Μαλβίνα!!

Ας μου επιτραπεί να κάνω μιά διακοπή στη ροή των πλούσιων κειμένων που παρατίθενται που πράγματι είναι πολύ ενδιαφέροντα. Ορμώμενος από την αναφορά της Μαριαλένας στην τρομέρη Μαλβίνα. Σ'αυτό το ανήμερο θηρίο που δεν δίσταζε να τα βάζει με το κατεστημένο, χωρίς να υπολογίζει την προσωπική φθορά (γιατί όχι και φυσική?) και τα όποια κόστη.

Από μιά παλιά δημοσίευση του Σταυραετού

Τετάρτη, Απρίλιος 18, 2007

Κάραλη- Χαριτοπούλου- Μαλβίνα

Μετά από πολύ καιρό μπόρεσα και έκανα ένα πολύ γρήγορο σερφάρισμα στους μπλογκοφίλους μου και με συγκίνηση ανακάλυψα ότι το μπλογκ των έντεκα αλλά και ο Μάνος έχουν κάνει ίσως ταυτόχρονα αναφορά στην ιδιαίτερη και μοναδική περσόνα της Μαλβίνας
Δεν θυμάμαι πότε την πρωτοείδα στην τηλεόραση ή πότε την πρωτοάκουσα στο ραδιόφωνο. Θυμάμαι όμως πολύ καλά ότι τότε είχα σκεφτεί, ενοχλημένος από τον Τρόπο της
"Τί σόι ψώνιο είναι πάλι τούτο?"
Ομως οι θησαυροί και τα ακριβά, δεν φάινονται με την πρώτη.Είναι σαν τα διαμάντια που τα βρίσκεις στη λάσπη και ανακαλύπτεις την αξία τους κατόπιν. Ετσι και με τη Μαλβίνα. Σιγά σιγά την πρόσεχα όλο και πιό πολύ μέχρι του σημείου να λέω από μέσα μου
" Πέστα κοπέλλα μου" "Ετσι!! έχεις τα γκατς που άλλοι δεν έχουν" !
Εκείνη η Μαλβίνα που ήταν μέρος δικό μας, ή φωνή μας, η ασυμβίβαστη, με τις ματάρες της ,με το αιώνιο χαμόγελό της, το χαμόγελο που έκρυβε το σαρκασμό την χαρά ,την λύπη και την πικρία μας.
Η Μαλβίνα που ποιός ξέρει τι είχε καταπιεί στη ζωή της, που το μυαλό της ξέρναγε σαν φωτιά τις λέξεις κατάμουτρα. Το μεγάλο όπλο της!!
Το πατριωτάκι μου ( το έμαθα μόλις πριν από λίγο ψάχνοντας τις πηγές στο διαδίκτυο) . Αυτή και ο Σκαρίμπας.
Μαλβίνα, πέρασες και έφυγες αφού μας χάραξες βαθιά, γιαυτό και δεν υπάρχει περίπτωση να σε ξεχάσουμε. Οι μεγάλοι άνθρωποι και τα κοφτερά μυαλά, αφήνουν μοιραία το στίγμα τους στους επόμενους.
Είμαι σίγουρο ότι το πνεύμα σου, παραμένει κάπου άφθαρτο, ξεκούραστο και αιώνιο!!

από την πηγή μου μεταφέρω μερικά χαρακτηριστικά, καθώς και ένα από τα τελευταία κείμενά της, από το νοσοκομείο που προσωπικά με σόκαρε

Φίλες και φίλες, ευτευτέστετε.

Το βιογραφικό μου θα σας το περιγράψω στην ταπερμανική, για να μαθαίνουν οι νέοι και να γελάνε οι παλιοί. Γεννήθηκα στις 3 του Φεβρουαρίου περίπου, ίσως και το χίλια εννιακόσια πενήντα τέσσερα.

Δεν είχα αδέλφια που τσακώνονταν, αλλά είχα αδελφό.

Σπούδαξα και έκανα δράσεις πχιότητας στη Λωζάννη, το Παρίσι, επ' όπου και διάτριψα και το ένα ή το άλλο και το Ντισκιουετέ έλεγα με πχιοτική προφορά.

Μετά προέβην αργότερα σε επιστροφές και δούλεξα σε εφημερίδες από το Διάστημα. Δηλαδή 78-83. Και πιο μετά έφκιανα άρθρους σε περιοδικούς.

Κι ύστερα βγήκα στην τηλεόραση και είχα ένα σπήγκελ κι έρχουνταν κάτι συντρόφσες κι αυτές ζακτ, κι εγώ φρακτ και καμιά φορά και τ' ανάποδα.

Μετά έφυγε το ΠΑΣΟΚ, ενωμένο δυνατό κι ίσυσσε το Πασόκ δυνωμένο-ενατό και ξήχασα την κυβερνητική που 'χα μάθει πάνου - κάτου. Κι αυτή ήταν η στάση που μου έβλαψε σοβαρά το πρόβλημα.

Γιατί, αντί μάλλον ή και περίπου, να πάνε όλα κατ' ευθήν, εγώ έφκιαχνα ΙΕΚ Τάπερμαν, αλλά το Ταπερμακιστάν άρχισε να κάνει δράσεις κατά εμού και εναντίον μου, δηλαδή πήγε να μου την κάτσει ο κοντός με γκέγκεν επιθετικό.

Αλλά δεν πειράζει, χέστηκα. Διότι το γκέγκεν και το ντισκιουετέ εγώ το μιλάω στο πρωτότυπο - και με πχιοτική, όπως είπα, προσφορά - και όχι ψελλίζω δολίως και υπούλως ξέναι γλώσαι, άρα θα τα βγάνω πέρα και μετά το Ταπερμακιστάν.

Ισυσσύσατε, φίλες και φίλες, και μη χανόμαστε..."