Ο προσκυνητής (Bonus Track)

Τα βουνά περνάω
και τις θάλασσες περνώ
Κάποιον αγαπάω
Δυο ευχές κρατάω
και δυο τάματα κρατώ
Περπατώ και πάω

Κάποιος είπε πως η αγάπη
σ'ένα αστέρι κατοικεί
αύριο βράδυ θα'μαι εκεί
Κάποιος είπε πως ο έρωτας
για μια στιγμή κρατά
αύριο βράδυ θα'ναι αργά

Στα πουλιά μιλάω
και στα δέντρα τραγουδώ
Κάποιον αγαπάω
Κι οταν τραγουδάω
προσευχές παραμιλώ
περπατώ και πάω

Κάποιος είπε πως ο δρόμος
είναι η φλέβα της φωτιάς
ψυχή μου πάντα να κυλάς
Κάποιος είπε πως ταξίδι
είναι μόνο η προσευχή
καρδιά μου να'σαι ζωντανή
Κάποιος είπε πως η αγάπη
σ'ένα αστέρι κατοικεί
αύριο βράδυ θα'μαι εκεί
Κάποιος είπε πως ο έρωτας
για μια στιγμή κρατά
αύριο βράδυ θα'ναι αργά

ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ - ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
CD: Οι περιπέτειες ενός προσκυνητή (2003)

Στίχοι από: music corner.gr

σ.σ. Σήμερα το βράδυ καταφεύγω στην αγαπημένη μου γωνιά των Ανωνύμων Μελαγχολικών, για να βρω καταφύγιο και να ανεβάσω ένα πολυαγαπημένο μου τραγούδι που άκουσα σήμερα καθώς περπατούσα ανάμεσα στο πλήθος στη πολύβουη πλατεία. Το σιγοψυθύριζα κι εγώ και με ακολούθησε μέχρι το σπίτι ή μάλλον στοίχειωσε μέσα στο μυαλό μου: "Κάποιος είπε πως ο έρωτας για μια στιγμή κρατά, αύριο βράδυ θα ναι αργά..."

Μου στειλες μήνυμα στο κινητό το απόγευμα. "Με σκέφτεσαι καθόλου?" και πανικοβλήθηκα. Και κρατούσα το κινητό στο χέρι σαν χαζή προσπαθώντας να βρω τις λέξεις να σου πω πως νιώθω σε αυτό που με ρώτησες. Και κατόρθωσα να γράψω ότι είσαι μια ευχάριστη έκπληξη στη ζωή μου κλπ κλπ αλλά αυτό που ήθελες ίσως να ακούσεις, δεν το άκουσες! Δεν μου απάντησες κάτι γιατί σε φρέναρα με την απάντησή μου. Τρέχεις με χίλια ενώ εγώ πάω με ταχύτητα χελώνας. Έχεις προχωρήσει ενώ εγώ είμαι ακόμα στην αρχή. Και αγχώνομαι και ξεπροβάλλουν αυτοί οι απαίσιοι φόβοι της προσέγγισης ξανά μέσα μου. "Με σκέφτεσαι?"... Τι θες να σου πω, χρόνο χρειάζομαι και αν είναι να ρθει θε να ρθει, αλλιώς θα προσπεράσει, αλλά να σε γνωρίσω πρώτα, να σε εμπιστευτώ για να ανοίξω και γω τη καρδιά μου!

Ξέρεις τι θέλω, θέλω να φύγω διακοπές και εγώ με μένα να αποκαταστήσω τις ισορροπίες μου. Βιώνω αυτό το ρημάδι το κενό που κατοικοεδρεύει στο στομάχι μου για να μου θυμίζει ότι ζω μια μεταβατική περίοδο. Ούτε πριν, ούτε όμως και μετά, είμαι ακριβώς στο ανάμεσα. Και ώρες ώρες αυτό το κενό, με ξεπερνά και ορίζει τη συμπεριφορά μου. Θέλω σαν τη σαύρα να αλλάξω δέρμα κάτω από τον καυτό ήλιο, κατάλαβες? Δεν μπορώ άλλες πιέσεις, όχι τώρα!

Και ο έρωτας, τι κάνεις με τον έρωτα? Δεν ξέρω να σου απαντήσω ειλικρινά. Δεν είναι ότι δεν θέλω, το αντίθετο μάλιστα, αλλά τώρα προτιμώ την σιωπή μου. Αυτή που θα με πάει παρακάτω και με κρατάει εντοπισμένη στα αγκαθάκια που χουν μπει στο δέρμα μου από παλιά. Θέλω μα πως θέλω να χτυπήσει κι η καρδιά χωρίς να παρεμβαίνει η λογική! Όχι τρελλά, αλλά τουλάχιστον αμοιβαία. Γίνεται? Αν γίνεται, είμαι μέσα, αλλιώς άστο καλύτερα, δεν...

(c) Μαριαλένα, 26/07/2006 (για όσα μπορώ να γράψω, μα δεν μπορώ ακόμα να πω)
Καλή ακρόαση!