Τετάρτη, Φεβρουαρίου 14, 2007

1977 ..Φλεβαρης..

...φευγοντας απο την padova κεινο το μεσημερι, εφτασα στο menstre χαρη στον roberto και τα χρηματα που μου δανεισε η σινιορα Μαργαριτα -η μανα του-για να παρω το τραινο για την πατριδα. Οι απεργειες λυμαινονταν την χωρα τοτε.Δυσκολοι καιροι για τα φοιτητακια.
voglio stare qui con noi:ειπε
devo andare:ειπα....
Το τραινο ηταν ετοιμο να φυγει οταν αφησε τα χερια μου και εβγαλε δυο τριανταφυλλα απο την εσωτερικη τσεπη του παλτω του.Στο διπλανο καθισμα τα αφησε και το μονο που ειπε ηταν:Ριξτα στο πρωτο τρεχουμενο νερο που θα δεις οταν θα μπεις στην πατριδα σου.una rosa ritorna di me.L'altra stai con te,come la mia anima.....
Οταν περασα τα συνορα ηταν νυχτα ακομα,Ανοιξα το παραθυρο...εβρεχε...περιμενα ωρα να ακουσω την βουη απο τα νερα του Αξιου(βαρδαρ)Πεταξα τα rosa και κουλουριαστηκα στο καθισμα,μεχρι που ανακαλυψα πως δεν ηταν η βροχη αλλα τα δακρυα που μουσκευαν το προσωπο μου...
....ειδα την Τασια(η μανα μου)να με περιμενει στο παγκακι στο σταθμο.Γυρω στις 5 το πρωι ηταν..
Την αγκαλιασα και ξαναεκλαψα.....πικρα,πολυ πικρα,,,
Ειχε ξημερωσει πια 14 του φλεβαρη....
l'ultima parola che ha cantanto all'mio cuore era......io ti amo, davero...ti amo, si ti amo.....

Il Divo - Notte di Luce

8 σχόλια:

Marialena είπε...

Έτσι είναι οι στιγμές που θέλουμε να μοιάζουν με αιώνες και να μην τελειώνουν ποτέ. Κι έρχεται ο χρόνος και μας δείχνει πως το παρόν είναι ήδη παρελθόν και τίποτα δεν κρατά για πάντα, ούτε το φθαρτό μας σώμα, μονάχα η πνοή Θεού που φυλάσσεται μέσα μας!

Με συγκίνησες Παναγιώτα μου, αυτή η μέρα λέει πολλά και θυμίζει ακόμα περισσότερα. Χρόνια Πολλά, Μ.

panagiota είπε...

Μαριαλενα μου,εχεις τουλαχιστον μια εικοσαετια ακομα για να μπεις στον ομιλο"ζουμε την ευτυχια των αναμνησεων"κοιτα το παρον και ζησε τον ερωτα ολοκληρωτικα,και παντα καποιος θα βρεθει να καταλαβει τις ευαισθητες ψυχες που ειναι γεματες και ετοιμες να μοιραστουν την αγαπη.
Θα ερθει,γιατι το αξιζεις!!!απο'κει που δεν το περιμενεις.Ειμαι σιγουρη.....

mario είπε...

Και τα νιώθεις ακόμα σαν να μην πέρασε μια μέρα:))
Καλημέρα

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μία τραυματική επέτειος. Μετά όμως από τόσα χρόνια είμαι βέβαιος ότι άρχισες να γιορτάζεις.

panagiota είπε...

Ο χρονος επουλωνει τα τραυματα,ανοιγει καινουρια και τα γιατρευει κι αυτα αγαπητε δειμο.
Παντα τον γιορταζω τον αγιο,μιας και γνωριστηκαμε απο πολυ παλια,του εκανα και μηλοπιτα παλι φετος,οπως καθε χρονο....και τα ηπιαμε παρεα...μονοι μας!!!!

panagiota είπε...

Μαριω μου,ετσι ειναι!Σαν να μη περασε ουτε μια μερα,οσο περναν τα χρονια οι ανμνησεις γινονται πιο εντονες και πιο γλυκες !!!!

Ανώνυμος είπε...

Τι μου θυμησες γαμωτο
Στην Παντοβα ημουν το '74
Κι εζησα και τη μεγαλη απεργεια των τραπεζικων
Να εισαι καλα

panagiota είπε...

Να'σαι καλα κι εσυ!!!
Το "74 ημουν στο Μιλανο.
Και εζησα πολλες απεργειες ολα εκεινα τα χρονια...........