Μέχρι να αποκοιμηθεί είχε τη συνήθεια να στριφογυρνά δεξιά κι αριστερά, μέσα στον ύπνο της άλλωτε το καταλάβαινε πότε το έκανε και άλλωτε όχι. Τα πρωϊνά γελούσε με τα ανακατεμένα στρωσίδια του κρεββατιού της, "σαν αρνί στη σούβλα" γυρνάω, έλεγε μόνη της.
Έχασε την επαφή με τον κόσμο γύρω της και βυθίστηκε στα μονοπάτια του ύπνου όπως κάθε νύχτα. Τα όνειρα δεν της έμεναν πάντα χαραγμένα στη μνήμη της καθώς ξυπνούσε. Σαν σύννεφα έρχονταν και έφευγαν και κάποια ξανάρχονταν σαν τα προσεχώς στο σινεμά. Απόψε, όσο η λογική της κείτονταν παραδωμένη στο υποσυνείδητο, οι αντιστάσεις της χαλάρωσαν. Γλυστρούσε σταδιακά σε ένα όνειρο όπου η πραγματικότητα δεν είχε καμμία σημασία. Είδε ξανά εκείνον στο όνειρό της και ξάφνου ζωντάνεψε εμπρός της σαν σε εικονική πραγματικότητα. Ένιωσε τη λαχτάρα να τον αγγίξει να την πλημμυρίζει, τον φαντάστηκε να βρίσκεται δίπλα της και εκείνη να απλώνει το χέρι και να τον αγγίζει. Ναι, να τον αγγίζει ξανά, τι θεσπέσιο συναίσθημα! Να χαρτογραφεί κάθε ίντσα του κορμιού του με τη παλάμη της, όπως της άρεσε να κάνει κάποτε και τα δάκτυλά της να αναγνωρίζουν σημάδια γνώριμα πάνω του.
Αναστέναξε με ευχαρίστηση, ήταν και πάλι δικός της. Έγειρε στο πλάι του και τον φίλησε, ξανά και ξανά, αργά και ηδονικά, παντού στο πρόσωπό του. "Αγάπη μου, γύρισες!" του αποκρίθηκε, έστω και αν εκείνος στο όνειρο έστεκε βουβός, μα ζωντανός στη φαντασία της.
"Αγάπη μου..." του είπε ξανά ψιθυριστά, ελπίζοντας πως ο έρωτάς του να την συγκλονίσει για μια ακόμα φορά. "Μίλησέ μου, μ' ακούς?" του έλεγε τώρα πια με αγωνία καθώς το όνειρο μεταβαλόταν σε εφιάλτη. "Αγάπη μου" είπε για μια ακόμη φορά απελπισμένα προσπαθώντας να τον κρατήσει σφιχτά στην αγκαλιά της και να μην τον χάσει μέσα από τη γλυκιά αίσθηση του πόθου που την είχε κυριεύσει.
Καιγόταν από την επιθυμία να τον κάνει να ζωντανέψει, να τον γευτεί, να μυρίσει τη μυρωδιά των μαλλιών του, τη γλύκα του φιλιού του, να σκουπίσει τον ιδρώτα από το μέτωπό του όταν κατάκοπος έγερνε στο στήθος της μετά την κορύφωση στον έρωτα. Θεέ μου, άνθρωπος ήταν κι αυτή, πόσο μπορούσε να αντέξει χωρίς τη παρουσία του στη ζωή της? Έκανε να τον κρατήσει ακόμα πιο σφιχτά και ένιωθε τα χέρια της να γίνονται φράχτες για να τον κρατήσει δίπλα της, εκεί στο κρεββάτι μέσα στο όνειρο.
Και τότε, εκείνος χάθηκε σαν το φύσημα του ανέμου από κοντά της, μέσα στη νύχτα, μέσα στη σιωπή. Έμειναν τα χέρια της να σφιχταγγαλιάζουν το κορμί της αυτή τη φορά, ενώ το όνειρο έδωσε τη θέση του στο άγουρο φως καθώς ξημέρωνε πια. Κρύωνε, καθώς τα σκεπάσματα είχαν φύγει από το μέρος της. Ανασηκώθηκε και σκεπάστηκε, προσπαθώντας να την πάρει ξανά ο ύπνος. Δεν είπε τίποτα, μα ήλπιζε πως και στο επόμενο όνειρο, θα ήταν εκείνος παρών και πως επιτέλους θα ζωντάνευε για να την κάνει, όπως κάποτε, ευτυχισμένη. Όχι όπως τώρα σε όνειρο, μα στη πραγματικότητα...
(c) Marialena, 24/03/2007
15 σχόλια:
Υπάρχουν κάποια όνειρα που λέγονται διαυγή.. είναι αυτά που όταν τα βλέπουμε γνωρίζουμε συνειδητά ότι ονειρευόμαστε.
Ονειρευόμαστε διαυγώς, Μαριαλένα και έτσι μπορούμε να βιώσουμε ό,τι φανταστούμε...
Όνειρο και πραγματικότητα γίνονται σχεδόν ένα.. να τα ξεχωρίσουμε λες?
καλή μέρα να έχουμε:)
Καλή μέρα και από μένα. Το πιο βασανιστικό δεν είναι αυτά τα όνειρα, αλλά η πλήρης απουσία τους. Να σε βασανίζει η σκέψη και να σου κόβει τη μέρα στα δύο, και το βράδυ να σε προδίδει ο άλλος, ασυνείδητος εαυτός σου.
YΓ:συγκινητικό το κείμενό σου για την ημέρα της γυναίκας. Σ' ευχαριστώ
Διαγή όνειρα... Μαριώ μου, πράγματι υπάρχουν, ίσως και αυτό το "όνειρο" να είναι ένα από αυτά!
Ντόρα καλοσώρισες στη σελίδα μας, έχεις δίκιο σε αυτά που λες και όποιος δεν έχει βιώσει κάτι τέτοιο, δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει κάθε σου ανάσα να σου φέρνει στο νου εκείνον που χάθηκε, κάθε ώρα και κάθε λεπτό κάτι συνεχώς να σου τον θυμίζει, βασανιστικά και αδειάλειπτα.
Σ'ευχαριστώ για τις εντυπώσεις σου από το κείμενο για την Ημέρα της Γυναίκας. Θα χαρώ να τα λέμε!
Παντα στην πραγματικοτητα ζουμε,αλλα ποσο νομιζεις Μαριαλενα μου,να απεχει απο το ονειρο?Μια στιγμη που χαθηκε!Αυτη ειναι η αποσταση μεταξυ τους.....
Την καλησπερα μου!
Καλησπέρα Παναγιώτα μου! Τόσο λες να απέχει η πραγματικότητα από το όνειρο? Μια στιγμή που χάθηκε? Πόσες άλλες στιγμές χάνονται? Νομίζω ότι συνέχεια συμβαίνει αυτό. Η ονειροπαγίδα μας δεν μπορεί να πιάσει όλα τα θέλω ή μήπως όχι, μπορεί?
Σου απάντησα με ερωτήσεις, ή μάλλον δε σου απάντησα σε τίποτα. Απλά κλείνω τα μάτια και αφουκράζομαι στιγμές και ανάσες!
Η ονειροπαγίδα μας πιάνει όλα τα "θέλω" ... Εμείς έχουμε τη δύναμη να τα ταξιδέψουμε;Να τα δώσουμε φτερά;
Σσσσς..αφουγκράσου μικρή μου ...
Το όνειρο είναι εκεί...
Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι να είμαι ευτυχισμένη και γι' αυτό όσο το πλησιάζω, τόσο το απωθώ γιατί δεν ξέρω τι να την κάνω την ευτυχία στη ζωή μου, δυστυχώς ακόμα!
Θα βάλω στην ονειροπαγίδα μου όμορφα φυλακτά για να προσελκύει τα όμορφα της ζωής έστω σ' όνειρο!
Σ'ευχαριστώ Αναστασία μου... φιλιά!
Δεν φοβάσαι την ευτυχία, την απώλειά της φοβάσαι ... Ζήσε το όνειρο, για
όσο ... Μην αφήνεις τη ζωή να προσπερνάει ερήμην σου ...
Φιλιά μικρή μου!
Μαριαλένα, μου άρεσε πολύ. Κανένα άλλο σχόλιο. Περιττεύουν.
Δείμο καλημέρα! Εγώ σε ευχαριστώ που αυτό το "όνειρο" σήμανε κάτι και σε σένα. Χαίρομαι που μπορούμε να μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας κατ' αυτόν τον τρόπο, εδώ.
Να σαι καλά, Μαριαλένα
Μαριαλενα ήταν όντως πολύ όμορφη ιστορία... Αλλά γιατί την αποφεύγεις την ευτυχία; Θέλω να πω αφού δεν την έχεις γευτεί, και είσαι πολύ συχνά κοντά στο να την γευτείς όπως έγραψες πιο πάνω, γιατί την αποφεύγεις; Δεν είναι ο απαγορευμένος καρπός (κατ' εμέ) αλλά ο καρπός της ζωής που μας βοηθάει στις δυσκολίες της ζωής μας... Και όταν τελειωσει μια ευτυχισμένη περίοδος, οι αναμνήσεις της θα είναι το εφαλτήριο για να αναζητήσουμε την επόμενη...
Ηλία καλησπέρα και καλοσώρισες εδώ στη συντροφιά μας! Πολύ καλά κάνεις και με ρωτάς σε κάτι που πιθανόν δεν δίνω να καταλάβεις τι εννοώ. Δεν την αποφεύγω με την έννοια πως καλύτερα στη δυστυχία παρά στην ευτυχία, όχι, δεν λέω κάτι τέτοιο. Όμως, στις πολύ προσωπικές μας σχέσεις πολλές φορές οι επιλογές μας κάθε φορά μας κάνουν να πλησιάζουμε ένα βήμα πλησιέστερα ή όχι στον στόχο μας που είναι η ευτυχία και εκεί αναφέρομαι. Θέλει όμως και οι δύο άνθρωποι να επιθυμούν το ίδιο πράγμα, γιατί αλλιώς ο στόχος δεν επιτυγχάνεται ποτέ. Σ'ευχαριστώ!
Ναι όντως κατ' αυτήν την έννοια έχεισ δίκιο... Καλώς σας βρήκα λοιπόν!
I was a catechumen repelled by your anti-Semitic service, especially on
Good Thursday (beatitudes 4th tone, 13th antefone 2nd plagal 6th tone, 11th
antefone 2nd plagal 6th tone; also Tuesday 3rd ode 2nd tone tropare). Don't
you know how these passages fired up the Black Hundreds to go out and kill
Jews for their Judas fires? Some of you say they were added during the Middle
Ages and should be removed. What are you waiting for? Jews and Protestants
don't eat anything when they fast, but you eat seafood that is not Kosher,
deliberately out of anti-Semitism. You refuse to use matzabread in the
communion host because of your anti-Semitism. Your service book was written
by Chrysustolm, a communist Syrian terrorist who sought to consumate the
crimes his Seleucid forefathers were prevented from committing on Channukah,
and who wrote "Questioning is the subversion of faith" (Homily I on I Timothy
I). How do you masquerade to parade for religious freedom? If you want
Greeks to be a free people again, you should abandon your islamosoviet
religions and join the West. How do you expect Americans to elect Greeks who
attend such services to higher office?
George Kender Comney (Comnenus?) GComney@yahoo.com
poly omorfo t keimeno sou... wraia t oneira.. mexri pote tha elpizoume omws n ensarkwthoun?? wraio to arwa tous.. alla akomh kalyterh h geysh tous.. pote tha zhsoume t oneiro mas.. pou tha mas odhghsei sthn eytyxia? kathe fora k egw.. apexw ena vhma apo aythn .. alla panta ena gegonos./. mia lathos praksh me krataei makria.... kai kourasthka n prospathw.. mhn kneis k esy t idio lathos...
Δημοσίευση σχολίου