Με αφορμή το αντίστοιχο ποστ της αγαπημένης Ραφινάτας σκεφτόμουν..
Μήπως είναι καλύτερα να σκεφτόμαστε "τί δεν έχουμε" από πλευράς ψυχικού "υλικού" μιλάω, κι όχι "τί έχουμε";;
Τί είναι αυτό που μας λείπει και είμαστε, συχνά πυκνά αν όχι συνεχώς, σε κακή διάθεση;
Εγώ λοιπόν..
.. δεν έχω τόσες χαρούμενες στιγμές όσες θέλω..δεν έχω τόσες δημιουργικές στιγμές που θέλω..δεν ελέγχω τόσες καταστάσεις που θέλω..δεν προσπαθώ τόσο όσο θέλω για να δίνω περισσότερο βάρος στη θετική πλευρά των καταστάσεων..δεν έχω τόση αυτοπεποίθηση όση θέλω..
..'εχω όμως ένα σκορπισμένο εγώ σε κομμάτια παζλ που προσπαθώ να συνθέσω..κι 'εχω και τη διάθεση να το κάνω και την υπομονή..θα το παλέψω λοιπόν για μένα και για όσους αγαπάνε εμένα ό,τι κι αν είμαι..
..αυτό τον καιρό θυμάμαι πολύ συχνά μια κουβέντα του Αϊνστάιν που έλεγε"ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΟ ΤΡΟΠΟΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ.Ο ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΛΕΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΑΥΜΑ.Ο ΑΛΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΛΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ!" και προσπαθώ να την κάνω καθημερινότητα μου..
Ραφινάτα σ' ευχαριστώ που μου θύμισες αυτά που δεν θέλω να ξεχνάω..:-*
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Καλημέρα Αερικό μου! Σ'ευχαριστώ πολύ γι' αυτές τις σκέψεις που μοιράστηκες μαζί μας εδώ. Πολλά από αυτά είναι και δικά μου κομμάτια και με αφορούν και μένα.
Θα κρατήσω τη ρήση του Αινστάιν ως υποδειγματική. Να σαι καλά, Μ.
και πάντα λείπει ένα τόσο δα μικρό κομματάκι για να συμπληρωθεί το παζλ.... αντέχεις;
Καλησπερα κοριτσια!:-)
Ακομα δεν εφτασα ως εκει που να καταλαβω οτι μου λειπει ενα κομματακι..:-))
Μονο ενα κομματακι της εικονας του παζλ ειναι που εχω φτιαξει! Τ' αλλα τα κοιταω σαστισμενη προσπαθωντας να διαλεξω ενα σωστο βρε παιδι επιτελους! :-) Καλα οταν το βρισκω χαρες και πανηγυρια! Αμα δεν το βρω τα παραταω και ξαναξεκιναω την αλλη μερα!
Ναι, υπομονη λεω πως εχω, ικανοτητα στη συνθεση δεν εχω γι' αυτο και πονοκεφαλιαζω συχνα πυκνα!:-)
Μα η ζωή είναι ένα παζλ που πρέπει να φτιάχνεις μέχρι την τελευταία σου μέρα. Όσο πιο μεγάλο τόσο πιο πολλά έχεις κάνει στο χρόνο που σου δόθηκε.
Έχετε μπει σε σπίτι με κάποιο υπέροχο παζλ καδρομένο, κρεμασμένο σε κάποιο τοίχο; Αυτό το παζλ δεν προσφέρει τίποτα σε κανέναν! Έχει πεθάνει. Είναι ισάξιο με μια φωτογραφία ή ένα πόστερ. Ζήστε τη ζωή προσθέτοντας συνεχώς νέα κομμάτια. Και στο τέλος "κοιτάξτε τι κάνατε" και πάρτε χαρά γιατί είναι το δικό σας.
Diki πολύ σωστό αυτό που είπες . Το ταξίδι είναι αυτό που μετράει. Υπάρχουν αυτές οι όμορφες στιγμές που μαζεύεις και μαζεύεις κι άλλα κομμάτια υπάρχουν όμως και οι άλλες.. αυτές που χάνεις κομμάτια. Τότε αυτό το παιχνίδι αρχίζει και μοιάζει μάταιο. Και είναι δύσκολο να το ξέρεις και να συνεχίζεις να παίζεις.Και κάπου εδώ θα δανειστώ ένα στίχο που στοιχειώνει το μυαλό μου ...
"Καμιά χαρά δεν κάνει ότι ο πόνος στην ψυχή..."
Διάφανα Κρίνα
Sorry αν σας ψυχοπλάκωσα παιδιά...Ίσως παρασύρθηκα λόγω του τίτλου του blog.Νόμιζα οτί βρέθηκα στο κατάλληλο μέρος.Αυτα.
Το θέμα δεν είναι "τι ΄έχεις", ποτέ δεν ήταν....
το θέμα είναι "τί ΔΕΝ έχεις", ή "τί ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι ΔΕΝ έχεις...."
Σ;(
Δημοσίευση σχολίου