Αγριολούλουδα

Είναι φορές που τα απλά και γλυκά πράγματα εμφανίζονται απο το πουθενά. Η, είναι δίπλα μας, ήταν δίπλα μας όλον αυτό το καιρό που εμείς ψάχναμε για καλωσύνη στ' αστέρια. Οι κοντινοί μας άνθρωποι δεν είναι απαραίτητα και συγκάτοικοι. Μπορεί να είναι ο περιπτεράς που θα πεί μιά καλημέρα με χαμόγελο, η γειτόνισσα που σε πέτυχε στο δρόμο ενώ έβγαζε βόλτα το σκύλο, με χαμόγελο, το παιδάκι που σου χαμογελά μέσα απο το σχολικό λεωφορείο με τη μύτη του στο τζάμι. Τα απλά όμορφα συναισθήματα είναι ανάμεσά μας, αρκεί να σηκώσουμε τα μάτια μας, να αφήσουμε λίγο το εγώ μας στην άκρη και να τα δούμε. Η καλύτερα, να τα αισθανθούμε.

Πόσες και πόσες φορές δεν προσπεράσαμε τον συνάνθρωπο χωρίς μία καλημέρα. Μονίμως με πεσμένα μούτρα πορευόμαστε. Ολα στραβά μας πάνε, στο ταξείδι μας για την κατάκτηση του '..άπιαστου. Αραγε θα χαμογελάσουμε όταν πιάσουμε το άπιαστο, ή ως τότε θα έχει βγεί μπροστά μας το επόμενο άπιαστο σαν κατακλείδα στην αέναη μουρμούρα μας;

Κάποιοι όμως βγάζουν τον καλύτερο εαυτό τους πρός τα έξω, έστω κι αν χαρακτηρισθούν σαν "χάχας" αυτός που χαμογελάει, "βλάξ" αυτός που βοηθάει, "ονειροπαρμένος αυτός που πλάθει όνειρα.

Οι δυστυχισμένοι μουτρωμένοι άνθρωποι αστόχαστα χαρακτηρίζουν τους ευτυχισμένους με τα χειρότερα, ξέροντας ότι ίδιοι δύσκολα θα τα επιτύχουν.

Κρίμα

..................................................................

Ο πίνακας είναι του Picasso