Ετσι την γνωρισα......

.....μετα απο ενα γαμο,δυο χωρισμους και εναν θανατο.......
Αρχες του περασμενου Μαρτη ηταν.Η ανηψια μου ελαμπε μεσα στο ασπρο της νυφικο,με εκδηλη την γλυκα της προχωρημενης της εγκυμοσυνης.Περασα ενα πολυ ομορφο τριημερο(αποκρηα ηταν)με συγγενεις που λογω υποχρεωσεων βλεπομαστε μονο σε γαμους-βαφτησια και κηδειες.Δεν χορεψα ,γιατι δεν ειμαι χορευταρου,αλλα τραγουδησα παρεα με την πολυ μικροτερη μου ξαδελφη.....
Γυρνωντας στην πολη μου ,μετα απο λιγες μερες ενοιωσα την πικρα των δυο χωρισμων.Καπου μεσα μου το ηξερα πως γι αυτους τους ανθρωπους ημουν το καταφυγιο,απλα δεν ηθελα να το πιστεψω....
Ακομα και τωρα δεν θελω να το πιστεψω.Ακομα και τωρα θελω να πιστευω πως μ'αγαπανε.Αλλα με τον δικο τους τροπο.κι ισως εγω να μην καταλαβα τον τροπο αυτο.
Και περνουσαν οι μερες,κι εγω προσπαθουσα να βαλω"διοτι"στα"γιατι"μου ωσπου ανακαλυψα οτι η συντροφος μου(επι 14 συναπτα ετη....εχει καταρρακτη....
Ασχετη τοτε τελειως με το νετ(μηπως και τωρα τι ειμαι?ασχετη ακομα)αρχισα να ψαχνω ,λες και ο γιατρος δεν μου το τοποθετησε καθαρα.Η συντροφος ηταν σχεδον τυφλη......
Και μεσα σε μια αξημερωτη απο πικρα νυχτα ...επεσα στην σελιδα του Μαυρου γατου.
Κι ετσι αρχισαν ολα....
Δεν ξερω γιατι την διαλεξα απο εκει μεσα?μοιρα?κισμετ?συγκυριες?Η μηπως αυτο που λενε,πως τιποτα δεν γινεται τυχαια?....Και μεσα στην παραζαλη του μυαλου μου που ειχε παθει καθιζηση...της εγραψα.....
θυμαμαι τι...θυμαμαι γιατι....και μου απαντησε....Με μια αβροτητα,με καλωσυνη,με ευγενεια και αγαπη,απεναντι σ'εμενα ,μια αγνωστη.......
Και περασανε παλι οι μερες.....
Εφτασε ο Αυγουστος ....και η συντροφισσα μου εφυγε,ησυχα και απλα .Αποφασισε να κοιμηθει στις 4του μηνα χωρις να δει την αυγη.Τοσο πολυ ειχε κουραστει,μετα απο μεγαλη ταλαιπωρια 4μηνων....
Σκαψαμε με χερια και νυχια το χωμα......και μεσα στην καψα του αυγουστου,καταπινωντας χωμα,ιδρωτα και δακρυα ,αγκαλιασαμε την αναμνηση της....και την αφησαμε να ησυχασει πια...
Και τοτε της ξαναεγραψα...
Κι εκεινη ηταν παλι εκει.....
Γεματη απο την συμπονοια της....
Τρυφερη και ανθρωπινη....
Μια ψυχη γεματη αγαπη....
Κι οταν μετα απο μερες,μεσα στα αγρια μεσανυχτα,πηρα τους δρομους ψαχνωντας την λησμονια και τις απαντησεις στα "γιατι"Κι οταν γυρισα στους 4 τοιχους του σπιτιου μου,την ωρα που η νυχτα γινεται μερα ,της ξαναεγραψα.......
Ηταν ενα μυνημα γεματο θυμο,γεματο παραπονα,γεματο ελλειψεις,γεματο μοναξια,,,,,Γεματο απο το ΤΙΠΟΤΑ της ανθρωπινης ψυχης......

Κι εκεινη ηταν ακομα εκει...
Ενα πλασμα γεματο απο φως...
Μια ψυχη ετοιμη να δωσει ...
Μια Μαριαλενα ....
Σε ολο της το μεγαλειο...
Ειμαι ευτυχισμενη που σε γνωρισα Μαριαλενα
Ετσι γνωρισα εκεινη...
Ετσι γνωρισα την Μαριαλενα.....
Σέυχαριστω.......
Τι αλλο να πω????