ΚΡΥΨΟΥ ΚΑΛΆ, ΚΑΙ ΜΗ ΜΙΛΆΣ, ΑΝ ΔΕΙΣ ΤΟ ΜΑΎΡΟ ΤΟΥ ΚΑΤΆΡΤΙ

Ένα καράβι αλλοπαρμένων - στο φεγγαρόφωτο γκρίζα σκιά
θά ρθει για μένα, το περιμένω - για να με πάρει μακριά

Ένα καράβι που αρμενίζει - με φουσκωμένα τα πανιά
άπιαστο, σ΄άυλα νερά - και Καπετάνιος δεν τ' ορίζει

Και πάει πάει - ξεκινάει
για τα νησιά του ουρανού
γι' αυτούς που πήγαιναν Αλλού
στους Γαλαξίες σεργιανάει

Και πάει πάει - πάει πάει
κόντρα σε κάθε γυρισμό
με μόνο του προορισμό
ποτέ του να μη σταματάει.

Αν στη ζωή σου υπάρχει κάτι - πάρα πολύ που τ' αγαπάς
κρύψου καλά, και μή μιλάς - αν δεις το Μαύρο του κατάρτι

Κι άσε το νά΄ρθει να φορτώσει - χαροκαμένους και τρελλούς
που στους γνωστούς Ωκεανούς - έχουνε κάτι όλοι προδώσει

Να πάει να πάει - να γυρνάει
στις γειτονιές των αστεριών
στις νύχτες ήλιων μακρινών
και πουθενά να μην κολλάει

Στ' αμπάρια να - κουβαλάει
απελπισμένους ναυαγούς
που σε κρυφούς Ωκεανούς
έχουν τα όνειρά τους πνίξει.


Μαύρος Γάτος, Κως 1994
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση εκτός blogs χωρίς την άδειά μου.
miltiadis_s@yahoo.gr
.