Αυτός είναι ο Σλόμο-Σολομων-που μοιράζει την ομορφιά και τα νάζια του σε δυο σπιτικές αυλές στο κέντρο και τα περίχωρα της Φρανκφούρτης.
Ο μεγαλοπρεπής Σλόμο σε ανοιξιάτικες πόζες.
Ο Σλόμο σε στιγμές αναζήτησης,εντόμων,ποντικών,και ....ξωτικών!!
Αλλά είναι και τεμπελόγατος!Κλασσική πόζα ανάπαυσης μετά την τσάρκα στα χωράφια!
5 σχόλια:
Παναγιωτα τελειος ο Σολομων.Και η αυλη μ αρεσει πολυ.Μου θυμιζει της γιαγιας μου στη Θεσσαλονικη, πριν πολλα χρονια!Καλημερα!
Beautiful blond!!!:-)
Αγαπώ όλα τα ζώα, τα τελευταία χρόνια έχω σκυλακι και το λατρεύω, παλιά είχα γάτο και αν μπορείς να το πιστέψεις αυτό με αγαπούσε τόσο πολύ που.. ζήλευε τον άνδρα μου. Τον έγεγα Σούλη και ήταν ένας όμορφος κεραμυδόγατος , τον μάζεψα από το δρόμο με κλειστά ματάκια. Τον είχα στο εργαστήριο μου και πήγαινε τόσο κόντρα στον άνδρα μου που πήγαινε και του έκανε.. κακά στο μέρος που ζωγράφιζε! Μου τον σκότωσε ένας γοίτονας.. κατα λάθος.. είπε!Πριν λίγο καιρό είχα μαζέψει ένα άλλο και ενώ ήταν αγρίμι το έκανα να χαιδεύεται και να τρώει από τα χέρια μου, έφυγα ένα ταξιδάκι δύο ημερών και με πήραν στο τηλέφωνο η εγγονή μου κλαίγοντας: το σκότωσαν γιατι τους ενοχλούσε οι τροφές που το έβαζαν και οι γοίτονες και εγώ του είχα πιατάκι..
Αχτίδα
δυσάρεστες ιστορίες. Μην το βάζεις κάτω.
οταν κάποιος υιοθετεί ένα ζώο, π΄ρπει μα είναι και προετοιμασμένος για την οδυνηρή απώλεια.
Πάντως ο χαραχτήρας κατά ένα μεγάλο μέρος προσδιορίζεται στο κατά πόσο αγαπάς τα ζώα.
(δεν έχει να κάνει αν έχεις ή δεν έχεις οικόσιτο ζώο, εγώ ας πούμε πολύ θα ήθελα αλλά λόγω της κατάστασης μου φοβάμαι πως δεν θα μπορώ να αντεπεξέλθω στις ανάγκες του και έτσι δεν προχωράω)
καλησπέρα μου
Καλοί μου φίλοι.
Χαίρομαι που βρήκατε γοητευτικό τον Σλόμο.
@ Φαραονα,η αυλή είναι της αδελφής μου στην Γερμανία και όντως μου θυμίζει κι εμένα την αυλή της γιαγιάς μου στο χωριό,όπου έζησα τα παιδικά μου χρόνια..
@ Γλυκιά μου Αχτίδα,απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου εως τα 54 χρόνια μου,που διανύω τώρα πάντα με θυμάμαι με τετράποδα στην αγκαλιά.Εχασα και έκλαψα για πολλά,αλλά τίποτα δεν με εμπόδισε να βρεθώ σε διαμάχες με γείτονες και"δήθεν καθαρούς"και τις περισσότερες μάχες τις κέρδισα.Πικρές ιστορίες!....
Εχασα ζωούλες και αγανάκτησα πολλές φορές αλλά δεν παρέδωσα τα όπλα.
Απλά συνεχίζω....
Θα χαρώ να μάθω πως κι εσύ συνεχίζεις να δίνεις ανθρώπινη αγάπη σε αυτά τα υπέροχα πλάσμα!
@ Σάκη μας,καλέ μας φίλε,συνοδοιπόρε.
Δεν ξέρω την κατάσταση σου και ζητάω συγγνώμη εκ των πρωταίρων γι αυτά που θα γράψω.
Ενα ζωάκι-ειδικά οι γάτες-μόνο λίγο φαγάκι και νεράκι χρήζουν ανάγκης.Αλλά...θέλουν τα άτιμα πολύ αγάπη!!!
Εκ φύσεως είναι καθαρά ζώα,και σέβονται το σπίτι στο οποίο ζούνε.
Εχουν περίεργο και απόμακρο χαρακτήρα αλλά η πίκρα και η απόγνωση του ανθρώπου με τον οποίον συνυπάρχουν γίνεται πρόβλημα,πόνος και δικός τους καημός!
Εχω δει Σάκη μου γάτα να τρέμει και γλύφει δάκρυα σε ώρες απόγνωσης του αφεντικού της...
Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που θα σας την γράψω εν καιρώ...
Μπορείς φίλε μου να ανταπεξέλθεις!
Μόνο αγάπη θέλουν.......
Δημοσίευση σχολίου