για σένα δε με νοιάζει, εν κατακλείδι!
Οι στίχοι ανήκουν σε ένα πολύ νέο αγόρι, τους έγραψε πριν πατήσει τα δεκαοχτώ. Τους μελλοποίησα μετά από μικρές επεμβάσεις και μπορείτε να τους ακούσετε εδώ για 7 μέρες. Ο ρυθμός του τανγκό κρίθηκε απαραίτητος για να ελαφρύνει με το ρετρό στυλ το βάρος τους. Πέφτει κομματάκι βαρύς, όπως ακριβώς βαρείς είναι οι στίχοι αυτοί, γραμμένοι από έναν έφηβο που αδημονεί να πονέσει από έρωτα. Θα ταίριαζε να τραγουδηθεί από μια βαθειά αισθαντική φωνή σαν της αξέχαστης Κάκιας Μέντρη -ή μήπως μονάχα εγώ τη θυμάμαι;- αυτής της φοβερής τραγουδίστριας με την τραγανιστή φωνή που άκουγα στη δεκαετία του '50. Ελλείψει καλύτερης φωνής, αρκεστείτε στη δική μου!
8 σχόλια:
Εν κατακλείδι
Μα οι θάνατοι μου δεν ήταν λίγοι. Οι προδοσίες, τα
ψεύτικα βλέμματα, οι υποσχέσεις που διαλύθηκαν
στο άπειρο και οι ματιές που κόλλησαν σ’ έναν
ατέλειωτο ύπνο και σαν προσπάθησα να τις ξυπνήσω
με μαχαίρωσαν.
Μην αναρωτιέστε γιατί φοράω μαύρα ρούχα.
Πενθώ για τον χαμένο μου εαυτό, ο μεγαλύτερος
θάνατος, ναι!
Κι όταν το βρω θα γίνει η μεγαλύτερη επανάσταση
Μην απορείτε λοιπόν
Οι θάνατοι του εαυτού μας είναι οι χειρότεροι
κι ο τελικός είναι ένα βάλσαμο που μας οδηγεί
στην αιωνιότητα…
Αθήνα
3/2/03
(πρωτότυπο ποίημα)
Εν κατακλείδι
Γιατί, αναρωτιέστε,
φοράω ρούχα μαύρα
Γιατί, μέσ’ στην καρδιά μου,
νοιώθω φωτιά και λάβρα
Πενθώ για το χαμένο τον εαυτό μου
Το θάνατο που μού ’δωσες μωρό μου
Το ψέμμα είναι μαχαίρι που πληγώνει
Με πρόδωσες κι αυτό μ’ έκανε σκόνη
Στο άπειρο του πόθου μου το φίδι
Για σένα δε με νοιάζει εν κατακλείδι
Τα μαύρα, μαύρες λίμνες,
Που πνίγουνε τον πόνο
Το βράδυ που τα βγάζω
Θέλω να κάνω φόνο
Στα μαύρα πλέον ντυμένη κι η ματιά μου
Προέκταση του πένθους στην καρδιά μου
Τα μαύρα σαν το βάλσαμο φοράω
Γιατρεύουν τις πληγές όταν πονάω
Στο άπειρο του πόθου μου το φίδι
Για σένα δε με νοιάζει εν κατακλείδι
(Διασκευή για τραγούδι απο Rodia, 8/2/2005)
Πολύ καλό!
Και η επιλογή σου για τανγκό του δίνει τη νοσταλγία και το "άχρονο" που του πρέπει.
Κι η φωνή σου ταιριαστή. Σαν να το ψιθυρίζεις δίπλα στο παράθυρο με τη ζωή να τρέχει "εκεί έξω".
Συγχαρητήρια.
:Ο)
Μελωδια υπεροχη!Μπραβο σου Ροδια!
Οσο για τις επεμβασεις στο γραπτο του νεαρου μαλλον δεν ηταν μικρες ...:-)
Διαβαζω το πρωτο κειμενο και νιωθω ν΄ακουω την Κ. Γωγου ν' απαγγελει...
Ακουω και το δευτερο μελωποιημενο και με τις μετατροπες του, κι ειναι σαν ν ακουω
την Δαναη σε στιχους του Αττικ να τραγουδαει "..σε μια παλια πληγη που ακομα αιμορραγει μη μου γυρνατε το μαχαιρι, αφου ο καθενας ξερει τι πονο θα μου φερει.."
(..και η φωνη σου πολυ σωστη και μελωδικη..μπραβο Ροδια και παλι! )
το ποιημα μελοποιημενο η μη ειναι πανεμορφο..... η φωνη σου μια χαρα, ενταξει αν ειχε μουσικη υποκρουση θαταν ακομα πιο ομορφη....
δνε μας γραφεις ομως του νεαρου το ονομα...δεν πειραζει....
Ο νεαρός φίλος μου γράφει πολύ δυνατά, αν και έχει αραιώσει τώρα τελευταία.. Ο επιούσιος βλέπετε.. Είναι -μαζί με τη μεγάλη μου κόρη- δάσκαλός μου στα ιντερνετικά πράγματα, συμπεριφορές, κλπ.. Οσες φορές δεν τον άκουσα, την πάτησα!
Εχεις δίκιο αερικό, δεν είναι μικρή η επέμβαση.. σχεδόν δεν είναι επέμβαση, αλλά κάτι άλλο.. Να μη γράψω όμως από πού το εμπνεύστηκα το τραγουδάκι;
..δε μου έβγαινε με τους αυθεντικούς στίχους και ήθελα πολύ να χρωματίσω με ήχο αυτό το "Μην αναρωτιέστε γιατί φοράω μαύρα ρούχα" και το "εν κατακλείδι"..
σμουτς!:-)
Εν κατακλείδι, μού άρεσε πάρα πολύ ο στίχος και η μουσική, αλλά ακόμα περισσότερο η ερμηνεία!!!!
"Για σένα δεν με νοιάζει, βρε....."
Τώρα φταίω εγώ που μού βγαίνει πολύ φυσικά μια χυδαία ομοιοκαταληξία (με το "κατακλείδι") Σ;)))))))
Μη στενοχωριέσαι Γατούλη.. απλώς βλέπεις το στίχο κάπως... σφαιρικά!
Δημοσίευση σχολίου