Μιά όμορφη μέρα

Σήμερα απ το πρωί κάτι μου έλειπε.

Όλα τα είχα τακτοποιημένα στο σπίτι και στη δουλειά μου όπου δεν υπήρχε καμμιά εκρεμότητα. Ξεκίνησα για τη λαική για κάποια ψώνια που έκανα γρήγορα, αλλά εξακολουθούσε κάτι να λείπει.

Ήταν σαν να άκουγα ένα παράξενο κάλεσμα απ το πουθενά. Άκουγα μια φωνή. Όχι δεν ακούω γενικά φωνές (ακόμη τουλάχιστον) αλλά ήταν σαν μια έλλειψη.
Κάπου στο βάθος της αναζήτησης μέσα στο κεφάλι μου ήρθε στη σκέψη μου ο Τ.
Έίχα καιρό να πάω να τον δώ και ομολογώ οτι το φοβόμουν κιόλας. Κάθε φορά έφευγα απ το σπίτι του ολίγον έως πολύ ...κάπως.

Άν και έπρεπε να είμαι στη δουλειά μου στις 2.30 και η ώρα είχε ήδη φτάσει 12.30,ξεκίνησα να πάω. Κάτι με εσπρωχνε σήμερα προς τα εκεί.
Στη 1 μπήκα μέσα στην αυλή του, ανέβηκα τα σκαλιά και μου άνοιξε η θεία του που με καλοσώρισε πολύ χαρούμενη μιας και καθώς είπα είχαν να με δούν καιρό.

Ο Τ. καθόταν στην κουζίνα και με υποδέχτηκε με ένα πλατύ χαμόγελο λάμποντας από χαρά.
Σήμερα δεν είχε την εικόνα που ήξερα. Τα μακρυά σγουρά αχτένιστα μαλλιά του έλειπαν. Είχε κουρευτεί και ομολογώ πως το νέο look του πήγαινε περισσότερο.Έστριψα τσιγάρο και μου ζήτησε κι εκείνος ένα.

Του εξήγησα πως έγιναν διάφορα στη ζωή μου που δεν μου επέτρεψαν να τον επισκεφθώ νωρίτερα.Χαμογέλασε και πήραμε ο ένας τον άλλον μια μεγάλη αγκαλιά. Πήγαμε στο πιάνο και μου ζήτησε να καθίσω και να ακούσω κάτι.

Ο Τ. είναι μουσικός με ψυχή και σώμα και έχει δουλέψει σε πάμπολλες παραγωγές στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Επίσης παραγωγές του με δικές του μουσικές έχουν μπεί σε πολλά σπίτια και πολλά παιδάκια έχουν τραγουδήσει τα τραγούδια του.
Και αυτός έχει παιδιά. 2 κόρες. Δεν ζουν μαζί του. Όταν χώρισε έμειναν με τη μητέρα τους. Αυτός δεν ξέρω που θα μείνει τώρα που παλεύει η μάννα των παιδιών του να τον πετάξει και έξω από το σπίτι του.Η γερμανίδα χόρτασε δημόσιες σχέσεις χρήμα και δόξα. Όταν τα πράγματα άρχισαν ν αλλάζουν ...την έκανε με ελαφρά εγκαταλείποντας τον για κάποιον φίλο του μουσικό που είχε προσλάβει να κάνει μάθημα κιθάρας στην κόρη του...

Κουράστηκε στο πιάνο και μου ζήτησε συγνώμη. Με κάλεσε στο δωμάτιό του. Ξάπλωσε και αφού τράβηξα μια καρέκλα κάθισα δίπλα του. Δεν λέγαμε τίποτα για 15 λεπτά. Τότε ήταν που τα είπαμε όλα. Με τα μάτια με το σώμα με κάθε είδους ενέργεια που μπορεί να κάνει αγαπημένους ανθρώπους να επικοινωνούν. Δεν χρειάστηκε να πούμε λέξη.

Σηκώθηκα να φύγω. Είχα ήδη αργήσει.

- Έχεις καιρό να με ξυρίσεις ? μου είπε. Είναι καλοκαίρι τώρα...

- Την άλλη φορά του είπα. Θάρχομαι τώρα πιό συχνά. Σου πάει το μαλλί κοντό... Νάσαι καλά.

- Καλά είμαι μου φώναξε. Δεν έχω τίποτε παρά μόνο μιά μικρή σκλήρυνση και έσκασε στα γέλια.
Το ίδιο κι εγώ. Τού είπα κάτι που ...δεν το αντέχει το blog...

Γύρισα και πήγα στην πόρτα. Την άνοιξα και βγήκα. Πίσω μου ο Τ. ζητούσε απ την θεία του την πάπια...

Σήμερα νοιώθω πολύ γεμάτος και έχω μιά πολύ πολύ ευχάριστη μέρα στη δουλειά. Φίλε να είσαι καλά. Την άλλη φορά θα σε ξυρίσω πάλι μετά από καιρό...