Οι εξαρτησεις μου.....

Νομιζω πως ανηκω και στους αλκοολικους και στους καταθληπτικους..Αλλα..
Πινω επειδη μου αρεσει και οταν θελω εγω και δεν ευθυνεται κανενας και κανενα γεγονος περι αυτου!
Καταθλιβομαι για τα κακως κειμενα ανα την υφηλιο,φταιμε ολοι-λεω-σταματησα να βλεπω Τ-Β...μετριαζω την καταθλιψη μου και εξακολουθω να λεω:φταιμε ολοι!
Θελω να μεθυσω επειδη με αγαπανε κι'οχι γιατι δεν μ'αγαπανε.Σε τετοια περιπτωση καλυτερα να μην υπηρχα.Ας πεθαινα!
Για τον ιδιο λογο θα ειμαι πιοτερο ευτυχισμενη γιατι ειμαι σιγουρη για την αγαπη που εχω για τους αλλους.Για την δικη τους προς εμέ δεν ειμαι σιγουρη.Κι αυτο γιατι,μπορω να νοιωσω το αληθινο συναισθημα που απορρεει απο την ψυχη μου και κανενας δεν ειναι ικανος να μου το καθορισει.Οπως εγω δεν ειμαι ικανη να καθορισω το δικο τους.
Προσπαθω να κανω αυτο που θα με κανει να αγαπησω"εμενα"πρωτα και οχι μια πλασματικη εικονα που ειναι ποθητη στους αλλους για να με αγαπησουν.
Στην"τριτη φαση"οταν συνειδητοποιησω οτι δινω,χωρις να παιρνω το ποθουμενο,εγκαταλειπω με τα κουρελια της αξιοπρεπειας μου αγκαλια το ανισο"δουναι και λαβειν"
Εβραζα καποτε απο θυμο και οργη για την εκπορνευση των συναισθηματικων μου εξαρτησεων και αναγκων.Τωρα λεω με σιγουρια πως μονο εγω εφταιγα.Κανενας δεν μπορει να μας εξαπατησει και να μας ισοπεδωσει αν δεν αναψουμε εμεις το πρασινο φως.
Κανενας δεν μπορει να μας διδαξει πως θα το αποφυγουμε...
...μονοι μας βημα στο βημα,καλλιεργωντας την αυτοεκτιμηση μας και την αποδοχη του ego μας μπορουμε να αποφυγουμε τις καθε ειδους εξαρτησεις.
Αγαπωντας τον εαυτο μας και ψαχνοντας το αιτιο και το αιτιτο της υπαρξης μας δεν πιεζουμε,δεν μας συνθλιβουν,καταφερνουμε να συνοδοιπορουμε με τους εκαστοτε συντροφους μας
Δεν ειναι αναγκη να κοιταχτουμε στον καθρεφτη για τον διαλογο και τον διαλογισμο με τον εαυτο μας.Ειναι λαγνο και παραπλανητικο το κατοπτρο.
Μονο ο καθρεφτης της ψυχης -αν τον ξαραχνιασουμε-θα μας πει την αληθεια.
Κι εχει δικιο η ψυχοθεραπευτρια,Με τον ορο"χεστους ολους"μαλλον εννοουσε "μην ασχολεισαι με τους αλλους,ασχολεισου με τον εαυτο σου"
Αν δεν αγαπησουμε τον εαυτο μας πως θα μας αγαπησουν οι αλλοι????και πως εμεις θ μαθουμε να αγαπαμε τους αλλους?

Δεν νομιζω πως μπηκα σε ισορροπια ολοκληρωτικα στην "χωρις αυξοντα αριθμο"επισκεψη μου σ'αυτη την ζωη.Εχω ακομα εξαρτησεις,και μετα απο 20 χρονια ηθελημενης μοναξιας,αγωνες για τον επιουσιο,διαπαιδαγωγηση ενος παιδιου(25 σημερα)τρεμω μπροστα στο αυριο,αλλα προσπαθω μεσα απο εμενα να βρω και να καταλαβω ΕΜΕΝΑ....
Και το τιμημα ηταν και ειναι πολυ ακριβο...πολλες φορες ποναει κι'ολας...
Στην ουσια κανενας δεν φταιει.Η πορεια της εξελιξης ενος οντος φερνει παντα ενα κυμα απο μεταβαλλομενα γεγονοτα στην ζωη του,που μπορουν να το ενδυναμωσουν η και να το....αφανισουν....

Αντι σχολιου στο ευαισθητο αφιερωμα της φιλτατης pote-xana