17 του μήνα Νοέμβρη....

...ποιά χρονολογία άραγε???

Ο Νικόλας είχε αρραβωνιαστεί την Αννα μέσα στην ταραγμένη εποχή του εμφυλίου.Αγαπούσε με πάθος ο ένας τον άλλον με όλη την δύναμη του έρωτα που προσδιορίζει η νιότη.
Εκείνος έκανε τις επαναστάσεις του και διάλεξε την μεριά των χαμένων.Εκείνη καρτερούσε τις καλύτερες μέρες....που ποτέ δεν ήρθαν.
Ο Νικόλας δεν έφυγε στην Τασκένδη με τα συντρόφια του.Τον έκλεισαν στο Γεντί-κουλέ,ως ύποπτο για την απόπειρα δολοφονίας του αντιβασιλέα Δαμασκηνού κι η Αννα πότιζε με δάκρυα τα προικιά που κεντούσε τα βράδια κάνοντας ευχές και προσευχές στους αγγέλους.
Μόνη συντροφιά του Νικόλα στην φυλακή ο Ιταλός ο Λουίτζι,ο συγκρατούμενος και η Τασία η αδελφή του που πήγαινε το καθημερινό φαγητό,που το μοιράζονταν οι δύο φυλακισμένοι.

Οταν έγινε η δίκη του ξαναείδε την Αννα μετά απο πολύ καιρό.Τον ικέτευσε να φύγουν στο παραπέτασμα."ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΙΜΑΙ" της είπε.Δεν είμαι εγκληματίας για να δραπετεύσω.Στην χώρα μου και στον αγώνα μου θα μείνω μέχρι να πεθάνω.Κι έτσι έγινε...
Με κόκκινη γραβάτα και κόκκινο λουλούδι στο πέτο(που το βρήκε άραγε)πήγε στο δικαστήριο.Το κόμμα ήταν ο μεγάλος απών...(τ'ακούς Δαμανάκη και Παπαρήγα και ο,τι σκατά είστε εσείς που θέλετε την κουτάλα μόνο?)
Τον έβγαλαν υπο επιτήρηση της αστυνομίας με εγγύηση 60000 δραχμές που μαζεύτηκαν απο τους φτωχότερους των φτωχότερων συγγενών και φίλων.Ξαναμπλέχτηκε πάλι με τις ιδέες του και τις εμμονές του για την ισότητα των ανθρώπων,και οι γονείς της Αννας την πάντρεψαν για να ξεφύγει πια απο τον Νικόλα τον ληστή.
Ανταλλάξανε κάποια γράμματα,αλλά ήταν πια αργά και για τους δύο.
Ο Νικόλας ο ληστής πέθανε στα 26 του φτύνοντας και καταπίνοντας το αίμα της φυματίωσης που του χάρισε η πατρίδα-Ελλαδα μέσα στο γεντι-κουλέ.



Κι επειδή"θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία"όπως λέει και ο Ανδρέας Κάλβος,το hasta siempre νομίζω πως πάει καλύτερα για τον θειό μου τον Νικόλα(που ποτέ δεν τον γνώρισα) που ξόδεψε την ζωή και άφησε να τον απαρνηθεί η Αννα για τα πιστεύω του.Κάτι σαν τον Ερνέστο ήταν κι αυτός....Χαμένος.Νόμιζε πως θα φτιάξει εναν καλύτερο κόσμο.

17 του Νοέμβρη κλαίνε οι ψυχές πάντα για την ανθρώπινη καταπίεση,την ανισότητα και την αδικία.....

Hasta siempre