Αυτήν διάλεξα εγώ

H παρα πάνω εντυπωσιακή φωτογραφία του super surfer είναι μία από τις super φωτογραφίες που αποθανατίστηκαν κατά την διάρκεια διάφορων μικρών ή μεγάλων γεγονότων κατά το 2008.
Δυστυχώς οι περισσότερες ήταν καταστροφών . Εγώ όμως σαν παιδί της θάλασσας διάλεξα αυτή που φάινεται πιό πάνω.
Δεν είναι βέβαια και οι μόνες. Αυτές έπεσαν μέσα στο ηλεκτρονικό mailbox μου και τις μοιράζομαι μαζί σας.

http://www.boston.com/bigpicture/2008/12/the_year_2008_in_photographs_p.html
Αντε και του χρόνου πιό εντυπωσιακές και με λιγότερη καταστροφολογική θεματολογία.

Να τα πούμε?

Τα κάλαντα είναι ελληνικό έθιμο που διατηρείται αμείωτο ακόμα και σήμερα με τα παιδιά να γυρνούν από σπίτι σε σπίτι 2 μαζί ή και περισσότερα και να τραγουδούν τα κάλαντα συνοδεύοντας το τραγούδι τους με το τρίγωνο ή ακόμα και κιθάρες, ακορντεόν, λύρες, ή φυσαρμόνικες.

Τα παιδιά γυρνούν από σπίτι σε σπίτι, χτυπούν την πόρτα και ρωτούν: «Να τα πούμε;». Αν η απάντηση από τον νοικοκύρη ή την νοικοκυρά είναι θετική, τότε τραγουδούν τα κάλαντα για μερικά λεπτά τελειώνοντας με την ευχή «Και του Χρόνου. Χρόνια Πολλά». Ο νοικοκύρης τα ανταμοίβει με κάποιο χρηματικό ποσό, ενώ παλιότερα τους πρόσφερε μελομακάρονα ή κουραμπιέδες.

Κάλαντα λέγονται την παραμονή των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων και είναι διαφορετικά για κάθε γιορτή.




Καταγωγή της λέξης κάλαντα

Η λέξη κάλαντα προέρχεται από τη λατινική «calenda», που σημαίνει αρχή του μήνα. Πιστεύεται ότι η ιστορία τους προχωρεί πολύ βαθιά στο παρελθόν και συνδέεται με την Αρχαία Ελλάδα. Βρήκαν, μάλιστα, αρχαία γραπτά κομμάτια παρόμοια με τα σημερινά κάλαντα (Ειρεσιώνη στην αρχαιότητα).

Τα παιδιά της εποχής εκείνης κρατούσαν ομοίωμα καραβιού που παρίστανε τον ερχομό του θεού Διόνυσου. Αλλοτε κρατούσαν κλαδί ελιάς ή δάφνης στο οποίο κρεμούσαν κόκκινες και άσπρες κλωστές. Στις κλωστές έδεναν τις προσφορές των νοικοκύρηδων.

Το τραγούδι της Ειρεσιώνης της εποχής του Ομήρου, το απαντάμε σήμερα με μικρές παραλλαγές στα κάλαντα της Θράκης:

Στο σπίτι ετούτο πού 'ρθαμε του πλουσιονοικοκύρη
ν' ανοίξουνε οι πόρτες του να μπει ο πλούτος μέσα
να μπει ο πλούτος κι η χαρά κι η ποθητή ειρήνη
και να γεμίσουν τα σταμνιά μέλι, κρασί και λάδι
κι η σκάφη του ζυμώματος με φουσκωτό ζυμάρι».



Χριστουγεννιάτικα κάλαντα

Καλήν ημέραν άρχοντες,
αν είναι ορισμός σας,
Χριστού την θείαν Γέννησιν
να πω στ' αρχοντικό σας.

Χριστός γεννάται σήμερον
εν Βηθλεέμ τη πόλει.
Οι ουρανοί αγάλλονται
χαίρει η κτήσις όλη.

Εν τω σπηλαίω τίκτεται
εν φάτνη των αλόγων
ο Βασιλεύς των ουρανών
και Ποιητής των όλων.




Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλει
οι ουρανοί αγάλλονται, χαίρει η φύσις όλη
εν τω σπηλαίω τίκτεται, εν φάτνη των αλόγων
ο Βασιλεύς των ουρανών και ποιητής των όλων

Κερά καμαροτράχηλη και φεγγαρομαγούλα
και φουσκαλίδα του γιαλού και πάχνη από τα δέντρα
να που τον έχεις τον υγιόν, τον μοσχοκανακάρη
λούεις τον και χτενίζεις τον και στο σχολειό τον πέμπεις

Κι ο δάσκαλος τον έδειρε μ' ένα χρυσό βεργάλι
κι η κυρά δασκάλισσα, με το μαργαριτάρι
είπαμε δα για την κερά, ας πούμε για τη Βάγια
άψε βαγίτσα το κερί, άψε και το λυχνάρι
και κάτσε και ντουχιούντηζε ήντα θα μας εβγάλεις

Γι απάκι, για λουκάνικο, για χοιρινό κομμάτι
κι από τον πύρο του βουτσού να πιούμε μια γιομάτη
κι από τη μαύρη όρνιθα κανένα αυγουλάκι
κι από το πιθαράκι σου ένα κουρούπι λάδι
κι αν είναι κι ακροπλιάτερο, βαστούμε και τ' ασκάκι

Φέρε πανιέρι κάστανα, πανιέρι λεπτοκάρυα
και φέρε και γλυκό κρασί να πιούν τα παλικάρια
κι αν είναι με το θέλημα, άσπρη μου περιστέρα
ανοίξετε την πόρτα σας, να πούμε καλησπέρα
και ακόμα δεν τον ηύρηκες τον μάνταλο ν' ανοίξεις
να μας κεράσεις μια ρακή κι ύστερα να σφαλίξεις...


Κάλαντα Χριστουγέννων Πελοποννήσου


Χριστούγεννα , πρωτουγεννα, πρώτη γιορτή του χρόνου,
Για εβγάτε ,διέτε ,μάθετε που ο Χριστός γεννάται
Γεννιέται κι ανασταίνεται στο μέλι και στο γάλα ,
Τα μέλι τρων οι άρχοντες, το γάλα οι αφεντάδες
Και το μελισσόχορτο το λουζοντ' οι κυράδες


Κυρά ψηλή ,κυρά λιγνή, κυρά καμαροφρύδα
Κυρά μου όταν στολίζεσαι και πας στην εκκλησιά σου
Βάνεις τον ήλιο πρόσωπο και το φεγγάρι αγκάλη
Και τον καθάριο αυγερινό τον βάζεις δακτυλίδι


Εδώ που τραγουδήσαμε πέτρα να μην ραγίσει
Και ο νοικοκύρης του σπιτιού χρόνους πολλούς να ζήσει


Κάλαντα Χριστουγέννων Κρήτης


Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πολει
Οι ουρανοί αγάλλονται , χαίρει η φύσις όλη
Εν τω σπηλαίω τίκτεται, εν φάτνη των αλόγων
Ο Βασιλεύς των ουρανών και ποιητής των όλων


Κερά καμαροτράχηλη και φεγγαρομαδούλα
Και φουσκαλίδα του γιαλού και μπάμια από τα δέντρα
που τον έχεις τον Ηλιον, τον μοσχοκανακάρη,
λούεις τον και χτενίζει τον και στο σχολειό τον πέμπεις


Κι ο δάσκαλος τον έδειρε μ' ένα χρυσό βεργάλι
Και η κυρά δασκάλισσα με το μαργαριτάρι
Και αν είναι θέλημα χρυσή μου περιστέρα
Ανοίξετε την πόρτα σας να πούμε καλησπέρα






Κάλαντα Χριστουγέννων Κέρκυρας


Σήμερο πηγαίνουνε οι μάγοι στη χώρα του Ηρώδη
Και ο Ηρώδης ταραχθείς , έγινε θηριώδης
Κράζει τους μάγους « μάγοι που θε να πάτε;»
«στης Βηθλεέμ το σπήλαιο, την πόλη την αγία,
που εκεί γεννάει το Χριστό η Δέσποινα Μαρία»


Κάλαντα Χριστουγέννων Θράκης


Χριστός γεννιέται χαρά στον κόσμο , χαρά στον κόσμο τα παλικάρια
Σαράντα μέρες, σαράντα νύχτες η Παναγιά μας κοιλοπονούσε


Κοιλοπονούσε, παρακαλούσε τους αρχάγγελους , τους ιεράρχες
Σεις , αρχαγγέλοι και ιεράρχες στη Σμύρνη πάτε , μαμές να φέρτε


Άγια Μαρίνα ,άγια Κατερίνα στη Σμύρνη πάνε μαμές να φέρουν
Όσο πάνε κι όσο να΄ρθουν η Παναγιά μας ξελεφτερώθη


Στην κούνια το 'βαλαν και το κουνούσαν , το τραγουδούσαν
Σαν ήλιος λάμπει, Σα νιο φεγγάρι το παλικάρι


Φέγγει σε τούτον το νοικοκύρη με τα καλά του, με τα παιδιά του
Με τα καλά του με τα παιδιά του με την καλή νοικοκυρά του




Κυκλαδίτικα κάλαντα


Για σένα κόρη όμορφη ήρθαμε να τα πούμε
και τα καλά Χριστούγεννα για να σου ευχηθούμε.
Φέρτε μας κρασί να πιούμε "και του χρόνου" να σας πούμε.
"Και του χρόνου" να σας πούμε, φέρτε μας κρασί να πιούμε.


Αν έχεις κόρη όμορφη βάλε τη στο τσιμπίδι
και κρέμασέ την αψηλά να μην τη φαν οι φύλλοι.
Φέρτε μας κρασί να πιούμε "και του χρόνου" να σας πούμε.
"Και του χρόνου" να σας πούμε, φέρτε μας κρασί να πιούμε.


Σ'αυτό το σπίτι που'ρθαμε καράβια'ν'ασημένια
Του χρόνου σαν και σήμερα να'ναι μαλαματένια.
Φέρτε μας κρασί να πιούμε "και του χρόνου" να σας πούμε.
"Και του χρόνου" να σας πούμε, φέρτε μας κρασί να πιούμε.


Για σένα κόρη όμορφη ήρθαμε να τα πούμε
και τα καλά Χριστούγεννα για να σου ευχηθούμε.
Φέρτε μας κρασί να πιούμε "και του χρόνου" να σας πούμε.
"Και του χρόνου" να σας πούμε, φέρτε μας κρασί να πιούμε.


Κάλαντα Καστοριάς


Αφέντη μου στο σπίτι σου χρυσή καντήλα φέγγει.
Φέγγει τους ξένους να δειπνούν, τους ξένους να πλαγιάσουν.


Κυράμ' κυράμ κι αρχόντισσα κι αρχοντοπαραδειγμένη,
σε κάλεσαν οι αρχόντισσες στην εκκλησιά να πάνης.


Αφέντης μας είναι καλός, στον κόσμο ξακουσμένος.
Ας είν'πολλά τα έτη του, καλά κι ευτυχισμένα.





Κάλαντα Προποντίδος


Χριστούγεννα πρωτούγεννα, πρώτη γιορτή του χρόνου,
βγήκατε διέτε μάθετε τώρα Χριστός γεννιέται
γεννιέται κι ανατρέφεται στο μέλι και το γάλα,
το μέλι τρων οι άρχοντες και το κερί της άγης
και το μελισσοβότανο δος το στα παληκάρια
για να το φαν για να το πιουν, να πούνε και του χρόνου.


Αφέντη μου, αφεντάκη μου, εφτά φορές αφέντη
αφέντη μου στην αφεντιά σ' χρυσή καντήλα καίει.
Αν βάλεις λάδι και κερί φέγγει στην αφεντιά σου,
κι από τα παραθύρια σου φέγγει τη γειτονιά σου.
Αν βάλεις και περσότερο φέγγει τον κόσμον όλον.

σ.σ. Ευχαριστώ τον φίλο Γιώργο Αργύρη, για τις πολύτιμες αυτές πληροφορίες που μου έστειλε! Μαριαλένα

Ο Σύλλογος Ελλήνων Ενηλίκων Αυτιστικών, Asperger και ΥΛΑ σας προσκαλεί στηv Φιλανθρωπική Παράσταση «ΡΙΤΤΕΡ, ΝΤΕΝΕ, ΦΟΣ» Από το Σύνολο Τέχνης «ΣΥΝ ΚΑΤΙ», στο έργο του Τόμας Μπερνχαρντ, στο Θέατρο «Δ. Ποταμίτης», Ιλισίων 21 και Κερασούντος, Τετάρτη 14, Πέμπτη 15 και Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009. Ώρα: 21.15. Για να κλείσετε θέση μπορείτε να τηλεφωνήσετε στο 210.74.81.695 και δηλώστε ποια ημέρα προτιμάτε. Το κόστος του εισιτηρίου είναι 20 ευρώ ενώ το φοιτητικό είναι 15 ευρώ.

Δύο ενημερωτικά σεμινάρια για την γνωστή μέθοδο φυσικοθεραπείας PNF διοργανώνονται το Σάββατο 24 Ιανουαρίου και το Σάββατο 14 Φεβρουαρίου στην Αθήνα. Περισσότερες πληροφορίες για τα σεμινάρια μπορείτε να διαβάσετε στη διεύθυνση http://www.fpt.gr/ergastirio-sthn-pnf-me-eley8erh-symmetoxi ενώ στην διεύθυνση http://www.fpt.gr/programmatismena-seminaria μπορείτε να διαβάσετε για το βασικό σεμινάριο PNF που επίσης θα γίνει το 2009.

ΠΟΙΟΣ ΘΕΟΣ? ΠΟΙΟΣ ΑΠ'ΟΛΟΥΣ?

Τρελλάθηκα!!
Τι ήταν πάλι αυτό που είδα στις ειδήσεις τα μεσάνυχτα!!
Η φωτιά ήλθε πάλι από τον ουρανό και χτύπησε με την ακρίβεια που δίνουν τα σύγχρονα συστήματα.
Απολογισμός? κοντά 300 νεκροί και σχεδόν 800 τραυματίες στην πολυπαθή λωρίδα της Γάζας.
συντρίμια αίμα παντού!!
Τραυματίες να γεμίζουν (ποσοι από αυτούς θα γλυτώσουν?)τα πρόχειρα δωμάτια και χώρους που υποκαθιστούν τα νοσοκομεία.
Κοσμος να τρέχει και να δείχνει τον ουρανό και με φανατισμό και απόγνωση στη φωνή να φωνάζει :"Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ"

Ακόμα λοιπόν μιά επίκληση στην Ανώτατη δύναμη, από τους αδύναμους που δεν έχουν πού αλλού να ακουμπήσουν. Η συμφορά που τους πλήττει έρχεται από αλλοθρησκους που ποτέ δεν θα γίνουν φίλοι.
Ετσι καλλιεργείται το μίσος ανα τους αιώνες και απο γενιά σε γενιά, και έτσι καλλιεργούνται οι ομάδες αυτοκτονίας που μόνο σκοπό έχουν απλά να πλήξουν τον αλλόθρησκο με οποιοδήποτε τίμημα.
Το ζήτημα όμως είναι απλό και δεν έχει να κάνει με καμμιά θρησκεία. Η μάλλον έχει να κάνει με την μοναδική θρησκεία, αυτή του Χρήματος και των συμφερόντων του.
Γιατί πόλεμοι και διπλωματία γύρω από αυτό περιστρέφονταν και περιστρέφονται. Απλά η Θρησκεία και οι πολλοί "Θεοί" είναι ένα προκάλυμμα και το κατάλληλο "θερμοκήπιο¨για να καλλιεργείται ο φανατισμός ανάμεσα στις τάξεις των ημιμαθών πολιτών που θα ζητήσουν εκδίκηση (τότε) εδώ και τώρα, αλλά ουσιαστικά κατά βάθος θα εξυπηρετούν τα συμφέροντα των γερακιών, που διψούν για αίμα δύναμη και ...χρήμα!!

Παρ'όλα αυτά ας ευχηθούμε ΕΙΡΗΝΗ στον ΚΟΣΜΟ ΤΟ 2009!

Χριστουγεννιάτικα έθιμα!

Χιόνι, κάρτες, κεριά, δώρα, στολισμένα δέντρα... Όλα αυτά οδηγούν το μυαλό όλων μας χωρίς αμφιβολίες και περιστροφές στα Χριστούγεννα. Σκεφτήκατε όμως ποτέ τι σχέση έχουν τα κεριά με τα Χριστούγεννα και γιατί κάθε χρόνο στολίζουμε ένα δέντρο και ευχόμαστε να χιονίσει;

Στην Βίβλο δεν γίνεται καμία αναφορά ότι υπήρχε χιόνι την νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός και όμως, κάθε χρόνο η ελπίδα πως θα ζήσουμε "λευκά Χριστούγεννα" επανέρχεται! Από που μας ήρθε τελοσπάντων αυτή η τρελή ιδέα πως τα Χριστούγεννα πρέπει να είναι λευκά για να είναι τέλεια; (Γιατί όχι πράσινα; Ή μπλε;)

Το πιο πιθανό είναι η ιδέα αυτή να μεταδόθηκε γύρω στο 1843 όταν ο Άγγλος συγγραφέας Τσαρλς Ντίκενς έγραψε την ίσως πιο διάσημη χριστουγεννιάτικη ιστορία για ένα πάμπλουτο, μα πολύ τσιγκούνη επιχειρηματία και εχθρό των Χριστουγέννων, τον Εμπενίζερ Σκρουτζ.

Την παραμονή των Χριστουγέννων επισκέπτονται τον Σκρουτζ τρία πνεύματα, το πνεύμα των περασμένων, το πνεύμα των παρόντων και αυτό των μελλοντικών Χριστουγέννων. Τα πνεύματα του δείχνουν πως το να έχει φίλους είναι πολύ σημαντικότερο από το να αποκτήσει όλο και περισσότερα χρήματα. Μετά από αυτή την επίσκεψη ο Σκρουτζ αλλάζει εντελώς και δωρίζει πολλά χρήματα και δώρα σε γνωστούς και άγνωστους!

Την εποχή που έγραψε ο Ντίκενς την ιστορία του επικρατούσε στην Αγγλία ένας παγετώνας, η Αγγλία ήταν λοιπόν για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα καταχιονισμένη, όπως και το σενάριο του Ντίκενς!

Όταν λοιπόν οι άνθρωποι στα επόμενα χρόνια διηγούνταν αυτή την ιστορία, είχαν πάντα στο μυαλό ότι συνέβηκε τα Χριστούγεννα και μάλιστα σε κατάλευκο τοπίο, γι' αυτό ίσως να επικράτησε η άποψη πως το χιόνι είναι απαραίτητο για ωραία Χριστούγεννα.

Οι χιονάνθρωποι στις χριστουγεννιάτικες κάρτες... είναι απλώς το αποδεικτικό στοιχείο πως θέλουμε τα Χριστούγεννα να είναι λευκά!

Τώρα που μιλάμε για κάρτες... Αυτό το έθιμο να μπλοκάρουμε τις ταχυδρομικές υπηρεσίες ανά το παγκόσμιο στέλνοντας τόνους και τόνους χριστουγεννιάτικες κάρτες στους φίλους και γνωστούς μας κάθε Χριστούγεννα, από που μας ήρθε;

Την ιδέα της χριστουγεννιάτικης κάρτας λέγεται πως είχε ένας Άγγλος δημόσιος υπάλληλος ο οποίος φιλοτέχνησε την πρώτη με ένα φίλο του καλλιτέχνη το 1840.

Την χρονιά αυτή άνοιξε το πρώτο δημόσιο ταχυδρομείο στην Αγγλία μιας και είχαν αρχίσει να φτιάχνονται σιδηρόδρομοι οπότε τα γράμματα και οι κάρτες μπορούσαν να μετακινηθούν πολύ πιο γρήγορα και προ πάντων φτηνά, έτσι ώστε να μπορούν και οι φτωχοί να στέλνουν κάρτες.

Οι εικόνες και τα μοτίβα στις κάρτες, πολλά και διάφορα! Αρχικά διακοσμούσαν τις κάρτες κυρίως η γέννηση του Χριστού αλλά και διάφορα χιονισμένα τοπία, αργότερα γύρω στο 1910-1920 άρχισαν οι κάρτες να αποκτούν κορδέλες και άλλα στολίδια. Σήμερα μπορεί κανείς να βρει κάρτες με την εικόνα της γέννησης του Χριστού, με ευχές σε όλες τις γλώσσες, ακόμη και με ανέκδοτα!

Ευχές! Το αναπόσπαστο μέρος της κάθε κάρτας! Πιο κάτω θα βρείτε την πιο χαρακτηριστική χριστουγεννιάτικη ευχή κάποιων χωρών και γλωσσών.

Ισπανικά: Feliz Navidad

Ρώσικα: 'S Rozhdestvom khristovym

Ιαπωνικά: Meri Kurisumasu

Γαλλικά: Joyeux Nol

Γερμανικά: Frohes Weihnachtsfest

Τσέχικα: Prejeme Vam Vesele Vanoce

Πορτογαλικά: Feliz Natal

Ινδικά: Shub Naya Baras

Το στόλισμα ενός δέντρου είναι ένα ακόμη από τα μυστήρια των Χριστουγέννων. Από που λέτε να ξεφύτρωσε;

Οι παγανιστές (φυσιολάτρες, είχαν σαν θρησκεία την λατρεία προς τη μητέρα φύση) στην Ευρώπη χρησιμοποιούσαν πάντοτε κατά τους χειμερινούς μήνες σαν διακόσμηση στα σπίτια τους κλαδιά από δέντρα για να τους θυμίζουν την άνοιξη που πρόκειται να έρθει.

Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν κλαδιά για διακόσμηση των ναών τους κατά την γιορτή "Σατουρνάλια" και οι Χριστιανοί σαν σημάδι της αιώνιας ζωής με το Θεό.

Το πιο πιθανό είναι το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο να υπήρξε στην Γερμανία, πριν περίπου 1000 χρόνια. Ένας Άγγλος ιερέας επισκέφτηκε μια παγανιστική φυλή στην Γερμανία για να κηρύξει τον Χριστιανισμό, κι όταν είδε πως ετοιμάζονταν να θυσιάσουν ένα μικρό αγόρι σαν δείγμα λατρείας σε μια βαλανιδιά, ξερίζωσε από θυμό το ιερό δέντρο.

Εκεί που ξερίζωσε την βαλανιδιά φύτρωσε ένα έλατο, πράγμα που ο ιερέας εξέλαβε σαν σημάδι της Χριστιανικής πίστης και οι ακόλουθοι του το στόλισαν με κεριά για να μπορεί να κηρύσσει στους παγανιστές και την νύχτα!

Μια άλλη εκδοχή είναι πως τα χριστουγεννιάτικα δέντρα ξεκίνησαν σαν τα δέντρα που παρίσταναν τον κήπο της Εδέμ στα θέατρα που γίνονταν κατά τον Μεσαίωνα για να μαθαίνουν τις ιστορίες της Βίβλου οι αγράμματοι.

Ο μύθος για το πώς ξεκίνησαν οι άνθρωποι να βάζουν τα δέντρα στα σπίτια τους προέρχεται από την Γερμανία. Σύμφωνα με αυτόν μια οικογένεια δέχτηκε τη παραμονή των Χριστουγέννων ένα μικρό ταλαιπωρημένο αγόρι στο σπίτι της και το επόμενο πρωί το αγόρι είχε μεταμορφωθεί στον μικρό Χριστό ο οποίος πρόσφερε στην οικογένεια σαν δώρο ένα κλαδί έλατου. Τώρα, αν ψέματα ή αλήθεια... άγνωστο!

Αρχικά τα έλατα διακοσμούνταν με ειδικά χριστουγεννιάτικα μπισκότα και κεριά που συμβόλιζαν τα αστέρια. Επειδή όμως τα κεριά ήταν πολύ επικίνδυνα, ο Αμερικάνος Μόρις εφηύρε το 1895 τα ηλεκτρικά φωτάκια που χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα.

Εκτός από έλατα χρησιμοποιούνται σε διάφορες χώρες και άλλα δέντρα, όπως για παράδειγμα τα δέντρα μπανάνας και μάνγκο στην Ινδία!

Φτάσαμε στο τελευταίο και ίσως πιο κρίσιμο σημείο των Χριστουγέννων: τα δώρα!

Η ιδέα του να χαρίζουμε διάφορα πράγματα στα αγαπημένα μας πρόσωπα προήλθε από τα δώρα που έκαναν οι τρεις μάγοι στον μικρό Χριστό.

Το Λιβάνι ήταν ένα άρωμα που χρησιμοποιούσαν οι Ιουδαίοι και σαν δώρο συμβόλιζε πως ο Χριστός θα γινόταν αγαπητός.Το χρυσάφι ήταν το αγαθό των Βασιλιάδων, πράγμα που συμβόλιζε την ιδιότητα ως Βασιλιά που έχει ο Χριστός για τους Χριστιανούς.

Η Σμύρνα ήταν άρωμα που τοποθετούσαν στους νεκρούς για να μυρίζουν ωραία, πράγμα που συμβόλιζε πως ο Χριστός θα υπέφερε και θα πέθαινε.

Τα Χριστούγεννα είναι για τους Χριστιανούς το μεγάλο δώρο που έκανε ο Θεός στην ανθρωπότητα. Έτσι και σήμερα, οι άνθρωποι κάνουν δώρα στα αγαπητά τους πρόσωπα σαν σύμβολο αγάπης.

Με αυτές τις λίγες πληροφορίες για την μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων μπορείτε όχι μόνο να γιορτάσετε αλλά και να εκπλήξετε τους φίλους σας με τις γνώσεις σας!

Ο μικρός τυμπανιστής - Celtic woman

Celtic Woman A Christmas Celebration The Little Drummer Boy

Ο μικρός τυμπανιστής

Στίχοι: Κική Καψάσκη
Μουσική: Henry Onorati-Harry Simeone

Μου'παν έλα να πάμε να δεις
Χριστός γεννήθηκε στην άκρη της γης,
κι εγώ γυρεύω απόψε στον ουρανό
τ' αστέρι ψάχνω να'βρω το φωτεινό
ραπαπαπαμ-ραπαπαπαμ
να με πάει στο μικρό βασιλιά,
πέρα μακριά....

Μες στη νύχτα παιδί μοναχό,
τι δώρο να σου φέρω, που'μαι φτωχό
φέρνω το τύμπανο που μόνο κρατώ
τα κάλαντα να ψάλλω για το Χριστό
ράπαπαπαμ-ραπαπαπαμ
το πιο ωραίο τραγούδι θα πω,
για το Χριστό...

Μες στη φάτνη τα ζώα ξυπνούν
κι απ'έξω ταπεινά βοσκοί προσκυνούν
στην Παναγιάς κρυμμένο στην αγκαλιά
χρυσό στεφάνι, φως, φορεί στα μαλλιά
ραπαπαπαμ-ραπαπαπαμ
σαν με βλέπει η καρδιά μου χτυπά,
και μου γελά....

Χρόνια Πολλά, Καλά Χριστούγεννα σε όλες και όλους τους συνοδοιπόρους!

Marialena, 25/12/2008

WWF Ελλάς: Αποτελέσματα διεθνών και ευρωπαϊκών διαπραγματεύσεων για το κλίμα

Αγαπητές φίλες,
Αγαπητοί φίλοι,

Σας ευχαριστούμε που συμμετείχατε στη διαδικτυακή δράση του WWF Ελλάς για την άσκηση πολιτικής πίεσης προκειμένου να αντιμετωπιστεί ουσιαστικά η κλιματική αλλαγή. Περισσότερες από 7.000 ηλεκτρονικές κάρτες στάλθηκαν στον Πρωθυπουργό, ενώ πολλές υπογραφές συγκεντρώθηκαν στη γιγάντια κάρτα που στήθηκε στο Σύνταγμα στις 6 Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Δράσης για το Κλίμα.

Δυστυχώς, όμως, τα αποτελέσματα των διεθνών και ευρωπαϊκών διαπραγματεύσεων για το κλίμα υπήρξαν απογοητευτικά.

Στη Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ στο Πόζναν της Πολωνίας, οι ηγέτες του κόσμου απέτυχαν να συμφωνήσουν σε ένα ουσιαστικό κείμενο για τις διαπραγματεύσεις στην Κοπεγχάγη τον Δεκέμβριο του 2009. Δεν είναι τυχαίο ότι ο προεδρεύων της Γραμματείας των Ηνωμένων Εθνών, κ. Yvo de Boer, παραδέχθηκε ότι δεν ελπίζει σε μια οριστική συμφωνία στην Κοπεγχάγη, αλλά περισσότερο στην εξαγωγή ενός «πολιτικού πλαισίου» για τη μείωση των εκπομπών. Φαίνεται, πως η παγκόσμια κοινότητα αντί να κάνει βήματα προς τα μπρος οπισθοχωρεί ακόμα και από όσα έχει επιτύχει μέχρι τώρα.

Εξαιρετικά απογοητευτικά ήταν και τα αποτελέσματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Παράλληλα με τις διαπραγματεύσεις στο Πόζναν, οι Ευρωπαίοι ηγέτες συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες, 11-12 Δεκεμβρίου, για να αποδυναμώσουν (δυστυχώς) και άλλο τα μέτρα μείωσης των εκπομπών της ΕΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ηγέτες της ΕΕ συμφώνησαν ότι ο περιορισμός των αερίων του θερμοκηπίου δε θα προέλθει από μέτρα όπως π.χ. εκσυγχρονισμός συστημάτων, εξοικονόμηση ενέργειας και προώθηση ανανεώσιμων πηγών στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά κυρίως από έργα σε τρίτες χώρες, όπως π.χ. δημιουργία αιολικών πάρκων στην Ινδία. Με άλλα λόγια, άφεση αμαρτιών μέσω αντιστάθμισης των ρύπων σε αναπτυσσόμενες χώρες.

Στις 17 Δεκεμβρίου, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κλήθηκε να στηρίξει ή να απορρίψει τις προτάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Οι ελάχιστες σοβαρές φωνές από τους Ευρωβουλευτές, μεταξύ των οποίων και αρκετών Ελλήνων, δυστυχώς δεν απέτρεψαν την πλειοψηφία του Ευρωκοινοβουλίου να αποδεχθεί τον συμβιβασμό με το Συμβούλιο, χωρίς καμιά βελτίωση του ενεργειακού και κλιματικού πακέτου.

Παρόλα αυτά, το WWF δεν πρόκειται να απελπιστεί. Θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε για την ενδυνάμωση των μέτρων στο άμεσο μέλλον, και κυρίως θα εργαστούμε σκληρά για την επίτευξη μιας παγκόσμιας συμφωνίας.

Μαζί με τις ευχές μας για καλές γιορτές, δείτε την χριστουγεννιάτικη e-κάρτα του WWF Ελλάς: www.wwf.gr/xmas

Το κλίμα είναι στο χέρι μας!



Αχιλλέας Πληθάρας

Υπεύθυνος εκστρατειών πολιτικής

WWF Ελλάς



Διαβάστε περισσότερα στο: http://climate.wwf.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=150

Τι μπορούμε να κάνουμε για να προστατεύσουμε το κλίμα:

1. Εξοικονομήστε ενέργεια. Καλύτερη ενέργεια είναι αυτή που δεν παράγεται. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο κτιριακός τομέας ευθύνεται για το 40% της ενέργειας που καταναλώνεται στη χώρα, σίγουρα μπορούμε να περιορίσουμε το νούμερο αυτό μέσα από μικρές αλλαγές στην καθημερινότητά μας. Υπολογίστε το ενεργειακό σας αποτύπωμα και δείτε τρόπους για το πώς μπορείτε να το μειώσετε: www.wwf.gr/footprint

2. Διαδώστε το μήνυμα ότι η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να μειώσει εγκαίρως τις εκπομπές της. Δείτε εδώ τη νέα επιστημονική έκθεση του WWF Ελλάς που δείχνει ότι η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να περιορίσει τις εκπομπές κατά 67% έως το 2050 και να συνεχίσει την απρόσκοπτη οικονομική της ανάπτυξη.

3. Ενημερωθείτε για τις δράσεις του WWF Ελλάς. Μπορείτε να επισκέπτεστε τακτικά την ιστοσελίδα της εκστρατείας για το κλίμα και να εγγραφείτε στο σχετικό newsletter: http://climate.wwf.gr.

4. Συμμετέχετε στο γκρουπ του facebook «Το κλίμα είναι στο χέρι σου» http://www.facebook.com/home.php?ref=home#/group.php?gid=45347847159. Κατά καιρούς θα δημιουργούνται on-line κινήσεις που αξίζουν της υποστήριξής σας.

5. Υποστηρίξτε οικονομικά το έργο του WWF Ελλάς. Η μεγαλύτερη δύναμη της οργάνωσης είναι οι υποστηρικτές της. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι μέσα στα τελευταία τρία χρόνια ενασχόλησης του WWF Ελλάς έχουμε βοηθήσει στην ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση πολιτών και πολιτικών. Μόνο με την υποστήριξή σας μπορούμε να συνεχίσουμε. Δείτε στην ιστοσελίδα μας τους τρόπους που μπορείτε να βοηθήσετε.

'Σκύβω εκεί κάθε βράδυ'- Πάμπλο Νερούντα

Σκύβω εκεί κάθε βράδυ
και αμολάω τα παραπονεμένα δίχτυα μου
στα ωκεάνεια μάτια σου..

Εκεί απλώνεται και εκεί φουντώνει με φλόγες πανύψηλες
η μοναξιά μου,πέρα-δώθε στον αέρα
υψώνοντας τα χέρια της σαν ναυαγός..

Ανάβω κόκκινες φρυκτωρίες
πάνω από τα εξόριστα μάτια σου
που σαν τα κύματα έρχονται της θάλασσας
και σκάνε στην ποδιά του φάρου..

Αγναντεύεις μοναχή τα ερέβη,
γυναίκα εσύ η αλαργινή και η πλησίον
μέσ'απ'το βλέμμα σου
ώρες-ώρες αναδύεται ο μακρύς γιαλός του τρόμου..

Σκύβω εκεί κάθε βράδυ
και μαζεύω τα παραπονεμένα δίχτυα μου
από τη θάλασσα εκείνη
που κλυδωνίζει τα ωκεάνεια μάτια σου..

Νυχτερινά πουλιά ραμφίζουνε τα πρώτα αστέρια
που λάμπουν εκεί απάνω
όπως λάμπει η ψυχή μου την ώρα που σ'αγαπάω..

Καλπάζει στη ράχη του μαύρου της κέλητα η νύχτα
και τσαλαπατάει τα στάχυα τα γαλαζιανά στον κάμπο...

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ?

Σε μια εβδομάδα είναι Χριστούγεννα!
Πάντα μου άρεσαν τα Χριστούγεννα, γιατί δίναν άλλη νότα στη ζωή!
Μια ανάταση ψυχής και μια ζεστασιά!
Ακόμα και μίζερος να ήσουν και γκρινιάρης, αγαπούσες όλο το κόσμο.
Τουλάχιστον είχες ένα χαμόγελο η ένα μειδίαμα στο πρόσωπο!
Περπατάω στους δρόμους φέτος και βλέπω φάτσες σκληρές και σκυθρωπές.
Φάτσες που δεν έχουν όρεξη, όχι μόνο να σου πουν καλημέρα, αλλά που δεν έχουν κουράγιο να πουν καλήμερα ούτε στον εαυτό τους.
Προτιμούν να μη σκέφτονται, γιατί αν σκεφτούν θα τρελαθούν!
Θα μου πεις τι καλό να σκεφτούν?
Σα γονιός πενθείς για τον Αλέξη.
Ένα παιδί που θα μπορούσε να ήταν δικό σου!
Σα πολίτης φοβάσαι γι αυτά που θα γίνουν για σένα χωρίς εσένα!
Σε μια δημοκρατία λίγων ινστρουχτόρων που, στο όνομα της δημοκρατίας, σου επιβάλλουν ο,τι θέλουν!
Σαν εργαζόμενος περιμένεις τη σειρά σου στην ανεργία, γιατί κάποια αφεντικά θα τη κάνουν λαμογια εν μια νυκτί, αδιαφορώντας αν εσύ ζεις!
Κι όλα αυτά που θα πάρεις για δώρο θα φύγει σε υποχρεώσεις!
Σαν Έλληνας ντρέπεσαι που ζεις σ αυτό το χώρο της Ελλάδας του σήμερα!
Που οι δολοφόνοι και οι τραμπούκοι, πληρώνουν 5 ευρώ τη μέρα και είναι ελεύθεροι γιατί είναι του κράτους!
Που σου λένε στις συλλογικές (αν υπάρχουν πια) συμβάσεις οτι το επιπλέον σε μια μάνα με τρία παιδιά είναι 5%!
ΠΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΟΥ ΔΕ ΣΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΜΙΑ ΖΩΗ!!!!
Σα κάτοικος αυτής της πόλης που λέγεται Αθήνα, νοιωθεις οτι περπατάς σε βομβαρδισμένη πόλη του Ιράκ, έτσι και πας στο κέντρο!
Το γιατί?
Απλό!
Κατά τη δικιά τους ερμηνεία φταίνε 200 ανεγκέφαλα 15χρονα.
Για μένα φταίνε οι εγκέφαλοι που ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ πίσω από ανήλικα 15χρονα, οι οποίοι εδρεύουν κάπου στην Αλεξάνδρας!!!!
Σα τηλεθεατής άστα να πάνε!
Διαφημίσεις με ολίγον από σκουπίδι!
Σα καταναλωτής?
Εκεί να δεις!
Κάθε τόσο που πας super market βλέπεις τους περισσότερους να μετράνε το δεκάλεπτο!
Σα παιδί τι να περιμένεις?
Ένα δώρο από τον άι Βασίλη που θα είναι η μια γκαστρωμένη barbie, η κάνα στρατιωτακι και καμιά μπάλα!
Και μετά?
“άντε στο δωμάτιό σας να παίξετε να μας αφήσετε ήσυχους”!
Σα φοιτητής?
Μπαίνεις με το χαμόγελο στα χείλη και βγαίνεις, μετά από 5 χρόνια, ένας γερασμένος άνεργος έτοιμος να σκάσεις!
Ερωτικά?
Ζευγάρια στο δρόμο χωρίς μια αγκαλιά.
Να συζητούν μόνο τις αγωνίες τους για το αύριο!
Πως να μιλήσουν για έρωτα, όταν το αύριο δεν υπάρχει, αν δε παλέψεις περισσότερο από το Χριστό!
Κράτος σταυρωμένων!
Ξαπλωμένοι στα καρφιά μας περιμένοντας τους σταυρωτηδες να μας καρφώσουν!

Έλα μωρέ Γιώργο!
Έχουμε την υγειά μας, θα μου πεις!
Έτσι είναι.
Το μόνο που έχουμε πια είναι η ελευθερία να επιλέξουμε με τι θα κάνουμε κακό και σ αυτή!

Κάθονται μωρέ που μας κοιτάνε να υποφέρουμε, ο καθένας κουβαλώντας το δικό του σταυρό κι αυτοί μιλάνε για της πατρίδας τη μεγάλη στολή!

Wow!
Στολίστηκε το δέντρο στο Σύνταγμα!
Μόνο που φέτος το κάθε στολίδι είναι το βλέμμα του Αλέξη, το κλάμα της μάνας, το τρέξιμο του άνεργου, το γιατί του φτωχού, το γαμώτο του δεκαπενταρη, το κατεβασμένο πρόσωπο του εικοσάχρονου φοιτητή, που λέει “γιατί σπούδασα ο μακακας αφού ήταν εύκολο να πάω στο x-factor και στα 16 μου να είμαι φίρμα”?
Γιατί, γιατί, γιατί.
Κάθε κάστα ανθρώπων κι από ένα μεγάλο γιατί.
Αναπάντητο!
Αφήσαμε τη ζωή μας να μας τη ποδηγετήσουν!
Αφήσαμε τα παιδιά μας στους δρόμους να μας εκπροσωπήσουν στις κινητοποιήσεις.
Εμείς τα βλέπαμε από τη τηλεόραση και λέγαμε: “αχ και να μουν κι εγώ εκεί! Αλλά πια έχω γίνει 30ρης, 40ρης, 50ρης. Ριτααααααα δεν έχει χαρτί υγείας στη τουαλέτα. Αύριο να πάρεις αυτό το γκοφρέ που είχε προσφορά! Σκουπίζει καλά το χοντρό μας ποπό από το φαγητό και το πλατύ μας από το καναπέ”!!!
Αφήσαμε τα παιδιά μας να σπάσουν το σάπιο κι εμείς τα κατηγορήσαμε κι από πάνω.
Τα κατηγορήσαμε γιατί τα ζηλεύουμε!!!!

Αχ μωρέ φίλε είναι απλή η ζωή!
Τόσο απλή, που το μόνο που χρειάζεται είναι έρωτας και αγώνας!
Έρωτας για να ζήσουμε κι αγώνας για να περιφρουρήσουμε τον έρωτα από τους ανέραστους σταυρωτηδες μας!
Τόσο απλά!
Δοκίμασε το!!!!!

ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!
ΚΑΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ!
ΔΕ ΤΟ ΜΥΡΙΖΕΙΣ????

Το Παπάκι - Άσημος

Ένα πανέμορφο τραγούδι που έγραψε στίχους και μουσική ο Νικόλας Άσημος και ερμήνευσε η υπέροχη Χαρούλα Αλεξίου.. Το τραγούδι αυτό το έγραψε ως νανούρισμα ο Άσημος για την μικρή του κόρη τον καιρό που έμενε στο υπόγειο της οδού Αραχώβης 41.

Οι στίχοι του, απλοί και άκρως ρομαντικοί, μας ταξιδεύουν στα χρόνια της χαμένης αθωότητας, τότε που τα τραγούδια είχαν ανάγκη από γνήσιες καρδιές για να μεταδοθούν και δεν υπήρχαν πρόστυχες και άτεχνες νεανίδες που έχουν την ψευδαίσθηση ότι ερμηνεύουν τραγούδια.

Γιατί τα τραγούδια πέραν της καλής φωνής θέλουν ανθρώπους με συναίσθημα και διαύγεια πνευματική που να μπορούν να μεταφέρουν πέραν της νότας και του στίχου όλη την "μαγεία" που κρύβουν μέσα τους.
Κάτι που επίσης θα ήθελα να αναφέρω είναι πως τόσο ο Άσημος όσο και η Χαρούλα είναι γνήσιοι τραγουδοποιοί, δηλαδή έχουν δημιουργικότητα να γράφουν στίχους και μουσική, πράγμα που πολλοί νέοι καλλιτέχνες δεν έχουν και είναι μια σοβαρή έλλειψη κατά την ταπεινή μου γνώμη.
Οι στίχοι του τραγουδιού αναφέρονται σε έναν ανεκπλήρωτο έρωτα, ο οποίος μπορεί να μην άνθισε, όμως δεν παύει να καίει η φλόγα του μες την καρδιά και το μυαλό.. Έτσι είμαστε εμείς οι άνθρωποι, πάντα κυνηγάμε το άπιαστο, το μακρυνό γιατί αυτό μας τρέφει τα όνειρα, τις φιλοδοξίες, τα θέλω και ποτέ μα ποτέ δεν ικανοποιούμαστε με τίποτε λιγότερο.

Οι στίχοι του νανουρίσματος είναι οι εξής:

Έχω ένα παπάκι να μου κάνει πα
να μου κάνει πα, πα, πα
Και ένα κουνελάκι που όλο μου κουνάει
που όλο μου κουνάει τ' αφτιά ..

Και δε μου καίγεται καρφί
αν εσύ περνάς και δε μου ξαναμιλάς..

Ίσως να ξανάρθεις όταν θα' χω πια
όταν, θα' χω πια χαθεί
ή θα μ' έχουν θάψει ή θα έχω μα-
ή θα έχω μαραθεί..

Και ας μη σου καίγεται καρφί
Και ας συνήθισες και ας συνήθισες και εσύ ..

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΟΡΗ ΜΟΥ!!! Η ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ ΕΠΟΧΗ ΑΝΑΤΕΛΛΕΙ!!!!

ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΔΕ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΣΤΗ ΚΟΡΗ ΜΟΥ, ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΑ ΓΕΝΝΕΘΛΙΑ ΤΗΣ.
ΠΕΣΑΝ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ.
ΜΠΑΤΣΟΙ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΑ.
ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ.
ΓΟΝΕΙΣ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ!
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΠΕΤΡΕΣ!
ΑΛΗΘΕΙΑ.
ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΒΡΕΘΕΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΤΣΟΓΛΑΝΑΡΑ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ,
ΝΑ ΘΕΛΗΣΕΙ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ ΠΕΤΡΑ ΣΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΤΟΥ, ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ, ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΣΤΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΤΟΥ, ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΟΧΡΩΣΕΩΝ?
ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΡΕ ΛΙΑΝΑ?
ΝΑ ΤΑ ΕΚΟΤΟΣΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΣΕ ΘΕΛΕΙ ΡΟΜΠΟΤ?
ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ?
ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΗΣΕΙΣ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 15 ΩΡΕΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ?
ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ:
'ΡΕ ΠΑΤΕΡΑ ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΤΙΣ ΜΑΚΑΚΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΥΦΙΑ ΛΟΓΙΑ?”
ΤΟ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΤΟ ΠΕΙΣ!!!
ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ!

ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΠΟΛΥ ΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΟ ΒΡΗΚΑ:

“ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ.
ΣΤΑ ΕΙΚΟΣΙ ΕΝΑ ΣΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΚΛΕΙΝΕΙΣ ΟΡΚΙΣΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΜΠΑΤΣΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ.
ΚΙ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΠΑΡΕ ΜΙΑ ΠΕΤΡΑ ΚΑΙ ΑΝΟΙΞΕ ΤΗ ΚΕΦΑΛΑ ΟΛΩΝ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΟΥ ΠΟΥΜΕ ΜΑΚΑΚΙΕΣ ΒΙΑΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ!!!
ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΤΟΝ ΘΕΣ ΠΑΝΤΑ ΕΦΗΒΟ, ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΣΟΥ, ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΒΓΕΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, ΔΙΕΚΔΙΚΩΝΤΑΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΣΕΝΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ Ο ΚΑΝΑΠΕΣ ΜΑΣ ΣΟΥ ΣΤΕΡΗΣΕ:
ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ!!!!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΟΡΗ ΜΟΥ!!!”

ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΔΙΚΑΙΩΘΟΥΜΕ!!!!

Η ΕΥΡΩΠΗ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟ ΞΕΣΗΚΩΜΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΚΙ ΑΥΤΗ.
ΚΑΝΑΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ.
ΔΕ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ 10 ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΣ ΠΟΥ ΚΑΨΑΝ, ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ.
ΜΙΛΑΩ ΓΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΓΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΕΝΝΙΑ ΤΩΝ 700 ΕΥΡΩ!
ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ.
ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΞΕΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΖΗΤΑ ΤΑ ΔΙΚΙΑ ΤΟΥ ΠΙΑ!
ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΜΕ ΠΑΘΗΤΙΚΟΥΣ ΗΛΙΘΙΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΕΝΕΡΓΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ!!!
ΕΝΕΡΓΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ!!!
ΟΤΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΞΕΣΗΚΩΝΟΥΜΕ Σ ΕΝΑ ΔΙΚΑΙΟ ΜΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟ ΑΓΩΝΑ ΟΛΟ ΤΟ ΚΟΣΜΟ, ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΝΑ ΤΟΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΩΡΑ!
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΝΤΩΝ.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ!
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΑΝΕΡΓΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ!
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ!
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗΣ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ-ΜΠΑΤΣΟΣ.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ-ΜΠΑΜΠΟΥΛΑΣ!
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ-ΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΑΣ!
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΗΔΕΝΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ!
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΗΔΑΜΙΝΗΣ ΥΓΕΙΑΣ!
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΜΗΤΕΡΑ.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕΝΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΤΙΜΩΡΕΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΗ, ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑΤΙ ΖΕΙ Σ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ!!!!
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ!

ΚΑΝΑΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ!
ΘΑ ΗΤΑΝ ΕΓΚΛΗΜΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ!

ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΟΡΕΙΣ!!!
ΕΥΡΩΠΗ ΜΠΟΡΕΙΣ!!!!
ΠΟΛΙΤΗ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ Σ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΚΑΛΛΙΤΕΡΟ!
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΛΕΨΕΙΣ!

ΜΠΟΡΟΥΜΕ!!!!

The Greek Rebellion or...(nothing)

Επι τέλους, παρακολουθώντας χθές βράδυ τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων είδα ότι έγινε και κάτι σωστό. Κάτι που, όπως είχα γράψει στους Ανώνυμους σε σχόλιο, από τις πρώτες μέρες των εμπρηστικών επεισοδίων, έπρεπε να γίνει από την πρώτη στιγμή.
Τουλάχιστον ποτέ δεν είναι αργά. Και αυτή η εικόνα θα κάνει τον γύρο του κόσμου. Σιωπηρή καθιστική διαμαρτυρία. Φωνητικές διαμαρτυρίες πρόσωπο με πρόσωπο κατά των αστυνομικών και όχι πετώντας φωτιά και καδρόνια). Στερεώνοντας πάνω στις αδιαπέραστες στολές, κόκκινα τριαντάφυλλα, κατάθεση στη μνήμη του Αλέξη, και σύμβολα συναίνεσης και ειρηνικού διαλόγου. Αμήχανα τα όργανα της τάξης, νέοι άνθρωποι κι αυτοί, με κατεβασμένα τα κεφάλια, με το στόμα ανοιχτό. Αν είχαμε έξω από την όμορφη, συγκινητική αλλά και αποτελεσματική διαμαρτυρία, επεισόδια με καλυμένα πρόσωπα, ναι τότε θα ξέραμε ότι εκείνοι εκεί έξω δεν θα είχαν καμμία σχέση με το αντικείμενο των ημερών, με τον άδικο θάνατο του Αλέξη, με τα προβλήματα της κοινωνίας και των παιδιών μας.
Μόνο έτσι θα μπορούσαν να διαχωριστούν και θα έμεναν απροκάλυπτοι, γυμνοί και τα ΜΑΤ θα είχαν την εξουσιοδότηση από όλους μας να τους κυνηγήσουν μέχρις έσχατης διάλυσής τους.
Δεν πειράζει όμως όπως είπα, έστω και καθυστερημένα η αρχή έγινε.

Μιά τελευταία παρατήρηση. Γιά να πώ την αλήθεια δεν περίμενα παγκόσμια συμπαράσταση και διαμαρτυρίες από τα κινήματα των ξένων χωρών.
Αν θέλουμε να το εξηγήσουμε, ένα πράγμα σημαίνει. Οτι το τα αδιέξοδα οι ανασφάλειες και τα προβλήματα των νέων ανθρώπων κυρίως, υπάρχουν παντού στην Παγκοσμιοποιημένη κοινωνία. Και πιάστηκαν με αφορμή τα δικά μας γεγονότα (αν και μακριά από την Ελληνική ιδιαιτερότητα), για να φωνάξουν και να συμπαρασταθούν στην... "Greek Rebellion"

Σαν τελείωμα θα μεταφέρω προς ανάγνωση ένα όμορφο άρθρο της Μαριάννας Τζιάντζη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ που είχα φυλάξει αρκετά πριν τα γεγονότα. Εχει τίτλο

Η ΓΕΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ



Ο διαχωρισμός σε γενιές έχει μιά δημοσιογραφική χρησιμότητα. Ολοι το ίδιο ,περίπου πράγμα εννοούμε όταν μιλάμε για τη γενιά του πολέμου, τη γενιά του 1-1-4, τη γενιά του Πολυτεχνείου, της μεταπολίτευσης.
Πως όμως να προσδιορίσουμε τη γενιά που θα ζήσει τη βαθιά οικονομική κρίση η οποία θα σφραγίσει τη νεότητα εκατομμυρίων ανθρώπων? Γενιά του ευρώ, του κινητού και του Ιντερνετ, της Παγκοσμιοποίησης, της Ενωμένης Ευρώπης, της ανασφάλειας, των "εκσυγχρονισμών που έχει ανάγκη ο τόπος, των σκανδάλων, του κοινωνικού πολέμου?
Η πολυσυζητημένη "γενιά των 700 ευρώ" είναι μεν αναγνωρίσιμη, όμως σε λίγο και οι εκπρόσωποί της θα θεωρούνται τυχεροί σε σχέση με εκείνους των "ΜΗΔΕΝ ευρώ". Κανείς δεν ξέρει τι όνομα θα δοθεί στο αβάφτιστο τέκνο ή μάλλον τί όνομα θα δώσει το ίδιο στον εαυτό του.
Ολοι συμφωνούν ότι η φτώχια που έρχεται δεν θα μοιάζει με εκείνη που γνώρισαν οι παπούδες μας. Αλλοι είναι οι κώδικες, τα αναγνωριστικά σημάδια της στην Ελλάδα της δεκαετίας του 30, όταν η οικονομία ήταν κυρίως αγροτική. Τότε υπήρχαν κάποιοι ατομικοί ή οικογενειακοί μηχανισμοί άμυνας, πχπολλές γυναίκες ήξεραν να ζυμώνουν, να φτιάχνουν σαπούνι από τη μούργα του λαδιού, να σφάζουν καμμιά κότα και να ράβουν, ενώ τα ίδια τα καθημερινά χρηστικά αντικείμενα ήταν πιό ανθεκτικά, λιγότερο αναλώσιμα.
Μιά ριπή ανέμου είναι ικανή για να ξεχαρβαλωθεί η καινούργια μας ομπρέλλα, που δεν θα τη στείλουμε στον μάστορα για να τη διορθώσει,αλλά στα σκουπίδια με 3-5 ευρω θα αγοράσουμε μιά καινούργια από τον υπαίθριο Πακιστανό πωλητή, όχι για να βγάλουμε πολλούς χειμώνες ή έστω τον φετινό χειμώνα αλλά τη ξαφνική μπόρα. Γιά τις επόμενες μπόρες, ..βλέπουμε. Ζούμε ανάμεσα σε αντικείμενα, σουξέ, φιλίες,δράματα και σκάνδαλα μιάς χρήσεως, μιας σεζον.
Η φτώχεια σήμερα μπορεί να συνυπάρχει με την τηλεόραση LHD, το κινητό τρίτης γενιάς, το iPod, το ακριβό Ι.Χ, αλλά και με τα χιλιάδες αναπάντητα βιογραφικά που στέλνονται στον Αγνωστο Εργοδότη, με τα λουκέτα και τα "κανόνια" της αγοράς.
Τα νέα παιδιά της θύελλας μπορεί να μη γνωρίσουν την ταπείνωση της τρύπιας σόλας, όμως η ασφυξία που γέρνει η απότομη στέρηση αυτών που μέχρι χθες θεωρούσαμε αυτονόητα θα είναι πολύ πιό αβάσταχτη. Το κρύο δε θα μπαίνει από το τρύπιο πανωφόρι αλλά από το χαλασμένο φερμουάρ του ακριβού δερμάτινου μπουφαν.
Αναρωτιέται κανείς αν η γενιά της κρίσης θα γίνει θύμα των περιστάσεων ή αν οι περιστάσεις θα την οδηγήσουν στο να γίνει υποκείμενο της ιστορίας, να αποκτήσει συλλογική αυτοπεποίθηση και περηφάνια, να δώσει νέο οικουμενικό, και ταυτόχρονα, βαθύ προσωπικό νόημα σε λέξεις παλιές, όπως "δημιουργία, γνώση, φιλία έρωτας, αγώνας, χαρά και ελευθερία" . Η κρίση από μόνη της δεν εξευγενίζει ούτε επιβάλλει τις "αλήθινές αξίες": μερικές φορές επιταχύνει την εκβαρβάρψση ή ανοίγει τον δρόμο για ΄νεες αυταπάτες.
το μόνο σίγουρο είναι οτι ζούμε σε ενδιαφέροντες καιρούς που δεν χωράνε στα τραγούδια, τα συνθήματα, τις πολιτικές συνταγές και τις βεβαιότητες του χθες.

Σήμερα δεν είναι "A good day to die" όπως έλεγε ο θυμόσοφος γέρο-Ινδιάνος στο "Μεγάλο Ανθρωπάκι", αλλά μιά καλή μέρα για να ξεκινήσουμε.
Αν ξέραμε και από πού...

Γιά τα παιδιά του Δρόμου. (Τα παιδιά μας!...Την ελπίδα μας!!...)

Με το μήνυμα αυτό θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι υπάρχει μία λύση για να μην πετάμε τίποτα από τα ρουχαλάκια και παιχνίδια που δεν χρησιμοποιούν πια τα παιδιά μας και που είναι φυσικά σε καλή κατάσταση.

"Τα παιδιά του Δρόμου" είναι ένα σπίτι που φιλοξενεί και "χρηματοδοτεί" φτωχά παιδιά και οικογένειες απ' όλο τον κόσμο που "δεν έχουν στον ήλιο μοίρα". Αφορά παιδιά που είτε είναι ορφανά, είτε οι οικογένειές τους είναι πολύ φτωχές. Δέχονται τα πάντα σε καλή κατάσταση (ρούχα, παιχνίδια, μικροέπιπλα, καρότσια, κλπ) για ηλικίες που αφορούν ακόμη και βρέφη. Γι' αυτό το λόγο, εάν θέλετε, μπορείτε να συμβάλλετε κι εσείς βοηθώντας αυτά τα παιδάκια δίνοντάς τους λίγη χαρά.


"Τα παιδιά του δρόμου" βρίσκονται στη διεύθυνση

Αρίστωνος 6-8 και γωνία Κωνσταντινουπόλεως 165
Μεταξουργείο, Κολωνός

Υπεύθυνη Κοινωνική Λειτουργός : κα Μυρτώ Λαιμού
Τηλέφωνο : 210.5239.402 και 210.5221.149
Ώρες : 11.00 - 18.00 καθημερινά

Προωθήστε αυτό το μήνυμα σε όσα περισσότερα άτομα μπορείτε.

Ξεπεσμένο άρμα..

Βρέχει και γέρνουν λοξά οι σταλαματιές
σαν τις χτυπά με μίσος ένας άγριος άνεμος
σύννεφα σκούρα σε τύλιξαν
σκοτεινιασμένος ο ήλιος και εσύ ακούμπησες στο κιγκλίδωμα
της φαντασίας μου στα κόκκινα στολίδια σου λουσμένος
κοιτάζω έξω τις μακριές κορυφές των δέντρων
γέρνουν, συνεπαρμένες από την ευγένεια σου
λυγίζουν, ζητώντας τα μάτια σου, εκλιπαρώντας
να σ αγγίξουν, χαϊδεύουν φευγαλέα την σκιά σου..
έχει μιαν αγριάδα έξω ο καιρός
και εγώ στην μελαγχολική μου κάμαρα
συλλογίζομαι το ξεπεσμένο άρμα του ονείρου μου
άδειο, χωρίς αναβάτη με τα αφηνιασμένα άλογα να τρέχουν
ξέφρενα, στης σκέψης το ανήλιαγο δρόμο..

πότε θα νιώσω καλά?
Κράτησέ με… σ αγαπώ..

Ελπίδα..

ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!

ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ!
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ!
ΜΗ ΤΟ ΣΗΚΩΝΕΤΕ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕΤΕ ΞΑΝΑ!
ΤΟ ΣΚΟΤΩΣΑΤΕ!
ΑΝ ΗΤΑΝ ΚΑΚΟ ΠΑΙΔΙ Η ΚΑΚΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ!
ΤΟ ΣΚΟΤΩΣΑΤΕ!
ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ!
ΜΗ ΣΚΟΤΩΝΕΤΕ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ!
ΜΗ ΣΚΟΤΩΝΕΤΕ ΑΛΛΑ ΟΝΕΙΡΑ!
ΜΗ ΣΚΟΤΩΝΕΤΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΑΘΩΟΥΣ!
ΚΙ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΤΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ "ΙΗΣΟΥΝ Η ΒΑΡΡΑΒΑ", ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΗ ΣΤΑΥΡΩΣΕΤΕ ΠΑΛΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ!!!!!!

Η μοναξιά αυτού που "την πάτησε"....

Γειά σε όλους!
Χάθηκα για λίγο (κάτι λιγότερο από δύο μήνες) γιατί έλειπα στο Λίβανο. Αύριο ξαναφεύγω για 4 μήνες στην μακρινή Σομαλία.Δεν σας ξέχασα και μπορώ να πώ ότι μου λείψατε όλοι.

Πάρ΄ όλο που δεν έχω καθόλου χρόνο (σε 5 ημέρες πρέπει να χορτάσω παιδιά και γυναίκα, να ΄δω φίλους , να πλύνω σωβρακοφανέλες για επόμενο ταξίδι, να χορτάσω σουβλάκια, κλπ) κάθομαι και γράφω λόγω του έκτακτου και τρογικού γεγονότος που έλαβε χώρα με τον 15 χρονο.

Προειδοποιώ όμως για τα ακόλουθα :
α)αυτό είναι ένα μπογκ πολυφωνίας όπου σπάνια κανείς διαβάζει αυτά που περιμένει...
β)οι σκέψεις που θα παρατεθούν είναι αποστασιοποιημένες και κατά το δυνατόν ελάχιστο, συναισθηματικές....
γ)δεν εξετάζεται το συμβάν στο επίπεδο του ατόμου, αλλά στο επίπεδο του συνόλου (αίτια, συμβολισμοί, επιπτώσεις,συμπεράσματα, κλπ)
δ)αν υπάρξουν τοποθετήσεις δεν θα έχω την ευκαιρία να τις διαβάσω και να απαντήσω για 4 μήνες (οπότε,...χώστε τα ελεύθερα)
ε)δεν περιμένω να με καταλάβουν ανήλικοι

Στο θέμα τώρα :
Ένας ανήλικος σκοτώθηκε από έναν αστυνομικό.
Δεν ενδιαφέρει αν προκάλεσε ή όχι.Σκοτώθηκε και αυτό δεν έπρεπε να γίνει.Τελεία.
Ο αστυνομικός φταίει.
Το αφεντικό του αστυνομικού φταίει επίσης.
Το αφεντικό του αστυνομικού περιλαμβάνει όλη την αλυσίδα της ιεραρχίας :ο διευθυντής του που δεν τον είχε αξιολογήσει σωστά και τον άφησε να εκτελεί τα καθήκοντά του, όλοι οι διευθυντές του από όταν μπήκε στο σώμα, ο διευθυντής του διευθυντή του που δεν είχε αξιολογήσει σωστά τον διευθυντή ότι δεν μπορεί να αξιολογεί σωστά, κ.ο.κ.

Η αλυσίδα (χωρίς υπερβολή κατά τη γνώμη μου ) φτάνει σε εμάς τους ίδιους, ακόμα και στους γονείς του παιδιού, που δεν αξιολογήσαμε σωστά την κυβέρνηση και τη ψηφίσαμε.Που βλέπουμε τον κατήφορο και δεν ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΟΥΜΕ!
Ίσως οι γονείς του παιδιού να νομίζανε ότι ο κατήφορος έχει κάποιο σημείο, μετά το οποίο θα είναι αναγκαστικό να ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΟΥΝ οι Έλληνες. Οπότε, σίγουροι ότι θα το καταλάβουν όταν έρθει η ώρα για επανάστα, συνέχισαν να υποστηρίζουν τον κατήφορο με την ανοχή τους, με τη ψήφο τους, δεχόμενοι ή αιτούντες ρουσφέτια, απολαμβάνοντας μια νεοελληνική ζωή όπου από τη συμπεριφορά του ταρίφα το πρωί, μέχρι τη φασαρία που κάνει ο γείτονάς σου όταν πέφτεις για ύπνο το βράδυ, ανέχεσαι, ανέχεσαι, ανέχεσαι.
Και αντίστοιχα ( ακριβώς λόγω της σταδιακής αποκτήνωσης που συνεπάγεται η διαρκής ανοχή στον εγκέφαλο )σε ανέχονται, σε ανέχονται, σε ανέχονται.

Την πάτησαν όμως.
Γιατί τώρα ΑΥΤΟΙ είδαν ότι η ώρα της επανάστας έχει ήδη φτάσει εδώ και χρόνια. Το είδαν γιατί έγινε αύτό που δεν πιστεύαν ποτέ ότι θα γινόταν.Το παιδί τους χάθηκε μέρα, μέσα στο κέντρο της Αθήνας, από όργανο της τάξης.ΣΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ!
Αυτοί που μελετούσαν πως θα πετύχουν αναβολή για το παιδάκι τους σε λίγα χρόνια που θα γινόταν φαντάρος για να μην ταλαιπωρηθεί το παιδί και μην κινδυνέψει στα σύνορα, το χάσαν μέσα στους δρόμους της πρωτεύουσας που διασκέδαζε με τους φίλους του!

Αλλά τώρα τρελένονται, γιατί τώρα που αυτοί ΞΕΡΟΥΝ, εμείς εξακολουθούμε να μην ξέρουμε, γιατί το δικό μας παιδάκι συνεχίζει να διασκεδάζει με τα φιλαράκια.
Τώρα, για αυτούς τους γονείς, όλοι εμείς από συνάδερφοι στην πρεμούρα στο ρουσφέτι, στην ανοχή, στην απάτη, στην πανεθνική και σιωπηρή συνομοσία ενάντια στις σάρκες του έθνους, γίναμε ξαφνικά οι κοιμισμένοι, τα πρόβατα, οι ανεκτικοί.

Γιατί δεν παίρνουμε τα όπλα να πάμε στη βουλή? Γιατί δεν υποβάλλουμε 10.000.000 υπογραφές για εκλογές?Γιατί δεν λιντσάρουμε 300 βουλευτές και 10 άδες δημάρχους και νομάρχες? Γιατί δεν ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΠΟΙΟΤΗΤΑ???? Ποιότητα στο σκατοτάριφο που μας ληστεύει και μας κλέβει?Ποιότητα στον μπάτσο που τον πληρώνουμε επειδή βρήκε μέσο να μπεί στο σώμα και μιλάει στη γυναίκα μας σαν να ήταν πόρνη στη Συγγρού? Ποιότητα στο δημόσιο υπάλληλο που μας κακομεταχειρίζεται? Ποιότητα στον γιατρό και τον νοσηλευτή?Ποιότητα στον Δήμαρχο και τον ΔΑΣΚΑΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΑΣ?????

Αναρωτιούνται οι γονείς του 15 χρονου ΓΙΑΤΙΙΙΙΙ???

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ. ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΘΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΛΗΤΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΘΕΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΑΠΟ ΓΗΡΑΤΕΙΑ.

Αυτή δεν είναι η απάντηση ρε μαλάκες? Ειλικρινά τώρα.

Αυτό το παιδί δεν είναι ήρωας σε καμία περίπτωση. Δεν αγωνίστηκε συνειδητά για κάτι, ούτε γνώριζε τον κίνδυνο. Πήγε ανυποψίαστο!

Η περίπτωσή του, δεν περιέχει κανένα στοιχείο που αντιστοιχεί σε ΗΡΩΑ.

Αντιθέτως, περιέχει όλα τα στοιχεία που συνθέτουν ένα...ΘΥΜΑ.

Ένα αθώο θύμα.

Δεν πρέπει να γράφουμε διθυράμβους για το παιδί γιατί σημαίνει ότι δεν καταλάβαμε τίποτα!

ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΣ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΗΡΩΑ. ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΑΙΘΑΝΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ.

ΓΡΑΜΜΑ ΜΙΑΣ ΣΥΜΑΘΗΤΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Βρηκα αυτο το γραμμα της μαθητριας στο σαιτ της ελευθεροτυπιας και με συγκλονησε. Αξιζει να το διαβασετε

ΜΑΘΗΤΡΙΑ Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ

Στη σχολή Μωραΐτη, εκεί που φοίτησε ο 15χρονος Αλεξανδρος
«Τίποτα δεν είναι ίδιο, απλά άσε με να κλάψω...»
Πόνος, απορία, οργή για την εν ψυχρώ εκτέλεση του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό. Μια κατάθεση ψυχής σε τρεις χειρόγραφες σελίδες γραμμένες από το χέρι μιας μαθήτριας της Γ' Λυκείου της Σχολής Μωραΐτη, εκεί όπου φοίτησε για κάποια χρόνια ο 15χρονος. Είχαν διαγώνισμα χθες το πρωί στο τμήμα της, στα Μαθηματικά. Λίγο αργότερα εκείνη παρέδωσε την κόλλα της. Τρεις σελίδες χωρίς αριθμούς και εξισώσεις, γεμάτη από λέξεις, συναισθήματα και σκέψεις για όλα αυτά που έγιναν τις τελευταίες δυο ημέρες. Αποσπάσματα δημοσιεύει σήμερα η «Ε»:
«Οχι, δεν διάβασα. Και ούτε θα είχα την ενέργεια να γράψω. Τα ίδια γυρνάνε στο μυαλό μου ξανά και ξανά. Πάνε πάνω από 24 ώρες που σκέφτομαι το ίδιο πράγμα. 15 χρονών, Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. Το είδαν οι κολλητές μου. Στη Μεσολογγίου. Τον ήξερα μόνο φατσικά. Ηξερα τους κολλητούς του όμως......Εγώ δεν ήμουν εκεί. Είχα πάει Ψυρρή. Ηξερα ότι οι άλλες ήταν Εξάρχεια. Κανείς δεν είχε βγει από την υπόλοιπη παρέα. Ισως κάτι να ήξεραν παραπάνω. Ούτε εγώ ήθελα να πάω Εξάρχεια. Είπα "θα περάσω μετά". Η Α... βρέθηκε στον δρόμο μου και ήρθε και μου 'πε "15 χρονών παιδί νεκρό στη Μεσολογγίου". Ο νους μου πήγε στους δυο Ν..., είναι οι μικρότεροι εκεί πέρα. Για τρεις ώρες μετά ζήτημα να έβγαλα δέκα κουβέντες. "Ποιος είναι;", "Πώς είναι η φάτσα του;", "Είναι ο αδελφός του Τ...;", "Δεν πιστεύω να 'ναι ο Ν...". Τα τηλέφωνα βάραγαν όλο το βράδυ από παντού. Κλείσαν τα Εξάρχεια. Τα κορίτσια ήταν ακόμα εκεί. Και εγώ δεν ήμουνα κοντά τους. Γιατί δεν ήμουν κοντά τους; Δεν ήθελα να το δούνε αυτό. Δεν ήθελα να τους σημαδέψει μια τέτοια εικόνα. Μακάρι να μπορούσαμε να κλείσουμε τα μάτια στις φρίκες, να μην αφήνουμε τον άλλον να βλέπει, για να μην βλέπει εφιάλτες. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Δυστυχώς. Πρέπει να αντιμετωπίζουμε το διεστραμμένο ύφος του κάθε τέρατος. Ακουγα. Ακουγα για το υπόλοιπο βράδυ, τα κρατούσα μέσα μου δεν έλεγα τίποτα. Σοκ. Επαιρνα τα κορίτσια τηλέφωνο. Μου έλεγαν τι έγινε: "Πριν 10 λεπτά σε αυτό το σημείο καθόμασταν. Εσκασε ένα περιπολικό και άρχισε το παιδί να το κοροϊδεύει. Ο μπάτσος μετά από φωνές σημάδεψε από ενάμιση μέτρο απόσταση. Τρεις σφαίρες. Μία τον πέτυχε στην καρδιά. Κοίταξε επάνω και σωριάστηκε πίσω. Λίγο ακόμα κατάφερε να αναπνεύσει. Μετά; Ασθενοφόρα, Λιποθυμίες. Η Κ... έπαθε κρίση πανικού. Η Τ... έκλαιγε, οι άλλες δύο... σοκ. Και στον αέρα να κυκλοφορούν οι λέξεις: Πέθανε - Παιδί - μίσος - οργή - μα είναι νεκρός - Πέθανε σας λέω - εκδίκηση. Μετά καπνός. Σπάστε τα ΟΛΑ. Σπάστε, σπάστε να γίνει η Αθήνα μαύρη σ' ένα βράδυ. Να μην υπάρχει τίποτα αύριο. Να ξεκινήσουν όλα από το μηδέν. Πώς τόλμησε ο δολοφόνος, πώς το σκέφτηκε; Εχει χρέος να αυτοκτονήσει. Να πεθάνει με τον χειρότερο τρόπο. Να ζήσει μια ζωή μέσα από τύψεις, τη χειρότερη ζωή. Να αυτοκτονήσει. Για αυτούς που το είδαν, για τους κολλητούς του, για την οικογένειά του. Να αυτοκτονήσει αυτός και κάθε άλλος μαλάκας που μας θέλει νεκρούς. ΜΙΑ ΜΑΣ ΘΕΛΕΤΕ ΕΣΕΙΣ; ΕΜΕΙΣ 10! ΕΚΔΙΚΗΣΗ! ΟΛΑ ΕΔΩ ΘΑ ΦΑΝΟΥΝ. Κανένας από σας δεν θέλω να έχει το θράσος να με κοιτάξει στα μάτια. Μην μου μιλήσει κανένας σας. Την ασφάλειά μου πλέον εξασφαλίζουν μόνο οι φίλοι μου και αυτοί που θεωρώ οικογένεια......Με αυτή τη σκέψη κοιμήθηκα... Ξύπνησα 8. Δεν ήμουν σίγουρη για το τι συνέβαινε αλλά σηκώθηκα πήγα... κάπως μηχανικά. Βρήκα τις άλλες. Το ξέραμε όλες. Τίποτα πλέον δεν είναι ίδιο. Ούτε σε μας ούτε στον κόσμο. Δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να κλάψει ούτε να συνειδητοποιήσει τι γινόταν. Κάθισα μαζί τους.Είδα τον Ν... τον κολλητό του. Σηκώθηκα. Τον αγκάλιασα. Δεν είπαμε τίποτε άλλο. Τον έσφιξα και με έσφιξε. Τα μάτια του ήταν πρησμένα. Γιατί Ν... μου να το έχεις δει αυτό; Το πιο σκληρό πράγμα στον κόσμο. Εσπασα. Ας καιγόταν όλη η Αθήνα, ας γινόντουσαν όλα μαύρα, δεν με νοιάζει. Δεν πρέπει να υπάρχουν τέτοια πρόσωπα. Δεν πρέπει να υπάρχουν τέτοιες σκέψεις. Η πορεία ξεκινά. Αποφασίζουμε να πάμε μαζί με την Ρ......Δεν άργησαν οι ηλίθιοι να ρίξουν χημικά. ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ; Τα παιδιά καίγαν, καίγαν, καίγαν. Καπνοί παντού. Και εμείς τρέχαμε. Πατησίων, Αλεξάνδρας, στενά, στενά κι άλλα στενά. Μας κυνηγά διμοιρία. Ποιον κυνηγάς ρε; κάτσε στα αυγά σου! Αυτή η μέρα είναι για τον Αλέξανδρο. Κάνε πίσω επιτέλους......Τρέξιμο, τρέξιμο. «Μπαίνουμε μέσα στα Εξάρχεια». Βρήκαμε κάποιους δικούς μας. Και εκεί βρεθήκαμε ξαφνικά. Στο σημείο. Στη Μεσολογγίου και η Ρ... πάγωσε. Και από πίσω να μας ακολουθούν. Ε, όχι και εδώ ρε. Γιατί πατάς εδώ; Την πήρα από το χέρι να την κάνω να τρέξει......Μέσα σε όλους τους καπνούς η Ρ... τρέχει πίσω από τους ΜΑΤάδες και ουρλιάζει: "Είμαι 17! Σκοτώστε με! Αντε! Δολοφόνοι". Ρ..., φύγε έρχονται από στενά. Τρέχει. Η συνέχεια έχει σημασία; Δε νομίζω. Απλά περνάνε οι ίδιες σκέψεις από το μυαλό μου... Σε τι κόσμο μεγαλώνουν τα παιδιά; Γιατί μας θέλουν νεκρούς; Δεν θέλω να ξαναγίνει αυτό. Πώς θα αντιδράσω; Πώς θα τους κάνω να μετανιώνουν που γεννήθηκαν; Πώς θα κάνω τον κόσμο να καταλάβει; Γιατί με θέλουν νεκρή; Εκεί ήταν που γύρισα σπίτι. Και η μόνη ασφάλεια ήταν η αγκαλιά της μάνας μου. Και έκλαιγα, έκλαιγα μέχρι σήμερα. Ασε με τώρα μη μου μιλάς. Τίποτα δεν είναι ίδιο, απλά άσε με να κλάψω. Και μη με κοιτάξεις στα μάτια γιατί η θλίψη μου θα γίνει οργή».

ΕΝΑ ΑΘΩΟ ΠΑΙΔΙ ΕΦΥΓΕ

Η γιαγιά μου είχε φοβία με αστυνομικούς. Δικαιολογημένα αφού ο παππούς ως αριστερός είχε περάσει πολλά, διώξεις, εξορία κτλ. Εγώ την πείραζα και της έλεγα γιαγιά οι εποχές άλλαξαν, οι αστυνομικοί τώρα μας προστατεύουν, φυλάνε τις περιούσιες των ελλήνων φορολογούμενων. Δηλ όλων εμάς που τους πληρώνουμε. Χθες το πρωί που άκουσα για την δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου από αστυνομικού η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι ξαναγυρίσαμε στην εποχή της χούντας. Με ποιο δικαίωμα σήκωσε το όπλο, σημάδεψε, και σκότωσε το παιδί. Ότι και να είχε κάνει το παιδί, που από ότι λένε οι αυτόπτες μάρτυρες δεν έκανε καμία επιθετική κίνηση, δεν το πυροβολείς εν ψυχρώ. Δίνουνε χωρίς καμία εκπαίδευση (δεν θεωρείται εκπαίδευση η 6μηνη θητεία για να γίνεις ειδικός φρουρός), χωρίς ψυχολογικά τεστ σε οποιοδήποτε έχει πολιτικό μέσο όπλο και νομίζει ότι είναι κάποιος. Βγάζουν όλα τα κόμπλεξ και τα απωθημένα τους κτυπώντας ηλικιωμένους και παιδία σε διαδηλώσεις και μη. Και όταν πρέπει να περιφρουρήσουν την δημόσια περιούσια αλλά και την περιούσια κάθε πολίτη κάθονται και κοιτάζουν απαθέστατα το χάος που ξεκίνησε ένας δικός τους. Ένας ειδικός φρουρός (όχι αστυνομικός) που επειδή κρατούσε όπλο θεώρησε ότι έχει εξουσία. Εξουσία ζωής και θανάτου πάνω σε ένα έφηβο, σε ένα παιδί. Κάλλιστα στην θέση του Αλέξανδρου θα μπορούσε να είναι το δικό μας παιδί, το ανίψι μας, ο αδελφός μας, εμείς οι ίδιοι. Πορείες διαμαρτυρίες για την δολοφονία του Αλέξανδρου γίνονται από χθες. Μαθητές μέσω τα blog, εμαιλ, sms οργάνωσαν αυθόρμητες διαδηλώσεις. Όλοι μας που θα συμμετέχουμε σε τέτοιες πορείες θα πρέπει να θυμόμαστε ότι όσο θυμό και θλίψη μας προκαλεί η δολοφονία του Αλέξανδρου δεν μας φταίνε σε τίποτα τα καταστήματα των απλών ανθρώπων. Δεν τιμά την μνήμη του Αλέξανδρου η καταστροφή καταστημάτων και ΙΧ.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ

ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΑΛΕΞΗ!!!!

Η λέξη συγγνώμη έχει χαθεί από το λεξιλόγιο των ανθρώπων πια!
Από το Σάββατο και μετά, ακούω πολλά για το ποιος φταίει για το θάνατο του 15χρονου Αλέξη.
Ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του!
Έτσι ψυχρά!
Η Ελλάδα χωρίστηκε σε εισαγγελείς της καφετέριας, του καναπέ και των τηλεοπτικών παράθυρων!
Όχι φίλοι εισαγγελείς Νεοέλληνες !
Εγώ δε θα παίξω το παιχνίδι της νέας τάξης πραγμάτων που δημιουργεί ένα επεισόδιο για να μας σερβίρει μετά τη δικιά της λύση!
Δε θα χωριστώ μέσα μου σε αναρχικό και μπάτσο!
Απλά ήθελα να πω σαν άνθρωπος, σα γονιός, μα πιο πολύ σα πολίτης του καναπέ ένα μεγάλο συγγνώμη στο παιδί αυτό που δε το ξέρω, αλλά που θα μπορούσε να ήταν παιδί μου!!

Συγγνώμη Αλέξη που στα δεκαπέντε σου σε σκότωσα με την αδιαφορία μου!
Συγγνώμη Αλέξη που ξέχασα να υποσχεθώ στον εαυτό μου, όταν κι εγώ έκανα τα δικά μου πολυτεχνεία σχεδόν στην ηλικία σου, ότι δε θα επιτρέψω, όταν βγω από τα κάγκελα του πολυτεχνείου, να γίνω καναπεδοκεφτες!!!!
Συγγνώμη Αλέξη που επέτρεψα να πλημμυρίσουν πάλι τα πεζοδρόμια από νταήδες αστυνομικούς!
Συγγνώμη Αλέξη που σου στέρησα μια κοινωνία αξιών!
Συγγνώμη Αλέξη που σου έφτιαξα ένα κόσμο για να ζήσεις, γεμάτο χοντρομπαλάδες πατεράδες των επιτοκίων και ξανθομαλλούδες μανάδες του Hondos center!
Συγγνώμη Αλέξη που σου έφτιαξα ένα σχολείο παραγωγής κιμά και όχι παραγωγής γνώσης.
Συγγνώμη Αλέξη που σε περιέλουσα με μοναξιά!
Συγγνώμη Αλέξη που σου έκαψα τα όνειρά σου για ένα κόσμο δίκαιο, φτιάχνοντας ένα γιαλαντζί κόσμο πλαστικής χλιδής!
Συγγνώμη Αλέξη που σου έφτιαξα στα 12 σου ένα δωμάτιο που θυμίζει NASA με τα τόσα ηλεκτρονικά που έχει εκεί μέσα, για να σε αποφύγω, γιατί φοβάμαι τις ερωτήσεις σου!
Συγγνώμη Αλέξη που σου στέρησα το δικαίωμα στην εργασία και εσύ ξέρεις πως, ο,τι και να γίνεις στη ζωή σου, θα είσαι άνεργος ΄η θα παίρνεις 700 ευρώ!
Συγγνώμη Αλέξη που δε σου μίλησα ποτέ για τίποτα άλλο, εκτός από μπάλα και γκόμενες!
Συγγνώμη Αλέξη που σε άφησα μόνο σου στους δρόμους, να διεκδικείς το δικαίωμα σου για ένα κόσμο καλύτερο, με τον άτσαλο τρόπο που εσύ ξέρεις.
Συγγνώμη Αλέξη που δε σου έμαθα οτι καίγοντας ένα αυτοκίνητο, η την επιχείρηση ενός κακομοίρη μικροαστού που κι αυτός υποφέρει από το ανάλγητο κράτος, δε καταφερνεις τίποτα!
Συγγνώμη Αλέξη που δε σε προφυλαξα ηθικά, ψυχικά και σωματικά από τα καθάρματα τους προβοκάτορες που εκμεταλλεύονται τη μοναξιά σου και τη τεστοστερόνη σου για να περάσουν τα δικά τους ανόσια σχέδια!
Που, ξέροντας οτι αυτός ο κόσμος που σου φτιάξαμε σε πνίγει, σε ωθεί να τα “χώνεις” σε λάθος κατευθύνσεις, για να εξυπηρετηθεί η ανάγκη του συστήματος να πειστούν οι καναπεδοκεφτεδες να κατηγορήσουν εσένα κι όχι τον υπαίτιο που σου όπλισε το χέρι η το στόμα!
Όχι φίλε Αλέξη!
Αυτοί που σε ωθούν να ανατινάξεις ένα αυτοκίνητο ενός μεροκαματιάρη, που ακόμα το χρωστάει στις τράπεζες του συστήματος που υπηρετούν, είναι οι ίδιοι που κατασκευάζουν τις ξανθουλες με τα μπουτάκια που τραγουδάνε, που κατασκευάζουν τα πλαστικά όνειρα της χαυνιτιδας, που σου πλασάρουν τα ναρκωτικά, που σου καταστρέφουν τη πατρίδα κάνοντάς την εχθρική απέναντι σου!
Έχεις δίκιο φίλε Αλέξη!
Σε ποια πατρίδα, σε ποιο θεό και σε ποια οικογένεια να πιστέψεις με το δεκαπεντάχρονο μυαλό σου?
Στα έχουν κάνει όλα ρημαδιό!
Οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι παπάδες, οι δάσκαλοί σου, ο κόσμος σου, εγώ ο ίδιος σα πολίτης αυτής της χώρας, ΄η μάλλον αυτού του απέραντου καναπέ!
Μέσα σου έχουν καταρρίψει κάθε έννοια δικαίου και αγώνα!
Σε βομβαρδίζουν από το πρωί ως το βράδυ με στείρα γνώση και μετά σου λένε, “δες τηλεόραση για να σου πούμε οτι όσο και να διαβάζεις, άμα δε γίνεις αχαχούχα ξανθιά δε θα επιβιώσεις”!
Εμείς οπλίσαμε ευαίσθητε Αλέξη το στόμα σου με τη βρισιά στο μπάτσο και το όπλο του μπάτσου εναντίον σου!
Γιατί ούτε αυτός έπρεπε να είναι μπάτσος, ούτε εσύ εκείνη την ώρα εκεί που ήσουν!

Συγγνώμη φίλε Αλέξη για όλα αυτά και άλλα τόσα που δε μου έρχονται αυτή τη στιγμή στο μυαλό!
Νοιώθω τύψεις σα πολίτης αυτής της χώρας για το χαμό σου!
Νοιώθω, αν και δε σε ξέρω,σα να έχασα δικό μου παιδί!
Εσύ είσαι το θύμα, είτε ζούσες προχτές είτε τώρα που είσαι νεκρός!
Εμείς φταίμε.
Οι μεγάλοι που έχουμε χωριστεί σε καναπεδοκεφτέδες και θεωρητικούς μιας καλλίτερης κοινωνίας που στη πράξη δε την εφαρμόζουμε ούτε στα σπίτια μας!
Εμείς φταίμε, που έχουμε το μπάτσο μέσα μας και το παίζουμε επαναστάτες μόνο στα τσοντακαναλα του ίντερνετ και της τηλεόρασης μας!
Εμείς φταίμε που σε κάναμε να μη ξέρεις που να τα “χώσεις”, γιατί σε παρατήσαμε μόνο σου χωρίς ιδανικά και χωρίς ελπίδα!
Όλοι εμείς είμαστε οι φονιάδες των ονείρων σου!
Εμείς είμαστε αυτοί που ανεχόμαστε νταήδες αστυνομικούς να “ελέγχουν” περιοχές!
Εμείς φταίμε που ανεχόμαστε ένα τέτοιο κράτος!
Εμείς φταίμε για τα χτεσινά δακρυγόνα!
Εμείς φταίμε για τις χτεσινές μολότοφ!
Εμείς φταίμε που κάνουν οι προβοκάτορες το πολυτεχνείο κόλαση!
Εμείς φταίμε που ανεχόμαστε τους προβοκάτορες να καίνε μαγαζιά κι αμάξια!
Εμείς φταίμε που δε μιλάμε, όσο και να μας βιάζει αυτό το αισχρό και ανάλγητο κράτος!

Συγγνώμη Αλέξη!
Αν κάποιος έπρεπε να ήταν στη θέση σου, αυτός θα έπρεπε να ήμουν εγώ, ο “καθώς πρέπει” πολίτης, μαζί με το καναπέ μου κι όχι εσύ!
Αν κάποιος έπρεπε να τους πει “ΦΤΑΝΕΙ ΡΕ! ΩΣ ΕΔΩ Η ΕΝΟΧΗ ΣΙΩΠΗ!” ήμουν εγώ κι όχι εσύ!
Εύχομαι ο θάνατός σου να μας δώσει έστω και μια σταγόνα αφύπνισης από το λήθαργό μας!
Ντρέπομαι για μένα και τη κοινωνία μας!

ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΓΝΩΣΤΕ ΜΙΚΡΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ ΑΛΕΞΗ!!!!
ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!!!!

Για τον μικρό Αλέξη Γρηγορόπουλο

Παρακολουθώ με φρίκη τα τεκταινόμενα από τον δέκτη της τηλεόρασής μου στο κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, που η πορεία διαμαρτυρίας για τον θάνατο του 16χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, χθες το βράδυ από όπλο αστυνομικού στα Εξάρχεια.


Αλέξης Γρηγορόπουλος

Το ιστορικό έχει πως πλησίασε μια ομάδα νεαρών περιπολικό της αστυνομίας χθες το βράδυ στη Πλατεία των Εξαρχείων και πως απειλήθηκαν οι αστυνομικοί που επέβαιναν στο όχημα από βόμβες μολότωφ που ετοιμάζονταν να τους ρίξουν οι νεαροί. Το τι έγινε και το όπλο εκπυρσοκρότησε προς τον Αλέξη που τον άφησε νεκρό, δεν το ξέρουμε ακόμα, όμως σήμερα το απόγευμα το κέντρο των δυο μεγαλύτερων πόλεων της χώρας φλέγεται και ομάδες νεαρών ξεσπούν εναντίων της αστυνομίας, καίγοντας αυτοκίνητα και οικήματα, μαγαζιά και σπίτια.

Όπως δήλωσε ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Προκόπης Παυλόπουλος, όταν ένα παιδί σκοτώνεται τότε πλήτετται η δημοκρατία και θα πληρώσουν όσοι είναι υπεύθυνοι. Μακάρι...

Η περιοχή των Εξαρχείων είναι ένας τόπος όπου κατά παράδοση μετά τη δικτατορία συγκεντρώνονται ομάδες χρηστών ναρκωτικών, αυτονομιστές και αναρχικοί όπου θεωρούν αυτή τη περιοχή ως άντρο τους. Οι συμπλοκές με την Αστυνομία είναι συνήθεις και εκεί παίζεται το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι, καθώς εξυπηρετεί και την πολιτεία η συγκέντρωσή τους σε έναν χώρο όπου "ελέγχονται". Θα πω όμως το εξής, γιατί κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών σε αυτήν την ιστορία που χρόνια τώρα έχει εξάρσεις και υφέσεις.

Τι φταίνε οι απλοί πολίτες να καταστρέφεται η περιουσία τους, να υποβαθμίζεται η ποιότητα ζωής τους, να ζουν με τον φόβο και την απειλή επεισοδείων και χρήσης βίας, σε μια τόσο κεντρική περιοχή κατοικίας όπως τα Εξάρχεια? Τι εξυπηρετεί το μάντρωμα των αναρχικών και άλλων ομάδων ανάμεσα σε πέντε δρόμους? Γιατί υποθάλπτονται καταστάσεις με θύματα, παιδιά όπως ο Αλέξης σε αυτήν την περίπτωση?

Η πόλη καίγεται και τα επεισόδια κλιμακώνονται. Αύριο το πρωί που θα πάμε στις δουλειές μας, δεν ξέρω τι θα αντικρύσω στη περιοχή αυτή στο κέντρο της πόλης. Έπεσαν και δακρυγόνα από τα ΜΑΤ και οι νεαροί που συγκρούονται, αντεπετίθενται με πέτρες. Από κάπου ξεκινούν αυτά τα πράγματα, από κάπου υποκινούνται και τα αποτελέσματα φαίνονται στις καταστροφές και τον μη έλεγχο των ομάδων που δημιουργούν τα επεισόδια.

Και πάλι το Πολυτεχνείο βρίσκεται στο επίκεντρο, ένα ίδρυμα πανεπιστημιακό, να δέχεται και να αποτελεί χώρο συγκέντρωσης των επιτιθέμενων, δεν προασπίζονται το Πολυτεχνείο, αλλά το άσυλο που προσφέρει, σε πάσης φύσεως ανταρτοπόλεμο, δημιουργεί τη φωλιά του φιδιού.

Κακώς κείμενα γίνονται τόσο από την ΕΛΑΣ, το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Εσωτερικών, καθώς αυτά που διαδραματίζονται αυτήν την στιγμή, κάθε άλλο παρά την δημοκρατία και το δικαίωμα της διαμαρτυρίας για τον θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου προάγουν. Όταν θα τραπούν σε φυγή οι ομάδες των επιτιθέμενων, η πόλη θα μετρήσει τις πληγές της, τόσο στην Αθήνα όσο και στη Θεσσαλονίκη.

Η δημοκρατία μετράει τα θύματά της, στο όνομα των οποίων διαφυλάσετται η δημόσια τάξη και ευνομία και μια οικογένεια θρηνεί το αδικοχαμένο παλληκάρι της που πέθανε χωρίς λόγο και αιτία χθες το βράδυ στα Εξάρχεια.

Και εις ανώτερα!

Σύνδεσμος: Τα γεγονότα όπως μεταδόθηκαν στο εξωτερικό ΕΔΩ

ΕΛΑ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ

Φέτος η 3η Δεκέμβρη , Παγκόσμια Μέρα Ατόμων με Αναπηρίες, σε εθνικό επίπεδο είναι αφιερωμένη στην παρουσίαση των στάσεων της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στα ΑμεΑ. Καθώς σκεφτόμουν τι κείμενο θα μπορούσα να γράψω, που να μην είναι ούτε κοινότυπο ούτε καταθλιπτικό, για την αντιμετώπιση μας από το κοινωνικό σύνολο αντιλήφθηκα στο εξής. Οι τρόποι συμπεριφοράς γενικά είναι θέμα παιδείας. Είναι φυσικό κάποιοι να νιώθουν αμηχανία όταν συναντούν για πρώτη φορά ένα άτομο σε αναπηρικό αμαξίδιο ή ένα χρηστή λευκού μπαστουνιού. Ίσως να θέλει να το πλησιάσει, να το γνωρίσει και γιατί όχι να το βοηθήσει (τα άτομα με αναπηρία δεν πρέπει να ενοχοποιούμε την βοήθεια και να την αναγάγουμε σε οίκτο) αλλά αφού κανείς δεν έχει μπει στο κόπο να ενημερώσει τους μη ανάπηρους για την αναπηρία, αυτονόητο είναι να μην ξέρει τον τρόπο προσέγγισης. Αν γνωρίζαμε τι είναι το λευκό μπαστούνι, την χρησιμότητα του, σίγουρα δεν θα τοποθετούσαμε γλάστρες στις ειδικά διαμορφωμένες πλάκες που είναι τοποθετημένες για να καθοδηγούν τους τυφλούς στα πεζοδρόμια. Με το ίδιο σκεφτικό δεν θα βάζαμε αυτοκίνητα στις ράμπες αν μας είχε γίνει πεποίθηση ότι με αυτό το τρόπο δυσκολεύομε την καθημερινότητα άλλων ατόμων που χρησιμοποιούν καροτσάκι.Ας πούμε λοιπόν με απλά λόγια εμείς τα ίδια τα άτομα με αναπηρία πως θα ήταν ο επιθυμητός τρόπος προσέγγισης.Είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος που απλως έχω κάποια αναπηρία. Δεν είμαι τόσο διαφορετικός από σένα. Μη με μεταχειρίζεσαι σαν παιδάκι. Μεγαλώνω, παίζω, τρέχω, διαβάζω, γράφω, σπουδάζω, δουλεύω, παθιάζομαι, κλαίω, γελάω, ερωτεύομαι, θυμώνω, «σερφάρω», κάνω chat,.,όπως ΕΣΥ!Μη ρωτάς τον συνοδό μου: «Πώς τον λένε;», «Τι θέλει να ψωνίσει;», «Ποιο φαγητό του αρέσει;», «Που θέλει να πάει;», «Πώς γράφει και διαβάζει;», «Πώς μπορεί;»,. Ρώτησε εμένα, ξέρω και εγώ να σου απαντήσω! Χρησιμοποίησε τον κανονικό τόνο της φωνής σου, όπως μιλάς στους άλλους μίλα και σε εμένα.Δεν περπατάω, περπατάς όμως εσύ θες να με βοηθήσεις?Αν θες καλό είναι να ξέρεις ότι το καροτσάκι είναι για μένα ότι για σένα τα ποδιά. Εσύ μετακίνησε περπατώντας εγώ τσουλώντας το καροτσάκι. Δεν χρησιμοποιώ το αμαξίδιο για να προκαλέσω οίκτο και συμπόνια. Το καροτσάκι, μου χρησιμεύει ως ένα μέσο μετακίνησης.Αν με δεις μπροστά σε κάποιο σκαλοπάτι ρωτάμε αν θέλω βοήθεια και κυρίως με ποιο τρόπο θα μπορούσες να με βοηθήσεις. Έτσι και εσύ δεν θα κουραστείς και εγώ δεν θα νιώσω σαν τσουβάλι ούτε θα κινδυνεύσουμε να κτυπήσουμε και οι 2.Αν με δεις να προσπαθώ να ανέβω μια ράμπα που την έχουν κλείσει αυτοκίνητα, την επόμενη φορά που θα βρεις ως εύκολη λύση το παρκάρισμα σε ράμπα , θυμήσου εμένα.Μ' αρέσει να διασκεδάζω γι' αυτό αν με θες ως πελάτη στο κέντρο / σινεμά / θέατρο σου φτιάξε ράμπες στην είσοδο και ειδικά διαμορφωμένες τουαλέτες που να χωράει το καροτσάκι μου.Δεν βλέπω, βλέπεις όμως εσύ: Θέλεις να με βοηθήσεις;Τότε θα πρέπει να σου πω ότι το λευκό μπαστούνι, είναι το τεχνικό βοήθημα που χρησιμοποιούν τα άτομα με πρόβλημα όρασης για να εντοπίζουν και να αποφεύγουν τα εμπόδια στην πορεία τους, στην προσπάθεια τους να κινούνται μόνοι, ανεξάρτητοι και με ασφάλεια.Αν όταν κάπου, κάποτε, τυχαία ή για κάποιο λόγο με συναντήσεις, μπορείς να με βοηθήσεις και ταυτόχρονα θα με κάνεις να νιώσω άνετα, δίνοντας μου αυτό ακριβώς που χρειάζομαι αν θυμάσαι κάτι από τα παρακάτω :Μόνο εμείς οι τυφλοί κρατάμε λευκό μπαστούνι και αυτό για να περπατάμε με ασφάλεια, όχι για να ξεχωρίζουμε, να παίζουμε, να μας δείχνουν ή να ζητιανεύουμε.Πιο εύκολα θα περπατήσω μαζί σου, παρά με το μπαστούνι ή με το σκύλο μου. Όμως, μη με πιάνεις από τον ώμο ή απ'το μπράτσο. άσε με να πιάσω εγώ το δικό σου μπράτσο: Έτσι θα νιώθω (θα ξέρω) πότε σταματάς, πότε στρίβεις, πότε ανεβαίνεις ή κατεβαίνεις.. Μην αποφεύγεις τις λέξεις «βλέπω», «κοιτάζω», «τυφλός» κλπ., τις μεταχειρίζομαι και εγώ. Βλέπω με τα χέρια μου: βλέπω για μένα σημαίνει αγγίζω, ακούω, μυρίζω, καταλαβαίνω, αισθάνομαι.Σύστησε με στους άλλους, ακόμη και στα παιδιά. Θέλω να γνωρίσω ποιος είναι στην τάξη ή στο δωμάτιο μαζί μου. Μίλησε μου όταν μπαίνεις. Πες μου πως φεύγεις: με φέρνεις σε μεγάλη αμηχανία αν μ'αφήνεις να μιλάω με κάποιον που δεν είναι κοντά μου.Οδήγησε το χέρι μου σε μια καρέκλα. Πες μου που είναι η πόρτα στο δωμάτιο, το αποχωρητήριο, το παράθυρο κλπ. Και αν υπάρχουν εμπόδια ή πράγματα στο πάτωμα. Δε θέλω να κάνω ζημιές, γιατί μπορώ να μην κάνω ζημιές.Βοήθησε με διακριτικά στο τραπέζι και πες μου για το φαγητό στο πιάτο μου. Χρησιμοποίησε το πιάτο μου σαν «ρολόι» και πες μου σε ποια «ώρα» είναι το κάθε είδος του φαγητού μου, π.χ «Το κρέας σου είναι στο Έξι».Κοίτα το ποτήρι μου να είναι δίπλα στο πιάτο μου και πες μου αν είναι στο δεξί ή στο αριστερό μου χέρι, για να το.»δω» και εγώ όταν το χρειαστώ.Μου αρέσουν οι αθλητικές εκδηλώσεις, το θέατρο και ο κινηματογράφος, φτάνει να με βοηθάς να καταλαβαίνω τι γίνεται διαβάζοντας/περιγράφοντας μου όσα δεν μπορώ να δω.Μου αρέσουν οι εκδρομές και τα πάρτι. Πάρε με στην παρέα σου και γνώρισε με στους καλεσμένους σου.Αν υστερώ σε κάτι βοήθησε με. Μη μιλάς για τη «θαυματουργό αντίληψη» των τυφλών ή για τις ΄΄ιδιαίτερες ικανότητες΄΄ των κινητικά ανάπηρων. Μην ξεχνάς ότι όσα έμαθα είναι αποτέλεσμα σκληρής προσπάθειας και εργασίας.Αν είσαι περίεργος θα μιλήσω μαζί σου για το πρόβλημα μου αλλά όχι μόνο γι'αυτό, γιατί για μένα είναι μια παλιά ιστορία! Έχω τόσα άλλα ενδιαφέροντα, χόμπι και απορίες όπως και εσύ!Δε θέλω τον οίκτο σου αλλά τη φιλία σου!
Σημειωση. Το τμημα του κειμενου που αφορα τους τυφλους το δανειστικα απο τον Βαγγέλης Αυγουλάς 3οετής φοιτητής της Νομικής Σχολής Αθηνών, Μέλος της Διεθνούς οργάνωσης για νέους με προβλήματα όρασης VIEWS (Visually Impaired Education and Work Support) Μέλος της Επιτροπής Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών. mailto:hevavgoul@otenet.gr