Αυτος ειναι ο Φιρουζ.Τον πηρα οταν ηταν περιπου 2 μηνων στο σπιτι.Ηταν ενα μικρο γατι ,χαρμα οφθαλμων.Με ενα ματι γαλαζιο και το αλλο χρυσαφι.Αριστοκρατης,καθαροαιμος
ολολευκος,τρυφερος και πολυ ηρεμος.Οσο ητανμικρος και πριν κλεισει τον πρωτο χρονο της ζωης του ηταν ολα αυτα.Μετα ξαφνικα με τον πρωτο του οιστρο αλλαξε παντελως.Εμενα τοτε στον πρωτο οροφο μιας πολυκατοικιας,πανω απο μια πιτσαρια.Θες οι μυρωδιες του ψημενου μπεικον και των τυριων,θες ο οιστρος, το γατι που τοχανες που τοβρισκες ηταν μονιμως σκαρφαλωμενο στην τεντα που μας χωριζε απο την εν λογω πιτσαρια.
Καθοταν συριζα στην ακρη της κι αγναντευε μυριζοντας τους πελατες του μαγαζιου που ετρωγαν κι επιναν απο κατω.Δεν μπορουσα φυσικα να τον φυλακισω μεσα στο σπιτι κλεινοντας
πορτες και παραθυρα.Ομως εβαλα σ ολο το μηκος του μπαλκονιου ενα δυχτι μπας και τον εμποδισω ,ματαια βεβαια γιατι τα γατια ειναι αιλουροειδη και δεν καταλαβαινουν απο τετοια.Μετα, μια μερα καταλαβα παρατηρωντας τον, οτι τελικα η πρεμουρα του δεν ηταν η πιτσαρια κι ο κοσμος.Ηταν μια τροφαντη κεραμιδογατα που σουλατσαριζε αδιαφορα στο γκαζον.Η κεραμιδογατουλα κουτσαινε απο το ενα ποδι κι ως εκ τουτου ηταν και πηδηχτουλα,προσπαθοντας να περπατησει φυσιολογικα.Κι ετσι ο Φιρουζ ενα απογευμα αγνοοντας τα παντα και τους παντες κατεβηκε μεσω της τεντας και συνεβρεθει ερωτικως μετα της κουτσης.Εκτοτε οι ερωτικες του προτιμησεις ηταν αυτου του τυπου :αποφευγε συστηματικα τις καθαροαιμες που του κουβαλουσα κατα καιρους στο σπιτι κι οχι μονον αυτο.Οταν εβλεπε οτι επεμενα βλακωδως σε τετοιες προσκομισεις,κρυβοταν εντρομος η εξαφανιζοταν αμεσως απο προσωπου γης.Αντιθετως δε οταν εβλεπε κεραμιδογατα βρωμικη ,κουτση ,στραβη,πληγωμενη,αρρωστη εκανε σαν τρελλος να την προσεγγισει.Αλλαξαμε σπιτι και στην μονοκατοικια που μετακομισαμε ο Φιρουζ απεκτησε νεα ερωμενη .Ηταν παλι μια κεραμιδογατα τιγρε με πρασινα ματια ομως της ελειπε το ενα.Ημουν απαρηγορητη πλεον.Μα παλι με αναπηρη ελεγα τι πραγμα ειναι αυτο!Περιττο δε να πω οτι ο ιδιος ειχε γινει ενας αλητης πρωτης γραμμης .Απο ασπρος και φουντωτος ειχε καταντισει απο τα χωματα και τα χορτα που κυλιοταν, κατι σε μπεζ με ολιγον χακι.Κι απο φουντωτος που ηταν οταν τον χτενιζα ηταν πια ενα γατι με μαλλι γεματο κομπους και κομπακια που ηταν αδυνατον να ξεμπερδευω καθε φορα.Τον αφησα λοιπον στην τυχη του.Στην τριτη μας μετακομιση, στην Αθηνα πια, ειπα πως δεν μπορει λογω πρωτευουσας θα συνελθει και του φερα μια γατουλα στο σπιτι την Μπουμπου.Ε! το τι εγινε δεν περιγραφεται.Μεχρι που την κατουρησε στα μουτρα.Τετοια αλητεια απο γατι εχετε ξανακουσει?Ο αφεντικος της Μπουμπους ηρθε και την πηρε αρον αρον και εγω εγκατελειψα για αλλη μια φορα τις προσπαθειες να τον διασταυρωσω με ζωο της ρατσας του.Ο Φιρουζ πανευτυχης πια αλωνιζε την καινουργια γειτονια και φυσικα στο ιδιο πλανο.Η βρωμια και η αναπηριες τον τραβουσαν σαν μαγνιτης.Ωσπου στην γειτονια εμφανιστηκε ο grande κεραμιδογκομενος.Ενας γατος που περπατουσε κι ετριζε η γης.Ο Φιρουζ βεβαια λυσαξε διοτι η προτιμησεις των θηλυκων ηταν εμφανεστατες και τον κυνηγουσε βγαζοντας αφρους μερα νυχτα.Εβγαινε μαζι του κυριολεκτικα στα ''μαρμαρενια αλωνια ''και εφριττε οταν μυριζε την χαρακτηριστικη μυρωδια του .Ημουν σε αγωνια διοτι μου ερχοταν πληγωμενος,καθυμαγμενος,σερνοντας τα ποδια του καθε πρωι ,με αιματα στα ματακια του,με βγαλμενο το τριχωμα του κατα τοπους.Με περνανε τα δακρυα οποτε τον εβλεπα ετσι αλλα τον αφηνα να δοκιμασει την ζωη.Σαματι ελεγα ποσα χρονια θα ειμασταν μαζι?Λιγα.Επομενως ας εκανε οτι ηθελε.Ας πηγαινε κι ας του βγαινε και σε κακο.Ωστοσο τον περιποιομουν ,του βαζα ιωδιο στις πληγιες και του δινα βιταμινες ,για ν αντεχει, Καποιο βραδυ με ξυπνησαν τα νιαουρισματα απ τον καυγα του με τον Grande.Βγηκα στο μπαλκονι και ειδα τους δυο γατους να παλευουν στο περβαζι του μπαλκονιου εξω απο τα καγκελα και τον Φιρουζ να φευγει στο κενο και να εξαφανιζεται.Αρπαξα μια πετσετα και κατεβηκα κατω με το νυχτικο .Ευτυχως ειμασταν παλι σχετικα σε χαμηλο οροφο.Τον βρικα αιμοφυρτο,να βογκαει και τον μαζεψα στην αγκαλια μου.Δεν ηξερα αν επρεπε να γελαω η να κλαιω και μαλλον μου συνεβαιναν και τα δυο ταυτοχρονως.Τελως παντων σωθηκε,δεν ειχε παθει εσωτερικη αιμοραγια ,εκατσε δεκα μερες στο σπιτι ,ετρωγε κρεατοσουπιτσες και συνηλθε.Μολις ομως ενιωσε να συνερχεται αντε παλι τα ιδια.Επεσε συνολικα τεσσερεις φορες κατω απο το μπαλκονι σε διαστημα εξι μηνων.Οτι κι αν εβαλα σ εκεινη τη μερια του μπαλκονιου σταθηκε αδυνατον να τους εμποδιζει αυτους τους δυο αρσενικους να τσακωνονται.Και παντα ο Φιρουζ επεφτε στα μαρμαρα του πεζοδρομιου και παλι τη γλιτωνε.Τα χριστουγεννα του 2002 ομως συνεβει το μοιραιο.Σε μια καθοδο του εσπασε καποιο πλευρο του, επαθε εσωτερικη αιμοραγια κι ο κτηνιατρος που μας ειχε μαθει πια απ εξω κι ανακατωτα μου ειπε ''τελος''.Ξεψυχισε μεσα στην αγκαλια μου χωρις να κουνιεται και να βογκαει καθολου.Ηταν αφωνος πια .Νομιζω με τον εαυτο του.Θυμαμαι τον κοιταζα μεσα στα ματια βαθεια κι εκλαιγα-εκλαιγα ,τα δακρυα μου επεφταν στη μυτη του και σε μια υστατη προσπαθεια του ,εβγαλε το ροζ γλωσσακι του και τα γευτηκε ,μετα οι κορες των ματιων του εγιναν μεγαλες .Μαυρισε και το γαλανο και το χρυσο του ματι και εφυγε κοιτοντας με.Κι εγω δεν μπορουσα να κανω τιποτα ,τιποτα πια.Ετσι τον εχασα.Ηξερα οτι αν τον ευνουχιζα θα τον εσωνα .Δεν το εκανα ομως .Και δεν μπορεσα ποτε να εξηγησω γιατι. Ισως να τον αγαπουσα πολυ η και καθολου.Ποιος ξερει?
25 σχόλια:
Ευχαριστω πολυ την Μαριαλενα που με προσκαλεσε στο μπλογκ.Ελπιζω να ανταποκριθω επαρκως στο καλεσμα...!
Αγαπητή Φαραόνα, καλοσώρισες!
Είναι χαρά μας να σε έχουμε στη συντροφιά μας και να μας χαρίζεις την ομορφιά των λόγων και των σκέψεών σου!
Σε προσκάλεσα να γίνεις και εσύ μέλος των Ανωνύμων Μελαγχολικών, γιατί η σελίδα σου αναδύει την προσωπικότητά σου με τρόπο ξεχωριστό και χάρηκα που δέχτηκες!
Μαριαλενα σ ευχαριστω για τα καλα σου λογια και παλι. Θα ειμαι λοιπον κι εγω ΕΔΩ μαζι σας.Ευχομαι ναχουμε καλο ταξιδι.
Ειναι κάποιες φορές που εμείς οι γατο-εραστές απο την πολύ μας αγάπη δεν θέλουμε να ευνουχίσουμε το ζώο μας.Πέρασα κι εγώ απο αυτο το δίλημμα κατά καιρούς και ακόμα δεν ξερω τι είναι σωστό για την φύση του ζώου.
Σημασία έχει πως ο Φιρούζ εισέπραξε την αγάπη και την ανθρώπινη φροντίδα.
Χαρά μας που σε έχουμε στην συντροφιά μας και έχουμε να πούμε πολλά για όσα αγαπήσαμε και αγαπάμε ακόμα,άσχετα αν χάθηκαν από την ζωή μας...
Και για μενα Παναγιωτα ισχυει ακριβως το ιδιο!Η παρεα μεγαλωνει απ οτι βλεπω.Φιλια!
.........αχ αυτα τα γατια, το καθενα εχει τη δικη του ξεχωριστη προσωπικότητα.. ετσι κι ο Φιρουζ σου.. (αισθανομαιεναν κομποαπο την ιστορια, αλλα σκεφτομαι οτι το φροντιζες το γατι και το εισεπραξε αυτο, ακομη κι αν εκανε του κεφαλιου του..)
Φαραόνα
καλώς ήλθες έστω και με αυτή την όχο και τόσο χαρούμενη ιστορία!!
Το αγάπαγες το γατί σου και το γέυτηκε με τη γλωσίτσα του τις τελευταίες του στιγμές.
Ο Φιρούζ ακολούθησε το πεπρωμένο του που του επέβαλλε ο αδέσμευτος γατίσιος χαρακτήρας του, και εσύ καλά έκανες που δεν επενέβης στη φύση του.
Θα τα λέμε
O φιρουζ μου ακολουθησε τη μοιρα του αβιαστα.Ετσι νιωθω.Στιγμιαια αμφιβαλλω μονο.Θυμαμαι οτι ο κτηνιατρος ενας μεγαλης ηλικιας ανθρωπος που λατρευε τα ζωα μου ειπε το εξης.Ειναι προς τιμην σας που δεν τον ευνουχιζετε.Αυτο μου μεινε,καλη μου leila.Eυχαριστω που περασες.
Saki καλησπερα και καλωσβρεθηκαμε.Ναι θα τα λεμε και σ ευχαριστω για το σχολιο σου.Ετσι ειναι που τα λες.
Καλημέρα. Η ιστορία σας είναι τρομερή. Με πήγε συνειρμικά στις σχέσεις μας με τα πλάσματα που αγαπάμε πιο πολύ, τα παιδιά μας...
Προσωπικά υποφέρω πολύ από τα εξής ερωτήματα που θίγονται και στην ιστορία σας.
Πόσο τα ονειρά μας ταιριάζουν με την ιδιοσυγκρασία των παιδιών μας;
Πόσο τα ωφελεί το προστατευμένο περιβάλλον που τα μεγαλώνουμε;
Πώς θα ισορροπήσουμε μέσα μας 2 τάσεις αντίθετες: από την μια η ελευθερία τους και το δικαίωμα να ζήσουν την ζωή που θέλουν και από την άλλη ο τεράστιος φόβος που μας κάνει να πεταγόμαστε κάθιδροι την νύχτα από τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν όταν ακολουθούν τον εαυτό τους και όχι τις "σοφές" αλλά ίσως εγωιστικές συμβουλές μας.....
Και το πιο τρομερό: αν τα πράγματα εξελιχθούν άσχημα πώς θα απαντήσουμε στα ερωματικά που θα μας βασανίζουν; Οπως γιατί δεν επέμενες, γιατί δεν έκαμες αυτό ή το άλλο, γιατί δεν προέβλεψες αυτό, γιατί δεν απαγόρεψες εκείνο, γιατί, γιατί.....γιατί ....
καλημέρα να έχετε όλοι.
dianathenes
πραγματικά πολύ σοβαρά τα ερωτήματα και τα διλήμματα που έθεσες. Χρήζουν μεγάλης συζήτησης.
Εγώ απλά να πω ότι τέτοιου είδους εςρωτηματικά είναι πολύ πιό χαλαρά (καλώς ή κακώς) στις βόρειες χώρες όπου τα παιδιά ανεξαρτητοποιούνται από πολύ νωρίς.
Στην οικογενειοκρατούμενη κοινωνία του νότου τα πράγματα είνασι σαφώς διαφορετικά.
Εγ΄β μοναχογθιός ών το έχω ζήσει στο πετσί μου πολύ αυτό. Και ξέρεις το δέσιμο είναι αμοιβάιο με τους γονείς. το καταλαβαίνω που τώρα στην ηλικία των 47 με έχουν αυτοί ανάγκη, και θα μου στοιχίσει κάποια μοιραία απ΄ωλεια τους περισσοτερο απο ότι αν ήμουνα μεγαλωμένος σε άλλες βορειότερες κοινωνίες.
Παρ΄΄ολα αυτά αναπολώ τις τρέλες των παιδικών μου χρόνων και το πόσο εξέθετα τον εαυτό μου σε κινδύνους για τα οποία φυσικά και δεν μετάνιωσα), και καταλαβαίνω τους γονείς μου που παρόλα αυτά ποτέ δεν έδιεξαν να ανησυχούν σοβαρά (ετός από extreme περιπ΄τωσεις που τα άκουσα)
τώρα έχοντας τον μοναδικό μου γυιό στα 22 καταλαβαίνω ακόμα πιό πολύ αλλά τραβάω και εγώ το δράμα του γονιού και την αγωνία, αλλά από την άλλη του δίνω ευχές κρυ΄φα να είναι καλά και να χαρεί τα νειάτα του.
Την καλη μέρα και από μένα
Dianathenes ευχαριστω για την επισκεψη.Και για το οτι η ιστορια ελαβε προεκτασεις στην σκεψη σας.Ηταν ενας απο τους σκοπους μου οταν το εγραφα!Ειδα οτι το μηνυμα που μου αφησατε εβαλε και τον Σακις στην ιδια διαδικασια σκεψεων.Χαιρομαι πολυ που δημιουργηθηκε αυτο το κλιμα!
Οσο για τα ερωτηματα που γενιουνται στον καθενα μας μεσα απο τετοιες σκεψεις ειναι ευλογα ,αλλα τα περισσοτερα μενουν αναπαντητα,μεχρι ν απαντηθουν απο την ιδια τη ζωη.Τοτε βλεπουμε οι παλαιοτεροι τα λαθη μας πολλες φορες και τ αναγνωριζουμε απλα ομως μερικα απ αυτα δεν διορθωνονται.Σας φιλω και σας ευχαριστω πολυ για ολα!
Σακις γεια σου και παλι!Ειναι ευχαριστο πολυ και παλι το λεω, γιατι προηγηθηκε η Διαναθηνης,ενα θεμα να βαζει σε διαδικασια σκεψεων τον αναγνωστη.Χαιρομαι πολυ που το πετυχα αυτο και σε σενα!Ολοι αναρωτιομαστε για πολλα απο την ζωη μας.Καλο ειναι να μη χανουμε ποτε το χιουμορ μας ,οταν κατι μας πονα η μας αναστατωνει!Το χιουμορ για μενα θεραπευει τα παντα ακομη κι οταν τα θεματα που μας απασχολουν ειναι σοβαροτατα,οπως των παιδιων μας ,των σχεσεων με τους γονεις μας κλπ.Στελνω την καλησπερα μου φιλε μου και εδω ειμαστε!
Αχ, τί μου θύμισες με τούτη την πονεμένη γατοϊστορια.
Τον Κουφοντίνα μου...
Ναι, έτσι τον λέγαμε έναν ολόιδιο πλην ομως κουφό.
Τον λάτρευα... αλλά τότε, πριν 3 χρόνια δηλαδή δεν είχα πάρει στα σοβαρά τη λύση στείρωση.
΄Εφυγε λοιπόν κάποια ωραια πρωία.... κλάμα εγώ. αυπνίες τις νύχτες... αγωνίες και ύστερα από 10-15 μέρες το παίρνω απόφαση πως δε θα τον ξαναδώ
Αμ δε, στο μήνα επάνω γύρισε μαυρισμένος, αξιολύπητος και μισοάρρωστος. Αφού τον ....γιάναμε μας ξαναφεύγει ο αλήτης...για να μη γυρίσει ποτέ πιά.
Τώρα έχω δύο "κοπέλλες" η μια ολόλευκη και έναν "άντρα".
Αφού τεκνοποίησαν μια φορά τις στείρωσα με πόνο ψυχής (δεν το κρύβω), αλλά αποδείχθηκε η πλέον ενδεδειγμένη λύση και κατά τη σύσταση του κτηνιατρου.
Καλώς σε βρήκα,
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Φυρδην μου καλως σε βρισκω κι απο δω!Ναι η στειρωση απο αυτους που αγαπουν τα ζωα γινεται με πονο ψυχης ,το πιστευω!Ωστε εχεις κι εσυ γατοπαρεα!Ειναι οντως αγαπησιαρες οι ατιμες.Φιλια και σ ευχαριστω.
Χα.... πήγαινε κάτω κάτω στο blog μου (slide show), να τους δεις
Καλησπέρα σε όλους!
Είναι όντως δύσκολη η απόφαση για να στειρώσουμε τα ζώα μας,αλλά κάποια στιγμή θεωρείται αναγκαία.
Την Λούλα μου δεν την στείρωσα ποτέ("εφυγε"από CRF πέρσι το καλοκαίρι μέσα σε μεγάλη ταλαιπώρια)
Τον Πούμα-Κι τον πήρα στειρωμένο και με...3 πόδια.Καταλαβαίνετε λοιπόν πως έπρεπε να γίνει αυτό για ένα γατί 5 μηνών που παλεύε για την ζωή του.Κέρδισε την μάχη με την απώλεια του πίσω ποδιού του.
Την Κανέλα την στείρωσα πέρσι στα 9 της χρόνια για να συνυπάρξει μαζί του(αναγκαστικά).Ευτυχώς,γιατί βρήκαν πυομητρίτιδα σε προχωρημένο στάδιο,χωρίς κανένα σύμπτωμα-και μου είπαν πως σε 5-6 μήνες το πολύ θα το έχανα το ζωντανό.
Να λοιπόν που πάντα κάποιοι λόγοι θα υπάρχουν για την στείρωση των αγαπημένων μας ζώων.
Μεγάλο το θέμα αγαπητοί μου ζωόφιλοι και θέλει πολλή συζήτηση....
Φαραόνα
Χιουμορ και θετικές σκέψεις πάντοτε
(Hope and belief my only weapons) όπως γράφει στο μοτό του ο Σταυραετός ¨-)
(εντω μεταξύ τι μας έκανες σε όλους και εκδηλωθήκαμε έτσι μάγισσα Φαραόνα ?¨-)
Σακις μου ,''τοχω'' αυτο ''τοχω'' και το καταλαβες!
Αλλα εισαστε ομως ολοι... κατι παιδια... μα κατι παιδια!!!
Τοσο δα θελετε και μπουμ!!!!
Ελα !!!!προβλεπω γελια ,χαρες και ανταλλαγες ιδεων σε μια ανοιξη που μας ερχεται με ολα της τα καλουδια!Φιλιααααααα!!!!!
Ευχαριστώ Sakis και Faraona για τα αντι -σχόλια.:) Καλή συνέχεια.
faraona μου σήμερα ανακάλυψα σ΄ αυτό το όμορφο σαλόνι και άλλο κοινό μας χαρακτηριστικό! Την αγάπη για τις πανέμορφες γάτες! Διαβάζοντας την ιστορία σου θυμήθηκα ακριβώς την όμοια δική μου με ένα μαύρο αλητάκι που το μάζεψα από τους δρόμους και μόλις άρχισε να ζητά νύφη, αρνήθηκα να το στειρώσω και δυστυχώς μου το φόλιασαν!! Ένα μήνα δεν με χώραγε το σπίτι φίλη μου, ούτε εμένα ούτε τον άνδρα μου. Κλαίγαμε σαν να χάσαμε άνθρωπο!! Σήμερα έχω δύο μία ημίαιμη σιάμ που τη μάζεψα μωρό από το δρόμο και έναν πάλι μαύρο αλητάκο που μου έρχεται στο μπαλκόνι για να ζευγαρώσει με την ...κυρία!! Τα αγαπώ και δεν ξέρω και εγώ αν κάνω καλά που δεν τα στειρώνω!!
Θα τα λέμε φιλενάδα. Τώρα έχουμε ακόμη περισσότερα να λέμε!!
Nαι Μαριαννα μου οι γατες ειναι απ τις μεγαλες αγαπες μου.Και τα σκυλια βεβαιως.Ειχα και απ αυτα.
Ξερω πολυ καλα τι σημαινει να χανεις ενα ζωο.
Ειναι ακριβως το ιδιο ,οπως κι οταν χανεις εναν ανθρωπο.Και μετα βεβαια το θυμασαι παντα.
Ειμαι της αποψης μετα την εμπειρια που εχω πια οτι πρεπει να κανουμε αυτο που μας λεει η καρδια μας.Μονο τοτε ειμαστε καπως πιο ησυχοι. Να μας ερχεσαι συχνα .
φιλακι
Συμφωνώ Φαραόνα.
Παρεπιπτόντως παιδιά έχω πάθει πλάκα με την φώτο στο template των Ανωνύμων!!
Ταιριάζει απόλυτα με την ονομασία.
Πανσέληνος στα ασημένια νερά!!
Απόλυτη μελαγχολική γαλήνη!! Και ενδοσκόπηση!!
Sakis συμφωνω.Ποιος εκανε την αναρτηση?
Θα μας το πει η ειναι μυστικο?Φιλακι.
ισως η Μαριαλένα έκανε το μαγικό
Δημοσίευση σχολίου