Σας αφήνω.
Όχι γιατί έχω κάτι μαζί σας ή γιατί βαρέθηκα. Αλλά να, είναι που πιστεύω οτι τη νίκησα. Ναι, τη νίκησα. Στο δρόμο μου συνάντησα πρώτα πρώτα τη Ροδια. Μετά μια νύμφη του δάσους. Με βοηθήσανε και οι δυο. Έγινα ειλικρινής με τον εαυτό μου αλλά και με τους άλλους. Έτσι, έφυγε η μαύρη κηλίδα, σβήστηκε πια. Δεν έχω λόγια να περιγράψω τη χαρά μου. Μπορώ μόνο να σας πω ένα πράγμα.
Σας ευχαριστώ
Κωνσταντίνος
Υ.Γ. Αναλάβετε παρακαλώ τα διαδικαστικά, γιατί δε θα ξανάρθω στις συνεδρίες σας.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Κι εγώ που έφυγα τι κατάλαβα;
εχμ, για όσους βγάλουν λάθος συμπεράσματα από το post του black pearl, οφείλω να διευκρινίσω ότι αυτό το blog ΔΕΝ ανοίχτηκε ως κέντρο ψυχοθεραπείας και απεξάρτησης από την μελαγχολία!!!!
έλεος δηλαδή...
ένα καταφύγιο σκέψεων είναι
Κωνσταντίνε καλή συνέχεια, μα μην μπερδευόμαστε με άσχετα πράγματα. Οι Α.Μ. δεν είναι όπως πολύ σωστά είπε η Ραφ, κέντρο ψυχοθεραπείας και καταπολέμησης ψυχικών παθήσεων κλπ, κλπ, μια ομαδική προσπάθεια που καταγράφουμε τις ευαισθησίες μας είναι... Άλλο το ένα και άλλο το άλλο!!!
Να προχωράει η ζωή σου ολοένα και καλύτερα, να σαι καλά, Μ.
Καλά, τώρα ο απρόσεχτος, το βρισίδι τόχω στο τσεπάκι!
Καλή συνέχεια Κωνσταντίνε, να είσαι καλά σε ότι κάνεις.
Καλό είναι να μην μείνουν λάθος εντυπώσεις, συμφωνώ με την ραφ και την Μαριαλένα.
Την καλησπέρα μου σε όλους.
Χαχαχαχα!! ένας γιατρεύεται και άλλον (εμενα δλδ) τον πατάει το τρένο!!! Πλάκα έχουμε!
..τώρα δα είδα το ποστ του Κωστα.. αλλιώς θα σκεφτόμουν αν θα ανέβαζα το ποστ.. ενυ γουει.. ο,τι έγινε έγινε..
σμουτς!:-)
Δημοσίευση σχολίου