Διαμαρτυρία κατά της κακομεταχείρησης των ζώων στο Σχιστό

Υπερασπιζομαι τα δικαιωματα των ζωων: Επιστολή για την Κατάργηση της παράνομης εμπορίας ζώων στο Σχιστό

Ελάτε να υπογράψουμε όλοι την καταγγελία κατά της απάνθρωπης μεταχείρησης των ζώων στο παζάρι του Σχιστού, όπου κάθε Κυριακή τα ζώα υποβάλλονται σε συνθήκες μαρτυρίου, προκειμένου να πωληθούν στους ενδιαφερόμενους.

W.W.F FILM

κόκκινος

τώρα που είναι καλοκαίρι και η μέρα νικά συνέχεια
που ο ήλιος κερδίζει όλη την ώρα
τώρα έχει αξία η νύχτα
και βάφεται κόκκινος ο ουρανός
και στριμώχνονται τ άστρα ποιο θα λάμψει πρώτο..
μήπως έτσι δεν γίνεται πάντα?
όσο πιο λίγο τόσο πιο πολύτιμο
όσο πιο σπάνιο τόσο ομορφότερο
αρκεί να είναι μάτια, ψυχή ανοιχτά

Καλό καλοκαίρι

Καλό καλοκαίρι εύχομαι σε όλους τους συνοδοιπόρους ,μελαγχολικούς και μη.
Επίσης, καλό ψήσιμο (μπρος-πίσω) μέσα σε διαμερίσματα, γραφεία, μποτιλιαρισμένους δρόμους, στάσεις και όπου αλλού έχει γίνει παράδοση να απολαμβάνει ο Ελληνάκος το καλοκαίρι του στη τουριστική και μαγευτική πατρίδα του.
Για όσους διαθέτουν ισχυρό πνεύμα και μπορούν να διακτινίζονται (σίγουρα το σύνολο της παρέας αυτού του μπλόγκ), αναρτώ έναν απροσδιόριστο γεωγραφικά (κάπου μέσα στο σύμπαν) προορισμό χωρίς μισθωμένες σεζλονγκ, λουτρά, ουρητήρια, αναψυκτήρια, λουξούριους ξενοδοχεία, κάφρους, τζετ σκι, κλπ.
Τα πρώιμα παιδικά μου χρόνια τα θυμάμαι σαν παραστάσεις μέσα σε ομίχλη και δεν είμαι πλέον σίγουρος αν αυτή η εικόνα μου θυμίζει κάτι που πραγματικά έζησα ή είναι απλά έαν...όνειρο.

Αιώνια Εφηβεία ή Εθελούσια Αντιφατικότητα?

Και αν υπήρξαν αιώνες
που οι κανόνες δεν πιάναν,

Και αν υπήρξαν κύμματα
που οι φωτιές δε θα σβήναν,

Τότε υπήρξα και εγώ
Στους αιώνες σαν στάχτη

που ο αγέρας δεν θα μπόρεγε
Ποτέ πια να φυσά

(Ένα ποίημα μου για αυτούς που σκέπτονται το πώς,το γιατί,τα πρέπει και τα όχι)

Ούτε μια παραχώρηση...

Όλα στη ζωή έχουν ένα κόστος.
Κατάβαλέ το όπως και όσο μπορείς και ζήσε.

Kαθένας ανάλογα με το τι και πόσο:

-επενδύει
-καταθέτει
-αντέχει
-σέβεται
-βοηθάει
-χαρίζει
-χαρίζεται
-αφήνει
-αφήνεται
-βιώνει
-αγαπάει
-αγαπιέται
-χαιδεύει
-χαιδεύεται
-ακουμπάει
-ακουμπιέται
-αγγίζει
-αγγίζεται
-αγκαλιάζει
-αγκαλιάζεται
-φιλάει
-φιλιέται
-αισθάνεται

ΖΕΙ

ΣΤΟΧΟΙ μιας ΠΑΤΡΙΔΑΣ....

Διάβαζα τις προάλλες ένα έγγραφο που αφορά την διοίκηση επιχειρήσεων και γενικά την επιχειρησιακή έρευνα . Για όσους δε γνωρίζουν, η επιχειρησιακή έρευνα είναι η επιστήμη που επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα "πως να πουλήσεις τη μάνα σου με το μέγιστο δυνατό κέρδος".Αυτή η επιστήμη αναπτύχθηκε περίπου κατά τον Β ΠΠ και, αν κρίνω το παγκόσμιο κέρδος σε σχέση με τον αριθμό των πωληθέντων μανάδων τα τελευταία 50 χρόνια , δεν πάει και πολύ καλά....

Εν πάσει περιπτώσει, αυτό που έλεγε το έγγραφο, χοντρικά, ήταν ότι ο βέλτιστος τρόπος να βελτιώσεις μια επιχείρηση ή , γενικά, ένα σύστημα , είναι η στρατηγική σχεδίαση και η εν συνεχεία, η πιστή εφαρμογή της. Και αυτό γίνεται μόνο θέτοντας συγκεκριμένους στόχους με συγκεκριμένους χρόνους ολοκλήρωσης.

Εκεί που θέλω να καταλήξω ( όχι δεν είναι να σας κάνω να αγαπήσετε την επιχειρησιακή έρευνα ) είναι ότι αυτός είναι και ένας καλός τρόπος να διαπιστώσουμε, να επαληθεύσουμε και να περιγράψουμε το χάλι της χώρας μας τα τελευταία χρόνια. Παρακολουθόντας τους στόχους που κατά καιρούς τίθενται από τις ηγεσίες της χώρας.

Συγκεκριμένα, θα περίμενε κάποιος , σε ένα υγειές σύστημα, οι στόχοι να ακολουθούν αύξουσα πορεία. Δηλαδή να τίθενται στόχοι, να επιτυγχάνονται (έστω σε ένα ρεαλιστικό ποσοστό ) και στη συνέχεια να τίθενται νέοι πιο υψηλοί. Κάνοντας μια πρόχειρη αναδρομή στους στόχους της Ελλάδας, αυτό ΔΕΝ συμβαίνει :

πριν είκοσι χρόνια άκουγα σαν στόχους "τα περήφανα γηρατειά", "την δωρεάν παιδεία", "τα χρυσά κουτάλια", "την μείωση του δημόσιου ελλέιματος" , "τη μείωση του πληθωρισμού", " την διαφάνεια", "την μείωση της ανεργείας", "την καταδίκη των καταχραστών" , "αποτελεσματική καταπολέμηση πυρκαιών", "την εξυγείανση του ΟΤΕ και της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ", κλπ.

Σήμερα ακούω σαν στόχους "να μην μειωθούν πολύ οι συντάξεις", "να μην αυξηθούν πολύ τα χρόνια ώς τη σύνταξη", "να μην χειροτερέψει πολύ η παιδεία", να "μην κλείσουν πολλά νοσοκομεία", "να μην αυξηθεί υπερβολικά το έλλειμα", "να μην αυξηθεί ανεξέλεγκτα ο πληθωρισμός", "να συγκρατηθεί η αναξιοκρατεία","να μην αυξηθεί κι άλλο η ανεργεία", "να εντοπιστούν οι καταχραστές", " να αποζημιωθούν οι καμμένοι", "να πουληθεί όσο καλύτερα γίνεται ο ΟΤΕ και η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ",κλπ.

Έχω τρομοκρατηθεί μάγκες μου γιατί με αυτό το ρυθμό, φαντάζομαι τα παιδιά μας σε είκοσι χρόνια να ακούνε από τους ηγέτες τους στόχους όπως : "να μην πεθαίνουν στο δρόμο οι άνθρωποι , αλλά σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους", "να μπορεί να βρεί δουλειά σαν εργάτης τουλάχιστον ο ένας στους χίλιους απόφοιτους πανεπιστημίου", "να μην αυξάνονται οι τιμές πάνω από το δεκαπλάσιο των περυσινών", "οι καταχραστές να μην καταχράζονται πάνω από το 80% των κεφαλαίων που διαχειρίζονται", " οι μαθητές να διδάσκονται τουλάχιστον να μιλάνε Ελληνικά πριν αποφοιτήσουν","να πηγαίνει πυροσβεστικό όχημα τουλάχιστον σε σπίτια που καίγονται και έχουν μωρά και εγκύους μέσα" , " να μην πωληθεί το δικαίωμα αναπνοής στην Επικράτεια", κλπ.

Ή μήπως θα έπρεπε να θέσουν οι επικεφαλής μας από τώρα αυτούς τους στόχους? .............

ΑΡΧΟΝΤΕΣ και ΕΙΛΩΤΕΣ...

......ή Η ΑΓΑΝΑΧΤΗΣΗ ΤΟΥ "ΚΟΣΜΑΚΗ":

Σήμερα, θέλω να τοποθετηθώ σχετικά με ένα επίκαιρο θέμα που έπεσε στην αντίληψή μου και έφερε παλιούς συλλογισμούς στη σκέψη μου, ακριβώς όπως φέρνει τον εμετό στον οισοφάγο, μία αηδιαστική τροφή ή οσμή.

Αυτό το επίκαιρο θέμα είναι ο διαγωνισμός της γιουροβίζιον και η συμμετοχή της Καλομοίρας. Και οι εμετικές σκέψεις που αυτό προκάλεσε, είναι το σύστημα αξιών που διέπει τη σημερινή κοινωνία.

Ρε σεις παιδιά, δεν είμαι ιστορικός ( μου διαφεύγουν ακόμα και βασικές γνώσεις όπως : ποιές ακριβώς ήταν οι διακυρήξεις του ΠΑΣΟΚ όταν ιδρύθηκε, αν η ΝΔ ξεκίνησε από τη «δεξιά» ή την «αριστερά», ποιοί πρόδοσαν την Κύπρο, ποιοί σκοτώθηκαν για να την υπερασπίσουν, τι απέγιναν οι πολιτικοί που συνεργάστηκαν με το βασιλιά και τη χούντα, τα ονόματα όσων αγωνίστηκαν εναντίον της χούντας –πλην Δαμανάκης-και τι απέγιναν τελικά, ποιος ήταν ο Παναγούλης και πώς ακριβώς σκοτώθηκε, κλπ ) αλλά έχω την εντύπωση ότι παλιότερα δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Και τι εννοώ :

Όχι πολύ παλιά (ας πούμε πρίν 100 χρόνια) αυτοί που διασκέδαζαν τον κόσμο, δηλαδή οι γελωτοποιοί, οι τροβαδούροι, οι αθλητές κλπ ήταν οι πτωχώτεροι της κοινωνίας.Και για να μπορούμε να συγκρίνουμε απολαβές μεταξύ διαφορετικών εποχών , καλύτερα να αναφερόμαστε όχι στα χρήματα καθ’αυτά, αλλά στον πλούτο , τις ανέσεις, τις απολαβές και την κοινωνική ισχύ που κάποιος απολαμβάνει στην δική του εποχή και τοπική κοινωνία.

Έτσι λοιπόν, ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε την Ελλάδα του 1908! Ποιός είναι αυτός που έζησε τότε και μπόρεσε να φανταστεί ότι σε 100 χρόνια, μία Βίσση, μία Καλομοίρα, μία Βανδή, ένας Μπατσινήλας, ένας Καρεμπέ, κλπ θα απολαμβάνουν ισχύος που οι σύγχρονοί τους ιατροί, επιστήμονες, πρύτανεις, αξιωματικοί, αστυνομικοί, δήμαρχοι, αρχιτέκτονες, εργάτες , εργολάβοι κλπ .....ούτε να την ονειρευτούν μπορούν.

Δεν έχω τίποτα με αυτά τα τυπάκια, αλλά ας μη γελιόμαστε : οι μεν σόου γούμεν είναι αυτό που, εν πολλοίς, ο απλός λαός αποκαλεί «πουτανάκια» ενώ οι άντρες του θεάματος και των σπόρ , θα μπορούσαμε ,χωρίς να τους αδικούμε και πολύ, να τους χαρακτηρίσουμε αμόρφωτους, ακαλιέργητους, απαίδευτους, άχρηστους και γενικώς «μπίντες».

Στα παλιά χρόνια που έχω υπόψη μου, ρε σεις παιδιά, ένας Μότσαρτ, ένας Βαν Γκογκ, ένας Βάγκνερ, ένας Παπαδιαμάντης και όσοι άλλοι θέλετε, πέθαναν στη ψάθα. Αν θέλετε , ακόμα και πιο πρόσφατα, ο Βαμβακάρης, μπορεί να μην πέθανε αφραγκος, αλλά δεν πέθανε και κροίσσος, ενώ πέρασε μεγάλες φτώχειες μέχρι και λίγο πριν το τέλος του.

Δεν γίνεται ρε παιδιά, αυτός ο Καρβέλλας να έχει εκατομύρια για να κάνει τα όργιά του και να τα ξοδεύει στην αγορά των ναρκωτικών ( όπως είπε και ο Ζαμπέτας, «λεβάδια ολόκληρα....») , και να πουλάει δημοσίως και τσαμπουκά , και τα παιδιά των ιπταμένων, των αστυνομικών, των καθηγητών, των οικοδόμων, των επιστημόνων,των αγροτών και γενικά όλων αυτών των ανθρώπων που ζούν καθημερινά τα δικά τους προσωπικά έπη και που, όλοι μαζί, συνθέτουν αυτό που στην Ελληνική λέγεται «Λαός» ή «κοσμάκης», να μην μπορούν ,κάν, να πάνε σε ένα σωστό σχολείο!

Και η πλάκα είναι ότι αυτά τα παιδιά του κοσμάκη, αυτά που χωρίς να το συνειδητοποιούν, είναι οι σύγχρονοι είλωτες, καταδικασμένα να μην αποκτήσουν ποτέ πρόσβαση στην πληροφορία, στην αληθινή μόρφωση, στην...ευκαιρία, είναι που με το χαρτζηλίκι τους συντηρούν αυτούς τους γελωτοποιούς-ισχυρούς της κοινωνίας μας.

Δεν ξέρω, μάγκες μου τι να πώ, πείτε με γραφικό, πείτε με χαζό, πείτε με μεμψίμοιρο ή ότι άλλο σκέφτεστε, αλλά τα δικά μου παιδιά δεν πρόκειται να αγοράσουν ούτε ένα δισκάκι της Βίσση (ακόμα και σε προσφορά), όσο δεν μπορούν καν να περάσουν έξω από το ιδιωτικό κολέγιο που σπουδάζει η κόρη της. Δεν έχω τίποτα με το κοριτσάκι (ακόμα) αλλά δεν νομίζω ότι το δικό μου παιδάκι πρέπει να μορφώνεται χειρότερα επειδή η μαμά του πήρε 20 κιλά στην εγκυμοσύνη της, επειδή δεν «πήρε» την μισή ανατολική μεσόγειο (βάζω και Κύπρο μέσα ) πριν και μετά που παντρεύτηκε , επειδή κάθε μέρα δουλεύει σαν τη σκύλα και μετά παίζει και μαζί του αντί να «κουνιέται» σε πίστες και στούντιο, επειδή πρώτη της προτεραιότητα ΔΕΝ είναι να στενέψει τους γλουτούς της, επειδή δεν πέρνει τη «δόση¨της κάθε μέρα κλπ κλπ.

Όχι παιδιά, δεν νομίζω ότι το δικό μου παιδί αξίζει αυτή τη διαφορά στις παρεχόμενες ευκαιρίες σε σχέση με το παιδί της Βίσση, της Μενεγάκη, του Λιάγκα, του Νικοπολίδη, του Τσαλίκη κλπ κλπ.

Όχι, όταν εγώ και η μαμά του, όπως και όλος ο «κοσμάκης» δουλεύουμε νύχτα μέρα και οι δύο για να «βγάλουμε» το μήνα και που με τη δουλειά μας κρατάμε ακόμα τη χώρα μας να μην πέσει στο τέλμα. Γιατί ρε σεις, αυτή η χώρα είναι δική ΜΑΣ. Όχι της Βίσση που έχει εξοχικό στην Αγγλία για όταν πιάνουν οι ζέστες.

Αααααααχ, τα είπα και ξαλάφρωσα! Να με συγχωρεί η Βίσση, κυρία θα την πώ όταν κάνει τον αγώνα που κάνει η γυναίκα μου και τα καταφέρει εξίσου καλά, αλλά αποτελεί αντιπροσωπευτικό παράδειγμα ....(είναι και αυτό μια επιτυχία).

Φυσική Νομοτέλεια.

Κάτι άσχετο , αλλά αληθινό : θέλω να παραθέσω τον πιο αληθινό νόμο του σύμπαντος, τη μία και μοναδική αλήθεια στην ιστορία του κόσμου, τον χρυσό κανόνα που διέπει τη φύση, τον μοναδικό νόμο που ισχύει ακόμα και για το υπερφυσικό και το άυλο, το μυστικό της ζωής και του θανάτου, το νόμο που κατέστρεψε πολιτισμούς σε δευτερόλεπτα, το νόμο που κανείς δεν απέφυγε, τον κανόνα χωρίς εξαιρέσεις, τον πιο μαύρο και ζοφερό κανόνα που γνώρισε η πλάση,την αιτία που , σύμφωνα με μελέτες, οδήγησε στην καταπόντιση της Ατλαντίδας, συην εξαφάνιση των δεινοσαύρων, στον πρόωρο θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στην άλωση της Πόλης, στη σύλληψη του Οτσαλάν, στην ανακάλυψη των πυρηνικών, στο ατύχημα του Τσερνόμπιλ, στην πρόκριση της Βίσση στη Γιουροβίζιον , στη σύλληψη των μισών απ' όσους ανθρώπους γεννήθηκαν από την αρχή της ιστορίας, ................................................................... .....ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΜΕΡΦΥ!
Πάρτε μια δόση και ακολουθούν κι άλλες :
Ο νόμος της σειράς:Αν περιμένεις σε σειρά και αποφασίσεις να πας στη διπλανή που κινείταιπιο γρήγορα, είναι αποδεδειγμένο ότι αυτή που άφησες θα αρχίσει νακινείται πιο γρήγορα.

Ο νόμος του τηλεφώνου:Όταν καλείς λάθος αριθμό, ποτέ δεν είναι απασχολημένο.

Ο νόμος της μηχανικής επιδιόρθωσης:Μόλις τα χέρια σου γεμίσουν με γράσο ή άλλο υλικό που λερώνει, θα σε πιάσειφαγούρα στη μύτη ή κάπου άλλου.

Ο νόμος του εργαστηρίου:Οποιοδήποτε αντικείμενο και αν πέσει, θα κυλήσει προς το λιγότεροπροσιτό για εσένα μέρος.

Ο νόμος του λεωφορείου:Όταν είσαι στη στάση αρκετή ώρα και αποφασίσεις και ανάψεις τσιγάρο,τότε θα έρθει το λεωφορείο.

Ο νόμος του τσιγάρου:Μόλις ανάψεις τσιγάρο, θα προκύψει κάτι που πρέπει να κάνεις, μέχρι τοτσιγάρο να καεί από μόνο του.

Ο νόμος του άλλοθι:Εάν πεις ψέματα στη δουλειά, ότι άργησες επειδή π.χ. έσκασε το λάστιχοτου αυτοκινήτου, την επόμενη μέρα το λάστιχο θα σκάσει πραγματικά.

Ο νόμος της συνάντησης:Η πιθανότητα να συναντήσεις κάποιον που ξέρεις, αυξάνεται όταν είσαιμε κάποιον που δεν θέλεις να σας δουνμαζί.

Ο νόμος του αποτελέσματος:Όταν ένα μηχάνημα δεν δουλεύει και προσπαθήσεις να το αποδείξεις στονειδικό πουέχει έρθει να το φτιάξει, τότε θα δουλέψει.

Ασκητικη Καζαντζακη---προλογος

Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο' καταλήγουμε σε μιασκοτεινή άβυσσο' το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.

Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή' ταυτόχρονα τοξεκίνημα κι ο γυρισμός' κάθε στιγμή πεθαίνουμε.

Γι αυτόπολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.

Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια ναδημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή'κάθε στιγμή γεννιούμαστε.

Γι' αυτό πολλοί διαλάλησαν:Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.

Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δυο τούτα ρέματαπαλεύουν:

α) ο ανήφορος, προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς τηναθανασία

β) ο κατήφορος, προς την αποσύνθεση, προς την ύλη,προς το θάνατο.

Και τα δυο ρέματα πηγάζουν από τα έγκατα της αρχέγονηςουσίας.

Στην αρχή η ζωή ξαφνιάζει σαν παράνομη φαίνεται,σαν παρά φύση, σαν εφήμερη αντίδραση στις σκοτεινέςαιώνιες πηγές μα βαθύτερα νιώθουμε: η Ζωή είναι κι αυτήάναρχη, ακατάλυτη φόρα του Σύμπαντου.

Αλλιώς, πούθε η περανθρώπινη δύναμη που μας σφεντονίζει από το αγέννητο στο γεννητό και μας γκαρδιώνει φυτά, ζώα,ανθρώπους' στον αγώνα;

Και τα δυο αντίδρομα ρέματα είναι άγια.

Χρέος μας λοιπόν να συλλάβουμε τ' όραμα που χωράει κι εναρμονίζει τις δυο τεράστιες τούτες άναρχες, ακατάλυτεςΟρμές' και με τ' όραμα τούτο να ρυθμίσουμε το στοχασμό μας και την πράξη.

"ΚΕΡΙΑ"

"Οι αγαπητές του μέλλοντός μας μέρες, ωσάν κεράκια στέκονται μπροστά μας-
σαν μιά σειρά κεράκια αναμμένα-χρυσά, ζεστά και ζωηρά κεράκια".

Κ.Π.Καβάφης

Συλλογισμός

Ότι ονειρεύεσαι, υπάρχει
κ ότι υπάρχει, δεν ξεχνιέται
κι ότι δεν ξεχνιέται, αναπλάθεται
κ ότι αναπλάθεται, εξελλίσσεται,
κ ότι εξελλίσσεται, γίνεται καλύτερο
κ ότι γίνεται καλύτερο, έχει πρόοδο.
κ ότι έχει πρόοδο μας βοηθά
κ ότι μας βοηθά, μας καταπραύνει τις δυσκολίες
κ ότι μας καταπραύνει τις δυσκολίες, μας κάνει αδρανείς,
κ ότι μας κάνει αδρανείς, δεν είναι ευχάριστο
κ ότι δεν είναι ευχάριστο, μας λυπεί,
κ ότι μας λυπεί, το σκεφτόμαστε
κ ότι σκεφτόμαστε, ήταν ότι είχαμε ονειρευτεί
γιατί πλέον υπάρχει και έκανε τον κύκλο του.

Χωρίς τίτλο

Σάκη δεν σε ξέρω προσωπικά , αλλά καταλαβαίνω ότι βιώνεις μια μεγάλη απώλεια. Σε ένδειξη συμπάθειας, αναρτώ αυτό το έργο τέχνης γιατί πιστεύω ότι η τέχνη έχει τη δύναμη να μετατρέπει ένα αίσθημα από οδυνηρό σε γλυκό ( απλά παρατηρώντας έναν πίνακα, μία εικόνα ή ακούγοντας μια μελωδία).

Φιλε μας Σακη για τον πατερα σου

ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΑΣ ΣΑΚΗ

ΝΑΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΘΑ

ΤΟΝ ΣΚΕΠΑΣΕΙ.

ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙ.

Η τελευταία πτήση του Γέρο Σταυραετού

Τελικά σήμερα το πρωί 6,30 ακούμπησε τη Γη. Ο χρόνος σταμάτησε για αυτόν... αλλά πέταξε προς την αιωνιότητα

Θέλω να αφιερώσω ένα τραγούδι που μου έρχεται στο μυαλό από το πρωί.
Είναι του αγαπημένου του τραγουδιστή Στέλιου Καζαντζίδη σε στίχους Πυθαγόρα

ΠΑΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟΣ

Επεσε σαν κεραυνός στη γειτονιά μας το μαντάτο
κι εκλεισαν τα μαγαζιά και τα σπιτάκια πάνω ως κάτω.
Ο καλύτερος ο φίλος, εβασιλεψε σαν ήλιος
της παρέας το στολίδι, πάει σταγύριστο ταξίδι.

Πάει κι αυτός, πάει κι αυτός, ο αητός και το λιοντάρι.
Τους ωραίους μαύρη μοίρα μας τους παίρνει άπονα
Πάει κι αυτός πάει κι αυτός, κι απ'τον κόσμο αυτόν θα πάρει,
δυό λουλούδια λίγα δάκρυα και πολλά παράπονα.

Δάκρυα, για τον λεβέντη μας το φίλο δεν εγκρίνω.
Πεστε του, τ'αγαπημένο το τραγούδι του εκείνο,
πούλεγε και τραγουδούσε, στη γυναίκα π'αγαπούσε,
στο μεθύσι στο κρασί του, και ξαλαφρωνέ η ψυχή του.

Πάει κι αυτός, πάει κι αυτός, ο αητός και το λιοντάρι.
Τους ωραίους μαύρη μοίρα μας τους παίρνει άπονα
Πάει κι αυτός πάει κι αυτός, κι απ'τον κόσμο αυτόν θα πάρει,
δυό λουλούδια λίγα δάκρυα και πολλά παράπονα.

Πέμπτη 15 Μαϊου μποϋκοτάζ κατά της ακρίβειας!

ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΤΙ ΜΑΖΙΚΑ ΣΑΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ!!!!





«Ούτε ένα ευρώ στην αγορά»

Σε μποϋκοταζ κατά της ακρίβειας καλούνται οι καταναλωτές την Πέμπτη 15 Μαΐου


ΑΠΕ

Άδεια πρέπει να είναι σούπερ μάρκετ και μαγαζιά την Πέμπτη 15 Μαΐου λένε οι ενώσεις καταναλωτών

Αθήνα





Την Πέμπτη 15 Μαϊου, που η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ έχουν κυρήξει απεργίες και στάσεις εργασίας, απεργούν και οι καταναλωτές.

Σε μποϋκοταζ κατά της ακριβειας καλεί τους καταναλωτές, την Πέμπτη, η Γενική Ομοσπονδία Καταναλωτών Ελλάδος.

Με ανακοίνωσή της ζητεί από τους πολίτες να μη διαθέσουν «ούτε ευρώ στην αγορά για να δείξουν την αντίθεσή τους στην ακρίβεια».

Απλά μαθηματικά...

Αν θέλεις να κρατήσεις σταθερά τα έξοδα για καύσιμα ενώ διπλασιάζονται οι τιμές , χωρίς να μειώσεις την απόσταση που διανύεις, τότε αυτή είναι η μόνη δυνατή λύση...

Αν

Πόσες μα πόσες φορές δεν λέμε

"αν τα πράγματα δεν είχαν έρθει έτσι στη ζωή μου..θα ήμουνα αλλιώς" ή

"αν οι γονείς μου δεν με μεγάλωναν έτσι, δεν θα έκανα αυτά και αυτά"

υποννοώντας μεγάλες αλλαγές "αν" οι συγκυρίες ήταν διαφορετικές.

Αν όμως όντως τα πράγματα είχαν έρθει διαφορετικά στη ζωή τους καθενός απο εμάς, αν θα κάναμε άλλες επιλογές, αν είχαμε καλύτερη υγεία, αν το χρήμα έρεε, αν κυριαρχούσε η μέγιστη αγάπη στις σχέσεις μας, αν όλα αυτά τα "αν" εκπληρωνόντουσαν,

θα είμασταν όμως εμείς;

Θα είμασταν όπως είμαστε τώρα, με τις τωρινές εμπειρίες, επιθυμίες, απογοητεύσεις, επιτεύξεις, όνειρα; Θα ήταν ο εαυτός μας - αυτός ο άσπονδος φίλος ή μισητός εχθρός - μέσα στο ίδιο μας το πετσί;

Η θα είμασταν οι Χ κάποιοι, χωρίς άμεση σχέση με εμάς;

(Πίνακας του Σ. Νταλί)

Απεριόριστη ισχύς.....

Ρε παιδιά, είδα αυτή την φωτογραφία και ...απλά μου άρεσε.
Για κάποιο μυστήριο λόγο, δεν μου προκάλεσε απλά ένα αυθόρμητο χαμόγελο, αλλά και ένα απροσδιόριστο αίσθημα αισιοδοξίας ρε σεις.
Δεν ξέρω γιατί.....
Ίσως για την έκβαση της διαρκούς πάλης μεταξύ καλού και κακού, δικαίου και αδίκου, ανίσχυρου και ισχυρού, χαράς και λύπης, δικαίωσης και αγανάκτησης, ανακούφισης και πόνου, προόδου και οπισθοδρόμισης.
Μεταξύ του παιδιού και του κτήνους που συνηθίζουμε να κρύβουμε στα ίδια μας τα εσώψυχα...
Δεν ξέρω αν παραληρώ, αλλά τα ούρα αυτού του ..."ζουζουνιού" φαντάζουν τώρα σαν φορέας ελπίδας περισσότερο από κάτι κωλοπερίστερα που έχω βαρεθεί να βλέπω!
Και είναι και ανθρώπινα ρε γ..... τη μου!
Ίσως και να με εντυπωσιάζει τόσο πολύ η απεριόριστη ισχύς της αθωώτητας!
Ελπίζω μόνο, ο λόγος που με εντυπωσιάζει τόσο πολύ να μην είναι ...επειδή την έχω απωλέσει οριστικά.

Ποιός είναι ο πιο μεγάλος Έλληνας?

Στις 7 Μαϊου λήγει η διορία για να ψηφίσει το τηλεοπτικό κοινό και όχι μόνο, ποιούς θεωρεί κατά τη γνώμη του τους μεγαλύτερους Έλληνες. Έχει πέντε επιλογές και αυτές μπορούν να προέρχονται από κάθε χώρο της κοινωνικής δραστηριότητας. Οι ψήφοι μας θα χρησιμοποιηθούν στην καταμέτρηση και κατά πλειοψηφία παρουσίαση των πλέον δημοφιλών Ελλήνων όλων των εποχών σε ένα ντοκυμαντέρ που θα προβληθεί τον Ιανουάριο του 2009 στη χώρα μας από τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ.

Είμαι περίεργη να δω τις τελικές επιλογές των ψηφισάντων. Θα είναι άραγε ο Περικλής ο Αθηναίος ή ο Λεωνίδας ο Λακεδαιμόνιος? Ο Σωκράτης ή ο Αριστοτέλης? Ο Ιπποκράτης ή ο Γαληνός? Ο Μέγας Αλέξανδρος ή ο Ξενοφών? Ο Ρήγας Φεραίος ή ο Αθανάσιος Διάκος? Ο Κολοκοτρώνης ή ο Καραϊσκάκης? Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ή ο Μακάριος? Ο Καλομοίρης ή ο Μητρόπουλος? Ο Σολωμός ή ο Ξενόπουλος? Ο Vangelis ή ο Θεοδωράκης?

Οι επιλογές μας είναι υποκειμενικές και αντικατοπτρίζουν τη προτίμησή μας σύμφωνα με το κοινωνικό ή ιδεολογικό μας υπόβαθρο. Ραντεβού τον επόμενο χρόνο όπου θα μάθουμε ποιούς θεωρούν τους μεγαλύτερους των Ελλήνων οι σύγχρονοί μας συμπολίτες.

Μπορείτε να ψηφίσετε διαδυκτιακά στη σχετική σελίδα του ΣΚΑΪ: ΜΕΓΑΛΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ και καλή επιτυχία!

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ AΥΤΟΝΟΜΙΑ 2007

Σε λιγότερο από έναν μήνα θα γίνει για δεύτερη συνεχόμενη χρονια η Autonomia EXPO, στις 16, 17 και 18 Μαΐου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, η μεγάλη αυθεντική έκθεση προϊόντων και υπηρεσιών για την αναπηρία, την αποκατάσταση, την ανεξάρτητη διαβίωση, την αισθητική και τον πολιτισμό που τολμά και δημιουργεί μαζί με την αναπηρία ως εμπειρία και ως διαφορά συνθηκών και όρων ζωής. Η έκθεση διοργανώνεται από το Περιοδικό ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ και το www.DISABLED.GR. Τώρα λοιπόν είναι μια καλή ευκαιρία να διηγηθώ το ταξίδι μου στην Αθηνά και τις εντυπώσεις μου από την περσινή Autonomia EXPO. Πέμπτη πήρα το καράβι από Ηράκλειο για Πειραιά, κατά την διάρκεια του ταξιδιού μου συνέβησαν διάφορα που αφορούν θέματα προσβασιμότητας και ελλιπή εκπαίδευσης του πληρώματος σε στοιχειώδη ζητήματα ΑμεΑ. Στην Autonomia EXPO δεν θα έβλεπα μόνο συγκεντρωμένα όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που βελτιώνουν σε πρακτικό αλλά και σε αισθητικό επίπεδο την ζωή των ατόμων που ζουν υπό συνθήκες αναπηρίας. Θα συναντούσα άτομα που γνώρισα και επικοινωνούσαμε μέσω του ιντερνετ και του http://www.disabled.gr/ και κυρίως εκτιμούσα πολλά χρόνια. Όπως φαντάζεστε μέχρι το απόγευμα που θα πήγαινα στην έκθεση η ανυπομονησία μου είχε φτάσει στο αποκορύφωμα. Από το ίδιο πρωί κιόλας είχαμε κανονίσει, μέσω μηνυμάτων, να βρεθούμε στον εκθεσιακό χώρο με μερικά από αυτά τα άτομα. Έφτασα στο Ειρήνης και Φίλιας, ομολογώ με κάποια καθυστέρηση, και αφού κατέβασαν οι γονείς μου το ηλεκτροκίνητο αμαξιδιο, προχώρησα .Η συγκίνηση μου όμως δεν περιγράφεται όταν είδα να με περιμένει στην είσοδο ο Σταυρος. Ένα άτομο για το οποίο είναι τιμή μου που είμαι φίλη του. Ίσως ο ίδιος να μην θεώρησε σπουδαία αυτή την κίνηση όμως για μένα έχει ιδιαίτερη σημασία.Το πρώτο περίπτερο φυσικά ήταν του ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ, με τα ευγενέστατα κορίτσια του. Ξέρει τι κάνει ο Βουλγαρόπουλος...Πιάσαμε την συζήτηση για λίγο, αφού συστηθήκαμε πρώτα. Κόσμος ερχόταν συνεχώς. Προχωρούσα αργά προς στα μέσα, χαζεύοντας αριστερά και δεξιά τα περίπτερα. Πρώτη φορά έβλεπα τόσα προϊόντα για την αναπηρία. Αμαξίδια χειροκίνητα και ηλεκτροκίνητα, είτε απλά είτε με κάθε λογής αξεσουάρ. Το μάτι μου έπεσε σε ένα ηλεκτροκίνητο αμαξιδιο για παιδάκια. Μου ήλθε στο μυαλό μια συζήτηση που είχα κάνει πρόσφατα η οποία αφορούσε αν τα παιδία επιτρέπεται να χρησιμοποιούν ηλεκτρικά καρότσια. Το κοίταζα και χαμογέλασα με θλίψη. Είχα περάσει πολύ χρόνο για να πείσω τον συνομιλητή μου για το αυτονόητο. Ότι δηλ τα παιδια με κινητικά προβλήματα μπορούν κάλλιστα και με ασφάλεια να χειρίζονται ηλεκτρικά αμαξιδια. Αν έβλεπε το συγκεκριμένο, μικρό μεγέθους με τα ζωηρά χρώματα του να το δοκιμάζει ένα ξανθουλικο κοριτσάκι που κοίταζε παιχνιδιάρικα τους γονείς του σίγουρα θα κοπτόταν όλες οι αντιρρήσεις και οι επιφυλάξεις του. Σε κάθε περίπτερο υπήρχαν εξειδικευμένοι άνθρωποι που σου λύνανε οποιαδήποτε απορία είχες για τα προϊόντα τους ή τις υπηρεσίες που πρόσφεραν. Παρέμεινα αρκετή ώρα σε ένα περίπτερο μιας νέας μεθόδου θεραπείας βομβαρδίζοντας τους ανθρώπους με ερωτήσεις. Η άμεση επαφή μου έδωσε την ευκαιρία να έχω μια ολοκληρωμένη εικόνα για αυτή την μέθοδο, για την οποία είχα μάθει είτε από τρίτους είτε από το ιντερνετ. Το αν βρήκα αυτή την θεραπεία ΄΄καλή΄΄ ή όχι δεν έχει σημασία. Αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό. Το σημαντικό είναι ότι μου δόθηκε η ευκαιρία, μέσω της έκθεσης, να ενημερωθώ προσωπικά για αυτή την μέθοδο. Πιο κάτω βρήκα την εταιρία που είχα πάρει το αμαξιδιο μου. Επιτέλους έβλεπα τους ανθρώπους που μιλούσα είτε τηλεφωνικά είτε μέσω εμαιλ (η εταιρεία έχει την έδρα στην Θεσσαλονίκη) κατά την παραγγελιά του καροτσιού αλλά και μετέπειτα. Κάνανε ένα μίνι έλεγχο στο καρότσι μου, συζητήσαμε για την ενδεχόμενη αγορά ενός αναβατοριου πισίνας από το σύλλογο που είμαι γραμματέας. Εκείνη την ώρα κτύπησε το κινητό μου. Ήταν η κολλητή μου (μια φίλια που είχε δημιουργηθεί από το φόρουμ και το τσατ του περιοδικού, έχει αντέξει στο χρόνο, με κοινές διακοπές και όχι μόνο) με περίμενε στην αίθουσα που γινόταν η ημερίδα με θέμα σεξ και αναπηρία. Το Αναπηρία Τώρα αλλά και όλοι όσοι συμμετέχουμε στο φόρουμ του http://www.disabled.gr/ μιλούσαμε πάντα ανοικτά για την σεξουαλικότητα υπό συνθήκες αναπηρίας και επιμέρους θέματα. Σε μια κοινωνία που δυστυχώς το σεξ υπό συνθήκες αναπηρίας παραμένει ταμπού η διοργάνωση μιας τέτοια ημερίδας είναι το λιγότερο ανατρεπτική. Με συντονιστής τον Βουλγαροπουλο και ομιλητές τον Βαλλιανάτο, έναν σεξολόγος και μια κοινωνιολόγος (αν θυμάμαι καλά) η ημερίδα εξελικτικέ σε μια συζήτηση χωρίς ψετοσεμνοτηφιες με το κοινό. Πολλά άτομα με αναπηρίες ΄΄ανοίχτηκαν΄΄ και προχώρησαν σε μια κατάθεση ψυχή. Μίλησαν για ευαίσθητα θέματα όπως η σεξουαλική επιθυμία, η αυτοϊκανοποίηση, το δικαίωμα για τεκνοποίηση και οι ρατσιστικές αντιδράσεις στο ερωτικό τομέα. Όλα αυτά στηριγμένα όχι σε θεωρητικό επίπεδο αλλά μέσα από προσωπικά βιώματα. Δεν θα ξεχάσω ένα νεαρό με ελαφριά νοητική στέρηση που πήρε το λόγο και αφηγήθηκε την άσχημη αντίδραση των γωνιών του (καταλαβαίνετε τι εννοώ) όταν αντιλήφθηκαν πως αυτοϊκανοποίονταν. Πόσο πίσω μπορεί να είμαστε σαν χώρα όταν μερικοί γονείς αδυνατούν να δουν τις ανάγκες (μια από τις βασικότερες στην συγκεκριμένη περίπτωση) των παιδιών τους? Ακόμα και τώρα που φέρνω στο νου μου αυτόν τον νεαρό ένας κόμπος ανεβαίνει στον λαιμό μου.Μια γυναίκα παντρεμένη με παιδία που είναι σε καρότσι μας αφηγήθηκε ένα περιστατικό που ένας συνάδελφο της (μπορούμε να πούμε και έτσι...οποίοι ήσασταν εκεί καταλαβαίνετε γιατί το λέω έτσι), άνθρωπος μορφωμένος ο οποίος καθορίζει το μέλλον μας, αναρωτήθηκε αν τα παιδία της είναι υιοθετημένα. Δεν σκέφτηκε καθόλου πως η συγκεκριμένη γυναίκα , αλλά και οποιαδήποτε γυναίκα που είναι σε αναπηρικό αμαξιδιο, έχει μια φυσιολογική σεξουαλική ζωή και κατά επέκταση μπορεί να φέρει στο κόσμο παιδία...Ευτυχώς το αντιμετώπισε με χιούμορ. Η πρώτη μέρα της επίσκεψη μου στην AUTONOMIA EXPO 2007 τελειώνει εδώ. Την δεύτερη μέρα στην Αθηνά έκανα ΄΄απιστίες΄΄ στην έκθεσης...Εντάξει είπαμε ο κυρίως λόγος που ανέβηκα ήταν η ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ EXPO αλλά μια που ήμουν Αθηνά θα ήταν άδικο να μην κάνω και μια βόλτα στα καταστήματα. Την Κυριακή θα φεύγαμε…δυστυχώς. Έπρεπε να είμαστε 6 ηώρα στον Πειραιά και προηγουμένως ήθελα να ξαναπεράσω από την AYTONOMIA EXPO. Επειδή φτάσαμε εκεί λίγο καθυστερημένα δεν κατέβασα το αμαξιδιο, πήγα περπατώντας μέχρι την είσοδο και από εκεί πήρα ένα χειροκίνητο αμαξιδιο που διέθεταν το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ. Σε αυτή την γρήγορη βόλτα εντόπισα και πήρα ένα κάθισμα μπάνιου υπέροχο. Το τοποθετείς στην μπανιέρα κάθεσαι, πατάς ένα κουμπάκι και κατεβαίνει χαμηλά, όταν τελειώσεις το μπάνιο σου πατάς το αντίθετο κουμπάκι σε ανεβάζει και βγαίνεις σαν κύρια. Επίσης είδα και φίλους καλούς όπως τον Χρηστό , την Χαρουλιτσα μου και φυσικά τον γλυκό μου Σταυρο. Εννοείται και τον Βουλγαροπουλου που έτρεχε πανικόβλητος πάνω κάτω στην έκθεση με μια φωτογραφική μηχανή κρεμασμένη στο λαιμό. Ιδού και μια από τις φωτογραφίες στην ημερίδα για το σεξ. Βλέπετε αυτή που έχει τον ένα ωμό έξω? (τι πρόστυχη!!!)... η αφεντιά μου είναι. Όσοι έχετε την δυνατότητα να πάτε στη φετινή ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΕΧΡΟ αξίζει τον κόπο, εγώ δυστυχώς εξαιτίας αμελημένων υποχρεώσεων δεν θα πάω. Ελπίζω του χρόνου να είμαι εκεί. Πραγματικά όταν ξεκίνησα αυτό το ποστ δεν περίμενα πως είχα να γράψω τόσα πολλά και μάλιστα ένα χρόνο μετά....Ίσως αυτή είναι μια απόδειξη ότι η περσινή έκθεση ήταν επιτυχημένη.

Σαν παραμύθι...

Μιά φορά κι έναν καιρό...
Κι ένα παλιό ζαμάνι...
Κάναν οι Τούρκοι ραμαζάνι...
Σ ένα τρύπιο καζάνι...
Και τα κομμάτια πέφτανε...
Και το ζουμί ...στεκότανε...

Καλησπέρα του παραμυθιού μας...

Κάποτε κάπου στα παράλια της Μικρασίας καθόταν ο σοφός άνθρωπος
Ναστρεντίν Χότζας στον καφενέ του λιμανιού κι έπινε το καφεδάκι του...
Ξάφνου ακούει φωνές δίπλα του απ τη θάλασσα και βλέπει τον Χαχαμίκο,
τον εβραίο τοκογλύφο, που είχε κατα λάθος πέσει στο νερό και πνιγόταν
μια και δεν ήξερε να κολυμπά, φωνάζοντας απελπισμένος για βοήθεια.

Ο Χότζας απορημένος κοίταξε γύρω του και φώναξε σε όσους χωριανούς
ήταν στον καφενέ, να τρέξουν να τον σώσουν μια και ο ίδιος δεν ήξερε να κολυμπά.
Εκείνοι αδιαφόρησαν και τον μάλωσαν κιόλας λέγοντάς του...

- Μα τί λες και είσαι και σοφός άνθρωπος Χότζα... Αυτός είναι ένας απαίσιος
τοκογλύφος που εκμεταλεύεται για λίγα γρόσια τον κόσμο, τον απομυζεί και ζει απ αυτό.
Θέλεις και να τον βοηθήσουμε? Όλοι του χρωστάμε. Άφησέ τον να πάει κατά την επιθυμία του Αλάχ...

Ο Χότζας σαν ευαίσθητος άνθρωπος που ήταν απάντησε πως παρά το ότι και ο ίδιος του χρωστούσε και αν πνιγόταν θα γλύτωνε απ το χρέος,εν τούτοις ήταν άνθρωπος και δεν θα τον άφηνε να πνιγεί. Και σ αυτόν άξιζε μια βοήθεια.

Οι χωριανοί τον κοίταξαν με απορία και κούνησαν τα κεφάλια τους διαφωνώντας από τις καρέκλες τους. Ο Χότζας σηκώθηκε, πλησίασε στην άκρη της προβλήτας και φώναξε στον πνιγόμενο δυνατά...

- Έλα, δώσε μου το χέρι σου να σε τραβήξω. Κάνε μια προσπάθεια...

Ο τοκογλύφος αρνιόταν πεισματικά...

- Όχι όχι δεν δίνω το χέρι μου...

Τότε ο Χότζας σκέφτηκε -σαν σοφός άνθρωπος που ήταν- ότι αυτός ήταν τοκογλύφος και έτσι δεν είχε μάθει να δίνει.Μόνο να παίρνει... Έτσι του φώναξε...

- Καλά λοιπόν αφού δεν δίνεις το χέρι σου τότε πάρε το δικό μου...

Πρότεινε το χέρι του όσο μπορούσε πιο μακρυά να το φτάνει ο εβραίος, κι εκείνος
απελπισμένος το έπιασε γερά και τράβηξε προσπαθώντας να έρθει έξω.
Αυτή η κίνηση έκανε τον Ναστρεντίν Χότζα -σαν ηλικιωμένος άνθρωπος που ήταν- να χάσει την ισοροπία του και να βρεθεί κι αυτός στο νερό...
Κανείς δεν σηκώθηκε να τους βοηθήσει παρά τις φωνές και τις επικλήσεις τους. Έτσι πνίγηκαν και οι δύο...



Ηθικά διδάγματα έχει πολλά η ιστορία...
Το πιό σημαντικό είναι πως δεν μπορείς να βοηθήσεις κανέναν και δεν έχεις και το δικαίωμα να το κάνεις, αν ο ίδιος δεν επιθυμεί με ζήλο να βοηθηθεί...


Καλό μήνα να έχουμε όλοι...
Τουλάχιστον καλύτερο απ τον προηγούμενο...

Ο ιχθυοπώλης και τα ...ψάρια

Με αφορμή την ανάρτηση της Μαριαλένας ( και ασχέτως του για ποιό λόγω το ανάρτησε :-) ), καθώς και των σχολίων που διάβασα, θα ήθελα να καταθέσω ένα πρόσφατο δίδαγμα που έτυχε να βιώσω :

Παρακολουθούσα ένα σεμινάριο ( ημερίδα για την ακρίβεια) περί θεμάτων τύπου και κάποια στιγμή πήρε το λόγο ένας Έλληνας επικοινωνιολόγος που είχε σπουδάσει στην Αμερική ( νομίζω στο Χάρβαρντ, αν θυμάμαι καλά ).

Μας λέει λοιπόν αυτός ο κύριος το εξής :

"Φανταστείτε ότι πάτε σε ένα ιχθυοπωλείο το πρωί και δίνετε λεφτά στον ιχθυοπώλη για να σας δώσει ψάρια.

Γυρνάτε σπίτι, τα μαγειρεύετε, τα τρώτε και μετά , για να χωνέψετε, ανοίγετε την τηλεόραση και παρακολουθείτε μία εκπομπή, άσχετα άν σας αρέσει ή όχι ( πχ το σόου που ανέφερε η Μαριαλένα )."

Και θέτει ο επικοινωνιολόγος το εξής ερώτημα στο ακροατήριο :

"Θέλω να μου πείτε κύριοι, ποιος νομίζετε οτι είναι ο ιχθυοπώλης, ποιος ο πελάτης και ποιος το ψάρι , όταν ανοίγετε την τηλεόραση?"

Όλοι όσοι απαντήσαν δέχτηκαν ότι ο ιχθυοπώλης είναι ο παραγωγός της εκπομπής ή ο ιδιοκτήτης του καναλιού, ο πελάτης εμείς που βλέπουμε την εκπομπή και το ψάρι, είναι η ίδια η εκπομπή ή όσοι συμμετέχουν σε αυτή. Λογικό?

Ναι κατα τη γνώμη μου.

"Κι όμως κύριοι " λέει ο διαλέκτης, " η πραγματικότητα είναι διαφορετική: ο ιχθυοπώλης είναι όντως ο ιδιοκτήτης του καναλιού, όμως ο πελάτης είναι οι διαφημιστικές εταιρίες και το ψάρι...ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ!"

Κόκκαλο εμείς........