Η ελληνική γλώσσα έχει ρήματα, σε ενεργητική και παθητική φωνή...
Αντικείμενα, υποκείμενα, προθέσεις, επιθετικούς και επιρρηματικούς προσδιορισμούς... Είναι μια τόσο πλούσια γλώσσα. Τόσο σε νοήματα όσο και στην χρήση της...
Τότε γιατί δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε? Γιατί αυτή η γλώσσα μας απομακρύνει? Γιατί εγώ λέω κάτι, εσύ διαβάζεις κάτι άλλο, απαντάς ένα τρίτο κι εγώ καταλαβαίνω πάλι κάτι διαφορετικό? Ποια πρόθεση μπήκε ανάμεσα μας και έκανε την διαδρομή αυτής της λέξης τόσο δύσκολη?
Γιατί όλοι οι προσδιορισμοί έγιναν πια επιθετικοί?
που πήγε ο πληθυντικός του Εμείς και υπάρχει μόνο το Εγώ και το Εσύ?
και τα θαυμαστικά γιατί δεν σημαίνουν πια θαυμασμό αλλά ένταση?
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
μήπως γιατί δεν ακούμε τι λέει ο άλλος αλλά περιμένουμε να πούμε αυτά που θέλουμε εμείς; που μπορεί να είναι και άσχετα μ' αυτά που λέει κι εννοεί ο άλλος, ο συνομιλητής μας ...(υποψία)
το ίδιο και στα γραπτά: άλλα γράφουμε, ό,τι βολεύει τον άλλο διαβάζει... (αμηχανία)
Δεν έχω απάντηση σε τόσα γιατί!(θαυμαστικό)
καλώς ήρθες Ίσιδα :) (χαμόγελο)
Eτσι ειναι η γλωσσα του Ιντερνετ...
Πληγωθηκες;;..απο μια γλωσσα;;
Σιγα μην τσακιζει και virtual
κοκκαλα...
Μ αρεσει η ενταση....
Καλη σου νυχτα Μυστήρια Ισις...........
..................................
για τα αγαπημενα μου αποσιωπητικα
δεν ειπες τιποτα....................
χα, εργοτελίνα, εγώ τα έχω ψωμοτύρι τα αποσιωπητικά... τους έχω αφιερώσει και post στο blog μου παλαιότερα ;)
Αναρωτιεμαι ποια ειναι η γλωσσα
των Μελαγχολικων....
μεσα στην μελαγχολια τους
μπορει να ειρωνευονται;..
ή τα βλεπουν ολα σχεδον μαυρα;..
Εγω...θα μιλησω προσωπικα και θα πω το εξης:οταν ξεκιναω μια προταση με το ''εγω''αμεσως κανω παυση και σκεφτομαι να το αλλαξω μην τυχον και νομισουν οι αλλοι οτι θελω να μιλαμε μοναχα για τον εαυτο μου.Δεν χρησιμοποιω ομως το ''εμεις'' γιατι ειναι σαν να προδιαθετω τους αλλους οτι η αποψη μου ταυτιζεται με αυτη του συνολου...(αυτο υφισταται και δεν αποποιουμαι τις ευθυνες που προκυπτουν απ'το γεγονος οτι ειμαι εγωιστης)
Δημοσίευση σχολίου