Ανώνυμες εμπνεύσεις!

5 λεξεις δικες μας...

Μ'αφησε κι εφυγε μαζι με τις ηλιαχτιδες ενα χειμωνιατικο απομεσημερο, μια ηλιαχτιδα κι αυτη...
Κουνησε το χερι της σ'ενα στερνο αντιο κι εκρυψε με τα ακροδαχτυλα της τα λαμπερα της γαλαζια ματια για ν'αποφυγει την αντηλια,ή ισως και καποια δακρυα...Δακρυα χαρας η λυπης?ακομα αναρωτιεμαι...
Η ΜΟΡΦΗ της με κυνηγαει ακομα....
Εγινε η μουσα μου,η ριμα στις λεξεις που με στοιχειωνουν,γραφω γι'αυτην γραφω για μενα,γινεται το ποιητικο αιτιο,το αντικειμενο το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ κι εγω το ρημα που της δινει υποσταση και εικονα!
Βραδυα αξημερωτα χωρις σταματημο της γραφω με το τρεμαμενο χερι μου...λογια που επρεπε να της πω,λεξεις ανειπωτες που εχασαν τον προορισμο τουςΓιατι?γιατι την αφησα να φυγει?σφιγγω τα δοντια και προσπαθω να χαλαρωσω την ΑΛΥΣΙΔΑ που δενει τον ποθο και το παθος της ψυχης μου.
Κλαιω με τις λεξεις που απευθυνονται σ'αυτην!Κλαιω τωρα πια γιατι την αφησα να φυγει!!Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ του εγωισμου μου ηταν?η η επικρατηση του ανωριμου μυαλου μου?η εγω φταιω που ακομα ζω και υπαρχω ως κυμβαλον αλλαλαζων...
Πρεπει να την βρω ξανα....πρεπει να την ψαξω ..Πρεπει να ειμαι μαζι της..θελω να να ειναι διπλα μου,θελω να αναπνεω το γελιο της,θελω ν'ακουμπαω το τρυφερο της χερι...Την θελω,την εχω αναγκη ,ειναι το αλλο μου μισο......
ΑΦΟΥΓΚΡΑΖΟΜΑΙ,τους ατσαλους χτυπους της καρδιας μου και θυμαμαι,θυμαμαι και την θυμαμαι!!!!!!
Θεε μου ποσο την αγαπαω..........


σ.σ. Αυτό το κείμενο έλαβα χθες Παρασκευή από ανώνυμο, που με αυτόν τον τρόπο πήρε από εμένα τις λέξεις που βλέπετε με κεφαλαία και έφτιαξε τη δική του ιστορία.