Τι παιχνίδια παίζουν οι άνθρωποι

Δεν ξέρω να γράφω ποιήματα σαν εσάς συνοδοιπόροι, αλλά επειδή υπάρχουν ώρες που και εμένα ξεχειλίζουν τα συναισθήματά μου (πχ κάτω από τους στίχους ενός ωραίου τραγουδιού), σας έφτιαξα ένα βιντεάκι για να σας τα εκφράσω (τα συναισθήματα που για κάποιο μυστήριο λόγο με κυριεύουν καλοκαιριάτικα στους 40 βαθμούς παναθεμά τα).

let me see your fly...

Έξι τα ξημερώματα, ο σύζυγος σηκώνεται στις μύτες των ποδιών του για να μη ξυπνήσει τη γυναίκα του.
Μαζεύει τις μπότες, τις πετονιές του, τα δολώματα και τα καλάμια του, τα φορτώνει στο αμάξι και φεύγει.
Μόλις ανοίγεται λίγο με τη βάρκα του, πιάνει μια φοβερή βροχή. Τσατισμένος, αποφασίζει να γυρίσει πίσω.
Μουσκεμα από τη βροχή, βγάζει σιγά σιγά τα ρούχα του, πάει στο υπνοδωμάτιο και μπαίνει μαλακά στο κρεβάτι. Αγκαλιάζει απαλά τη γυναίκα του από πίσω και της ψιθυρίζει στ' αυτί: "Γίνεται χαλασμός Κυρίου έξω. Βρέχει καρεκλοπόδαρα!"
Κι αυτή του απαντάει μισοκοιμισμένη: "Πωπώ ... όσο σκέφτομαι κι αυτόν το μαλάκα που πήγε πάλι για ψάρεμα..."

Επίλογος

Προσπάθησα να διώξω τα δάκρυα
μα είναι επίμονοι επισκέπτες
μέσα στης απουσίας την υγρή κενότητα
χωρίς ιαχές, αργά
μυρωδιές χωρισμού αναδεύουν…αιωρούνται
γαλάζια κύματα σκεπάζουν με το κρύο τους φτερούγισμα
του πόνου την επίπεδη κίνηση
στις στοιβαγμένες πέτρες μιας πεθαμένης ανάμνησης
αργοκίνησα γλιστρώντας ανάμεσα στα δάχτυλα μου
την σιωπή σου..

της εκμηδένισης βράχοι σκληροί ας σκεπάσουν
με την πύρινη περπατησιά τους
τις προσμονές της απελευθέρωσης

δεν θυμάμαι
Eλπίδα