Παρασκευή, Οκτωβρίου 31, 2008

Τριάντα αργύρια

ΠΡΩΤΗ ΣΤΡΟΦΗ

Κι εκεί που όλοι περιμένουνε γιορτές

Σ΄ εμένα ήρθανε επίσκεψη οι σιωπές

Σαν τυραννία

Σαν τα πουλιά μου κελαηδούνε στο μπαλκόνι

Για μια αγάπη που ‘χει μείνει πλέον μόνη

Βουβή ταινία

ΕΠΩΔΟΣ

Μου είχες πει με αγαπάς και με θυμήθηκες

Μα πριν την έκτη πρωινή, τρις με αρνήθηκες

Σε ένα δείπνο είχες πει, με αγαπούσες

Μα στην καρδιά, τριάντα αργύρια κρατούσες

ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΤΡΟΦΗ

Εγώ θα νοιώσω το σταυρό κι εσύ αγχόνη

Εμένα σκέπασες με κόκκινο σεντόνι

Την απληστία

Για τις συνέπειες μετά αν είχες γνώση

Ποτέ δεν θα ‘χες σε αργύρια ενδώσει

Ψυχής πενία


2 σχόλια:

Marialena είπε...

όμορφο ποίημα σου αυτό... από την πρώτη στροφή σε παίρνει μαζί του!

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

τουτέστιν στην αιώνια κόλαση του ανεκπλήρωτου και οι δυό. Η μήπως όχι?