Τα πρώτα μου βήματα τα έκανα όταν ήμουν 9 χρόνων. Γεννήθηκα βλέπετε ανάποδα (ναι δεν κάνω πλάκα, άσχετα που με μερικούς φίλους, κάνουμε χαβαλέ ΄΄α από τότε σου έμεινε΄΄) με αποτέλεσμα να αποκτήσω κινητική αναπηρία από έλλειψη οξυγόνου στις πρώτες στιγμές της ζωής μου.
Μέχρι τα 8 μου πηγαινοερχόμουν Αθηνά για φυσικοθεραπείες αφού στο τόπο μου δεν υπήρχε ειδικευμένοι για παιδία θεραπευτές. Ένα χρόνο μετά την μετάθεση της φυσιοθεραπεύτριας μου στην πόλη που μένω , ο οποίος πέρασε με καθημερινές ασκήσεις, έκανα τα πρώτα βήματα. Θυμάμαι σαν χθες την σκηνή. Αφού τελειώσαμε το πρόγραμμα των ασκήσεων στο στρώμα, μου έβαλε η θεραπεύτρια μου τα παπούτσια (ορθοπεδικά ποτάκια) στάθηκα όρθια προσπαθώντας να βρω την ισορροπία μου. Ήδη είχα αρχίσει να ιδρώνω.
Εκείνη με κράτησε από τους ωμούς και με βοήθησε να μεταφέρω το βάρος του σώματος μου στο ένα πόδι και βγάλω το άλλο. Μετά το επόμενο... Στα μισά της διαδρομής απομάκρυνε τα χέρια της από το σώμα μου αλλά έμεινε ακριβώς πίσω μου για να νιώθω ασφαλής. Απέναντι καθόταν η μητέρα μου, δεν μιλούσε για να μην αποσπάει την προσοχή μου (αν και τώρα που το σκέφτομαι μάλλον και να ήθελε να μιλήσει δεν θα μπορούσε από την αγωνιά της).
Το πιο χαρακτηριστικό που θυμάμαι είναι ο ιδρώτας που έτρεχε από το μέτωπο μου κόμπους κόμπους. Σαν να είχα ανέβει ένα βουνού και όχι να είχα διανύσει απλά ένα μέτρο, ίσως και λιγότερο. Όταν έφτασα στον καναπέ και έκατσα ένιωθα τα ποδιά μου να μυρμηγκιάζουν αλλά τι σημασία είχε? Γελούσα σαν χαζοχαρούμενο. Είχα κάνει τα πρώτα βήματα της ζωή μου. ΜΟΝΗ ΜΟΥ
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ
Αξίζει να προσέξουμε το blog της Μαριάννας και γιατί όχι να γίνει μέλος της παρέας μας.
16 σχόλια:
Σάκη καλησπέρα.
Είναι συγκλονιστικό αυτό που έγραψες!
Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι άξιοι θαυμασμού,και σίγουρα θα θέλαμε να μπούνε στην παρέα μας!
Φιλια...
Καλησπέρα και από μένα σε όλους και όλες μας!
Συμφωνώ με την Παναγιώτα και με σένα Σάκη μου, πως άνθρωποι σαν τη Μαριάννα θα είναι τιμή να μπουν στη συντροφιά μας.
Η πρόσκληση θα αποσταλλεί άμεσα...
Συμφωνω και επαυξανω παιδια ,νομιζω οτι η Μαριαννα ειναι ηδη μεσα στην παρεα πια.
φιλια σε ολους σας και σε σενα Σακη ενα μεγαλο μπραβο που το σκεφτηκες.
Τα φιλιά μου ανταποδίδω στις τρεις καλές μου φίλες και ευχαριστώ.
καλησπερα σας, ευχαριστω πολυ για την προσκληση. Θα χαρω να γινω μελος της παρεας σας. Οφειλω ομως να ομολογισω απο την αρχη πως δεν μελαγχολικος τυπος (τις περισσοτερες φορες τουλαχιστον).
Χαιρομαι που σας αρεσε το κειμενο μου και ελπιζω να δω σχολια σας και στο http://diamati.blogspot.com
Αγαπητή Μαριάννα, δεν χρειάζεται να είσαι "μελαγχολική" για να γίνεις μέλος στη συντροφιά μας, αρκεί να εκφράζεσαι με τη καρδιά σου και μην αφήνεις τον τίτλο της σελίδας μας να σε προκαταβάλει.
Διάβασέ τις αναρτήσεις μας και θα χαρούμε πολύ να αποδεχτείς τη πρόσκλησή μας, να στολίζεις με τις σκέψεις σου αυτό μας το μπλογκ.
Γειά σου βρε Μαριάννα!!
πολύ χάιρομαι που γίναμε παρέα.
Το Μελαχχολικοί εγώ το βλέπω απ΄οτην άποψη της σοβαρότητας που επικρατεί εδώ.
Οι σαχλοχαζομάρες δεν νομίζω ότι μας ταιριάζουν
ολα τα υπόλοιπά ΝΑΙ
Καλησπέρα σε όλους
Μόλις γύρισα και μετά από μιά εκπληκτική παρτίδα (πρότελευταίος γύρος) με τα μάυρα από το σκακιστι΄κο τουρνουα που κέρδισα με ματ!!
Το γιορτάσαμε μετά με την αετίνα μου με φίνο steak και κόκκινο κρασί!
Σύντομα θα τη ανεβάσω αναλυμένη στον Σταυραετό .
Εχει πολλά διδακτικά στοιχεία.
Η Μαριάννα δεν έγινε ακόμα μέλος της συντροφιάς μας, αλλά μακάρι να γίνει, θα το χαρούμε πολύ.
Σάκη μου, προχώρα ακάθεκτος με τη δύναμη του μυαλού σου να διακριθείς στο τουρνουά. Αναμένουμε νεότερα για την επίδοσή σου!
Κάθε επιτυχία!
:-))
καλή μου Μαρλεν. Το Σάβατο είναι ο τελευταίος έβδομος γύρος και έχω μόλις 1,5 β.
εχω χάσει και ένα παιχνίδι άνευ αγώνος, την περασμένη τετάρτη που εκτάκτως εισήγαγα τον πατέρα πάλι στο νοσοκομείο με λοίμωξη αναπνευστικού πάλι (όπως και την άλλη φορά)
ευτυχώς το ξεπέρασε γρήγορα πάλι ο γέρο πολεμιστής.
Σε φιλώ
μαριαλενα πως θα γινω μελος? πρεπει να ακολουθησω μια συγκεκριμενη διαδικασια?Με συγχωρεις αν σε κουραζω
Σάκη μας είμαστε περήφανοι για την νίκη σου!(συνεπαρμένη απο το κατόρθωμα για ένα παιγνίδι που μόνο παρακολουθώ αλλά δεν γνωρίζω ισως μιλάω εκ στόματος όλων,αλλά έτσι νοιώθω)Είθε να σαρώνεις όλες τις νίκες,αλλά και στις ήττες θα είσαι πάντα ο δικός μας σκακιστής!!!
Μαριάννα καλή μου,κανέναν δεν κουράζεις!Είμαστε εδώ για να μοιραζόμαστε τα της ζωής μας,τα χαμόγελα,τους πόνους τις νίκες,τις αναμνήσεις,τις επιδιώξεις τις δημιουργίες μας...και τον καημό μας!
Η"μελαγχολία"είναι μια λέξη απλά που βάλαμε σαν οδηγό(μια ετικέτα)για να μας πάει παραπέρα στην άμεση προσωπική σκέψη και έκφραση ώστε να γίνουμε πιο ανθρώπινοι και πιο προσηνείς με τον πλησίον μας.
Είσαι ευπρόσδεκτη στην συντροφια και θα χαιρόμαστε να μας μιλάς για χαρούμενα πράγματα και όχι...μελαγχολικά!
Φιλιά σε όλους συνοδοιπόροι μου...
Παναγιώτα
είμαι "δικός" σας -σκέτο- και το ξέρετε.
Πάλι με ζέστανες με τα λόγια σου.
Νασαι καλά.
Παιδιά νομίζω πως αν η Μαριαλένα που είναι admin στο blog επιτρέψει μπορεί η Μαριαννα να διαχειριστεί το μπλογκ σαν να είναι δικό της.
Δηλ πατώντας ας πούμε create post να δημοσιεύσει κλπ.
Αρκει να την ειδοποιήσουμε πότε μπ[ορεί να το κάνει και να βάλουμε το όνομά της οτι είναι μέλος.
Μαριάννα να θεωρέις τον εαυτό σου μέρος της μικρής μας κοινωνίας.
Φιλιά πολλά
Αντε γλυκές μου και όμορφες admin Μαρ. και Μαρ. βάλτε και το Μαριανάκι στην παρέα μας!...
Σάκη θα το κανονίσουν αυτές!Μαλλον τώρα κοιμούνται η Μ.και Μ....
Καλησπέρα σε όλα τα παλιότερα μέλη της παρέας,
Καλησπέρα και σε σένα, Μαριάννα.
Μου αρέσει πολύ όταν διαβάζω ένα τόσο καλογραμμένο κείμενο, απλό, χωρίς υπερβολές, δραματοποιήσεις και μεθοδεύσεις.
Δε θα σχολιάσω το πρόβλημά σου και το πως το αντιμετωπίζεις-με πολλούς θα το έχεις συζητήσει αυτό και πολλά θα έχεις ακούσει.
Θα σχολιάσω το κείμενό σου. Είναι το κείμενο ενός όμορφου πνεύματος, ενός ελεύθερου πνεύματος, με άνεση λόγου, καλλιέργεια και βάθος χαρακτήρα.
Όσο για τα σχόλια επί μελαγχολίας,τώρα. Όλοι οι άνθρωποι, κι όχι μόνο εσύ, Μαριάννα ,γίνονται άσχημοι για τους άλλους όταν κλαίνε.
Εγώ δε φοβάμαι τη μελαγχολία, ούτε πιστεύω ότι οι φίλοι μου και οι δικοί μου πρέπει να είναι οι γελωτοποιοί μου.
Η μελαγχολία, όταν δε γίνεται βίτσιο και χόμπυ, είναι φυσιολογική, κι ένα δάκρυ είναι το ίδιο όμορφο με ένα χαμόγελο, αφού η ζωή αυτή το θέλει το ένα να διαδέχεται το άλλο, αδιάκοπα.
Να είσαι καλά , Μαριάννα,
και πάντα Ελεύθερη.
τέταρτο κουτάβι
καλώς σε βρίσκω.
Εχεις δίκιο για το κείμενο της Μαριάννας.
και δεν φοβάται τίποτα !! γιαυτό είναι ελεύθερη η Κρητικοπούλα μας!!
Με χαρά να σε γνωρίσω το Σάββατο το βράδυ.
Γειά σου Θανάση,
Κι εγώ ανυπομονώ πολύ να σας γνωρίσω!
Καλό βράδυ να έχουμε
Δημοσίευση σχολίου