Τρίτη, Νοεμβρίου 21, 2006

Ακροβάτης



Δεν θέλω να διαλέγω πια

θα ακροβατώ εκεί σε μια κλωστή

τεντωμένη στο βάραθρο της ψυχής

είπε κι αφέθηκε στο κενό

και κοίτα !

Αιωρείται πνεύμα αθάνατο

παλινδρομεί ανάμεσα στις συμπληγάδες

...
mat..



6 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Λιτό μα ρεαλιστικό. Λίγα λόγια, δε χρειάζονται παχηλές ιαχές για να δίξουμε τον πόνο. Λιτότητα στις λέξεις, πλούος στο συναίσθημα, αυτό είναι δημιουργία. Μπράβο.

mario είπε...

Το έχω διαβάσει πολλές φορές, θέλω να γράψω κάτι αλλά.. τι?
Να είσαι καλά mat:)

mat είπε...

ο δείμος του πολίτη ...@ ετσι είναι συνήθως οι κραυγές λιτές

Την καλησπέρα μου !!!


mario ...@ Οχι τίποτα μην πείς θα ταλαντώσει το σχοινί...
Να είσαι και εσύ καλά :-)

panagiota είπε...

Οι λιτες κραυγες ειναι αυτες που εκφραζουν την πιο μεγαλη θλιψη...
Καλησπερα κι απο μενα...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Η λιτότητα είναι το άπαν της δημιουργίας. Ο Σεφέρης διατράνωνε λιτά να γράφουν οι ποιητές, απλά χωρίς λεκτικούς πληθωρισμούς. Χωρίς ερωτικούς βερμπαλισμούς. Ο ήχος της πένας αρκεί για να φανεί η γραφή. Δεν έχουμε ανάγκη από ηχητικές παρακρούσεις. Αλλιώς μιλάμε για ποιητικό αυνανισμό -παραφράζοντας αγαπημένο συνθέτη.

Marialena είπε...

Ματ καλησπέρα! Όταν γράφω για τα δικά μου αισθήματα, αισθάνομαι πως μπορώ να αγγίξω βάθη που τους άλλους ανθρώπους τους τρομάζουν. Σε κάθε λέξη σου προσπαθώ να δω την ελευθερία, την εξιλέωση, μα διακρίνω την ελεύθερη βούληση και μόνο - και τώρα είναι δική σου σειρά να με τρομάξεις.

Ακολούθα την καρδιά σου, τίποτε άλλο! φιλιά, Μαριαλένα