Αγαπώ τον χορευτή που πλαγιαστά βαδίζει
στης μορφής την αδιόρατη σκιά
πως χαμηλώνουν τα φτερά τα χελιδόνια
όταν της ανησυχίας ο αέρας τα ηλιοτρόπια χαϊδεύει!!!
Ένα μυστήριο προσκύνημα εξαπλώνεται
στης ατμόσφαιρας την υγρή αχλή
στο φως των προβολέων ο χορευτής
συνεπαρμένος στης φιγούρας τον ειρμό
περίβλεπτος βαδίζει
στης σκηνής την απέραντη ευδαιμονία
σιγή μεσημεριού
θαμπές προσδοκίες με όνειρα σμιλεύονται
μάτια θεόρατα κοιτούν δυο ώριμα αστέρια
διάφανα φτερά τυλίγονται στο σώμα
του στροβίλου το μεθύσι ψιθυρίζει
είμαι εδώ…ζω.
Ελπίδα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
...ειμαι εδω ζω μετεωρη η φράση γλυστρά από τα χείλη... το καθρέφτισμα πορτρέτο σε λίμνη η σκέψη μου κανώ που πλέει και τα όνειρα μου λύνει...
...καλή σου μέρα!!!!
...και υστερα καθώς το κανώ ζωγράφιζε πάνω στην λίμνη απ την απέναντι όχθη πυγολαμπίδες τρυπούν την νύχτα μελωδικές φιγούρες γίνονται νότες γίνονται τραγούδι...αγέρας που ανασταίνει τα όνειρα ...αγέρας που ανασαίνει αντάμα με το πορτραίτο...!!!!
Με λένε Κατερίνα Κασκαντίρη και μου αρέσει να γαμιέμαι ασύστολα από όλες τις τρύπες μου. Επειδή όμως είμαι ψιλομπάζο, αναγκάζομαι να πληρώνω για να μου κάτσουν (συνήθως Αλβανοί ή Πακιστανοί). Η μπουρδελο-οικογένειά μου που κατέχει τους Μύλους Μάρρα στην Κόρινθο με έστειλε στην Αθήνα να σπουδάσω Νομική αλλά εγώ το μυαλό μου το έχω στα κωλόμπαρα και στο πώς θα γεμίσω το μουνί μου με κρέας!
Δημοσίευση σχολίου