ομορφιές

Γεμάτος ο τόπος ομορφιές

Μπήκαν και μέσα μου

Μηνύματα αισιόδοξα

Πάρτε κι εσείς

μια θαμπή μέρα

Η μέρα είναι θαμπή.. από κείνες τις μέρες που δε φαίνεταιο ήλιος αλλά έχει φως, που δε φαίνονται τα σύννεφα αλλά είναι παντού..
Από κείνες τις μέρες που δε φυσάει, δεν κάνει κρύο, δεν ανασαίνω..
Η θάλασσα ακίνητη, τα φύλλα στα δέντρα ακίνητα, όλα στάσιμα..
Να πετάξω μια πέτρα στη θάλασσα, να κουνήσω το κλαδί, να δω ζωή.. κάποιος να φυσήξει να αναπνεύσω
Μια θαμπή μέρα σαν και τούτη όλα δείχνουν αχνά, εξωπραγματικά, αποστειρωμένα σαν μέσα σε γυάλα... και μείναμε πολύ μέσα της.. και τελειώνει ο αέρας
Μια θαμπή μέρα σαν αυτή το μόνο που έχει να περιμένει κανείς είναι να βραδιάσει.. ή να φυσήξει.

Το τρενάκι της ζωής μου

Μετά από αναρύθμητες σφαλιάρες είπα πώς βρήκα ένα λιμάνι!
Ήταν το 1992 όταν γνώρισα τον άνδρα τών ονείρων μου. Έζησα 10 ευτυχισμένα χρόνια χωρίς να μπορώ να δώ τις αλλαγές που ερχόταν.Δεν δούλεβε πιά και όταν δούλεβε παρατούσε την μια δουλειά μετά την άλλη. Σεξουαλική και κοινωνικη ζωή μηδέν.
Εγώ η γυναίκα, εγώ ο άνδρας, εγώ η μαμά του σπιτιού. Ένας άνδρας ανύπαρκτος.Μόλις
είδε τα σκούρα σε μια μέρα που είχα ρεπώ (;) κάνει την πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας.
Τον μεταφέρω στο Νοσοκομείο και με σκοτώνουν οι τύψεις.Δεν θε ξαναπώ κουβέντα, είπα.
Οι γιατροί προσπαθούν να με πείσουν ότι αν δεν χορεύω στον ρυθμό που σφυρίζει θα το ξαναεπιχειρήσει. Είναι τρόπος πίεσης προς εσένα, μου λένε. Είστε τρελοί, τούς λέω.
Ο άνδρας που παντρεύτηκα δεν θα μου έκανε κάτι τέτοιο! Όμως κατάντησα ρομπότ και ψυχικό ράκος τα επόμενα 2 χρόνια περίπου. Κι όταν αντίκρυσε την κούραση και την αγανάκτησή μου κάνει την δεύτερη απόπειρα μια μέρα που έχω πάλι ρεπώ.
Όμως λογάριασε χωρίς τον ξενοδόχο και αυτή την φορά τα χάπια και το αλκοόλ καταστρέψανε πολλά εγκεφαλικά κύτταρα και βρέθηκα ξαφνικά μ'ένα άτομο που δεν είχε την ικανότητα κα σκεφτεί λογικά. Μισοχαμένος, με έντονες κρίσεις ανεξέλεγκτης βίας, που μετά δεν τις θυμόταν.Ετοίμασα τις βαλίτσες και του ζήτησα να φύγει πριν τρελαθώ κι εγώ. Του νοίκιασα σπίτι, του αγόρασα έπιπλα, πλήρωσα και πληρώνω τα χρέει του.
Τον έβλεπα τακτικά και νοιαζόμουνα, δεν μπορούσα να τον αφήσω στην τύχη του.
Όσπου το καλοκαίρι που πέρασε άρχισε να απειλή την ζωή μου.Είχα κάνει μια διαθήκη που κληρονομούσε 2 σπίτια αν πέθαινα. Αφού λοιπόν χρειαζόταν λεφτά εγώ έπρεπε να πεθάνω! Πέρασα από την μια στιγμή στην άλλη στην κόλαση του τρόμου!Κατέφυγα σε σπίτι κακοποιημένων γυναικών και όταν έβγαινα σπάνια έξω ήμουν μεταμφιεσμένη σε μουσουλμάνα με ένα μαντήλι να κρύβει το πρόσωπό μου!Ένα πρωί βλέποντας τον εαυτό μου στον καθρέφτη πήρα την μεγάλη απόφαση:Θέλω πίσω την ζωή μου!Ποτέ ξανά δεν θ'αφήσω να μου την πάρει κανείς!ΑΡΚΕΤΑ!ΤΕΡΜΑ!ΦΙΝΙΤΟ! Με την βοήθεια μιάς ψυχοθεραπεύτριας και την δύναμη που άντλησα από μέσα μου μετά από 6 μήνες μπορώ να πώ ότι ζώ.
Και που είστε ακόμη! Αυτή η γυναίκα έχει να αναπληρώσει 53 χαμένα χρόνια!Και σας το υπόσχεται πώς θα τα καταφέρει γιατί θέλει και μπορεί!
Πρώτα απ'όλα εγώ, καλοσύνες κι αγάπες κομμένα φίλες μου!!
ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ!

Μια πεταλούδα, ένα λουλούδι, δύο σκέψεις!

Στραφτάλιαζαν οι δροσοσταλίδες πάνω στο σκούρο φόρεμά της εκείνη την Άνοιξη. Πετάριζε η ψυχή της έτοιμη να ανοίξει για να γευτεί τον πρωινό ανοιξιάτικο ήλιο. Και όταν εκείνος την πύρωσε με το χρυσαφένιο του φως, ξεδίπλωσε τις πτυχές από το ατλαζένιο ρούχο της και τύλιξε με τα μωβ λιλά χρώματά του, το πράσινό της κρεββάτι.

Άφησε το άρωμά της να πλανηθεί μέσα στους οκτώ ανέμους και σήκωσε τα άπειρα κίτρινα χείλη της προς τον ουρανό ψάχνοντας "εκείνο" που θα μοιραζόταν μαζί του τη συμπαντική αρμονία μέσα στην οποία αυτή επέπλεε.

Και ο γητευτής ήλθε... αργοπετώντας με τα πλουμιστά του χρώματα να λάμπουν στην αχλή του πρωινού. Κάθησε σιμά της, τη σκέπασε με τα φτερα του και μουρμουρίζοντας λόγια αγάπης, γεύτηκε όλα τα κίτρινα χείλη.

Και έπειτα έφυγε...

Και εκείνη άρχισε σιγά σιγά να ξεθωριάζει, αφού δεν είχε πια λόγο για να ζήσει.

Τη ζωή της του την είχε χαρίσει.

(c) Παναγιώτα, 20/2/2007

===========================================================

Άνοιξε τα φτερά της στον άνεμο κόντρα. Ο ήλιος στο δείλι άφηνε τις τελευταίες του πινελιές για την ημέρα πέρα, στο μακρυνό ορίζοντα. Και εκείνη, σήκωσε εκείνα τα αιθέρια φτερά και πέταξε για να βρει το μικρό της λουλούδι να κουρνιάσει. Και πέταξε μακριά σε θάλασσες και βουνά, σε κάμπους και λειβάδια για να το βρει, αυτό το μοναδικό της λουλούδι που πάντα αναζητούσε. Και πέταγε ψηλά, μέσα στους αιθέρες, για να φτάσει στο πολυπόθητο λουλούδι, μια μικροκαμωμένη μωβ πασχαλιά, που το χε κάποτε συναντήσει στα βάθη της Ανατολής σε κάποιο της ταξίδι.

Και πέταγε και πέταγε ώσπου αντίκρυσε τον μονάκριβό της ανθό, κρυμμένο στα βάθη του τροπικού δάσους. Κατέβηκε χαρούμενη και έκατσε πάνω του με αγαλλίαση. Δεν ήξερε πόσες μέρες και νύχτες ταξίδευε για να βρει αυτό που αναζητούσε, μα το βρήκε και αυτό είχε σημασία.

Το βράδυ αποκοιμήθηκε πάνω στα μυρωδάτα πέταλα του άνθους, βγάζοντας έναν αναστεναγμό και κλείνοντας τα φτεράκια της απαλά για να αναπαυτεί. Το πρωινό δεν άργησε να ρθει και σύντομα ξημέρωσε, με την Πλάση να φωτίζεται με τα χρώματα της καινούργιας μέρας. Η πεταλούδα έμεινε ασάλευτη πάνω στο ποθητό της λουλούδι και δεν ξύπνησε ποτέ ξανά. Ο κύκλος της σύντομής ζωής της είχε κλείσει λίγο μετά που αναπαύτηκε αγκαλιά με αυτό που αναζητούσε.

(c) Μαριαλένα, 20/2/2007

1977 ..Φλεβαρης..

...φευγοντας απο την padova κεινο το μεσημερι, εφτασα στο menstre χαρη στον roberto και τα χρηματα που μου δανεισε η σινιορα Μαργαριτα -η μανα του-για να παρω το τραινο για την πατριδα. Οι απεργειες λυμαινονταν την χωρα τοτε.Δυσκολοι καιροι για τα φοιτητακια.
voglio stare qui con noi:ειπε
devo andare:ειπα....
Το τραινο ηταν ετοιμο να φυγει οταν αφησε τα χερια μου και εβγαλε δυο τριανταφυλλα απο την εσωτερικη τσεπη του παλτω του.Στο διπλανο καθισμα τα αφησε και το μονο που ειπε ηταν:Ριξτα στο πρωτο τρεχουμενο νερο που θα δεις οταν θα μπεις στην πατριδα σου.una rosa ritorna di me.L'altra stai con te,come la mia anima.....
Οταν περασα τα συνορα ηταν νυχτα ακομα,Ανοιξα το παραθυρο...εβρεχε...περιμενα ωρα να ακουσω την βουη απο τα νερα του Αξιου(βαρδαρ)Πεταξα τα rosa και κουλουριαστηκα στο καθισμα,μεχρι που ανακαλυψα πως δεν ηταν η βροχη αλλα τα δακρυα που μουσκευαν το προσωπο μου...
....ειδα την Τασια(η μανα μου)να με περιμενει στο παγκακι στο σταθμο.Γυρω στις 5 το πρωι ηταν..
Την αγκαλιασα και ξαναεκλαψα.....πικρα,πολυ πικρα,,,
Ειχε ξημερωσει πια 14 του φλεβαρη....
l'ultima parola che ha cantanto all'mio cuore era......io ti amo, davero...ti amo, si ti amo.....

Il Divo - Notte di Luce

πατρίδα μας όλη η γη

Στου δειλινού την άκρη δεν βλέπεις όνειρα·

αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα.

Βλέπεις τον άνθρωπο μικρό που τον πατάν στ' αλήθεια

τα πόδια του τα ίδια.

Αυτά και άλλα πολλά θα μας τραγουδήσει ο θανάσης Παπακωνσταντίνου αύριο..

Μαγεία και άστρα

Πατρίδα μας όλη η γη

όμορφα πράγματα συμβαίνουν

Είναι φορές που μεγαλώνει το εγώ και γίνεται τόσο μεγάλο που κρύβει όλα τα άλλα
Και μαζί μεγαλώνουν και τα προβλήματα
Ανησυχίες, γιατί που ψάχνουν τα διότι τους
Λόγοι, αιτίες, αφορμές, εξηγήσεις, αναλύσεις
Ατελείωτο ψάξιμο στα άδυτα της ψυχής, του μυαλού
Και τότε κάποιος-κάτι ταρακουνάει, τρυπάει το εγώ κι εκείνο ξεφουσκώνει σιγά σιγά
Κάνει χώρο και όσα κρύβονταν κάτω του, βγαίνουν ξανά πάνω και είναι τόσο όμορφα…
Μικραίνει το εγώ και ρίχνει ματιές όλο λαχτάρα στο χέρι που κρατά όσα έχει δικά του
Τα καμαρώνει, τα χαϊδεύει, τους αφιερώνει χρόνο, τους θυμίζει πόσο τα αγαπά
Τραβά το βλέμμα από το χέρι που μένει άδειο από όσα θα ήθελε να έχει και συγκεντρώνεται σε όσα ήδη υπάρχουν
Όμορφα πράγματα συμβαίνουν κάθε στιγμή…αρκεί να τα δούμε

Μια σκέψη, μια ιδέα, μια ζωή!

Καλό μήνα σε όλους! Μ.