Mamma mia!! (επεράσαμ'όμορφα!! )

Είχαμε πολύ καιρό να πάμε κινηματογράφο. ειδικά μετά τον θάνατο του πατέρα και χρόνος δεν υπήρξε αλλά και διάθεση.
Τα θερινά όμως είχαν ανοίξει για τα καλά πλέον και αφού ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω και εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να τραβάμε μπροστά αλλά και αφού ο πρώτος καύσωνας μας ακούμπαγε πλέον για τα καλά, δεν ήταν δυνατόν να μην κάνουμε μιά πρώτη κινηματογραφική έξοδο. Εστω και λίγο στον καθαρό αέρα (αν και καυτός σαν ζεστό μέλι ) μακριά από την πλαστικούρα των multiplex.

Η επιλογή μας κάποια ελαφριά, χωρίς cinefil προβληματισμούς, δεν θα μπορούσε να ήταν άλλη από την κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού musical του ΜΑΜΜΑ ΜΙΑ, βασισμένο πάνω σε μουσικά κομμάτια των θρυλικών ABBA, και γυρισμένο εξ ολοκλήρου δίκην διακοπών, ολοκλήρου του καστ και των παραγωγών της ταινίας, σε γνωστό νησί των Σποράδων.
Να σας πώ την αλήθεια, προσωπικά είχα τις αμφιβολίες μου σχετικά για το αν μπορούσαν τα μουσικά κομμάτια της ποπ χορευτικής μόδας των 70's να δέσουν ένα στόρυ στο σήμερα, χωρίς το αποτέλεσμα να είναι μιά μεγάλη, μέγιστη καρικατούρα με σκοπό την καλοκαιρινή αρπαχτή των πρωταγωνιστών.
Ομως, Μερυλ Στριπ και Πιρς Μπροσναν είναι αυτοί, σκέφτηκα, δεν μπορεί να ξεπέσουν τόσο πιά. Σίγουρα δεν διάλεξαν και δεν διαλέχτηκαν τυχαία για τους πρώτους ρόλους.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΥΝΤΟΜΑ, απλή και χωρίς περιπλοκές:
Εικοσάχρομη παιδούλα, που ζεί μόνη με τη μητέρα της διατηρώντας μιά πανσιόν για τουρίστες σε Ελληνικό νησί, ανακαλύπτει παραμονές του γάμου της με ωραίον νεανία, το κρυφό ημερολόγιο της μαμας. Η οποία (στα νιάτα της κόρης της), απογοητευμένη ένα καλοκαίρι, από τον έναν έρωτα, έπεφτε στον άλλο, (τρείς ευτυχώς, συνολικά), που σημαίνει ταυτόχρονα, τρεις και οι πιθανοί μπαμπάδες για την παιδούλα!!
Σε μία υπαρξιακή κρίση της λοιπόν η παιδίσκη στέλνει προσκλητήριο γάμου και στους τρείς πρώην της μαμάς, (ερήμην της βεβαίως), ώστε να ανακαλύψει ,αν μπορέσει την άλλη ρίζα της. (Δεν υπήρχε DNA τεστ ακόμα φαίνεται) .
Σκάνε μύτη αυτοί λοιπόν, και εμείς από εκεί και ύστερα σκάμε στα γέλια, με ενδιάμεσες κρίσεις χορού, αφού τα τραγούδια των ABBA σοφά βαλμένα και τραγουδισμένα άψογα από τους πρωταγωνιστές (εξαιρουμένου του Μπρόσναν, αλλά και αυτό είχε την πλάκα του), μας είχαν συνέχεια στη τσίτα με το πόδι και το χέρι να χτυπιέται συνεχώς μέσα στο ζεστό σκοτάδι. Μου φάνηκε μάλιστα πως κάποιες στιγμές κάποιοι από τους θεατές έκανα να ξεκινήσουν ρυθμικά παλαμάκια ώστε να συμπαρασύρουν και τους υπόλοιπους, αλλά δεν τους βγήκε:-)

Ετσι λοιπόν, είναι κάτι από παρά πάνω σίγουρο ότι οι πρωταγωνιστές και οι υπόλοιποι παράγοντες της ταινίας πέρασαν πολύ ωραία στο γαλάζια νερά του Αιγαίου με φόντο ασπρο μπλε και πράσινο, και εσείς ακόμη καλύτερα αν αποφασίσετε να δείτε την ταινία, την οποία συνιστώ ανεπιφύλακτα. ! (καλύτερη διαφήμιση για τα ελληνικά νησιά δεν γινόταν)

Υ.Γ
α! και μην ξεχάσετε μετά να πάτε για ποτάκι με ωραία μουσική για συνέχεια, σε μπαράκι της αρεσκείας σας και καλή παρέα!!

στιγμές η τιανία μου θύμισε νοσταλγικά τα musicals και τις επιθεωρήσεις του κλασσικού Ελληνικόυ κινηματογράφου του Δαλιανίδη κλπ- Ολοι σε κύκλο τραγουδάμε και χορεύουμε κάτω στην ανοικτή αυλή με πολύχρωμα λαμπακια από πάνω.
Βρε μήπως οι αθεόφοβοι Αμερικάνοι κατασκόπευσαν το κινηματογραφικό παρελθόν μας και μας την έφεραν... Αμερικάνικα? :-)