Με λένε Αρτεμις

... και ήλθα στη ζωή μιας οικογένειας που με λατρεύει όταν ήμουν δυο μηνών χιονομπαλίτσα και χωρούσα στην παλάμη της μαμάς Ρένας. Η αδελφή μου η Μαριαλένα, όταν με πρωτοαντίκρυσε δεν μπορούσε να καταλάβει το φύλο μου γι' αυτό και με φώναζε "Τσάρλυ", αλλά όταν η κτηνίατρος της είπε πως είμαι κοριτσάκι, με βάφτισε Αρτεμις, η θεά του κυνηγίου γιατί έκανα τις παντόφλες της διάτρητες με τα μικρά δοντάκια μου.

Πριν από μένα ερχόταν στο σπίτι ένας κεραμυδόγατος ο Τίτο, που μας τον άφησε αμανάτι η νοικάρισσα όταν έφυγε και μπαινόβγαινε στη κουζίνα για να φάει, με τα αυτιά του όρθια μήπως ακούσει κάτι για να φύγει γρήγορα, αλλά η αδελφή μου που σας είπα, τον χάιδευε και τον ταίζε, μέχρι που έφυγε οριστικά από κοντά μας ένα Πάσχα που οι μυρωδιές των αρνιών τον πλάνεψαν και εξαφανίστηκε προς αναζήτησή τους...


Το θέμα είναι να έχεις στύλ στη παραλία

Ως Καρκίνα στο ζώδιο που είμαι, μ' αρέσει πολύ να με χαϊδεύουν οι δικοί μου, να παίζω με τα "παιδάκια" μου δηλαδή ότι λούτρινο κουκλί υπάρχει στην οικογένεια εγώ το υιοθετώ και παίζω μαζί του. Μ' αρέσει να βγαίνω βόλτα φορώντας το κόκκινο σαμαράκι μου και τραβώντας το λουρί για να πάω να γαυγίσω άλλα πιο μεγαλόσωμα σκυλιά στο πάρκο αλλά και να ανεβαίνω στο αυτοκίνητο και να πηγαίνουμε στο χωριό για να παίξω έξω στον κήπο κυνηγόντας ζουζούνια, πουλάκια και βατραχάκια στο γκαζόν.


Εχω και αμάξι, πάμε μια βόλτα? Η Αρτεμις στο βολάν

Τρελλαίνομαι για κόκκαλα, φρούτα, τυρί, ξηρούς καρπούς, ζαμπονάκια και τρώω ακόμη και χόρτα και φασόλια, αφήνοντας άφωνους τους ανθρώπους που με βλέπουν να ξερογλύφωμαι ενώ καρφώνω το βλέμμα μου πάνω στο λαχταριστό έδεσμα! Μιαμ, μιαμ!
Άμα πεινάω τους "τα ψάλλω" κανονικά βγάζοντας λαρυγγυσμούς σαν μουρμουριτό για να καταλάβουν επιτέλους ότι είναι ώρα να με ταϊσουν.

Φοβάμαι τους κρότους και τα ύψη, αλλά και τις γάτες, ναι, ναι, αλήθεια λέω, γιατί έχουν νύχια κοφτερά και δεν αστειεύονται αν πάω να τις πειράξω, γι' αυτό και φυλάω τα νώτα μου κάνοντας πως δεν τις βλέπω αν συναντηθούμε.


Χμ, για να δώ θα περάσει καμμιά γάτα από απέναντι?

Άμα αρρωστήσει κάποιος στην οικογένεια κάθομαι δίπλα του ακίνητη μέχρι να βεβαιωθώ ότι είναι καλύτερα, αλλιώς περιμένω μαζί του στο κρεββάτι μέρα και νύχτα. Όταν με μαλώνουν που κάνω διαολιές, κατεβάζω τα μάτια και βλέπω σε σχήμα μισοφέγγαρου μέχρι να ξεθυμώσουν οι μεγάλοι από αυτό που έκανα και περιμένω κρυμμένη με την ουρά κατεβασμένη. Το ίδιο κάνω και όταν η μαμά Ρένα φωνάζει πως είναι η ώρα για μπάνιο και τότε εξαφανίζομαι κάτω από το τραπέζι ή στις σκάλες για να μην με βρουν, αλλά μάταια.

Την Μαριαλένα όποτε γυρίζει από έξω και με πέρνει αγκαλιά, γίνεται μούσκεμα στη μύτη από το γλύψιμο που της κάνω, ενώ η μαμά μου λέει "μη Αρτεμις" και εγώ της δίνω άλλο ένα στα κρυφά, ενώ με χαϊδεύει και παίζει μαζί μου.

Η μαμά λέει πως άμα ξαναγεννιόταν σαν και μένα ήθελε να είναι και να καλοπερνά, ενώ ο μπαμπάς Ανδρέας μου σφυρίζει και μου δίνει στα κρυφά μεζεδάκια και η Μαριαλένα με φιλάει και με χαϊδεύει ενώ μου τραγουδάει κάτι για κουνελάκια, γατάκια, παπάκια, τι να σας πω... αρφ!




Με σκυλικούς χαιρετισμούς,
Άρτεμις η γκριφονκανισούλα
(και Μαριαλένα για την εξιστόρρηση)