Randy Crawford η φωνή των Crusaders

Η καλή συνοδοιπόρισα Μαριαλένα μου έδωσε την αφορμή και ο Μουσικοθεραπευτής ανανεώθηκε με τη φωνή της πιό πάνω κυρίας. Δωράκι λοιπόν στη Μαριαλένα και σε όλους τους συνοδοιπόρους :-)

Γαιδουράγκαθο (Silybum marianum και ηπατικές παθήσεις)

Μιά πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση για το ταπεινό αυτό φυτό που δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι αποτελεί ένα δώρο της φύσης....(περισσότερα)
ΕΔΩ

Αφιερωμένο στη κοινωνία των κωφών και βαρήκωων

Οταν η Ιατρική σηκώνει τα χέρια ψηλά (μέρος 1ο)

Λίγες μόλις μέρες μετά την εισαγωγή του σε νοσοκομείο της Μελβούρνης, ένας μεσήλικας άνδρας, βρέθηκε να πάσχει από καρκίνο του στομάχου με πολλαπλές μεταστάσεις και βαριά ηπατική ανεπάρκεια, που έκανε αδύνατη τη χημειοθεραπεία. Σε άρθρο της δημοσιευμένο σ'ενα απ'το εγκυρότερα ιατρικά περιοδικά, μιά νεαρή Ινδή γιατρός που εργάζεται ως ογκολόγος στο ίδιο νοσοκομείο αφηγείται τις συζητήσεις της με τον άρρωστο και τη γυναίκα του και τις αντιδράσεις των τελευταίων στις προσπάθειες της να τους εξηγήσει ότι καμιά θεραπεία δεν θα μπορούσε να ανακόψει την εξέλιξη της νόσου και ότι ο μόνος εφικτός στόχος ήταν η ανακούφιση του αρρώστου από τους πόνους και τα υπόλοιπα ενοχλήματά του.

"Μήπως χρειάζονται χρήματα γιατρέ? Θα κάνουμε ότι μας πείτε για να γίνει καλά. Εχουμε τρία μικρά παιδιά" σπεύδει να δηλώσει η γυναίκα του αρρώστου, λες και δεν είχε ακούσει καμιά από τις διευκρινήσεις που είχαν προηγηθεί.
Σε μιά από τις επόμενες συναντήσεις τους η γιατρός προτείνει διακριτικά στον άρρωστο:
"Τι θα λέγατε να γυρίζατε λίγο σπίτι? Ισως μερικές ώρες έξω από το νοσοκομείο σας κάνουν να νιώσετε καλύτερα."
Ενα χαμόγελο προσδοκίας σχηματίζεται στα χείλη του αρρώστου.
"Εχω βαθιά πίστη στο Θεό. Θα ήταν θαυμάσιο να πάω την Κυριακή στην Εκκλησία"
Η γυναίκα του όμως, μουρμουρίζει μουδιασμένα:
"Μα, δέν θα κάνει κι άλλες εξετάσεις? Ισως αν το συκώτι του πάει καλύτερα να μπορέσει να γίνει κάποια χημειοθεραπεία..."

Η συμπεριφορά αυτή του ζευγαριού φαντάζει οικεία σε κάθε έλληνα γιατρό. Φαίνεται ότι όταν η ιατρική σηκώνει τα χέρια ψηλά, οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο, ανεξάρτητα από το ημισφαίριο του πλανήτη στο οποίο κατοικούν.
Τον περασμένο Ιανουάριο, η είδηση ότι ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος αποφάσισε να μην εισαχθεί σε νοσοκομείο, αλλά να παραμείνει στη ζεστασιά και τη γαλήνη του σπιτιού του προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση. Για ποιό λόγο άραγε αυτού του είδους οι επιλογές είναι τόσο σπάνιες στις μέρες μας?
Κυριότερος λόγος είναι η αλλαγή της στάσης του κοινού απέναντι στην προοπτική του Θανάτου. Παλιότερα ο θάνατος γινόταν αποδεκτός ως το αναπόφευκτο τέλος της ζωής. οι άνθρωποι πέθαιναν στο κρεβάτι τους τριγυρισμένοι από προσφιλή πρόσωπα. Σήμερα, όλο και περισσότεροι πεθαίνουν στο ψυχρό περιβάλλον των μονάδων εντατικής θεραπείας.
Στην αλλαγή αυτή στάσης καίρια υπήρξε η συμβολή των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Το μήνυμα που σε κάθε ευκαιρία εκπέμπουν είναι οτι δεν υπάρχουν όρια στις δυνατότητες της σύγχρονης ιατρικής και κατά συνέπεια, καμία αποτυχία δεν είναι δικαιολογημένη. Οταν κάτι πάει στραβά κάποιος άλλος φταίει και όχι η ιατρική: οι γιατροί που έδειξαν αμέλεια, το ΕΚΑΒ που καθυστέρησε να στείλει ασθενοφόρο, το γήπεδο που δεν είχε γιατρό, η μονάδα εντατικής θεραπείας που δεν διέθετε κρεβάτι, η γραφειοκρατία που εμπόδισε την έγκαιρη μεταφορά στο εξωτερικό.
αυτή η αντίληψη είναι τόσο εδραιωμένη, ώστε οι περισσότεροι γιατροί αναγκάζονται να συντάσσονται με αυτήν. Συνεχίζουν λοιπόν, τις προσπάθειές τους για τη διατήρηση των αρρώστων στη ζωή, ακόμα και όταν είναι βέβαιοι ότι θα αποβούν άκαρπες.
Οσοι δεν φροντίζουν να χαιδεύουν τ'αυτιά του κοινού, αναγνωρίζουν ευθαρσώς ότι η ιατρική έχει τα όριά της. Τι πρέπει λοιπόν, να κάνει ο γιατρός σάυτές τις περιπτώσεις?
Ο συγγραφέας Ισαάκ Ασίμωφ είχε πει:"Η ζώη είναι ευχάριστη.Ο θάνατος ειρηνικός. Είναι το πέρασμα από τη μιά κατάσταση στην άλλη που δημιουργεί την ενόχληση". Αυτή ακριβώς την ενόχληση καλείται να αμβλύνει ο γιατρός. Γιά να το επιτύχει, όμως, αυτό δεν αρκούν οι καλές προθέσεις. Απαιτούνται δεξιότητες και γνώσεις που μόνον η κατάλληλη εκπαίδευση μπορεί να προσφέρει.
Πριν από την άσκησή της στην ογκολογία, η Ινδή γιατρός που μας περιγράφει την ιστορία του Αυστραλού αρρώστου, είχε σπουδάσει ιατρική ηθική και επικοινωνία με τον άρρωστο.

Από τον Καθηγητή Θ.Μουντοκαλάκη, παθολογίας του Παν.Αθηνών

Η Κραυγή που δεν ακούστηκε ποτέ!!

από διαγωνισμό-και πρώτο βραβείο φωτογραφίας της WWF

Το μυστικό της μακροζωίας

7/5/2008

Το μυστικό της μακροζωίας δεν βρίσκεται στα γονίδια, σύμφωνα με ισπανούς ερευνητές



Μια σπάνια μακροβιότητα δεν εξηγείται με μια γενετική μετάλλαξη αλλά με τον υγιή τρόπο ζωής, σύμφωνα με ισπανούς ερευνητές που ανέλυσαν τα γονίδια και την οστική πυκνότητα ενός άνδρα 113 ετών. Η μελέτη τους δημοσιεύεται στην Επιθεώρηση Γεροντολογίας. Ο υπερήλικας, που πέθανε σε ηλικία 114 ετών, κατοικούσε στο νησάκι της Μινόρκας στο συγκρότημα των Βαλεαρίδων.

Σύμφωνα με τη γενετική ανάλυση που διεξήγαγε η ομάδα των ερευνητών του πανεπιστημίου της Βαρκελώνης υπό τον καθηγητή Αντόλφο Ντίεζ Πέρεζ, το γονίδιο LRP5 που έχει σχέση με τη μακροβιότητα δεν είχε υποστεί σε αυτόν τον άνθρωπο καμιά μετάλλαξη, ούτε το γονίδιο KLOTHO που έχει σχέση με ένα καλό επίπεδο της οστικής πυκνότητας. Ο σκελετός του δεν είχε αλλοιωθεί, η οστική του πυκνότητα ήταν σε καλό επίπεδο και δεν είχε υποστεί ποτέ κατάγματα.

Οι ερευνητές εξέτασαν επίσης τον αδελφό του, 101 ετών, δύο από τις αδελφές του ηλικίας 81 και 77 ετών και τον ανιψιό του, 85 ετών, που ούτε αυτοί παρουσίασαν μετάλλαξη του γονιδίου LRP5.

Οι ερευνητές δεν απέκλεισαν την εκδοχή αυτή η ιδιαίτερη μακροβιότητα να οφείλεται σε μια άλλη γενετική μετάλλαξη . Αποδίδουν ωστόσο την εξαίρετη υγεία της οικογένειας αυτής, κυρίως του μακροβιότερου μέλους της και πρώην μακροβιότερου ανθρώπου στη Γη, στη μεσογειακή διατροφή του με βάση τις τομάτες, το ελαιόλαδο και το ψάρι, στο ήπιο κλίμα του νησιού του και στην τακτική φυσική άσκηση.

Έως τα 102 του χρόνια, ο υπερήλικας έκανε καθημερινά ποδήλατο και φρόντιζε το οικογενειακό περιβόλι.

Έρευνα που διεξήγαγε η Σίνθια Κένιον του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σαν Φρανσίσκο και δημοσιεύθηκε το 2003 στην επιθεώρηση Nature, είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η μετάλλαξη στη διάρκεια της ζωής ενός γονιδίου που ονομάζεται daf-2 αυξάνει την μακροβιότητα περιορίζοντας τη δραστηριότητα των γονιδίων που ευθύνονται για τη μείωση της μακροζωίας.

Πηγή: Flash.gr

Παγκόσμια Μέρα για το Περιβάλλον

Μιά όμορφη μέρα

Σήμερα απ το πρωί κάτι μου έλειπε.

Όλα τα είχα τακτοποιημένα στο σπίτι και στη δουλειά μου όπου δεν υπήρχε καμμιά εκρεμότητα. Ξεκίνησα για τη λαική για κάποια ψώνια που έκανα γρήγορα, αλλά εξακολουθούσε κάτι να λείπει.

Ήταν σαν να άκουγα ένα παράξενο κάλεσμα απ το πουθενά. Άκουγα μια φωνή. Όχι δεν ακούω γενικά φωνές (ακόμη τουλάχιστον) αλλά ήταν σαν μια έλλειψη.
Κάπου στο βάθος της αναζήτησης μέσα στο κεφάλι μου ήρθε στη σκέψη μου ο Τ.
Έίχα καιρό να πάω να τον δώ και ομολογώ οτι το φοβόμουν κιόλας. Κάθε φορά έφευγα απ το σπίτι του ολίγον έως πολύ ...κάπως.

Άν και έπρεπε να είμαι στη δουλειά μου στις 2.30 και η ώρα είχε ήδη φτάσει 12.30,ξεκίνησα να πάω. Κάτι με εσπρωχνε σήμερα προς τα εκεί.
Στη 1 μπήκα μέσα στην αυλή του, ανέβηκα τα σκαλιά και μου άνοιξε η θεία του που με καλοσώρισε πολύ χαρούμενη μιας και καθώς είπα είχαν να με δούν καιρό.

Ο Τ. καθόταν στην κουζίνα και με υποδέχτηκε με ένα πλατύ χαμόγελο λάμποντας από χαρά.
Σήμερα δεν είχε την εικόνα που ήξερα. Τα μακρυά σγουρά αχτένιστα μαλλιά του έλειπαν. Είχε κουρευτεί και ομολογώ πως το νέο look του πήγαινε περισσότερο.Έστριψα τσιγάρο και μου ζήτησε κι εκείνος ένα.

Του εξήγησα πως έγιναν διάφορα στη ζωή μου που δεν μου επέτρεψαν να τον επισκεφθώ νωρίτερα.Χαμογέλασε και πήραμε ο ένας τον άλλον μια μεγάλη αγκαλιά. Πήγαμε στο πιάνο και μου ζήτησε να καθίσω και να ακούσω κάτι.

Ο Τ. είναι μουσικός με ψυχή και σώμα και έχει δουλέψει σε πάμπολλες παραγωγές στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Επίσης παραγωγές του με δικές του μουσικές έχουν μπεί σε πολλά σπίτια και πολλά παιδάκια έχουν τραγουδήσει τα τραγούδια του.
Και αυτός έχει παιδιά. 2 κόρες. Δεν ζουν μαζί του. Όταν χώρισε έμειναν με τη μητέρα τους. Αυτός δεν ξέρω που θα μείνει τώρα που παλεύει η μάννα των παιδιών του να τον πετάξει και έξω από το σπίτι του.Η γερμανίδα χόρτασε δημόσιες σχέσεις χρήμα και δόξα. Όταν τα πράγματα άρχισαν ν αλλάζουν ...την έκανε με ελαφρά εγκαταλείποντας τον για κάποιον φίλο του μουσικό που είχε προσλάβει να κάνει μάθημα κιθάρας στην κόρη του...

Κουράστηκε στο πιάνο και μου ζήτησε συγνώμη. Με κάλεσε στο δωμάτιό του. Ξάπλωσε και αφού τράβηξα μια καρέκλα κάθισα δίπλα του. Δεν λέγαμε τίποτα για 15 λεπτά. Τότε ήταν που τα είπαμε όλα. Με τα μάτια με το σώμα με κάθε είδους ενέργεια που μπορεί να κάνει αγαπημένους ανθρώπους να επικοινωνούν. Δεν χρειάστηκε να πούμε λέξη.

Σηκώθηκα να φύγω. Είχα ήδη αργήσει.

- Έχεις καιρό να με ξυρίσεις ? μου είπε. Είναι καλοκαίρι τώρα...

- Την άλλη φορά του είπα. Θάρχομαι τώρα πιό συχνά. Σου πάει το μαλλί κοντό... Νάσαι καλά.

- Καλά είμαι μου φώναξε. Δεν έχω τίποτε παρά μόνο μιά μικρή σκλήρυνση και έσκασε στα γέλια.
Το ίδιο κι εγώ. Τού είπα κάτι που ...δεν το αντέχει το blog...

Γύρισα και πήγα στην πόρτα. Την άνοιξα και βγήκα. Πίσω μου ο Τ. ζητούσε απ την θεία του την πάπια...

Σήμερα νοιώθω πολύ γεμάτος και έχω μιά πολύ πολύ ευχάριστη μέρα στη δουλειά. Φίλε να είσαι καλά. Την άλλη φορά θα σε ξυρίσω πάλι μετά από καιρό...