..μία αναζήτηση πρός το άγνωστο μας οδηγεί σε μονοπάτια που δεν πήραμε ποτέ
αλλά που θα τα πάρουμε τώρα, γιατί όπως και να έχει γι' αυτό ήρθαμε..για την αναζήτηση
....ίσως τα μονοπάτια να μας οδηγήσουν σε μέρη που δεν θέλουμε να πάμε
....ίσως οι διαδρομές να μας οδηγούν σε ανθρώπους που δεν θέλουμε να ξέρουμε
αναζήτηση
....στο τέλος των μονοπατιών μας περιμένει ο πύργος της Μπάρμπι ή ο Πύργος των Καρπαθίων (μαζί με τον Κόμη)
....το θέμα δεν είναι ποιό απο τα δύο διαλέγουμε, ή αν βάζουμε τα πόδια στους ώμους και τρέχοντας γυρίζουμε στη φωλιά μας (στη μαμά μας) οικτίρωντας τις άκαρπες προσπάθειες
....το θέμα είναι αν άξιζε η εμπειρία. Που δεν μας έκανε καθόλου σοφώτερους, η εμπειρία της μέγιστης μπανανόφλουδας που πατήσαμε και που δοθείσης της ευκαιρίας πάλι θα την ξαναπατάγαμε.
Τα καλύτερα όνειρα είναι αυτά που στο τέλος μας πιάνουν τα γέλια.
Η ταινία είναι "Eyes wide shut" του Κιούμπρικ. Η μουσική του D. Shostakovich
13 σχόλια:
MΑΡΙΝΑ ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ.
Τα καλυτερα ονειρα ειναι αυτα που στο τελος μας πιανουν τα γελια.
Ισως γιατι μετα απο συνειδητη επιλογη προτιμω το γελιο και την χαρα της ζωης απο την μιζερια και την γκρινια.
Δεν μου παει καθολου η μελαγχολια και οι ατερμωνες ονειροπολησεις σε απιαστα πραγματα που αλλοι τα ονομαζουν ονειρα.
Και γελαω πολυ ,με ολα...και κυριως με τον εαυτο μου που τολμησε καποτε να πιστευει οτι ηταν και κατι τις πανω σ αυτη τη γη.Κολοκυθια μετα ριγανεως ηταν και ειναι. Χοχοχο!
τα φιλια μου
Μεγάλη αλήθεια Μαρίνα
Οτι αξίζει είναι το ταξίδι.
Ενα ταξίδι ειναι και η ζωή μας.
Πρώτος διδάξας ο Οδυσσέας ας μην το ξεχνάμε.
Οσο για το θέμα και την ταινία.
Τι να πώ!!
Μέγας ο Κιόυμπρικ.
Ανεπανάληπτο το κύκνειο άσμα του. Με φοβερό soundrack.
Μαρίνα γράφε έστω και μικρά ποστάκια. Μην χάνεσαι.
Ας μη μονοπωλόυμε μόνο εμέις .
Αναφέρομαι και στους υπόλοιπους που έχουν ψιλοχαθεί.
κι εγω ψιλοχάθηκα φίλοι μου και το ξέρω...
Κανω όνειρα συμβατά με τα "θέλω μου" Μαρινάκι!
Είμαι γκρινιάρα(γλυκιά γκρινιάρα όμως) Φαραονούλα μου.Ξερεις εσύ τι φταίει!
Σάκη μου,αξίζει τελικά το ταξίδι κι ας μην έχει προορισμό!
Σας φιλώ αγαπημένοι μου συμπορευόμενοι!
Παναγιώτα
Καλώς ήλθες και πάλι.
Αρκεί που μας διαβάζεις.
Εσένα δεν σε φοβάμαι.
επιστρέφεις σαν τυφώνας
καλώς σας βρίσκω ...υπέροχα μόνο και μόνο από τον τίτλο ...σας σταμπάρω..με την καλή έννοια σας σημειώνω
Καλώς τον άνεμο!!
(ανεμοι και τυφώνες!! Χριστός και Παναγιά)
Χαιρετώ τους ανέμους! Τον 5 και όλους του Αιολου!
Σάκη ,φίλε μου o Hurricane-Παναγιώτα μαζί σας θα είναι...για πολύ καιρό!!!
(κι αν άμποτε βρεθούμε θα σου πω για ...τους τυφώνες!)
Ναι Παναγιώτα πε μου πε μου:-)
Faraona, ωραία αισθάνομαι που φαίνεσαι να είσαι στο ίδιο μήκος κύματος. Οταν παίρνουμε τον εαυτό μας πολυ σοβαρά, γελάνε και τα όνειρα μαζί μας.
Σάκη, για το ταξείδι μόνο δεν ήρθαμε στη ζωή; Αυτό θα μας πάει, θα μας δείξει, θα μας φέρει, θα μας τη φέρει, όλα θα τα κάνει μήπως και μάθουμε τίποτα. Οσο για τη ταινία, την έχω δεί και 10 φορές και πάντα έχω ερωτήματα. Μόλις μου απαντήσει στο ένα, ένα άλλο βγαίνει στη θέση του. Αβυσσος η ψυχή του Κιούμπρικ. Ο πρωταγωνιστής που κατά κάποιο τρόπο άλλα περίμενε και άλλα του βγήκαν, άραγε θα ξαναέκανε τα ίδια δοθείσης της ευκαιρίας; Θα τόλμαγε να ξαναπαίξει ζάρια με τη τύχη και/η να πάρει τη μοίρα του πιανίστα φίλου του;
Ο λόγος που δεν σας γράφω συχνά είναι γιατί με προβληματίζει ο τίτλος του μπλόγκ. Ούτε ανώνυμη είμαι, ούτε μελαγχολική. Τις λύπες τις αντιμετωπίζω σαν τις σφαλιάρες: Ερχονται απρόσμενα και όταν πέφτουνε, κοκκαλώνω. Φουντώνω απο τη προσβολή, είτε έχω δίκιο είτε άδικο. Η κοκκινίλα και οι αιτίες της σφαλιάρας μένουν και με τριβελίζουν. Ολα τα αραδιάζω στα μπλόγκς μου και αντίστοιχα τ' ακούω και απο τους εικονικούς μου φίλους. Αλλά δεν μελαγχολώ. Προχωράω μέχρι την επόμενη σφαλιάρα.
Παναγιώτα, οι εικονικοί τυφώνες είναι οι καλύτεροι, γιατί ταράζουν τα νερά, φέρνουν τα πάνω-κάτω και κυρίως κάνουν τον κόσμο να σκέφτεται και ν'αντιδράει.
Ευχαριστώ που είσαι ένας τυφώνας
Μαρίνα,ορθώς ομίλησες και ας αφήσουμε τις σφαλιάρες να μας σβερκώνουν μήπως και γίνουμε καλύτεροι και με ευκρινέστερη ανθρώπινη κρίση.
Πραγματικά είναι υπέροχο να γελάμε μετά τα ανεκπλήρωτα χαζά και ουτοπικά όνειρα μας αντί να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα και να κάνουμε λιτανείες και τάματα στους αγίους για να γίνουν πραγματικά τα ασυμβίβαστα του ταραγμένου μας μυαλού.Ολη η ζωή μας ένα ανεκπλήρωτο όνειρο είναι!
εξαρτάται πως το βλέπουμε εμείς.
Ανώνυμοι πάντως δεν είμαστε ...σε γενικές γραμμές, γνωριζόμαστε μεταξύ μας,
Εεεεε...ψιλομελαγχολικοί είμαστε λίγο πολύ...αλλά το προσπερνάμε!
Το χάπι προς αποφυγή της μελαγχολίας είναι η σεροτονίνη!(cipralex π.χ)
Προσωπικά προτιμάω τους...τυφώνες!
Μαρινάκι μου γλυκό άπειρα cyclon φιλιά σου στέλνω...
Μαρίνα
Εμένα αν και όχι μελαγχολικός μου αρέσει ο τίτλος (από την αρχή μου άρεσε γιαυτό και κόλλησα άλλωστε, ή με κολλήσανε με το ζόρι-αχ Μαριαλένα εσύ!! ),μου φάνηκε πολύ έτσι ποιητικός ας πούμε και μυστηριακός¨-) Στην πορεία ανακάλυψα ότι έχουμε και αξιόλογους ποιητές στην παρέα.
Για την ταινία έχω να πώ ότι ο κιόυμπρικ έστυψε στην κυριολεξία τον Κρουζ και του έβγαλε τον καλύτερο για μένα ρόλο στην καριέρα του (όπως και της Κιντμαν, αν και η κουκλάρα αργότερα έδωσε τα ρέστα της και σε άλλες. Της έκανε καλό ο χωρισμός από τον Κρουζ μετά την ταινία¨-)
Η σκηνή στο πάρτυ (τι δίαλογοι!! ) αλλά και αργότερα η νυχτερινή περιπλανηση με αποκωρύφωμα το πάρτυ με τις μάσκες (ευρηματικό και συμβολικό) σου καρφώνονται στο μυαλό και σου μένουν για πάντα. Αν αυτό δεν χαραχτηρίζει μιά μεγάλη ταινία τότε δεν ξέρω τί άλλο.
Φιλιά σε όλους
A!!!!Σάκη μου θα σε μαλώσω..
Δεν έχουμε μόνο ποιητές στην παρέα μας αλλά και πολλά άλλα αξιόλογα άτομα.
Δεν θα αναφέρω ονόματα αλλά ο καθείς και τα έργα του...και πιστεύω-χωρίς να σε γνωρίζω-πως ανήκεις στα εξαιρετικά άτομα της παρέας...
Σας φιλώ όλους!
Δημοσίευση σχολίου