...κι όμως∙ μερικές φορές, ο ήλιος λάμπει τόσο πολύ μέσα από το παράθυρο μου...
...κι όμως∙ κατάφερα να κόψω νωρίς το τσιγάρο και να μην πέσω στη παγίδα του...
...κι όμως∙ παρόλο που έκλαψα μέσα στη βροχή πάνω στην υγρή άσφαλτο ανάρρωσα...
...κι όμως∙ παρόλο που παρεξηγήθηκα και μάλωσα, το ξεπέρασα με αυτοπεποίθηση...
...κι όμως∙ υπάρχουν και καλύτερες μέρες αν το πιστέψεις με όλη σου την ψυχή...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
κι εγώ που δεν έχω παράθυρο;
δεν καπνίζω καν;
τα δάκρυα που έριξα στην βροχή ακομη δεν στεγνώσαν;
είναι ανίατη η δική μου περίπτωση μάλλον ε?
Καλημέρα Μαύρη Πέρλα. Πόσο χαίρομαι που διαβάζω αυτές εδώ τις σκέψεις από εσένα. Το χαμόγελό σου φτάνει ως εδώ...
Αργυρένια πάρε αγκαλίτσα τον εαυτό σου και πάμε κορίτσι μου...
πόσο όμορφο bearl:)))
καλημέρα
να είσαι καλά
δεν θεωρώ την μελαγχολία μου εχθρό για να παλέψω μαζί της και να τη νικήσω ή να με κατατροπώσει... προτιμώ να την έχω φιλαράκι!!
κι εγώ που δεν κατάλαβα τίποτα?
E να πάρει... εγώ ακόμα να το κόψω το κάπνισμα....
Την καλησπέρα μου.
Βολκώφ
Υπάρχουν και καλύτερες μέρες????
Aργουν πολυ ομως να ερθουν!!
Νικιεται ο χρονος ???
Δημοσίευση σχολίου