...κι ένα ολόκληρο νησί, μπήκε σε δυο κοχύλια.
Μία γαλήνη θάλασσα τις νύχτες σου μιλάνε.
Κι όσα δεν μπόρεσες εσύ, εκείνα τα χωρέσαν.
Τις νύχτες ρίχνεις στα νερά, αυτά που οι άνθρωποι δεν θέλουν.
Χιλιάδες τα ναυάγια, από αγάπες μόνες.
Όστρακα γίνανε κι αυτές, στολίδια του βυθού.
(Ζωή αρμύρα. Όσο και να την ξεπλύνεις, η μυρωδιά της σου τρυπάει τα σωθηκά.
Και ναρκώνει το μυαλό με θάλασσες πλανεύτρες, για να τα βγάλεις πέρα τους χειμώνες.
Να έχεις να θυμάσαι).
5 σχόλια:
Η θάλασσά σου είναι το αντίθετο αυτού που περιγράφω σήμερα στα Στιγμιότυπα, Χνούδι! Έτσι είναι στο διάβα της τίποτα δεν μένει το ίδιο, είτε για καλό είτε για κακό.
Υποτασσόμαστε στην αιώνια δύναμή της! Καλησπέρα και καλή εβδομάδα, Μ.
Η δυναμη και η μαγεια του καλοκαιριου δεν μπορει να εγκλοβιστει πουθενα...
Σε κανενα διχτυ.
Μονο σε στιγμες...
Αμ, δεν ξεπλένεται η ζωή...
Πίνεται.
Για να σε ποτίζει ολάκερο.
Και να την κουβαλάς μαζί με τα χρόνια.
Αγκάλες πελαγίσιες.
Καλά να είσαι Χνουδάκι μου!:-)
..τώρα.. να τολμήσω να πω ότι μόλις είδα τον τίτλο (και μόνο αυτόν, ε) νόμισα ότι πρόκειται για τα καρπούζια που γίνανε κίτρινα..?
Ναι, σε λίγα χρόνια πάνε τα υπέροχα κατακόκκινα καρπούζια, το σήμα κατατεθέν του καλοκαιριού μας θα γίνει κατακίτρινο και χωρίς σπόρους.
..και αυτό το πετύχαμε εμείς.. κάπου στην Πελοπόνησο..
Ααααπαπαπαπαπαππαπαπα
σμουτς!:-)
Με συγκινησαν οι στιχοι σου που λενε:"Χιλιάδες τα ναυάγια, από αγάπες μόνες.
Όστρακα γίνανε κι αυτές, στολίδια του βυθού."
Κατι σε μοναξια μου φερνει παντα η θαλασσα εμενα..
Δημοσίευση σχολίου