Οι κερασιές θ' ανθίσουνε και φέτος στην αυλή
και θα γεμίσουν μ' άνθια το παρτέρι.
Πικρή που ειν' η 'Ανοιξη σαν είσαι δίχως ταίρι!
Πικρή που 'ν' η ζωή!
'Ανοιξε το παράθυρο στη πρωϊνή γιορτή,
για να 'μπουν οι μοσχοβολιές από το περιβόλι.
Αχ κάθε του τριαντάφυλλο και μια πληγή από βόλι,
είναι για 'σε ποιητή!
Κουράστηκα να σε καρτερώ, Έρωτα και να λιώνω,
'πα στο βιβλίο της ζωής σκυμμένος, μια ζωή.
Μ' αν ήτανε να 'ρχόσουνα για ένα έστω πρωΐ,
χίλια θε να 'δινα πρωϊνά, να ζήσω εκείνο μόνο.
"Οι Κερασιές Θ' Ανθίσουν Και Φέτος"Μενέλαος Λουντέμης
5 σχόλια:
Άλλα ήθη, άλλα έθιμα κι όμως! Για κάποιους ακόμα λειτουργούν. Σας εύχομαι χαρές, λοιπόν!
σκέφτομαι μερικές φορές ραφ, μήπως δεν είμαι για να περιμένω τπτ και κανέναν.
σκέφτομαι μήπως το καλύτερο που έχω να κάνω να βγω και να πάρω μόνη μου αυτό που νομίζω ότι χρειάζομαι.
με έχει πιάσει μια παράξενη, πρωτόγνωρη βιασύνη.
μαμά γερνάω, ραφ?
καλημέρες πολλές
Ο Λουντέμης πάντα μου άρεσε δεν
τον πρόλαβα όμως.
Πάντως είχε μια ξεχωριστή ομορφιά
ψυχής και αυτό το καταλαβαίνεις
όσο μπορείς βέβαια διαβάζοντάς όλα
όσα έχει γράψει.
Καλό πρωινό!
Αυτές οι αλήθειες ποτέ δεν ξεπερνιούνται, είναι πάντα διαχρονικές. Όσο προσμένουμε το κάτι που δεν έρχεται, ποτέ δεν ησυχάζει η καρδιά...
Καλημέρα σε όλους σας, Μαρία πολύ όμορφη αισθητικά η παρουσίασή σου!
μα έλα που τελειώνει κι αυτή η άνοιξη...
Δημοσίευση σχολίου