύθι ...

Φτιάχνουμε ένα παραμύθι και ζούμε μέσα του , έναν κόσμο που μας χωράει που πετάμε από σύννεφο σε κορυφή , δεν χωράει άλλος όμως , είναι δύσκολο να σε δεχτούν έτσι όπως είσαι μερικοί από τους ανθρώπους συνηθίζουν να προσπαθούν να σε βγάλουν από εκεί που νιώθεις ασφαλής και μόλις δουν ότι δεν τα καταφέρνουν είτε γιατί εσύ χώνεσαι όλο και πιο βαθιά στην κρυφή σου γωνιά είτε γιατί βλέπουν ότι το παραμύθι που ζεις είναι πολύ όμορφο για αυτούς και δεν το αντέχουν .
Αντίο λοιπόν σε αυτούς πάω να χαθώ στην ουτοπική μου χώρα

Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι

Διονύσης Τσακνής

Φτιάχνουν απόψε με κουρέλια και σανίδια
έναν συνοικισμό αυτόνομο
Αυτοί που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδια
και στον υπόνομο

Και συ που ψάχνεις το κουκί και το ρεβίθι
στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε
Φτιάξε μαζί τους το δικό σου παραμύθι
γιατί χανόμαστε

Μες το δικό σου παραμύθι ξαναβρέστο
το ξεχασμένο μονοπάτι σου
Και ξαναχάστο, ξαναβρέστo, ξαναπέστο
το τραγουδάκι σου

Ξελεύθερώνω την ωραία πεταλούδα
από τη σφραγισμένη γυάλα της
Να σου χαρίσει τα φτερά της τα βελούδα
και τα μεγάλα της

Γιατί να ψάχνεις τριαντάφυλλα στα στήθη
αυτών που χάμω τα πετάξανε
Φτιάξε καρδιά μου
το δικό σου παραμύθι
αλλιώς τη βάψαμε

Σκιάχνω απόψε με κουρέλια και σανίδια
Σαν συνοικισμό αυτόνομο
Αυτούς που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδια
και στον υπόνομο

Γιατί να ψάχνω το κουκί και το ρεβύθι
στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε
Φτιάχνω μαζί σας το δικό μας παραμύθι
γιατί χανόμαστε

Μες το δικό σου παραμύθι ξαναβρέστο
το ξεχασμένο μονοπάτι σου
Και ξαναχάστο, ξαναβρέστω, ξαναπέστο
το τραγουδάκι σου

θέλεις?

Να ανοίξουμε λίγο, να μπει φως.
Να έρθει κόσμος ,να γίνει σαματάς.
Να γελάσουμε δυνατά με την ψυχή μας, να ξεχάσουμε, να προχωρήσουμε.
Να πιούμε, να μεθύσουμε, να φωνάξουμε δυνατά.
Να ζήσουμε το λένε…νομίζω.

Εκεί στο Νότο...

Νότος
Αναστασία Μουτσάτσου - Μαρίνα Σκιαδαρέση*
(*κατεβάστε το εδώ)

Εκεί στο Νότο
που τρίζει ο θάνατος κι η αγάπη κάνει κρότο
σαν άδειο κάθισμα ταξίδεψα για χρόνια
ψάχνοντας να βρω το κατάλληλο κορμί

Εκεί στα φώτα
εύρισκε η νύχτα τα σημάδια της τα πρώτα
είχα ξεμείνει από τσιγάρα και συμπόνια
και συ με κέρασες καπνό μ' ένα φιλί

Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
σωπαίνεις, θυμάσαι
και μεθυσμένη μες τον ύπνο σου γελάς
Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα

Εκεί στο Νότο
εκεί μου κλήρωσε ο έρωτας στο Λόττο
κουλουριασμένος σαν τη σαύρα στη σκιά του
σαν νόμισμα έπεφτα στο μαύρο σου βυθό

Χλωμά καντήλια
άναβε η φτώχεια σου τα τάιζε με ζήλεια
μα συλλαβίζαν σ' αγαπώ τα βογγητά σου
σαν ένα άρρωστο στην κούνια του μωρό

Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
σωπαίνεις, θυμάσαι
και μεθυσμένη μες τον ύπνο σου γελάς
Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα

Μουσική Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Στίχοι Ισαάκ Σούσης

σ.σ. Μια χειμωνιάτικη Κυριακή του Δεκέμβρη, αυτή η πολυαγαπημένη εκτέλεση του Νότου, ντύνει μουσικά το σούρουπο και βάζει φωτιά σε όνειρα και επιθυμίες. Καλή ακρόαση!
Μαριαλένα, 3/12/2006

ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΜΑΡΑΚΙ - ΡΑΦΙΝΑΤΑΚΙ

.

Η αγαπημένη μας Ραφινάτα, επίτιμη Πρόεδρος των Α.Μ., τέως κυρία παρολίγον Δημάρχου, και νυν κυρία εξαφανισθέντος παρολίγον Νομάρχου, θα απουσιάσει για δέκα μέρες.

Κατά τα φαινόμενα, κάποιος κόντεψε να την κουφάνει...

Περαστικά Μαράκι!
Με πολλή αγάπη