Πώς είναι να διαβάζεις κάτι και να ξέρεις ότι γράφτηκε για σένα?
Πώς είναι άραγε να κοιτάς μια εικόνα και να είσαι σίγουρος πως χαμογελά σε σένα και μόνο?
Όταν βλέπεις ψυχούλα να ανοίγει σαν τριαντάφυλλο μπροστά σου και ξέρεις πως εσύ είσαι η αιτία?
Χαμογελάς?
Κι όταν η πίκρα κάποιου ξεχειλίζει από κάθε γράμμα, ορμάει πάνω σου και σε τυλίγει… πώς νιώθεις τότε?
Έχουν τόση δύναμη οι λέξεις…
παίζουμε μαζί τους κι εκείνες με τη σειρά τους παίζουν με τα μέσα μας
Είναι τόσο μικρός ο κόσμος...
14 σχόλια:
παιδια δεν ξερω ποσοι απο εσας η αν ειστε απο αθηνα.
οσοι κ αν ειστε σας προσκαλω να παιξετε το νεο παιχνιδι LIVING IN ATHENS οπου θα καταγραφετε την εμπειρια σας απο την διαμονη στην αθηνα καθως και την γνωμη σας γι' αυτη.
για περισσοτερα εδω:
http://anisixos.blogspot.com/2007/03/living-in-athens.html
Μαριώ μου, πως νιώθεις όταν αυτά που διαβάζεις διαπερνούν τις άμυνες που στήνουμε για να είμαστε "κάπως" και να μας κάνουν να αισθανόμαστε βαθιά μέσα μας συναισθήματα, χαράς και λύπης?
Ανθρώπινος νιώθεις, ζωντανός και τη καρδιά σου να χτυπάει. Τι άλλο?
Καλό σ/κ να έχουμε όλοι μας, φιλιά!
ισως το να νομίζουμε οτι κάποια γραφτηκαν για μας ,παιχτηκαν για μας(τραγουδια)να είναι ένας τρόπος επούλωσης....καλό σκ σε όλους..
Μα είναι τόσο μικρός, όσο η φωτογραφία σου, και τόσο μεγάλο όσο επιβάλλουν που χρειάζεται για να τον ταξιδέψουμε με τα πόδια.
σκέφτηκα πως σιγά σιγά γινόμαστε όλοι "γνωστοί"... και ίσως να είναι δύσκολο να γράφουμε..
αυτός είναι ο λόγος των λίγων σκέψεων που έγραψα εδώ:)
καλημέρα σε όλους:)
Τι κι αν ο κόσμος είνια μεγάλος ή μικρός; το ζήτημα είναι να μπορείς να τον αισθάνεσαι σαν ακόμα να υπάρχει ένα βήμα πάραπέρα... Η αλήθεια είνια πως όταν βλέπεις ότι κάτι γράφεται για εσένα όντως ένα χαμόγελο διαγράφεται στο πρόσωπό σου... Αισθάνεσαι ότι η παρουσία σου δεν έχει περάσει απαρατήρητη... Καλό σουκού!
Γράφοντας τόσο καιρό πλησιάζουμε ο ένας τον άλλο όλο και περισσότερο, γνωριζόμαστε όλο και καλύτερα.
δε νομιζω οτι ειναι μικρος ο κοσμος.
ποσα μερη δεν εχουμε δει...!;
Καλά σε αυτό έχεις δίκιο. Ο κόσμος είναι πολύ μεγάλος για το μέγεθός μας, αλλά η επικοινωνία τον μικραίνει. Μήπως θα έπρεπε να κανονίσουμε blogoσυναντήσεις δίκην εκδρομών σε διάφορα μέρη στη χώρα; Να κάνουμε και τουρισμό όλη η παρέα.
Ακόμα και αυτό δεν είναι λίγο δεσμευτικό; Δεν πρόκειται να πάμε σε τόσο όμορφα μέρη που έχει ο κόσμος μας γιατί πολύ απλά δεν μπορούμε... Αλλά ποια είνια αυτά που θα επιλέξουμε και με ποια κριτήρια;
@ Ηλίας: Σωστό, αλλά και όλον τον κόσμο να είχαμε τη δυνατότητα να γυρίσουμε πάνω σε ένα σκουπόξυλο και πάλι θα διαλέγαμε μέρη που για έναν ανεξήγητο λόγο, κάτι έχουν να μας πουν! Όπως λέει και ο Καβάφης στην Ιθάκη του, σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι!
Καλημέρα σε όλους και καλή Μεγάλη Εβδομάδα!
Αλλά εύχεται να είναι και μακρύς ο δρόμος! (Πως αλλιώς θα είχε η Ιθάκη νόημα; ;) Καλημέρα!
Η δομη του συμπαντος χωριζεται στον μικροκοσμο και τον μακροκοσμο.Η γη που ζουμε ανηκει στον χωρο του μικροκοσμου.Μετα εξαρταται απο το πως το νοιωθουμε εμεις.
Τι μπορουνε να δουνε τα ματια της ψυχης μας?
Καλη και ηρεμη ευχομαι να ειναι για ολους η Εβδομαδα των Παθών!!!!
Δημοσίευση σχολίου